Ύμνος στη μητέρα

          Ένας ύμνος για τον ρόλο της μητέρας , μέσα στη ζωή , είναι το ποίημα που έγραψε ο ποιητής Γιάννης Πολέμης ( 1862 –1924 ) , αφιερωμένο στη Δανάη Αδ. Κύρου , με αφορμή έκδοσης ¨Λευκώματος ¨από την εκδότιδα .

         Η Δανάη Αδ. Κύρου ( 1878 – 1967 ) υπήρξε ¨ πρόσωπο κλειδί ¨ στην ιστορία της ¨ Εστίας ¨ . Πιστή σύζυγος , πολιτική συνεργάτις , έγραφε μέχρι βαθείας νυκτός , καθ’ υπαγόρευσιν του συζύγου της , το άρθρο και τα σχόλιά του . Επί μια εβδομηκονταετία περίπου , υπήρξε ¨ φύλακας άγγελος ¨ της εφημερίδος . Συμμεριζόταν όλες τις μέριμνες του συζύγου της , χωρίς ποτέ να παρουσιάζεται στα γραφεία της διευθύνσεως , παρά το γεγονός ότι η κατοικία της βρισκόταν στον επάνω όροφο του ιδίου κτιρίου .

        Ακοίμητος φρουρός , αφιερώθηκε ολόψυχα στην ανατροφή των τριών παιδιών της Αχιλλέα , Κύρο , Αλέξη , μοιράστηκε με τον σύζυγό της , τις έγνοιες και τις ανησυχίες της ζωής και της εφημερίδος και βίωσε τις πικρίες της περιόδου του Εθνικού Διχασμού .

       Όταν ο Άδωνις έφυγε πρόωρα από τη ζωή ( 1918 ) , η Δανάη ήταν μόλις 40 ετών . Ανασκουμπώθηκε και κράτησε τα ηνία της εφημερίδος μέχρι να αναλάβουν τα παιδιά της Αχιλλέας και Κύρος Κύρου . Η ανήσυχη , πολυτάλαντη και φιλόμουσος αυτή γυναίκα διετέλεσε χρήσιμο μέλος της Αθηναϊκής Κοινωνίας , δηλώνοντας ισχυρό ¨ παρών ¨ στα δρώμενα της εποχής μας .

      Ο ποιητής Γιάννης Πολέμης έγραψε για τη Δανάη Κύρου στο ¨ Λεύκωμά ¨ της :

                     Της μάνας η καρδιά

¨Απ’ όλα κάτι παίρνουμε : Από την ημέρα , φως , ζωή ,

Από τη νύκτα ονείρατα . Από τη γη πατρίδα .

Από τον καιρό παρηγοριά . Απ’τον αγέρα ανάπαυση .

Από τον πόνο υπομονή . Από τον πόθο ελπίδα .

Απ’όλα κάτι παίρνουμε . Όμως κι αν όλα λείψουν ,

Μη φοβηθείτε από χαμό , καλότυχα της γης παιδιά :

Θε να τα βρείτε όλα μαζί μεσ’στης μητέρας την καρδιά¨ !

Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 26/12/2016   

                           Θαρραλέα δημοσιογραφική φωνή 

          Ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης της εφημερίδας ¨ Ελευθερίας ¨ της Λάρισας , αείμνηστος Γιώργος Δημητρακόπουλος ,  από την πρώτη μέρα της έκδοσης , 15-12-1922 , καθορίζει την πολιτική γραμμή και τους εν γένει στόχους , που οραματίζεται , για την εφημερίδα του :

       ¨Η Ελευθερία¨ ως γνώμονα έχει να εξυπηρετήσει τα γενικά συμφέροντα του Τόπου μας .

        Δεν παρέλειψε ποτέ να επαινέσει εκεί που έπρεπε , δεν εσίγησεν , όταν όφειλε να επικρίνει .

       Θυμιατήρι διαρκές δια να θυμιάζει πάντας , δεν είναι ποτέ δυνατόν πάντοτε να κρατεί¨ .

       Λόγια ατόφια και ξάστερα . Σκέψεις καθαρές και τίμιες , που τις ετήρησαν , εδώ και περίπου εκατόν χρόνια , ο ίδιος και οι άξιοι διάδοχοί του , για να έχουμε σήμερα ένα δημοσιογραφικό συγκρότημα , πραγματικό ¨ κόσμημα ¨ στο κέντρο της Θεσσαλίας .

    

       Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 17/12/2016

                                  Μία αμφιλεγόμενη φράση

          Ήταν ένας ηγέτης διεθνούς πολιτικού κύρους ο αείμνηστος πρόεδρος της Γαλλίας , στρατηγός Ντε Γκωλ ( 1890 – 1970 ) .

          Στο τούτο το σημείωμα , θα αναφερθώ σε ένα περιστατικό από το τεράστιο βιογραφικό του στρατηγού , εκείνο από το ταξίδι του , ως προέδρου της Γαλλίας το έτος 1967 , στον Καναδά :

      ¨ Δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι του Μόντρεαλ , πρωτεύουσας της Γαλλόφωνης επαρχίας Κεμπέκ του Καναδά παραληρούσαν ανεμίζοντας σημαίες της Γαλλίας και της επαρχίας τους το βράδυ της 24^ης Ιουλίου 1967 , καθώς ο Γάλλος πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ τους μιλούσε από τον εξώστη του Δημαρχείου της πόλης . Τα λόγια του Ντε Γκωλ τους ενθουσίασαν :

     ¨   Η καρδιά μου πλημμυρίζει από τεράστια συγκίνηση , καθώς βλέπω μπροστά μου τη Γαλλική πόλη του Μοντρεάλ … Εδώ απόψε και σε όλο το μήκος της διαδρομής μου , βρήκα μια ατμόσφαιρα που μοιάζει με την απελευθέρωση της Γαλλίας , στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο . Επιπροσθέτως σε όλη τη διαδρομή , παρατήρησα την τεράστια προσπάθεια που κάνετε για την πρόοδο , την ανάπτυξη και επομένως την απελευθέρωση . Όλη η Γαλλία ξέρει , βλέπει και ακούει τι γίνεται εδώ : 

¨ Ζήτω το ελεύθερο Κεμπέκ . Ζήτω ο Γαλλικός Καναδάς , ζήτω η Γαλλία¨.

    Οι δηλώσεις του Σαρλ ντε Γκωλ , προκάλεσαν παγκόσμιο σάλο και πολιτικό σεισμό στην Οττάβα , την πρωτεύουσα του Καναδά . Κι ενώ ο Γάλλος πρόεδρος περιόδευε , στις 25 Ιουλίου στη Διεθνή Έκθεση του Μοντρεάλ , όπου έγινε δεκτός με τρομερό ενθουσιασμό , στις 26 Ιουλίου, συνήλθε σε δύο αλλεπάλληλες έκτακτες συνεδριάσεις , το Υπουργικό Συμβούλιο του Καναδά :

 ¨Μερικές δηλώσεις του Γάλλου προέδρου τείνουν να ενθαρρύνουν τη μικρή μειοψηφία του πληθυσμού μας που έχει  στόχο να καταστρέψει τον Καναδά ¨ , δήλωσε επίσημα ο Πρωθυπουργός Λέστερ Πίρσον , μετά τις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου και πρόσθεσε : ¨ Ο λαός του Καναδά είναι ελεύθερος . Οι Καναδοί δεν χρειάζονται απελευθέρωση¨ .

  Ο Γάλλος πρόεδρος μετά τη δήλωση αυτή , ακύρωσε την προγραμματισμένη για τις 27 Ιουλίου 1967 επίσκεψή του στην πρωτεύουσα Οττάβα , όπου θα είχε συνομιλίες με τον Πρωθυπουργό και τους ομοσπονδιακούς ηγέτες της χώρας . Έτσι , αποχώρησε επιδεικτικά για τη Γαλλία , έχοντας παραμείνει τέσσερις ημέρες στον Καναδά , αλλά μόνο στο έδαφος του Γαλλόφωνου Κεμπέκ , πράγμα που είχε προσχεδιάσει , ώστε να υπογραμμίσει το ζήτημα της αυτονομίας της επαρχίας αυτής .

  Ο Πρωθυπουργός του Γαλλόφωνου Κεμπέκ Ντανιέλ Τζόνσον ,  μετά την αναχώρηση του Ντε Γκωλ για Γαλλία ,δήλωσε τα εξής : ¨ Η Κυβέρνηση του Καναδά , υπό την πίεσιν εξτρεμιστικών στοιχείων , αισθάνθηκε υποχρεωμένη να κάνει μία δήλωση , που εξανάγκασε τον φιλοξενούμενό μας , να επιστρέψει στη Γαλλία , παρακάμπτοντας την Οττάβα ¨.

  Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 10/12/2016        .

Μνήμη Γιάννη Τσίγκρα

          Στη μνήμη του συγγραφέα και ποιητή Γιάννη Τσίγκρα που ¨ ανεχώρησε ¨ για τας ¨ αιωνίους μονάς ¨ , στις αρχές Νοεμβρίου 2016 , ο

Υπεύθυνος Σχολικών Δραστηριοτήτων Π.Ε. Δημήτρης Αντωνίου , έγραψε το παρακάτω κείμενο – αφιέρωμα :

       ¨ Ουρανομήκης των Μουσών ¨

          Κι εδώ που βρίσκονταν πατώντας χώμα συριανό , ο Γιάννης Τσίγκρας με πνεύμα και στοχασμό ιπτάμενο , παρακολουθούσε τα γήινα αφ’υψηλού , καθόλου , όμως , επιτιμητικά , αλλά πλέριος αισθήσεων και συναισθημάτων ¨ ρουφούσε ¨ τα εγκώμια με την ηδονή ενός επικούρειου σε παροξυσμό .

          Η αγάπη του για το οντολογικό ζητούμενο , που διαπερνά το μεδούλι των αγιοπατερικών κειμένων , ήταν το μόνιμο διακύβευμά του και καθότι μέγας  παίχτης των μοιρών και ¨τυχερών κύβων ¨ της ζωής , το μεγάλο του στοίχημα , που με σαρκασμό απολάμβανε , ενόσω  το έκανε πάσα στον συνομιλητή του .

         Ο καλός Γιάννης Τσίγκρας

 δεν κατοικεί πια εδώ . Ο ακαταπόνητος οδοιπόρος των φλεβών και των σπλάχνων ετούτης της ¨καταραμένης¨ πόλης , που εξακολουθεί εμάς που τα ζήσαμε στις ομορφιές των γιασεμιών της ,  να μας στοιχειώνει επώδυνα , τυραννικά , ανήλθε στον ύψιστο θρόνο του να διαφεντεύει μειδιώντας τους αγαπημένους τόπους και ανθρώπους του .

         Από τις τέχνες του ο μοναδικός , θαρρώ , αρραβώνας του ήταν με την ποίηση . Το δικό της δακτυλίδι άφησε και μ’αυτό το στοίχημα θέλησε μέσα στη δική του άμαξα , με τις εικόνες και τις αναμνήσεις της χρυσής δεκαετίας του 60 , να ανηφορήσει κατά τους ουρανούς ¨ σημαδιακός και αταίριαστος ¨ . Μονάχα με τη στυφή δίψα του  ¨ Έλπίνορα¨ να υπενθυμίζει τη φωτεινή του πορεία στη γήινη αλάνα των ενυπνίων του .

         Μόνος ή με τη γλυκιά κι αγαπημένη του Μαρία ως ένας ¨ ουράνιος τερματοφύλακας των πάρκων του ¨ , κύκλω και μερίμνη ανθισμένων δαιμονίων σκορπά με τα αθώα αλλά και σαρκαστικά του γέλια σπινθήρες λόγου από εκείνα τα έξοχα ελληνικά του , ως δρόσο στους ανθισμένους υακίνθους του παράδεισου .

        Φίλε , Φίλτατε Γιάννη Τσίγκρα , επικούρειε των ¨ ουρανίων λαχειοπωλών ¨ , έχε για !

       Λογοτεχνικές αναζητήσεις – Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 6/12/2016

                                                                                                                              

                  Βύρων Πολύδωρας κάνει κριτική βιβλίου

          Ο πρώην βουλευτής , υπουργός και πρόεδρος της Βουλής Βύρων Πολύδωρας , με επιστολή του προς τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Γιάννη Μαντίδη κάνει κριτική στο βιβλίο του ¨ Μαρίκα Τοπάλη ¨ : 

        ¨Αγαπητέ κύριε Γιάννη Μαντίδη .

       Σας γράφω για να σας ευχαριστήσω και συγχαρώ για το βιβλίο σας ¨ Σοφία Τοπάλη ¨ . Μια κοινή μας γνωστή και φίλη είχε την ευγένεια να μου το στείλει . Για να μάθω το δράμα-άγος των Κάτω Λεχωνίων Βόλου . Το διάβασα απνευστί . Και έμαθα – έπαθα .

       Όταν το τελείωσα , η αντίδρασή μου ήταν … ¨ καλύτερα να μην το μάθαινα , θα είχα ένα τραύμα ψυχής λιγότερο ¨ . Και εσύ , μικρέ Ιαβέρη , με τη δυνατή μνήμη , αν μου εδίδασκες το θέμα μόνον δημοσιογραφικά ,αν δεν ήσουν ένας ολοκληρωμένος λογοτέχνης , ένας maître  της περιγραφής , ένας προικισμένος ¨ άγγελος ¨ αρχαίας ελληνικής τραγωδίας , ένας φιλίστορας που πολύ αγάπησε τα Κάτω Λεχώνια , τότε και ‘γω , όντας ένας ευαίσθητος άνθρωπος , θα πονούσα πιο λίγο .

      Οι παρεμβάσεις σου , κύριε Γιάννη Μ…, έξω από τον τραγικό πυρήνα του θέματος – της παγκόσμιας εγκληματικής πρωτοτυπίας των τριών κρεμασμένων στη μουριά γυναικών – είναι μια σύνθεση κοινωνιολογική , λαογραφική , ιστορική των Κάτω Λεχωνίων της εποχής ( στα όρια του τέλος της Κατοχής και της αρχής του Εμφυλίου ) και μια ξενάγηση πρωτότυπη στο αστικό , μικροαστικό και αγροτικό περιβάλλον του τόπου του δράματος .

     Με βαθειά συναίσθηση περί του πολλαπλού κακού περιγράψατε τον πόλεμο . Και με απόλυτη αποστροφή μιλήσατε για τον πόλεμο των συσσωρευμένων παθών , που εκλύονται παλιρροϊκά και του πελώριου φθόνου , της αβυσσαλέας κακίας και αδικίας του Εμφύλιου . Και δείξατε όλα τα πρόσωπα του δράματος με χαραχτηριολογική ακρίβεια .

     Κλαίω σαν κοιτάζω τη μουριά και τις αιωρούμενες από το σκοινί τους τρεις γυναίκες . Δεν ξεχνώ . Δεν συγχωρώ τους θύτες .

    Βασίλης Παλαμηδάς – Λογοτεχνικές ανησυχίες – Βόλος 5/12/2016 .          

Παρουσίαση παιδικού βιβλίου

          Μια πανέμορφη και γιορταστική ατμόσφαιρα ζήσαμε το απόγευμα της Παρασκευής 2-12-2016 στο βιβλιοπωλείο public του Βόλου , όλοι εμείς που παρευρεθήκαμε στην παρουσίαση του βιβλίου της κυρίας Δέσποινας Ν. Λούλη , με τίτλο ¨ Η μικρή Μαριάννα και τα πολύχρωμα μπουκέτα λουλουδιών ¨.

          Πολύς ο κόσμος , χαρούμενη και νεανική η ατμόσφαιρα , με την οικοδέσποινα κυρία Λούλη να υποδέχεται τους προσκεκλημένους και τον παρουσιαστή κ Σωτήρη Πολύζο να ανοίγει το πρόγραμμα .

          Μετά την εισαγωγή , η συγγραφέας μας διάβασε αποσπάσματα από το πόνημά της , καθώς επίσης τις αγωνίες και τις όμορφες στιγμές που νιώθει κάθε μητέρα , όταν φέρνει στον ¨κόσμο ¨ νέους ανθρώπους .

          Στη συνέχεια έγινε κλήρωση του Χριστουγεννιάτικου δώρου , που δόθηκε με την ευκαιρία των εορτών .

          Η εκδήλωση έκλεισε με τις ευχές μας προς τη συγγραφέα και με την αγορά του βιβλίου , από το οποίο τα έσοδα θα πάνε στην Ένωση ¨ Μαζί με το παιδί ¨.

          Τέτοιες εκδηλώσεις που στοχεύουν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς ασφαλώς και συγκινούν το δημόσιο αίσθημα .

          Θα ήταν ευλογία Θεού να τις βλέπαμε τακτικά επαναλαμβανόμενες .

          Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 3/12/2016        . 

                                     Εκείνες ξέρουν

          Πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια , ίσως και λίγο παραπάνω , είχα αποφασίσει να πάω στην Κούβα . Δεν με έστελνε η εφημερίδα , ούτε ήθελα να μαζέψω ζάχαρη : Θα πήγαινα για να δω . Να δω από κοντά τη χώρα που ήταν αντικείμενο λατρείας και μίσους , πάντως όχι αδιαφορίας .

         Εκείνες τις ημέρες , ένας καλός φίλος που πηγαινοερχόταν στη Λατινική Αμερική είχε καταφέρει να ¨ βγάλει ¨ από την Κούβα μια κοπέλα , ούτε θυμάμαι με ποιον τρόπο , και να την φέρει στην Ελλάδα . Ένα βράδυ ήρθαν μαζί στο σπίτι . Πιάσαμε την κουβέντα , της είπα τα σχέδιά μου . Ήμουν φυσικά κι εγώ αρνητικός απέναντι στον Κάστρο , ήθελα να γνωρίσω , όμως , τη χρυσή νεολαία αυτής της χώρας , που αντιμετώπιζε τη φτώχεια της με χορούς και τραγούδια . Με κοίταξε με θλίψη . ¨ Πήγαινε ¨ , μου είπε . ¨ αλλά δεν θα δεις τίποτα . Δεν θα σου μιλήσει κανένας . Όλοι φοβούνται . Όλοι και όλα παρακολουθούνται . Πλαστή εικόνα θα σχηματίσεις . Και θα δώσεις τα ωραία σου δολάρια στον καθεστώς . Αλλά πήγαινε ¨.

        Δεν πήγα . Όχι επειδή εκείνο το βράδυ έμαθα κάτι περισσότερο για τον Κάστρο , ήξερα καλά ότι ήταν ένας δικτάτορας , χαρισματικός , παθιασμένος , έντιμος , αλλά δικτάτορας , που είχε απελευθερώσει τη χώρα του από ένα εγκληματικό καθεστώς , είχε βοηθήσει την Αγκόλα να αποκρούσει τους νοτιοαφρικανούς εισβολείς , αλλά  δεν εμπιστευόταν τον λαό του και δεν δίσταζε να συντρίψει οποιονδήποτε αμφισβητούσε το όραμά του . Δεν πήγα γιατί δεν με άφησαν τα θλιμμένα μάτια της νεαρής αυτοεξόριστης .

        Γι αυτό και δεν με ενδιαφέρει η οπαδικού τύπου αντιπαράθεση που ξέσπασε ανάμεσα σ’αυτούς που θεωρούν τον

μακαρίτη παγκόσμιο σύμβολο και σ’εκείνους που τον εξισώνουν με τον Πολ Τοτ . Όταν ο Πρωθυπουργός μας θα σκουπίζει σήμερα τα δάκρυά του στην Αβάνα μαζί με τον Μαδούρο και τον Ορτέγκα , εγώ θα ψάχνω τα τελευταία του-fi μιας γενναίας μπλόγκερ . Λέγεται Γιοάνι Σάντσες και γράφει για τη σιωπή , για τον φόβο των ηλικιωμένων και την αδιαφορία των νέων , για την αδυναμία ενός έθνους που έχει ζήσει τόσα πένθη να ντυθεί σήμερα με τα χρώματα της χηρείας . Η Γιοάνι που έμεινε , όπως κι εκείνη η κοπέλα που έφυγε , ξέρουν καλύτερα απ’όλους μας .

Μιχάλης Μητσός - ¨ ΤΑ ΝΕΑ ¨ - 29/11/2016

   

                              Γράμματα  σπουδάσματα

          Μέχρι σήμερα , λοιπόν , σύμφωνα με τη νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση έχουν καταργηθεί από το Γυμνάσιο και το Λύκειο τα Αρχαία Ελληνικά , τα Λατινικά , η Ιστορία και τα Θρησκευτικά . Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι , όπως λέμε ¨ μεταρρύθμιση ¨ στη Παιδεία εννοούμε κούρεμα στη διδασκαλία ύλης . Ούτε υπάρχει αμφιβολία ότι θα συνεχισθεί η μέθοδος του  κουρέματος και τα επόμενα χρόνια . Ας μη λησμονούμε ότι η μεταρρύθμιση στην Παιδεία μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο ξεκίνησε από την κατάργηση των τριών τόνων , της οξείας , της βαρείας και της περισπωμένης , που συνόδευσε και η ενδυματολογική μεταρρύθμιση , με τη κατάργηση της σχολικής ποδιάς .

         Η Ελληνική γλώσσα εξάλλου έχει υποστεί τις περισσότερες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις , που περιλαμβάνουν την κατάργηση της Τρίτης Κλήσεως των ονομάτων , την κατάργηση της δοτικής , την κατάργηση της συλλαβικής και χρονικής αυξήσεως των ρημάτων στον παρατατικό και τον αόριστο και έχει καταλήξει στις ανατριχιαστικές ανορθογραφίες , που ακούμε καθημερινά στη Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο , όπως είναι , η αιτιατική ¨ Τον διευθύνων σύμβουλον ¨ και η ονομαστική ¨ Η διεθνή οικονομία!¨ . Προβλέπω ότι όπου νάναι θα καταργηθούν το ¨ ήτα ¨ και το ¨ ύψιλον ¨ , καθώς και οι δίφθογγοι ¨ ει ¨ και ¨ οι ¨ και θα κρατήσουμε μόνο το ¨ γιώτα ¨ . Όσο για το ¨ ωμέγα ¨ , θα μας μείνει μόνο ως ρολόϊ . Στη σοσιαλιστική Γαλλία καταργήθηκε ο τόνος accent et circorifiexe και αντικαταστάθηκε με το ph των λέξεων με ελληνική ρίζα με το fi. 

        Επομένως πρέπει να αναμένουμε λίαν συντόμως ότι θα καταργηθούν και άλλα μαθήματα από αυτά που έχουν απομείνει. Όσο προοδεύει η Τεχνολογία , τόσο αχρείαστες είναι οι γνώσεις . Για παράδειγμα : Τι την θέλουμε την ορθογραφία , αφού ο Κομπιούτερ μας υπογραμμίζει με κόκκινο τα λάθη  και  πειραματιζόμενοι με φωνήεντα και σύμφωνα , βρίσκουμε την ορθή γραφή , ή τα διορθώνει ο αυτόματος διορθωτής . Το ίδιο ισχύει και για τα Μαθηματικά , αφού πατώντας μερικά πλήκτρα

στο μηχανάκι λύνουμε όλα τα προβλήματα . Άρα εκτός από τα Μαθηματικά , πρέπει να έχουν σειρά να καταργηθούν η Φυσική, η Χημεία και η Γεωγραφία . Μόνο έτσι θα συμπληρωθεί η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση . Στο κάτω – κάτω , δεν χρειάζεται να ξέρεις ποια είναι η Λέρος και ποια η Μυτιλήνη , ούτε να ξεχωρίζεις  τον Ρουσσώ από τον Μοντεσκιέ για να φθάσεις ψηλά , ακόμη πιο ψηλά !

      Εδώ , όμως , δημιουργείται ένα νέο πρόβλημα : Τι θα διδάσκονται τα παιδιά στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο ; Καλά για το Δημοτικό δεν γεννάται θέμα , αφού μάλλον θα καταργηθεί όλο το σετ του Δημοτικού , δηλαδή , το κτίριο , τα θρανία , οι πίνακες και οι δάσκαλοι . Τα παιδιά θα εγγράφονται κατ’ευθείαν στο Γυμνάσιο . Τι θα κάνουν , όμως , για έξι ολόκληρα χρόνια οι μαθητές του λίαν κοντινού μέλλοντος ; Ποια γράμματα και ποια σπουδάσματα θα αποτελούν το πρόγραμμα της μαθητείας τους ; Μια ιδέα που μου έρχεται στον νου είναι να διδάσκονται την τέχνη των καταλήψεων , όχι μόνον σχολικών και Πανεπιστημιακών κτιρίων , αλλά υπουργείων μέχρι και εκκλησιών , τέχνη που οδηγεί σε υψηλά αξιώματα . Μια άλλη ιδέα είναι να μάθουν να κρατούν διπλά βιβλία , για να εξαπατούν την Εφορία , ¨επιστήμη¨ που επίσης εξασφαλίζει διακρίσεις . Αρκεί να μείνει η σημερινή Κυβέρνηση .

Αλεξ . Στεφανοπούλου - ¨ Εστία ¨- 28/11/2016  

  

     Προσωπικό αρχείο καθηγητή Ζολώτα στην Τράπεζα Ελλάδος

               Ο Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος κ Γιάννης Στουρνάρας , παρουσίασε στο Κεντρικό Κατάστημα της Τράπεζας το προσωπικό αρχείο του Διοικητού Ξεν. Ζολώτα .

             Πολυσχιδής προσωπικότητα ο Ξ . Ζολώτας εκτός από Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος , υπήρξε και καθηγητής Πανεπιστημίου , Ακαδημαϊκός , Υπουργός και Πρωθυπουργός .

           Ο κ Στουρνάρας , στην ομιλία του , ετόνισε μεταξύ άλλων :

       ¨ Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά τόσο για την πολυσχιδη προσωπικότητα του Διοικητή , όσο και για το έργο και την προσφορά του , στον τομέα της ελληνικής και διεθνούς οικονομίας .

         Ο ίδιος έζησε από το 1904 έως το 2004 , έναν ολόκληρο αιώνα , που σηματοδοτήθηκε από πολλά σημαντικά και ιστορικά γεγονότα .

        Η παρουσία του επί πολλές δεκαετίες στο οικονομικό και πολιτικό γίγνεσθαι της Ελλάδος συνέπεσε με πολύ σημαντικές αλλαγές και εξελίξεις στη χώρα μας , από την περίοδο του Μεσοπολέμου μέχρι την οικονομική ανάπτυξη της Μεταπολίτευσης .

        Η δράση του υπήρξε πολύπλευρη . Ως καθηγητής Πανεπιστημίου και Ακαδημαϊκός ο Ζολώτας  ανέπτυξε πλούσιο συγγραφικό έργο , εμπνέοντας γενεές φοιτητών . Αξιοσημείωτον είναι ότι , παρά τις πολλές διακρίσεις και τους τίτλους με τους οποίους θα μπορούσε κανείς να τον προσφωνήσει , ο ίδιος προτιμούσε εκείνο του ¨ καθηγητή ¨ , καθώς αισθανόταν ότι η ιδιότητα αυτή ήταν ανώτερη από όσες κατείχε , κατά τη διάρκεια του βίου του .

            Ο ίδιος έχαιρε διεθνούς αναγνώρισης και κύρους . Επελέγη ως μέλος της ¨ Επιτροπής των Τεσσάρων Σοφών ¨ , με αντικείμενο τη μετεξέλιξη του Οργανισμού Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας  (ΟΕΟΣ) σε Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) , ενώ κατέλαβε και άλλες καίριες θέσεις σε ελληνικούς και διεθνείς οργανισμούς .

           Το προσωπικό του αρχείο αποτελεί παρακαταθήκη για όλους εμάς , καθώς μέσα από αυτό αναδεικνύονται η πολύπλευρη δράση του ως Διοικητή , το Πανεπιστημιακό του έργο , η δράση του στην Ακαδημία Αθηνών και σε διεθνείς οργανισμούς , το παγκόσμιο κύρος του και τέλος η ανάμειξή του με την πολιτική . Συγχρόνως , το σπάνιο αρχειακό υλικό που περιέχει , φωτίζει διάφορες πτυχές του προσωπικού   και κοινωνικού βίου του Ξ .Ζολώτα .

          Αξίζει να επισημανθεί ότι το αρχείο αυτό αποτελεί πολύτιμη ιστορική πηγή και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μελέτη της σύγχρονης ιστορίας , της οικονομίας , της πολιτικής , των διεθνών σχέσεων και άλλων θεμάτων που αφορούν τον 20ό αιώνα . Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης για όσους επιθυμούν να μελετήσουν την οικονομική ιστορία της νεώτερης Ελλάδος και τη συνεισφορά του Ζολώτα στη χάραξη νομισματικής πολιτικής και την οικονομική ανάπτυξη και σταθερότητα .

          Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε ότι η μεταπολεμική ανάπτυξη της Ελλάδος φέρει σε μεγάλο βαθμό τη σφραγίδα του Ξ . Ζολώτα . Οι δηλώσεις και οι θέσεις του , ίσως στις μέρες μας να είναι πιο επίκαιρες από ποτέ ¨ .

Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος , 25/11/2016

         

                       Ελάχιστος φόρος τιμής στη μνήμη του

        

          Τα χρόνια φεύγουν και χάνονται , τόσο γρήγορα , για να γίνουν ένα ψυχρό παρελθόν, ένα απρόσκλητο χθες ,  συνοδοί της καθημερινότητάς μας .

         Στα χρόνια , που πέρασαν , πρόσωπα και γεγονότα μας άφησαν βαθιά χαραγμένες και ανεξίτηλες μνήμες .

        Το περιστατικό  θανάτου του γιατρού Στάθη Τσαταλού , πριν από πέντε χρόνια , δεν ξεχνιέται εύκολα .

        Το απόγευμα της Τετάρτης 5-7-2011 , ο φίλος και συμμαθητής γιατρός Στάθης Τσαταλός , κάνοντας το μπάνιο του στη θαλάσσια περιοχή της Αγριάς , εκεί κοντά στο σπίτι του, συνέχισε το ¨ταξίδι¨ του στη γειτονιά των αγγέλων .

        Αγαπούσε τη θάλασσα και δεν τη ¨ χόρταινε ¨ ο φίλος Στάθης . Το κάθε μπάνιο του κρατούσε , όπως μας έλεγε , πάνω από 3 ώρες και ίσως η κούραση να αποτέλεσε την αιτία του θανάτου του .

        Γιατρός άριστα καταρτισμένος υπηρέτησε την Ιατρική , επί 35 χρόνια , στο ΙΚΑ Αγριάς , όπου και αποτελούσε το στήριγμα και την ελπίδα του κάθε ταλαιπωρημένου και φτωχού ανθρώπου. Το είχε καύχημα και πάντα μας το έλεγε : ¨ Κατά τη διάρκεια της Ιατρικής μου σταδιοδρομίας , ουδέποτε έκανα λάθος διάγνωση ¨ .   

       Ο καλός γιατρός μπορεί να έφυγε νωρίς , εμείς όμως , οι φίλοι του δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ . Γι’αυτό κάνουμε θερμή παράκληση στους Δημοτικούς άρχοντες της Αγριάς , όπως ενεργήσουν σε προσεχή ονοματολογία οδών του Δήμου Βόλου να συμπεριληφθεί και το όνομα του γιατρού στην περιοχή της Αγριάς ως ¨ Οδός ιατρού Στάθη Τσαταλού ¨ .

      Θα αποτελέσει έναν ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη ενός ανθρώπου , που εργάστηκε για το καλό και την ανάπτυξη της Αγριάς . 

     Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος  27/11/2016

   

       

                           Σύμβολα του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού

               Ο απόηχος της επίσκεψης του Αμερικανού Προέδρου στη χώρα μας θα κρατήσει πολύ ακόμη . Ο σωματότυπός του , η άνεση των κινήσεών του , το αντίστοιχο στις περιστάσεις ντύσιμό του και , προ πάντων , οι προσεγμένες αντιφωνήσεις του εντυπωσίασαν . Αποκορύφωμα της θετικής εντύπωσης που άφησε , υπήρξε η ομιλία του στο  ¨ ΄Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος ¨ . Ελπίζω ότι ημέτεροι άρχοντες να κατάλαβαν τι σημαίνει να είναι κανείς απόλυτα κάτοχος του θέματος που παρουσιάζει και πως μπορεί το ακροατήριό του να γίνεται ¨εύνουν¨ .

              Ευφυής άνθρωπος ο Πρόεδρος Ομπάμα χρησιμοποίησε Ελληνικές λέξεις και τόνισε τη μεγάλη προσφορά της Ελλάδος στον πολιτισμό , και ιδιαίτερα στη Δημοκρατία . Μίλησε για την έννοια ¨πολίτης¨. Την έννοια ¨Δήμος¨. Περιέλαβε στους λόγους του και φράσεις από τον ¨Επιτάφιο¨ του Περικλέους . Σημαντικό μήνυμα για τον θαυμασμό του προς τα επιτεύγματα των προγόνων μας έστειλε και με την επίσκεψή του στην Ακρόπολη , με σπορ ντύσιμο , και την ξενάγησή του στο μουσείο της Ακρόπολης , με επίσημη ενδυμασία . Γιατί αναφέρω το ντύσιμο ; Μα γιατί κάτι τέτοιες λεπτομέρειες φωτίζουν περισσότερο την ποιότητα ενός ανθρώπου , στέλνοντας και ανάλογα μηνύματα .

             Ακούγοντας τα περί Επιταφίου του Περικλέους αρκετοί εξ ημών επιστράτευσαν τις αναμνήσεις τους από τη σχολική τους ζωή , προσπαθώντας να ερμηνεύσουν τις σχετικές , υψηλού επιπέδου , προεδρικές αναφορές , όσοι διδάχθηκαν τον ¨ Επιτάφιο ¨ . Γιατί την ευκαιρία αυτή δεν την είχαν , δυστυχώς γι’αυτούς , όλοι οι σημερινοί ενήλικες συμπολίτες μας , για να μπορέσουν να αντιληφθούν γιατί ένα τέτοιο σημαντικό πρόσωπο συγκαταλέγει στους λόγους του περί χρέους , ελλειμμάτων και προσφυγικού και έννοιες , όπως ¨ πολίτης ¨ και ¨ Δημοκρατία ¨. Και γιατί ένας πλανητάρχης στέκεται με θαυμασμό μπρος στην προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου .

             Ο ¨ Επιτάφιος ¨ του Περικλέους , του Θουκυδίδη ακριβέστερα , διδασκόταν για δεκαετίες στη Γ΄τάξη όλων των Γενικών Λυκείων , σε όλους τους μαθητές . Δινόταν , έτσι , η ευκαιρία να γνωρίσουν οι νεαροί ΄Ελληνες τις έννοιες : Πόλις , ελευθερία , πολίτης , δημοκρατία , δικαιοσύνη , φιλοσοφία , αρετή , τέχνη , ευεργεσία , φιλανθρωπία , αγώνας , πατρίδα .

             Να συζητήσουν , να προβληματιστούν , να αμφισβητήσουν , να γνωρίσουν το ύφος του Θουκυδίδη , ενός καταπληκτικού μυαλού , που θαυμάζουν και μπροστά του στέκονται ενεοί οι ανά τον πλανήτη καλλιεργημένοι άνθρωποι .

             Θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι βάσιμη η πληροφορία μου , ότι σταματά η διδασκαλία του κειμένου αυτού στα Λύκεια της πατρίδος του Περικλή και του Θουκυδίδη .

             Γιατί αν συμβαίνει κάτι τέτοιο , και μας επισκεφθεί μελλοντικά αναλόγου μεγέθους πρόσωπο , με γνώση , αναμφισβήτητα , του αρχαίου μας κόσμου , οπωσδήποτε , θα εκτεθούμε αν , απαντώντας σε σχετικό του ερώτημα , το πληροφορήσουμε ότι η σημερινή Ελλάδα θεωρεί περιττή τη διδασκαλία κειμένων του είδους αυτού …

            Χρ.  Ξενάκης – Φιλόλογος

            Βόλος – 20/11/2016  . 

                               Νεκρολογία - Κωστής Στεφανόπουλος

              Σύμπασα η Ελληνική κοινωνία θρηνεί την απώλεια ενός μεγάλου Έλληνα , ενός πραγματικού ηγέτη , που λάμπρυνε τον δημόσιο βίο και δίδαξε με το παράδειγμα , το ήθος και την ευπρέπειά του .

              Ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος άσκησε με παραδειγματικό τρόπο τα καθήκοντά του ως Προέδρου της Δημοκρατίας , ενώ διακρίθηκε ιδιαίτερα για την ολόθερμη στήριξή του , στην Ελληνική Περιφέρεια και τον όπου γης ελληνισμό .

              Επισκεπτόμενος την πατρίδα μας από τη μια γωνιά της ως την άλλη , αποτέλεσε το στήριγμα και τη φωνή κάθε Ελληνίδας και κάθε Έλληνα κι εξέφρασε με το δικό του τρόπο τις αγωνίες αλλά και τα όνειρα του ελληνικού λαού .

              Το κενό που αφήνει είναι δυσαναπλήρωτο .

              Χρέος όλων μας είναι να πορευτούμε στο δρόμο , που εκείνος χάραξε , εμπνεόμενοι από το παράδειγμά του και κάνοντας πράξη όσα μας άφησε ως παρακαταθήκη .

              Στους οικείους του εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια .

              Κώστας Αγοραστός

              Περιφερειάρχης Θεσσαλίας – Λάρισα 22/11/2016 

                                        Απουσία ηγετών

               Η χώρα μας ήταν πάντοτε τυχερή , διότι σε κρίσιμες στιγμές είχε ηγέτες που διέθεταν ακτινοβολία στο παγκόσμιο σκηνικό .

               Ο Ελευθέριος Βενιζέλος στεκόταν απολύτως στο ίδιο επίπεδο με τον Λόιντ Τζορτζ και τους άλλους συγχρόνους του . Δεν ήταν τυχαίες οι αποφάσεις που έπαιρνε ούτε το πώς διάβαζε τους διεθνείς συσχετισμούς και το τι κέρδισε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων . Ήταν ένας Έλληνας πατριώτης , που πίστευε στη Μεγάλη Ελλάδα , αλλά φρόντιζε να είναι απολύτως εξαγώγιμος , γιατί ήξερε ότι αυτό μετρούσε στο τέλος της ημέρας .

               Τέτοιος ηγέτης ήταν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής . Αυτοδημιούργητος , αλλά γεμάτος δύναμη και ένστικτο , μπόρεσε να σταθεί στο ίδιο επίπεδο με ιερά τέρατα της εποχής του : Τον Σμιτ , τον Ντ’Εστέν κ.ά. Έπεισε με την παρουσία του και τα επιχειρήματά του , πως η Ελλάδα έπρεπε να γίνει μέλος της ΕΟΚ . Δάμασε , όμως , ταυτόχρονα ένα λαό που είχε ήδη μπει στη τροχιά του λαϊκισμού . Δεν χάϊδεψε αυτιά , δεν αναμάσησε τα δημοφιλή κλισέ ,  αλλά χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και φώναξε αυτό που πίστευε ότι ήταν καλό για τον τόπο του . Δεν κλάφτηκε σε κανέναν , ούτε εμφανίστηκε ποτέ να ¨ζητάει¨ πράγματα . Όπως και ο Βενιζέλος ,  φερόταν με τρόπο που πρόδιδε μια συλλογική , εθνική αυτοπεποίθηση . Χθες ήταν σαφές ότι δεν διαθέτουμε τέτοια ηγεσία . Η χώρα είχε μια τεράστια ευκαιρία να ξεπεράσει το ζήτημα της ¨αδικίας¨ , που θεωρούμε ότι έχουμε υποστεί , και να προβάλει αυτοπεποίθηση , θετική ενέργεια και όραμα για το μέλλον . Φοβάμαι ότι προβάλλουμε την εικόνα ¨μικρής¨ χώρας και αυτό δεν είναι καλό . Ιδιαίτερα όταν στην ευρύτερη γειτονιά μας υπάρχουν ηγέτες με αυτοπεποίθηση και αλαζονεία .  Είναι άλλο πράγμα οι γενναίες δηλώσεις και αποστροφές λόγων και εντελώς διαφορετικά ο στιβαρός λόγος που πείθει ότι κρύβει ισχύ , ενότητα , σχέδιο .

               Μελαγχόλησαν πολλοί χθες . Ένιωσαν ότι ένας τόπος με μεγάλη ιστορία πίσω του είχε μία ευκαιρία να λάμψει διεθνώς και δεν το  έκανε . Έχει μικρύνει η Ελλάδα ή απλώς περνάει μια φάση παρακμής , από εκείνες που έχουμε ξαναπεράσει πριν αρχίσουμε να ανακάμπτουμε ; Δεν ξέρω . Αυτό που ξέρω είναι ότι άλλη μία φορά αναρωτήθηκα με αγωνία που μπορεί να κρύβεται ο Ελευθέριος Βενιζέλος ή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής του σήμερα …

               Αλ. Παπαχελάς - ¨Καθημερινή¨- 16/11/2016 .    

                          Έβλεπαν πολλά χρόνια μπροστά

               Στις δεκαετίες του 80 και του 90 , δύο πολιτικά  πρόσωπα λάμπρυναν  με την παρουσία τους την πολιτική σκηνή της Ελλάδος . Ήταν ο Αντώνης Τρίτσης και ο Γιώργος Γεννηματάς .

               Σχεδόν συνομήλικοι , πτυχιούχοι του Ε.Μ.Π., , Αρχιτέκτων ο Τρίτσης , Πολιτικός Μηχανικός ο Γεννηματάς .

               Ο Αντώνης Τρίτσης γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1937 . Ήταν μοναχογιός . Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από τα Κοντογουράτα της Κεφαλονιάς και η μητέρα του ήταν η Νίκη Τρίτση . Μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953 αποφάσισαν οικογενειακώς να εγκατασταθούν στην Αθήνα .

               Ο Αντώνης Τρίτσης αρχίζει τις σπουδές του στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ . Παράλληλα υπήρξε αθλητής στίβου και ιδιαίτερα στο Δέκαθλο , όπου είχε και πολλές διακρίσεις . Με υποτροφία του Ιδρύματος Φουλμπράϊτ πήρε το δίπλωμα Πολεοδομίας και Χωροταξίας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου του Ιλλινόϊς το έτος 1963 . Το έτος 1967 κάνει το διδακτορικό στη Χωροταξία στο Σικάγο .

               Το έτος 1974 ήταν σημαντικός κρίκος στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ ,το οποίο προσπάθησε να το οργανώσει στα πολυαγαπημένα του νησιά την Κεφαλονιά και Ιθάκη , το οποίο και πέτυχε .

               Το 1981 εκλέχθηκε βουλευτής Κεφαλονιάς και Ιθάκης και τοποθετήθηκε Υπουργός Χωροταξίας και Περιβάλλοντος .Σε μια συνέντευξή του , είχε αποκαλύψει τον εξής διάλογο που είχε με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή :

              ¨ Καλά τα πας εσύ , αλλά για να φτιάξεις την Αθήνα πρέπει να την γκρεμίσεις πρώτα ¨.

                Ήμουν έτοιμος να του απαντήσω , σχολίασε γελώντας ο Αντώνης , ως εξής :

              ¨ Αστειεύεσθε κύριε Πρόεδρε , να καταστρέψω το έργο σας ¨ .     

                Το 1985 επανεκλέχθηκε βουλευτής στην Κεφαλονιά και το 1986 έγινε υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων . Παραιτείται από υπουργός το 1988 λόγω διαφωνιών με  την Ιεραρχία της Εκκλησίας σε θέματα αρχών .

               Τον Μάρτιο του 1989 κάνει δικό του κόμμα , το οποίο αποτυγχάνει στις εκλογές .

               Στις 14-10-1991 εξελέγη Δήμαρχος Αθηναίων , με σκοπό να αποκαταστήσει τη ιστορικότητα της πόλης , όμως ,δεν πρόλαβε να δικαιωθεί διότι στις 7-4-1992 πεθαίνει ξαφνικά .

              Αν είχε ζήσει ο Γιώργος Γεννηματάς η Ελλάδα θα ήταν άλλη σήμερα . Ήθος , ανθρωπιά , έμπνευση , εργατικότητα , αλληλεγγύη και άλλα πολλά χαρίσματα θα μπορούσαν να αναφερθούν ως χαρακτηριστικά του . Με Πρωθυπουργό εκείνον κανείς δεν θα διενοείτο να χώσει τα δάκτυλά του στο μέλι , να παίξει παιχνίδια με επιχειρηματικά συμφέροντα , να παράσχει εκδούλευση , να διορίζει από το παράθυρο .

             Κάποτε είχε πει : ¨ Τρέμω αυτούς που είναι υπερβολικά φιλόδοξοι , χωρίς όμως να διαθέτουν σοβαρή πολιτική σκέψη και κοινωνικές ευαισθησίες ¨ .

              Ο Γιώργος Γεννηματάς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Ιουνίου 1939 . Πατέρας του ήταν ο Μανιάτης Θεόδωρος Γεννηματάς , δικηγόρος και οικονομολόγος .

              Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο ΕΜΠ . Εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια . Μαζί με τον Άκη Τσοχατζόπουλο και τον Κώστα Λαλιώτη αποτελούσαν την Τρόϊκα , την Τριανδρία του  ΠΑΣΟΚ . Εκπροσωπούσαν τον Πρόεδρο Ανδρέα Παπανδρέου σε όλα τα επίπεδα του κόμματος.

               Το 1981 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής .Υπουργός Εσωτερικών από το 1981 έως το 1984 . Υπουργός Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων από το 1984 έως το 1987 και Υπουργός Εργασίας από το 1987 έως το 1989.

Στις εκλογές της 10 Οκτωβρίου 1993 εξελέγη πρώτος στη Περιφέρεια της Α΄Αθήνας και ορκίστηκε ξανά Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών.

             Τον Ιανουάριο του 1992 , με αφορμή ένα κρυολόγημα υποβλήθηκε σε εξετάσεις και λίγες μέρες αργότερα ο ίδιος ανακοινώνει στους δημοσιογράφους ότι πάσχει από καρκίνο , λέγοντας ότι υπάρχουν μερικές στιγμές που το συναίσθημα ξεχειλίζει , δεν είναι από μάρμαρο . ¨ Είναι γνωστό ότι έχω καρκίνο , αλλά θα το παλαίψω ¨ , δήλωσε .

             Πέθανε στην Αθήνα στις 25 Απριλίου 1994 . Μετά τον θάνατό του , για να τιμηθεί το έργο του , πολλά νοσοκομεία της Ελλάδας πήραν το όνομά του .

             Πριν πεθάνει άφησε την ιδιόχειρη πολιτική του διαθήκη:

           ¨ Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που μου συμπαραστάθηκαν . Εκτός από ευχές απαιτείται Εθνική συνενόηση στην κορυφή και διάλογος και Εθνική ομοψυχία στη βάση .

              Για το ΠΑΣΟΚ το κόμμα που τόσο αγάπησα εύχομαι ενότητα , περίσκεψη και αποτελεσματικότητα . Αυτά που δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω είμαι βέβαιος ότι θα αποτελέσουν στόχο πολλών , που με μεγαλύτερες δυνάμεις από εμένα θα τα κάνουν πράξη .

              Με τις ευχές και την άπειρη αγάπη μου .

              Γιώργος Γεννηματάς ¨ .

              Η απώλεια ήταν μεγάλη , καθώς επρόκειτο για άνθρωπο και πολιτικό , έντιμο , μετριοπαθή με μεγάλο πολιτικό και προσωπικό ήθος .       

Ο Αντώνης Τρίτσης και ο Γιώργος Γεννηματάς ¨ έφυγαν νωρίς¨ . Η Ελλάδα περίμενε πολλά από αυτούς . Έχασε δύο από τα καλύτερα παιδιά της . Ας είναι αιωνία η μνήμη τους .  

Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 16/11/2016

                                 Ας αφυπνιστούμε έγκαιρα

               Δεν το περιμέναμε ποτέ ότι θα φτάναμε ως εδώ . Ο Ντόναλντ Τραμπ Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής , Πρόεδρος της χώρας που πενήντα χρόνια πριν έφτασε στο Φεγγάρι , της χώρας που ¨ ηγείται ¨ του δυτικού κόσμου , της χώρας που βοήθησε να κερδηθούν δύο καταστροφικοί Παγκόσμιοι Πόλεμοι , της χώρας που , που , που … Οι Αμερικανοί πάντα απρόβλεπτοι …

               Πως φτάσαμε όμως εδώ ; Φοβάμαι ότι η άγνοια , η ξενοφοβία , η έλλειψη αληθινής κουλτούρας αλλά και παιδείας , σύγχρονα παγκόσμια χαρακτηριστικά , έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα . Η Αμερική βγαίνει λαβωμένη από αυτή την προεκλογική διαδικασία , κατά την οποία επικράτησαν ο διχαστικός λόγος και οι τραγελαφικές ακρότητες . Ας ελπίσουμε για το καλό όλων μας , ότι οι πληγές θα επιλυθούν γρήγορα .

               Άκουσα με κάποια ανακούφιση , οφείλω να το πω , τις πρώτες δηλώσεις του Ντόναλτ Τραμπ  μετά τη μεγάλη νίκη του , όταν μίλησε για ενότητα και συμπόρευση όλων , για μια καλύτερη Αμερική . Είναι ξεκάθαρο πια ότι ο κόσμος έχει βαρεθεί τους πολιτικάντηδες πολιτικούς και ψάχνει για κάτι καινούργιο . Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα . Έτσι βρίσκουν ελεύθερο χώρο και μπουκάρουν λαϊκιστές του τύπου Μπέπε Γκρίλο , Μαρίν Λεπέν , Νάτζελ Φάρατζ , που φαντάζομαι θα τρίβουν τα χέρια τους με τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ . Και εδώ καραδοκεί ο μεγάλος κίνδυνος να παρασυρθούν οι λαοί από κούφιους λαοπλάνους της Δεξιάς ή της Αριστεράς , σε ακρότητες με απρόβλεπτες συνέπειες . Το παγκόσμιο πεδίο βρωμάει μπαρούτι .

               Μέρες του Μεσοπολέμου έρχονται δυστυχώς στο μυαλό , αλλά αυτή τη φορά δεν μας παίρνει για μια παγκόσμια σύρραξη . Θα είναι το τέλος όλων μας ! Ας ελπίσουμε ότι η Αμερική θα βρει σύντομα τον βηματισμό της και θα ξεπεράσει τα τωρινά αδιέξοδα . Ας αφυπνιστούμε λοιπόν έγκαιρα , ας αφήσουμε παλαιομοδίτικες ιδεοληψίες και ας αντικρίσουμε τη νέα πραγματικότητα . Οι καιροί ου μενετοί .

               Β.Π.- Βόλος 11/11/2016   

                         Υποσχόταν έρωτα και μοίραζε Υπουργεία

               Ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης ήταν αρχηγός του  κόμματος των Κυανολεύκων , από τη δεκαετία του 30 και σήμερα το όνομά του έχει καταντήσει συνώνυμο της γραφικότητας .

               Γεννήθηκε το 1895 στο Αδραμύττι της Μικράς Ασίας με το όνομα Τηλέμαχος Νταλάκας . Κατά την διάρκεια του Α΄Παγκ.Πολέμου η οικογένειά του κατέφυγε στη Μυτιλήνη . Πήρε μέρος ως λοχίας στη Μικρασιατική Εκστρατεία , αλλά όταν επέστρεψε στο νησί του , είχε τρελαθεί λόγω μιας ερωτικής απογοήτευσης . Έτσι ανέβηκε στην Αθήνα με ένα καπέλο που δεν αποχωριζόταν ποτέ και με τις μπερδεμένες του ιδέες .

             Στα 30 του γυρνούσε στους δρόμους της Πρωτεύουσας πάντα ντυμένος κομψά και έβγαζε λόγους υποσχόμενος ευδαιμονία , ως μέλλων Κυβερνήτης , ενώ είχε αποκτήσει και το παρατσούκλι ¨ πρόεδρος ¨ .

             Καλούσε όποιον ενδιαφερόταν να μπει σε κάποιο υπουργείο να δηλώσει το όνομά του και να του δώσει δύο δραχμές για τα έξοδα ορκωμοσίας , ενώ υποσχόταν και την ίδρυση υπουργείου έρωτα .

             Βέβαια στα καφενεία οι άνθρωποι τον πείραζαν , αλλά εκείνος συνέχιζε να λέει το στιχάκι του : ¨ Αθηναίοι βγάλτε με και θα περνάτε φίνα , φρενοκομεία πάμπολλα θα κτίσω στην Αθήνα ¨ .

             Η φήμη του γρήγορα ξεπέρασε τα όρια της πλατείας Συντάγματος και έτσι μεγάλα αυτοκίνητα κατέφθαναν από κάθε πλευρά της πόλης για να τον μεταφέρουν σε εκδηλώσεις της αριστοκρατίας , η οποία λάτρευε να διασκεδάζει με τους λόγους του .

             Είχε νοσηλευτεί πολλές φορές στο ψυχιατρείο και κάθε φορά που έβγαινε από εκεί δήλωνε πως δεν θα ξαναασχοληθεί με την πολιτική και πως μόνον θα λέει την γνώμη του , σε όποιον του τη ζητά . Το έτος 1956 όταν παραιτήθηκε ο Κ. Καραμανλής , ένας φαρσέρ παρέδωσε σημείωμα στον Δελαπατρίδη , που έλεγε ότι τον καλεί ο Πρόεδρος της Βουλής να ορκισθεί Πρωθυπουργός . Εκείνος αμέσως ετοιμάστηκε βάζοντας τα καλά του και μαζί με ένα πλήθος από πίσω του να τον επευφημεί έφτασε στη Βουλή . Την ώρα που έδειχνε στο φρουρό της πύλης το σημείωμα , έτυχε να βγαίνει ο τότε Πρόεδρος της Βουλής Τάκης Ροδόπουλος , ο οποίος αφού κατάλαβε τη φάρσα και μη θέλοντας να τον κακοκαρδίσει , του είπε : ¨ Πρόεδρε ο Βασιλεύς απουσιάζει και ο Αρχιεπίσκοπος είναι άρρωστος . Τι λες ; Να το αναβάλουμε ; ¨

            Έτσι , ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης ικανοποιημένος υποκλίθηκε και αποχώρησε . Τελικά , κατέληξε αλκοολικός και πέθανε τον Ιούνιο του 1960 στο Λαϊκό Νοσοκομείο της Αθήνας , μετά από νοσηλεία 20 ημερών κατά την διάρκεια της οποίας δεν ήρθε κανείς να τον επισκεφτεί . Κηδεύτηκε από τον Δήμο Αθηνών .

           Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος , 7/11/2016     

Δέκα επαγγέλματα με τη μεγαλύτερη ζήτηση

               Οι δέκα πιο δημοφιλείς ειδικότητες , που περισσότερο ζητούνται σε 14 χώρες του κόσμου συμπεριλαμβανομένων και των Η.Π.Α , που έχουν σχέση με την υψηλή τεχνολογία , όπως αναφέρει η ¨ Καθημερινή ¨ είναι :

               1 . Στη τεχνολογία του υπολογιστικού νέφους .

               2 . Στην εις βάθος αναζήτηση και ανάλυση στατιστικών δεδομένων .

               3 . Στην ανάπτυξη τεχνολογίας κινητών συσκευών .

               4 . Στη διαχείριση συστημάτων αποθήκευσης δεδομένων .

               5 . Στο σχεδιασμό περιβάλλοντος διάδρασης με τον χρήστη .

               6 . Στην ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών .

               7 . Στην ενσωμάτωση των κατανεμημένων λογισμικών μεταξύ πελατών και διακομιστών .

               8 . Στον σχεδιασμό της αρχιτεκτονικής του Διαδικτύου και στην ανάπτυξη πλαισίων .

               9 . Στον σχεδιασμό αλγορίθμων .

             10 . Στην ανάπτυξη της γλώσσας προγραμματισμού java .

               Σήμερα οι πιο περιζήτητες δεξιότητες σε Γαλλία , Γερμανία , Ινδία , Ιρλανδία , Η.Π.Α., και Ισπανία είναι η ειδίκευση στη τεχνολογία υπολογιστών νέφους και κατανεμημένων συστημάτων λογισμικού και η αναζήτηση και ανάλυση δεδομένων .

              Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 4/11/2016  .

                                         Στα 93 του και εργάζεται

                Είναι σήμερα 93 ετών και εξακολουθεί να εργάζεται . Δεν διάβασες λάθος φίλε αναγνώστη . Είναι μία πραγματικότητα . Ο Ζάχος Χατζηφωτίου γράφει και στις μέρες μας το χρονογράφημά του στην ¨ Εστία ¨ . Όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος τον Οκτώβρη του 1940 ήταν, όπως λέει ο ίδιος , 17 ετών . Σήμερα είναι 93 ετών υγιέστατος και αισιόδοξος για το ¨ αύριο ¨ .

               Γεννήθηκε στην Πλάκα και αποφοίτησε από το πειραματικό σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών . Στα δεκαεπτά του απέδρασε στην Αίγυπτο  και πήρε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις . Μετά το τέλος του πολέμου επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε στις επιχειρήσεις της οικογενείας του , μέχρι το 1956 . Από εκείνη τη χρονιά και για έξι χρόνια διετέλεσε διευθυντής εκδοτικού οίκου στο Παρίσι .

              Από το 1962 μέχρι το 1970 εμφανίστηκε ως συγγραφέας και δημοσιογράφος . Αργότερα έγραφε χρονογραφήματα στην εφημερίδα ¨ Καθημερινή ¨ , στον ¨ Ταχυδρόμο ¨με το ψευδώνυμο ¨ Ίακχος¨ και στα ¨Νέα¨ ως ¨ Διακριτικός ¨ . Έχει γράψει πάρα πολλά βιβλία και έγινε ιδιαίτερα γνωστός από την εκπομπή που είχε στη τηλεόραση με τον τίτλο ¨ Το πεντάλεπτο του Ζάχου Χατζηφωτίου ¨ .

             Παντρεύτηκε δύο φορές . Η Τζένη Καρέζη υπήρξε μια από τις δύο σε ένα γάμο που διήρκησε πέντε χρόνια , από το 1962 μέχρι το 1067 . Εκείνη , ¨όμως¨, τον χώρισε διότι δεν της ήταν πιστός .

            Σήμερα στα 93 του χρόνια , όπως λέει , αν και μεγάλος σε ηλικία , εξακολουθεί να εργάζεται .

           Αρθρογραφεί στη εφημερίδα ¨ Εστία ¨ και παραμένει πρόεδρος σε πολλά ιδρύματα . Δεν φοβάται μάλιστα τον θάνατο . ¨ Γιατί να τον φοβηθώ ; Είμαι 93 ετών . Μπορεί να μην είμαι 20 ετών , αλλά προς το παρόν δεν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα υγείας ¨ .

           Και συνεχίζει , αναφερόμενος για τη συγγραφική του αγάπη : ¨ Έχω γράψει μέχρι τώρα 31 βιβλία , αλλά έχω πρόβλημα με τα θέματα . Δεν ξέρει κανείς τι να γράψει , έτσι όπως είναι τα πράγματα ¨ .

          Υποστηρίζει δε ότι η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τη ζωή του . ¨ Και ποιου τη ζωή δεν έχει επηρεάσει ; Όταν για παράδειγμα είχα μία σύνταξη με 45 χρόνια σε εφημερίδες , πάνω από 2.000 Ευρώ και τώρα παίρνω κάτω από 1.000 Ευρώ, αντιλαμβάνεστε τη διαφορά . Αυτό δείχνει ότι το Κράτος με κλέβει αυτή τη στιγμή ¨, τονίζει .

          Πιστεύει ότι ακόμα και με εκλογές δεν θα αλλάξει η κατάσταση στην Ελλάδα και λέει ότι αν οι Έλληνες κληθούν να πάνε στις κάλπες , θα είναι ό,τι ποιο επικίνδυνο μπορεί να γίνει τη δεδομένη χρονική στιγμή . Αυτή τη στιγμή , αν ήταν νέος , θα έφευγε από τη χώρα , για μια καλύτερη ζωή . Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δεχτεί ότι ¨ διοικούν ουσιαστικά οι υπάλληλοι της Τρόϊκας τη χώρα μου ¨ .

          Βέβαια , ο Ζάχος Χατζηφωτίου , ανεξάρτητα από την πολιτική συνείδηση για την κατάσταση στη χώρα μας , υπήρξε μια ζωή λάτρης του γυναικείου φύλου . ¨ Τι θέλετε να ήμουν ; Του ανδρικού ; Οι πιο πολλοί στην τηλεόραση , έτσι είναι . Εγώ προτίμησα τις γυναίκες ¨. Καταλήγει χαριτολογώντας .

          Αγαπητέ Ζάχο . Η παρουσία σου στον καθημερινό Τύπο , σε όλους εμάς τους παλιούς , δίνει χαρά και κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα της ζωής . Με το βροντερό ¨ παρόν¨ σου , μας λες ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχουν ηλικίες , αλλά το πώς αισθάνεται κανείς ,κάθε πρωί , όταν ξυπνά , για να αντιμετωπίσει μια σκληρή πραγματικότητα .

Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος , 3/11/2016

                                      Αντίο φίλε

               Κυπριακής καταγωγής μουσικοσυνθέτης με σπουδαία προσφορά στο έντεχνο λαϊκό τραγούδι .

               Ο Μάνος  Λοΐζος γεννήθηκε την 22 Οκτωβρίου 1937 στο χωριό Άγιος Βαβατσινιάς της επαρχίας Λάρνακας . Ήταν το μοναδικό παιδί του Ανδρέα Λοΐζου και της Δέσποινας Μανάκη,κόρης γεωπόνου από την Ρόδο . Η οικογένειά του μετακόμισε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου προς αναζήτησιν καλυτέρας τύχης , όταν ο Μάνος ήταν επτά ετών .

               Με τη μουσική ασχολήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια . Γράφτηκε στο τοπικό Ωδείο και άρχισε να μαθαίνει βιολί , αλλά κατέληξε στη κιθάρα . Μετά την αποφοίτηση από το Αβερώφειο Γυμνάσιο της Αλεξάνδρειας , το 1955 , ήλθε στην Αθήνα αρχικά στη Φαρμακευτική Σχολή και στη συνέχεια στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε. Στις αρχές του 1960 ήλθε η μεγάλη στροφή στη ζωή του , όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη μουσική .

              Για να επιβιώσει κάνει διάφορες δουλειές , από γκαρσόνι σε ταβέρνα μέχρι γραφίστας και διακοσμητής . Το        

έτος 1962 έρχεται σε επαφή με τον συνθέτη Μίμη Πλέσσα , ο οποίος μεσολαβεί στη Filips για την ηχογράφηση του πρώτο του τραγουδιού . Είναι το τραγούδι ¨ Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία ¨.

              Στην εικοσαετή μουσική διαδρομή του έγραψε τραγούδια πού έγιναν επιτυχίες , συνεργαζόμενος με τους στιχουργούς Νεγροπόντη , Λαδή , Ρασούλη ,Χριστοδούλου καθώς και με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο με τον οποίο έγιναν και αχώριστοι φίλοι .

               Δυστυχώς , ο Μάνος Λοΐζος έφυγε    νωρίς σε ηλικία 45 ετών , τη 17^ην Σεπτεμβρίου 1982 , πληγείς από την επάρατο .

               Πόνεσε και έκλαψε πολύ για την απώλεια του φίλου του ο Λευτέρης Παπαδόπουλος . Τον αποχαιρέτησε με ένα τραγούδι αφιερωμένο στον Μάνο , με τίτλο : ¨ Αντίο φίλε ¨

            ¨ Ταξίδι μακρινό σαν Αλεξανδρειανό ,

               Αγέρι της φωτιάς στα φύλλα της καρδιάς σαν το χαψίνι .

               Κι οι ρήτορες πολλοί , το μαύρο το πουλί

               και μόνη στο σκαλί σαν το θαμπό γυαλί ,

               η έγνοια σου η τρελή εκείνη .

               Αντίο φίλε αγέρα μου , χρυσή καδένα της Περγάμου ,

               δροσονεράκι της ερήμου και Καθαρή Δευτέρα μου ,

               αντίο φίλε αγέρα μου .

               Γελούσες μέχρι χθες , τα μάτια σου γιορτές ,

                καΐκια στα νερά με τα πανιά φτερά , σαν την ειρήνη,

                μα τώρα σκοτεινά δεμένα τα πανιά

                κι απ’το δελή-χιονιά στενάζει η γειτονιά

                και κλαίει η λησμονιά εκείνη .

                Αντίο φίλε αγέρα μου , χρυσή καδένα της Περγάμου ,

                δροσονεράκι της ερήμου και Καθαρή Δευτέρα μου .

                Αντίο φίλε αγέρα μου , χρυσή καδένα της Περγάμου ,

                δροσονεράκι  της ερήμου και Καθαρή Δευτέρα μου .

                Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος – Οκτώβριος 2016                                                                                                                                                              

  

                            Πρόεδροι και εξουσίες

               Είναι τόσοι πολλοί οι πάσης κατηγορίας Πρόεδροι , νυν και τέως , ώστε κάποιος ευφυώς έλεγε : ¨ Εάν πετάξεις πέτρα ή πρόεδρο ή στρατηγό ή σκύλο θα κτυπήσεις ¨ .

               Θεωρώ ότι δεν έχει άδικον ο ούτω φθεγγόμενος , διότι και στρατηγοί , νυν και τέως , είναι πολλοί , αλλά και τα συμπαθή τετράποδα είναι πολλά .

              Το αρχαιοελληνικόν ¨ Τον πλούτον πολλοί εμίσησαν,την δόξαν ουδείς ¨ , ισχύει και σήμερον τροποιημένον κατά τι και έχει ως εξής : ¨ Τον πλούτον πολλοί δεν εμίσησαν , αλλά τα αξιώματα οι πάντες επιδιώκουν να τα αποκτήσουν .

Χαρακτηριστικές είναι οι επισημάνσεις ανθρώπων , που ήσκησαν εξουσίαν . Ούτω ο Κρουτσώφ έλεγε : ¨ Όλα μπορείς να τα χορτάσεις , τα χρήματα , τις γυναίκες και τη βότκα , την εξουσία , όμως , δεν μπορείς να την χορτάσεις . Ο Μιλοβάν Τζίλας , υπαρχηγός του Τίτο , έλεγε : ¨ Η εξουσία είναι η απόλαυσις των απολαύσεων .

            Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 26/10/2016

              

                 Αποτυχόν στρατιωτικό αντικίνημα

               Την 21ην Οκτωβρίου 1923 εξεδηλώθη η αντίδρασις του Στρατεύματος κατά της Επαναστάσεως Πλαστήρα – Γονατά δια του αντικινήματος ( αντεπαναστάσεως ) , των Υποστρατήγων Γεωργίου Λιναρδόπουλου , Παναγιώτη Γαργαλίδη και του Συνταγματάρχου Γεωργίου Ζήρα .

               Επρόκειτο περί αρίστων και ικανοτάτων Αξιωματικών.

Ειδικώς ο Υποστράτηγος Παναγιώτης Γαργαλίδης είχε διακριθεί επανειλημμένως εις όλους ανεξαιρέτως τους πολέμους, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο , στη Μεσημβρινή Ρωσία ( Ουκρανία ) και την Μικρασιατικήν Εκστρατείαν . Άμα τη εκρήξει των Β΄ Βαλκανικών Πολέμων το τάγμα του Γαργαλίδη επολέμησε πρώτον κατά των Βουλγάρων στον τομέα Νιγρίτας , αντιμετωπίζοντας με επιτυχίαν τριπλασιες Βουλγαρικές δυνάμεις και παρακούοντας τις σχετικές διαταγές του Γενικού Επιτελείου για σύμπτυξη . Τότε εζητήθη από αξιωματικούς του Γενικού Επιτελείου να τιμωρηθεί για τη πρωτοβουλία του , αλλά ο Αρχιστράτηγος Βασιλεύς Κωνσταντίνος ΙΒ΄ , ο Στρατηλάτης , εμπόδισε τη σχετική διαδικασία , αποστέλλων τα συγχαρητήριά του για την ανδραγαθίαν , που επέδειξε το τάγμα και τιμών τον Γαργαλίδην

με το Ανώτατον Μετάλλιον Στρατιωτικής Αξίας !

              Την περίοδον της Μικρασιατικής Καταστροφής , ως Διοικητής του Γ΄Σώματος Στρατού κατόρθωσε να ανασυντάξει το Σώμα , συμβάλλων καθοριστικώς εις αυτό που απεκλήθη το ¨θαύμα του Έβρου¨ .

              Εντός ελαχίστου χρόνου , ο Ελληνικός Στρατός ήτο εις θέσιν να παρατάξει μίαν νέαν και ετοιμοπόλεμον Στρατιάν 100.000 ανδρών , άριστα εξοπλισμένην και με υψηλότατον ηθικόν ! Η Στρατιά αυτή απετέλεσε  σημαντικό Διπλωματικόν όπλον εις χείρας του Βενιζέλου , κατά τας διαπραγματεύσεις με την ¨ Κεμαλικήν Τουρκίαν ¨ στη Λωζάννη , ασχέτως εάν ο Βενιζέλος δεν εχρησιμοποίησε το ¨όπλο¨ αυτό , αλλά διέταξε την

άμεσον εγκατάλειψιν της Ανατολικής Θράκης και εκκένωσιν της από ολόκληρον τον Ελληνικόν Στρατόν και συμπαγή Ελληνικόν πληθυσμόν της .

              Το ¨ θαύμα του Έβρου ¨ πιστώνεται υπό των περισσοτέρων ιστορικών εξ ολοκλήρου εις τον Στρατηγόν Θεόδωρον Πάγκαλον ως έχοντα το γενικόν πρόσταγμα όλων των Στρατιωτικών Σχηματισμών , ενώ υπεβαθμίσθη ο ρόλος των επί μέρους Διοικητών .

              Μετά την εγκατάλειψιν της Ανατολικής Θράκης και μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης εδημιουργήθη στις τάξεις των αξιωματικών ένα αρνητικό κλίμα εναντίον της ¨ επαναστατικής επιτροπής ¨ των Πλαστήρα - Γονατά . Ένας ¨Στρατιωτικός Σύνδεσμος ¨ προωθούσε αποκλειστικώς τους Βενιζελικούς αξιωματικούς .

              Τάχιστα αντιβενιζελικοί αξιωματικοί οργάνωσαν συνωμοσίαν προς ανατροπήν των Πλαστήρα – Γονατά . Επέτυχαν να προσεταιρισθούν τους Υποστρατήγους Παναγιώτην Γαργαλίδην και Γεώργιον Λεοναρδόπουλον και τον Συνταγματάρχην Γεώργιον Ζήραν , οι οποίοι έχαιραν ευρυτάτης εκτιμήσεως και ικανοτήτων στους κόλπους τους στρατεύματος .

              Η αντεπανάστασις εξεδηλώθη την 22 Οκτωβρίου 1923 πλην όμως απέτυχε λόγω κακού σχεδιασμού και διαφωνιών στους κόλπους των κινηματιών . Οι πρωταίτιοι Γαργαλίδης και Λεοναρδόπουλος συνελήφθησαν , καθηρέθησαν και καταδικάσθηκαν παμψηφεί εις θάνατον ¨ επί εσχάτη προδοσία¨ από το Στρατοδικείον . Η ποινή δεν εξετελέσθη . Ενδιαφέρον δια την τύχην των δύο αξιωματικών έδειξαν  Πρεσβείες ξένων χωρών , αλλά και ο Πάπας Πίος ΙΑ΄. Για την συμμετοχή τους στο αντικίνημα, τέθηκαν εκτός στρατεύματος ως απότακτοι 1200 αντιβενιζελικοί αξιωματικοί .

                  Την 19^ην Δεκεμβρίου 1923 , ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ ανεχώρησε και αυτός εξ Ελλάδος , κατηγορηθείς προηγουμένως, αδίκως , υπό των Βενιζελικών , ότι ήτο αναμεμειγμένος εις το αποτυχόν αντικίνημα των δύο Υποστρατήγων .

                 Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος- Οκτώβριος 2016  

            

΄Ενας  απολογισμός

               Αμέτρητες είναι οι στιγμές , αυτές που χαρίσαμε στο τίποτα , στο πουθενά .

               Αυτές που ποτέ πίσω δε θα γυρίσουν και που στο πέρασμα του χρόνου θα μας λείψουν .

               Αυτές που δεν χαρήκαμε , αφού ήμασταν πολύ απασχολημένοι κυνηγώντας , το χρήμα , τη φήμη , την υστεροφημία .

               Ποτέ δεν καταλάβαμε ότι για μας είναι ήδη αργά και πως αύριο θα είναι αργότερα .

               Δεν καβαλήσαμε ποτέ εκείνη τη μοτοσυκλέτα που θέλαμε , δεν ταξιδέψαμε στα νησιά των ονείρων μας , δεν γνωρίσαμε τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να μας δώσουν κάτι και να πάρουν κάτι και από μας .

               Πάντα σκεφτόμασταν το αύριο και παντοτινά μας ξέφευγε το σήμερα .

               Και τα χρόνια περνούσαν . Και τα χρόνια πέρασαν .

               Και συνεχίζουμε να έχουμε τα ¨θέλω μας¨ , αλλά και αυτά τα ¨θέλω¨ και τα ¨θα¨ , μένουν ανικανοποίητα , λειψά .

               Αφού δεν ξέρουμε , ίσως να μη μάθουμε ποτέ πώς να χαμογελάμε πλατειά .

               Και οι ανάσες μας , πλέον , θυμίζουν όλα αυτά που χάσαμε .

              Το δίδαγμα : Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε τώρα πια είναι μία σχεδόν απέλπιδα προσπάθεια , ώστε οι στιγμές που μας απομένουν να ¨ντυθούν¨ της χαράς τα χρώματα .

              Άλλο τίποτα .

              Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 10/10/2016 

                                    Λαϊκή απάθεια

               Στην εποχή της Ναζιστικής Γερμανίας αναπτύχθηκε η θεωρία του ¨ συνδρόμου του θεατή ¨, η οποία περιγράφει την λαϊκή απάθεια απέναντι στους τραμπούκους και τη βία τους .

              Όταν το 1937 ο Γερμανός πάστορας Μάρτιν Ντιμέλερ

έγραφε ένα ποίημα , όπου περιέγραφε τις συνέπειες της ¨απάθειάς¨ του για όσα διαδραματίζονταν στη Ναζιστική Γερμανία , αμφιβάλλουμε αν καταλάβαινε ότι στη ουσία περιέγραφε το ¨ σύνδρομο του θεατή ¨ και την διαχρονική γενικευμένη απόδοσή του σε όλες τις μορφές του κοινωνικού και πολιτικού βίου .

             Ο Μ . Ντιμέλερ περιγράφει βιωματικά τα εξής : ¨ Οι ναζιστές στη Γερμανία πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές . Και εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής . Μετά ήρθαν για τους Εβραίους και εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος . Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές και εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής . Μετά ήρθαν για τους Καθολικούς , εγώ ήμουν Προτεστάντης και γι αυτό δεν μίλησα .

Μετά ήρθαν για μένα , αλλά τότε δεν είχε μείνει πια κανείς να μιλήσει για κανέναν ¨ .

            Αυτά που έγραψε τότε ο Γερμανός πάστορας , επιβεβαιώνουν εμμέσως πλην σαφώς , τη θεωρία του Βιλφρέντο Παρέτο , που έλεγε ότι σε κάθε κοινωνία υπάρχει μια μεγάλη σιωπηρή πλειοψηφία , η οποία σπανίως αντιδρά μπροστά στη βία και με τη σιωπή της ,  έχει επιτρέψει τους πιο απεχθείς βιασμούς της Δημοκρατίας και κατ’ επέκτασιν των ατομικών ελευθεριών . Ακόμα χειρότερα η απάθεια και η σιωπή απέναντι σε αντιδράσεις συμπεριφοράς ή στις βιαιότητες   για παράδειγμα των ορδών των χούλιγκαν στα γήπεδα , είναι ένας από τους σημαντικότερους τροφοδότες του αυταρχισμού και της εξάπλωσής του σε μία δεδομένη κοινωνία .

               Καλόν είναι , λοιπόν , κάποια φαινόμενα να τα αντιμετωπίζουμε απαλλαγμένοι από το ¨σύνδρομο του θεατή ¨ διότι όσο ανεχόμαστε τους τραμπουκισμούς και τις βιαιότητές τους , κάποια μέρα θα τους βρούμε και στα σπίτια μας .

              Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 7/10/2016 

                          Σύντροφος ζωής του ποιητή

               Βαρβαρότητα και ανθρωπιά , φτώχεια και μεγαλείο , πρωινό και όνειρο , καθορίζουν τη μοίρα ενός μικρού κοριτσιού από κάποιο χωριό της Αιτωλοακαρνανίας , το οποίο , φτάνοντας στην εφηβεία κατόρθωσε να ξεφύγει από τον κλοιό της Ελληνικής επαρχίας των δεκαετιών 60 και 70 και να βρει τη ζωή στην Αθήνα πλάϊ στον ποιητή Νίκο Γκάτσο και ανάμεσα σε προσωπικότητες που σηματοδοτούν την πνευματική και πολιτική ιστορία της νεώτερης Ελλάδας .

              Συγγραφέας και ποιήτρια , σήμερα , η Αγαθή Δημητρούκα γράφει για τη ζωή της σαν μυθιστόρημα στο βιβλίο με τίτλο ¨ Πουλάμε τη ζωή , χρεώνουμε τον θάνατο ¨ .

              Κοντά στον σύντροφό της Νίκο Γκάτσο έζησε από τα 17 της χρόνια μέχρι τα 33 της , έτος 1991 , χρονιά που πέθανε ο Γκάτσος .

              Το κείμενο είναι γραμμένο κυριολεκτικά , όπως άλλωστε η ίδια λέει – με μια ανάσα , δεν χωρίζεται σε κεφάλαια, ούτε σε ενότητες , διανθίζεται ωστόσο με πολλούς στίχους ποιημάτων και τραγουδιών τόσο του Γκάτσου , όσο και της ίδιας .

              Αγαθή Δημητρούκα . Η μεγάλη αδυναμία και σύντροφος ζωής του Νίκου Γκάτσου . Έγραψε χιλιάδες στίχους ο Γκάτσος . Το ποιητικό του , όμως , έργο αποτελεί ένα και μοναδικό βιβλίο , το ποίημα με τίτλο ¨ Η Αμοργός ¨, 1943 . Δεν πήγε ποτέ στην Αμοργό ο ποιητής . Αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στην έμπνευσή σου , να γράψει ένα ποιητικό αριστούργημα .

              Σε μία  από τις επανεκδόσεις της ¨ Αμοργού ¨ ο ποιητής αφιερώνει στη Δημητρούκα  τους εξής στίχους :

          ¨ Στην Αγαθή με αγάπη ,

                    Πέθανε τη μέρα των γενεθλίων του

               ¨ Ο νους μου ως πότε με τον μαρασμόν αυτόν θα μένει.

Όπου το μάτι μου γυρίσω , όπου κι αν δω , ερείπια μαύρα της ζωής μου , βλέπω εδώ , που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα ¨ . Στίχοι του ¨Αλεξανδρινού ¨ ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη ( 1863 – 1933 ) .

                Στις 29 Απριλίου 1863 γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ένα άξιο τέκνο του Οικουμενικού Ελληνισμού ο Κωνσταντίνος Καβάφης . Αφού περιηγήθηκε για σπουδές στις ακμάζουσες Κοινότητες της Κωνσταντινουπόλεως , των Παρισίων και του Λονδίνου , επέστρεψε στην Αίγυπτο το 1903 ,

Εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος . Παράλληλα , ανέπτυξε το ιδιαίτερο ποιητικό ύφος του – αρχικά γνωστό σε λίγους και εκλεκτούς , σε γλώσσα ερωτική αλλά συγκρατημένη , νοσταλγική αλλά σύγχρονη , λεπτοδουλεμένη και ανομοιοκατάληκτη .

               Η φήμη του συνέχισε να αυξάνεται σταθερά , ακόμα και μετά τον θάνατό του στις 29 Απριλίου 1933 , ημέρα επετείου των εβδομηκοστών γενεθλίων του ποιητή .

               Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 5/10/2016  

Θα ¨φύγω¨ με δικούς μου όρους

               Πριν είκοσι χρόνια , τον Ιανουάριο του 1996 , πεθαίνει ο αείμνηστος Πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν . Τα τελευταία χρόνια της ζωή του , από το 1981 , είχε προσβληθεί από καρκίνο του προστάτη . Το πάλεψε 15 χρόνια . Υπέφερε από τους πόνους .Δεν άντεξε άλλο . Κατόπιν ρητού αιτήματός του , να τελειώνει ο ¨ Γολγοθάς ¨ , όπως έλεγε , του έκαναν μια ενδοφλέβια ένεση , την τελευταία , χωρίς να διευκρινίζει το ¨ Δελτίο ¨ , ότι επρόκειτο περί ευθανασίας .

              Είκοσι χρόνια μετά , στις 5 Σεπτεμβρίου 2016 , πεθαίνει στην Αθήνα , σε ηλικία 63 ετών, ο δημοσιογράφος – φιλόσοφος Αλέξανδρος Βέλιος . Διανοούμενος της εποχής , άριστος ρήτωρ , καλός γνώστης του γραπτού λόγου .Είχε εξέχουσα θέση στα ¨ Ελληνικά Γράμματα ¨ .

              Πριν λίγους μήνες ο Αλέξανδρος Βέλιος είχε προκαλέσει το πανελλήνιο ανακοινώνοντας την πρόθεσή του να μεταβεί στο εξωτερικό , καθότι έπασχε από ανίατη ασθένεια για  να υποβληθεί σε ευθανασία .                                           

              Στη συνέχεια άλλαξε γνώμη . ¨ Μένω Ελλάδα .Δεν θα φθάσει το τέλος Σεπτεμβρίου και θα έχω ¨φύγει¨ από τη ζωή , έλεγε . Άντεχε τους πόνους λέγοντας : ¨ Θα φύγω με τους δικούς μου όρους και στο δικό μου πλαίσιο αξιοπρέπειας . Θέλω να μην γίνω κουρέλι , να μην πέσω σε κώμα , να μη φθάσω σε σημείο αδυναμίας επικοινωνίας και γραψίματος ¨ .

             Αλέξανδρος Βέλιος . Ήταν ένα φωτεινό μυαλό . ΄Ενας διανοούμενος που τον είχε ανάγκη ο τόπος , ένας άριστος χειριστής του γραπτού και ηλεκτρονικού λόγου . Διακρίθηκε για τη μαχητικότητά του  τον ασυμβίβαστο και πολλές φορές αιρετικό λόγο του .

               Καλό σου ταξίδι δάσκαλε . Θα είσαι πάντα μέσα στις καρδιές μας .

               Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 7/9/2016   

                                                                                        

                                      Δίχως όνειρα

           Αγαπητέ Τάκη , καλημέρα .

           Απάντηση δεν πήρα στο μήνυμα που σου έστειλα στις

31-8-2016 .

          Πέρασες από Βόλο και δεν συναντηθήκαμε . Αυτό με λύπησε πάρα πολύ . Ίσως συνετέλεσε η ολιγοήμερη απουσία μου από Βόλο .

          Εδώ οι μέρες κυλάνε  σαν τις σταγόνες της βροχής . Τα ίδια πρόσωπα , οι ίδιοι άνθρωποι , το ίδιο φυσικό περιβάλλον , κάνουν το σκηνικό της ημέρας .

          Συνταξιούχος λόγω γήρατος . Ένας απόμαχος της ζωής .

Δίχως όνειρα , δίχως προοπτικές . Ό,τι χειρότερο για τον σημερινό άνθρωπο .

         Τι περιμένεις από τη ζωή ; Ρώτησα ένα συνάδελφο συνταξιούχο . Η απάντηση κοφτή και μονολεκτική : Τίποτα !

         Κάθισα και τον κοίταζα . Έτσι πρέπει να είναι . Τα δύο παιδιά του μεγάλωσαν , σπούδασαν , έκαναν τις δικές τους οικογένειες . Εκείνος με τη γυναίκα του να παραμένουν στην οικογένεια και να συνεχίζουν όσο το θέλει ο Θεός .

        Κοντεύει μεσημέρι . Εκεί στην καφετέρια ¨ Ρωμαίος ¨ της παραλίας Βόλου παράγγειλα έναν σκέτο-αχνιστό Ελληνικό καφέ . Θα μου έφερνε μια ψυχική τόνωση εκείνο το πρωινό .

       Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 9/9/2016

     

                                                    Κάλυμνον είδες

               Είδες την νήσον , όπου ανθεί η συκή και η ελαία σγουρά απλώνει τα αργυρά  της φύλλα ;

               Είδες την κόρην του Ηλίου και της θαλάσσης . Την μητέρα του σπόγγου , η οποία τίκτει σκύμνους

 , γεννά παλικάρια και ανατρέφει γίγαντες και βασιλείς του Πόντου ;

               Την Κάλυμνον είδες . Είναι μία των Δωδεκανήσων .

               Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 2/9/2016    

                                                 Αφόρητη ζωή

               Το τίμημα που πληρώνει ο σημερινός άνθρωπος , ο οποίος φοβάται ή βαριέται να πάρει ρίσκα στη ζωή του , είναι η πλήξη . Η  ¨ εύκολη ζωή ¨ , η ζωή που δεν έχει διακυμάνσεις και εμπόδια , είναι μια πληκτική ζωή και κατά τη γνώμη μου , μια ζωή αφόρητη .

              Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 2/9/2016 

                                  Ζωντανός θρύλος της κολύμβησης

              Ο Μάικλ Φελπς γεννήθηκε το 1985 και μεγάλωσε στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ . Σε ηλικία μόλις επτά ετών άρχισε να ασχολείται νε τη κολύμβηση , όπου τον ¨ έστρεψαν ¨ οι γονείς του , σε μια προσπάθεια να τον βοηθήσουν να εκτονώσει την αστείρευτη ενέργειά του , καθώς είχαν διαγνώσει με ¨ υπερκινητική διαταραχή , έλλειψης προσοχής ¨ .

              Το ταλέντο και οι ικανότητές του φάνηκαν νωρίς , καθώς σε ηλικία μόλις 10 ετών κατέκτησε το Εθνικό ρεκόρ στην ηλικιακή του κατηγορία .

              Ακολούθησαν κορυφαίες επιδόσεις με αποκορύφωμα την πρόκρισή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στο Σίδνεϊ , σε ηλικία μόλις 15 ετών και έγινε ο μικρότερος Αμερικανός , έπειτα από 68 χρόνια , που έλαβε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες στο αγώνισμα της κολύμβησης .

              Παρά το γεγονός ότι κέρδισε μετάλλιο , όμως ήταν 5^ος στο αγώνισμα των 200 μέτρων πεταλούδας . Ήταν η αρχή της ¨χρυσής καριέρας¨ του Μάικλ Φελπς στις πισίνες του κόσμου . Λίγους μήνες μετά στους Αγώνες του Σίδνεϊ , κατέρριψε το Παγκόσμιο Ρεκόρ στα 200 μέτρα Πεταλούδα και έγινε σε ηλικία 15 ετών και εννέα μηνών ο νεότερος κολυμβητής που πέτυχε ¨ ρεκόρ κόσμου ¨ στην ιστορία . Στη συνέχεια κατέρριψε το δικό του ρεκόρ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ισπανία το 2001 με 1.54.58 , ενώ την επόμενη χρονιά στο Εθνικό Πρωτάθλημα , στη Φλόριντα , το 2002 , πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ στα 400 μέτρα μ. μικτής ατομικής . Το τελευταίο ρεκόρ το κατέρριψε με 4.09,09 το 2004 , την ίδια χρονιά κατέρριψε το ρεκόρ των 200 μέτρων μικτή ατομική ( 1,56,04 ) . Στις 7 Ιουλίου κατέρριψε το δικό του ρεκόρ στα 400 μ. μικτής ατομικής ( 4.08.41 ) στη δοκιμαστική διοργάνωση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας 2004 .

               Ο Μάικλ Φλεπς μάλλον έχει …φετίχ τη συλλογή μεταλλίων , με έμφυτη την προτίμησή του στα χρυσά , ενώ άλλη του αγαπημένη ασχολία είναι να σπάει τα χρονόμετρα και να συνθλίβει τα ρεκόρ .

               Ο Αμερικανός κολυμβητής έχει ηλικία 31 ετών , ύψος 1,93 , κιλά 88 και έχει κατακτήσει μέχρι σήμερα συνολικά 22 χρυσά,3 ασημένια και 2 χάλκινα μετάλλια σε 4 Ολυμπιακούς Αγώνες ( Αθήνα , Πεκίνο, Λονδίνο , Ρίο ντι Τζανέϊρο ) .

               Αξίζει να σημειωθεί , ότι με τα οκτώ χρυσά μετάλλια , που κατέκτησε ο Φελπς στην Ολυμπιάδα του Πεκίνου κατέρριψε το συνολικό ρεκόρ χρυσών μεταλλίων ( 7 ) , που κατείχε ο συμπατριώτης του Ολυμπιονίκης στη κολύμβηση Μαρκ Σπιτς από τους Ολυπιακούς του Μονάχου 1972 .

              Ένα δωμάτιο μετάλλια έχει στο σπίτι του στην Αμερική ο μεγάλος υπεραθλητής της κολύμβησης Μαϊκλ Φλεπς . Μετάλλια που κατακτήθηκαν με κόπους και προσπάθειες ετών .

              Δεν γίνεται αλλιώς . Για να επιτύχεις , σήμερα , αγαπητέ νέε μου στη ζωή , πρέπει να παλαίψεις και να ματώσεις.

              Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 15/8/2016