Η χρυσή δεκαετία του 60 της Νίκης Βόλοκ

                                     Η ¨ Χρυσή ¨  δεκαετία  του 60  της  Νίκης  Βόλου

                     Προετοιμάζονται πυρετωδώς οι ομάδες του Βόλου , ενόψει  της έναρξης

 των Πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου της Β’ και Γ’ Εθνικής Κατηγορίας . Τι να κάνουμε,

έτσι για ακόμη μια φορά , εφέτος , τα κατάφεραν οι μεγάλοι , που       διοικούν    τον

αθλητισμό να έχουν αποκλείσει τον Βόλο έξω από την Σούπερ Λίγκα . Γιατί δε  πρέπει

να ξεχνάμε ότι οι μεγάλες και ιστορικές ομάδες Νίκη και Ολυμπιακός , έγραψαν χρυσές

σελίδες στο βιβλίο της ποδοσφαιρικής Ελλάδας , μέσα σε όλες τις Κατηγορίες .

                    Πρώτα η Νίκη και μετά ο Ολυμπιακός έπαιξαν καλή μπάλα , εκείνα τα χρόνια

όπου ο Βόλος αποτελούσε μια υπολογίσιμη ποδοσφαιρική δύναμη ανά την χώρα .

                    Στο αποψινό μου απόγευμα μνήμες όμορφες και νοσταλγικές έρχονται στο

μυαλό μου από εκείνα τα μεταπολεμικά ποδοσφαιρικά χρόνια , που τα ζούσαμε  εκείνο

τον καιρό .

             …  Και ξαφνικά η ανάγνωση του  ¨ βιβλίου της ιστορίας ¨ σταματά στις πιο κρίσιμες

σελίδες της ιστορίας της Νίκης Βόλου :  ¨ Είναι η 14 Μαΐου 1961 και η Νίκη δίνει το πιο

κρίσιμο παιχνίδι της ιστορίας της . Παίζει , εκτός έδρας , με τον Ολυμπιακό Κοζάνης και έστω  και

με ισοπαλία ανέρχεται Α’ Εθνική Κατηγορία . Από τη Δευτέρα , όλη η πόλη , όλος ο κόσμος

ζει τους ρυθμούς της Κυριακής , του μεγάλου αγώνα με τον Ολυμπιακό Κοζάνης .

                 Από τα χαράματα της Κυριακής η πόλη άδειασε . Τρεις χιλιάδες φίλαθλοι με επικεφαλής τον αείμνηστο Νομάρχη Μαγνησίας Γεώργιο Παπαδάκο και τον αλησμόνητο

Δήμαρχο Νέας Ιωνίας-Βόλου Γεώργιο Μπαλή , ακολούθησαν με πούλμαν την ομάδα .

Ο ενθουσιασμός μεγάλος . Η πίστη για την άνοδο μία και μοναδική .

                Ήταν ένα δυνατό και σκληρό παιχνίδι  . Οι Κοζανίτες έπαιζαν άγρια και αντιαθλητικά . Και όχι μόνο αυτό , αλλά προηγήθηκαν στο σκορ με 1-0 . Παγώσαμε ,

τέτοια εξέλιξη δεν την περιμέναμε . Ευτυχώς μετά μισή ώρα έγινε η μεγάλη φάση για

την ομάδα μας : Ο Δημήτρης Κοκκινάκης κάνει μια έξυπνη σέντρα από δεξιά και ο

τεχνίτης Νίκος Τζίνης αφού την κοντρολάρει πλασάρει τον τερματοφύλακα και κάνει το

1-1   στο σκορ . Αυτό που θέλαμε .

            Σείστηκε το γήπεδο από τις ζητωκραυγές . Ο κόσμος να παραληρεί . Ο Πρόεδρος

της Νίκης Γιάννης Αμοιρόγλου ,   να χειροκροτεί και να αγκαλιάζει τους παίκτες . Ο Γενικός  Αρχηγός Παντελής Μαγουλάς να δακρύζει από χαρά και συγκίνηση .

             Έληξε ο αγώνας 1-1 . Η Νίκη Βόλου στα ¨ Σαλόνια ¨της Α’ Εθνικής Κατηγορίας .

Οι έντεκα λεβέντες , τα έντεκα παλικάρια , που ¨ πάτησαν ¨ μέσα  στην έδρα του  τον

Ολυμπιακό Κοζάνης και ανέβασαν την Νίκη Βόλου στην Α’ Εθνική Κατηγορία Ποδοσφαίρου το έτος 1961  , κατέβηκαν με την εξής σύνθεση : Μιτζηλαίος Στέλιος τερματοφύλακας , Τσιμπερίδης Γιώργος δεξιό μπακ , Μαρσουβανίδης Κώστας αριστερό μπακ , Μανιατάκης

Τάσος και Ζαντέρογλου Χρήστος στο κέντρο άμυνας , Καραηλιού Γιώργος  και Κολοβός

Δημοσθένης κέντρο στον άξονα , Δημήτρης Κοκκινάκης δεξιό εξτρέμ , Νίκος Τζίνης αριστερό

εξτρέμ , Λαλές Δημήτρης επιθετικός τροφοδότης , Καλιοτζής Λευτέρης φουνταριστός φορ .

               Οι παραπάνω ποδοσφαιριστές ¨ άνοιξαν ¨ την πόρτα  για να περάσει η Νίκη στα  

¨σαλόνια ¨ της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας .   Οι μισοί δεν ζουν σήμερα . Ανέβηκαν στον ¨ Επάνω Κόσμο ¨ και συνεχίζουν να  παίζουν μπάλα στη Νίκη που έστησαν εκεί επάνω ο Παντελής

Μαγουλάς με τον Νίκο Γκαμέτη . Οι υπόλοιποι , κυκλοφορούν ανάμεσά μας θαλεροί και ακμαίοι , για να θυμίζουν στιγμές θριάμβου και δόξας , που έζησαν παίζοντας με τα χρώματα της Νίκης Βόλου .

               Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος – 17-8-2018              .

Στρατηγός Αγαμέμνων Γκράτζιος

                                          Στρατηγός   Γκράτζιος  Αγαμέμνων

               Τον είχα Διοικητή κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας τα έτη 1962-1963 στη Ε΄ Μοίρα Καταδρομών . Ο λόγος για τον μεγάλο άνδρα του Ελληνικού      Στρατεύματος τον   Αγαμέμνονα Γκράτζιο . Ας αποτελέσουν τα παρακάτω λόγια ένα μικρό μνημόσυνο στη  μεγάλη μορφή του . 

               Γεννήθηκε στον Ελαφότοπο – Ιωαννίνων το 1922 . Ο πατέρας του δάσκαλος η μητέρα του Πανωραία Σακελλαρίδη νοικοκυρά . Ο Κώστας Γκράτζιος με τη γυναίκα του Πανωραία απέκτησαν τέσσερα αγόρια . Τον Γεώργιο που έγινε δικηγόρος , τον Μενέλαο που έγινε δάσκαλος , τον Φιλοποίμενα που έγινε γεωπόνος και τον Αγαμέμνονα που έγινε αξιωματικός .

               Με την μετάθεση του πατέρα δάσκαλου η οικογένεια μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη , όπου ο Αγαμέμνων πέρασε τα μαθητικά του χρόνια και τελείωσε τις εγκύκλιες  σπουδές του στο Β΄Γυμνάσιο Αρρένων το 1939 .Την ίδια χρονιά το ανήσυχο πνεύμα του εφήβου τον οδηγεί  στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία  εξήλθε ως 2ετής Εύελπις ανθυπολοχαγός λόγω κήρυξης του Ελληνοϊταλικού  πολέμου . Τον Νοέμβριο του 1940 η μοίρα χτύπησε αλύπητα την οικογένεια Γκράτζιου . Η μάνα Πανωραία γενναία και θαρραλέα ως άλλη Πηνελόπη και ο πρωτότοκος γιος της πέθαναν ξαφνικά και άφησαν πίσω τους ολόκληρη οικογένεια . Με τον πόλεμο που ξέσπασε πηγαίνει πρώτα στο μέτωπο και μετά την εισβολή των Γερμανών κατεβαίνει στην Κρήτη ,όπου σε μια μάχη με τους Γερμανούς τραυματίζεται . Η σφαίρα τον βρήκε στη βάση του λαιμού , όπου στάθηκε τυχερός και ύστερα από σύντομη θεραπεία εξήλθε υγιής .

               Στη Κατοχή μετέχει της Εθνικής Αντίστασης . Μετά την απελευθέρωση ως Λοχαγός -Πυροβολικού λαμβάνει μέρος σε όλες τις επιχειρήσεις του Στρατού ( 1946-1949) , όπου τραυματίζεται σοβαρά στη μάχη της Νάουσας τον Ιανουάριο του 1949.

              Οι τραυματισμοί  του μπορεί να άφησαν ωμά  τα σημάδια τους στο σώμα   ,  χαλύβδωσαν την ψυχή  και την πίστη του , ότι ο αγώνας για την απόκτηση της ελευθερίας μπορεί να είναι επώδυνος , αλλά ο καρπός γλυκός .

             Ο Αγαμέμνων Γκράτζιος αληθινά αγάπησε το Στρατό . Τάχθηκε ψυχή τε και σώματι στο ιδανικό της Ελευθερίας . Συνειδητά χωρίς υστεροβουλίες .

             Απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου , της Σχολής Εθνικής Αμύνης , τ ης   Σχολής Πυροβολικού , καθώς και των Στρατιωτικών Σχολών του Εξωτερικού .Διετέλεσε Διοικητής της 116 Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού , της Σχολής Αλεξιπτωτιστών ,   Ε΄Μοίρας Καταδρομών , της ΕΛΔΥΚ  , της ΧΙΙ ΜΠ της ΑΣΔΕΝ , του Γ΄Σ.Σ. , της Στρατιάς , Αρχηγός του Γ.Ε.Σ. για τέσσερα χρόνια και Αρχηγός  του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης Γ.Ε.ΕΘ.Α για δύο χρόνια .

              Όσο και αν  ψάχνουμε για καινούργιες λέξεις που να απηχούν το έργο του , καταλήγουμε σε  κάτι πολυειπωμένο αλλά  σίγουρα για την προσωπικότητά του Αγαμέμνονα Γκράτζιου είναι χαρακτηριστικό : ¨ Για να γίνεις αποδεκτός ως αρχηγός , πρέπει πρώτα να είσαι ενεργό μέλος της ομάδας ¨. Και ο Γκράτζιος όχι μόνο ενεργό μέλος της ομάδας υπήρξε , αλλά και φωτεινό  παράδειγμα προς μίμηση για τους συνεργάτες του .

              Μετά από 42 χρόνια ανοδικής  και επιτυχούς πορείας στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αποστρατεύτηκε , με αίτησή του , τον Ιανουάριο του 1982 .

              Μια ζωή με ενδιαφέρον , δράση , θυσίες , προσφορά, ταγμένος στους αγώνες του Έθνους , διαδραμάτισε  σημαντικό και αποφασιστικό ρόλο σε κρίσιμες φάσεις της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας .

             Νυμφεύτηκε την Λιάνα Σακελλαροπούλου και στέργιωσαν μαζί μια οικογένεια με

δύο γιους τον Κώστα και τον Γιώργο, συνεχιστές του ονόματος Γκράτζιου . Η αγάπη του για τον αθλητισμό τον συντρόφευε μέχρι τέλους . Πρώτα αθλητής ο ίδιος και αθλητικός παράγων έπειτα ήταν ένθερμος φίλος της ομάδας μπάσκετ του Άρη Θεσσαλονίκης . Το μεγαλύτερο και χαρακτηριστικό γνώρισμα του αυτού ανδρός , ήταν η απέραντη μετριοφροσύνη του . Ό,τι και όσα έκανε τα  ένοιωθε , τα πίστευε και δεν είχε καμιά έπαρση για τα επιτεύγματά του . Και δεν ισχύει γι’ αυτόν ότι η μετριοφροσύνη εκφράζει τους μέτριους . Η μετριοφροσύνη εκφράζει τους ανώτερους σε ψυχικά αισθήματα ανθρώπους , αυτούς που από άδολη αγάπη σε ένα σκοπό ¨ τάζονται ¨ και δένονται ακατάλυτα μαζί του . Η εξωτερική του μορφή μπορεί να διαφεύγει σε πολλούς , αλλά το όνομά του και οι ευγενείς του προσπάθειες θα μένουν βαθιά χαραγμένες στις καρδιές μας για πολλά χρόνια .

             Δεν μεταχειριζόταν κραυγαλέες φωνές ο Στρατηγός Γκράτζιος . Προτιμούσε τους χαμηλούς τόνους , που προσφέρουν τη χάρη της εγκάρδιας φιλικής συνομιλίας και με αυτούς πετύχαινε , πιο σίγουρα αυτό που ήθελε .

             Φύση ήρεμη , αλλά και μαχητική . Προικισμένος με σπάνια ψυχοπνευματική και σωματική αντοχή , αδάμαστος πολεμιστής , φιλόπατρις , φιλοπρόοδος , πρωταθλητής σε ό,τι νέο , ό,τι υψηλό , ό,τι χρήσιμο , σοβαρό και ωραίο .

             Ο Ηπειρώτης στρατηγός μας , έζησε , μόχθησε , διακρίθηκε και έφυγε γεμάτος από τιμές και γενική αναγνώριση . Πάλεψε σαν παλικάρι και ¨ έφυγε ¨ στις 11 Αυγούστου 1993 στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης .

             Τη σορό του Στρατηγού σκέπαζε η Ελληνική Σημαία , ενώ άγημα από καταδρομείς , στρατιώτες , ναύτες και σμηνίτες καθώς και η μπάντα του Γ Σώματος Στρατού απέδιδε τιμές . Αξιωματικοί μετέφεραν τα παράσημα ανδρείας και τα μετάλλια που του είχαν απονεμηθεί κατά την διάρκεια της λαμπρής του θητείας .

            Η Μακεδονική γη υποδέχθηκε στα σπλάχνα της τον άριστο δημόσιο άνδρα με τον

  πρώην Πρ.Πρόεδρο της Ε . Δ .  Κων/νο  Καραμανλή να κάνει την εξής δήλωση :

          ¨Ο Στρατηγός Γκράτζιος υπήρξε υπόδειγμα γενναίου στρατιώτη και άξιου ηγέτη .

Συνέβαλε αποφασιστικά στην ομαλή αποκατάσταση της Δημοκρατίας και στην

ανασυγκρότηση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας . ¨

           Αναπαύου εν Ειρήνη γενναίε Στρατηγέ . Έπραξες το καθήκον προς την Πατρίδα και

το Έθνος . Η Ελλάδα θα σε ευγνωμονεί αιωνίως .

         Υ.Σ.  Στοιχεία για την έκδοση του παρόντος πονήματος συνέλεξα από το περιοδικό

¨ ΄Ηπειρος ¨ της Ηπειρωτικής  Έστίας  , Τόμος 15^ος , Θεσσαλονίκη .

    Επιμέλεια : Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος – 29-9-2018             .

                                                                                                                      

Ανώνυμος Βολιώτης ευεργέτης

                                              Ανώνυμος Βολιώτης δωρητής

          Είναι ο ανώνυμος δωρητής – ευεργέτης του Βόλου . Κανείς δεν τον γνωρίζει , κανείς δεν τον υποψιάζεται . Κυκλοφορεί καθημερινά ανάμεσά μας , λειτουργεί    αθόρυβα  και

δουλειά του είναι , να κάνει , εδώ και χρόνια , ευεργεσίες – δωρεές στο ¨ Αχιλλοπούλειο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου , που εγγίζουν τις 400 χιλιάδες Ευρώ .       

        Είναι αλήθεια . Σωστά διάβασες φίλε αναγνώστη . Ένας ανώνυμος  , υπερήλικας , διανοούμενος δώρισε προχθές  άλλες δέκα χιλιάδες Ευρώ , προς αγοράν μηχανημάτων για την μονάδα εντατικής θεραπείας του Νοσοκομείου Βόλου .  

      Όπως ανακοίνωσε ο Διοικητής του Νοσοκομείου Βόλου ο κατάλογος των ιατρικών οργάνων που δώρισε μέχρι σήμερα ο ανώνυμος δωρητής, καταλαμβάνει μια ολόκληρη σελίδα κόλλας αναφοράς .

    Όχι , δεν χάθηκαν όλα . Υπάρχει ελπίς . Υπάρχουν άνθρωποι διακατεχόμενοι  από υψηλά αισθήματα φιλαλληλίας και αλτρουισμού που έχουν την ψυχική διάθεση και τις δυνατότητες να συνδράμουν το Κράτος και τον πολίτη .

     Τους καμαρώνω αυτούς τους ανθρώπους και τους απευθύνω ένα μεγάλο ΕΥΓΕ και ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ εκ μέρους όλης της κοινωνίας των ανθρώπων για τις καθημερινές υπηρεσίες που προσφέρουν εθελοντικά και από καρδιάς   . 

     Ανώνυμε φίλε , ευεργέτη , αγωνιστή και παλικάρι της ζωής , πολύ θα ήθελα να σε συναντήσω , να γνωριστούμε και να σε συγχαρώ από κοντά για το μεγάλο έργο , που επιτελείς και προσφέρεις στη κοινωνία , σήμερα , όπου τα πάντα κλυδωνίζονται από τις αβεβαιότητες και τις ανασφάλειες , που μας επιφυλάσσει το ¨αύριο ¨ .

Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 20-10-2018                . 

 

      

Βολιώτης ευπατρίδης

                                                   Βολιώτης ευπατρίδης

               Δεν είναι σημερινός δωρητής – ευεργέτης για την πόλη του Βόλου o κύριος Χαράλαμπος Τσιμάς . Σε πλείστες περιπτώσεις έκανε δωρεές , κατά το παρελθόν , σε Δήμους , Κοινότητες ,  Οργανισμούς και Ιδρύματα της περιοχής .

               Ναι , σωστά διαβάσατε . Δεν χάθηκαν όλα . Υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι που στέκονται ψηλά και ξεχωρίζουν στην κοινωνία με τις  πράξεις και τα έργα τους .

               Ο συμπολίτης κ Χαράλαμπος Τσιμάς μοιάζει να ήρθε από άλλον πλανήτη . Δεν είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος . Δούλεψε , μόχθησε , πρόκοψε , έκανε λεφτά στο εξωτερικό .  Τον πλούτο που απέκτησε δεν τον επένδυσε σε περιουσίες και ακίνητα , όπως κάνουμε όλοι στις μέρες μας .

               Και ιδού το μεγαλείο του . Ακόμα και σήμερα διαθέτει τεράστια ποσά για

 να καλυφθούν  ελλείμματα λειτουργίας σε δημοτικά έργα, σε σχολεία , σε νοσοκομεία  ,σε ναούς και σε φιλανθρωπικά ιδρύματα .  

              Ένας σεμνός και γνήσιος ευπατρίδης στις μέρες μας . Σκοποί και σχεδιασμοί που έχει θέσει στον εαυτό του , είναι πως να συμβάλει καλύτερα στη σωστή λειτουργία του Κράτους και πως να συμπαρασταθεί στον αδύνατο και ανήμπορο άνθρωπο . Χαρά του είναι να δίνει και όχι να παίρνει . Πράγμα σπάνιο στις μέρες μας . Όταν όλες οι πράξεις  του σημερινού ανθρώπου αποβλέπουν στο κέρδος και στο συμφέρον , αυτός προτιμά τον δρόμο του ελέους και της προσφοράς . Είναι κάτι που του αρέσει , που του δίνει  ψυχική αγαλλίαση  .

              Ο Δήμος Βόλου διά του Δημάρχου κ Αχιλλέα Μπέου έπραξε πολύ σωστά να του  απονείμει το ¨ Χρυσό κλειδί της πόλης του Βόλου ¨για τις ¨ δωρεές – προσφορές ¨ που έκανε σε φορείς της πόλης . 

             Ο Δήμαρχος Βόλου είπε μεταξύ άλλων : ¨ … Είναι δύσκολο στις μέρες μας να βρεις τέτοιους χαρακτήρες – Πατριώτες . Στη πόλη που ζούμε είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις την προσφορά ενός ανθρώπου τιμώντας τον . Εγώ το θεωρώ μεγαλοψυχία να αναγνωρίσει κανείς ότι ο κ Τσιμάς είναι Πατριώτης και έχει συνεισφέρει στον συνάδελφο που έχει ανάγκη . ¨

            Απαντώντας ο κ Χαράλαμπος Τσιμάς είπε μεταξύ άλλων : ¨ … Αγαπώ τον Βόλο και τιμώ τους συμπολίτες μου . Η σημερινή εκδήλωση περικλείει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό.

Το ¨ Κλειδί της πόλης ¨ ισοδυναμεί για μένα με το κλειδί της καρδιάς των συμπολιτών μου . ¨

           Κλείνοντας τούτο το μικρό χρονικό της εκδήλωσης, ας μου επιτραπεί να προσθέσω:  ¨ Συγχαρητήρια για όσα προσέφερες στη πατρίδα κ Τσιμά . Εύχομαι να έχεις υγεία και καλή συνέχεια στο μεγάλο έργο σου .¨

          Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος – 3-10-2018            .

      

Στο περιγιάλι το κρυφό

Στο περιγιάλι το κρυφό …

                                                  Στο περιγιάλι το κρυφό       

                                                  Κι άσπρο σαν περιστέρι ,

                                                  διψάσαμε το μεσημέρι ,

                                                  μα το νερό γλυφό .

                                                  Πάνω στην άμμο την ξανθή

                                                  γράψαμε τ’όνομά της , ωραία        

                                                  που φύσηξε ο μπάτης

                                                 και σβήστηκε η γραφή .

                                                 Ποίηση : Γιώργος Σεφέρης ( 1900 – 1971 )

                                                                                                 ( Νόμπελ 1963 )

                                                                                               

                   Κατά την παραλαβή του βαρυτίμου βραβείου από την Σουηδική Ακαδημία ο 

                  Τιμώμενος  Γ. Σεφέρης να δηλώνει : ¨ Ανήκω σε μια μικρή χώρα .    Ένα    πέτρινο

                  Ακρωτήρι στη Μεσόγειο , που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα   του λαού ,

                  Τη θάλασσα και το φως του ήλιου . Είναι μικρός ο τόπος μας , αλλά η παράδοσή

                  του είναι τεράστια και το πράγμα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας  παραδόθηκε

                  χωρίς διακοπή . Η Ελληνική  Γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της , να μιλιέται . Άλλο  

                  χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη για τον άνθρωπο . Κανόνας

                της είναι η δικαιοσύνη …,  Πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος , όπου ζούσε

                ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία  χρειάζεται τη ποίηση .Η ποίηση

                έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα .Και τι θαγινόμασταναν η πνοήλιγόστευε;

               Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο , όπου και αν βρίσκεται ¨ .

               Β.Π.  – Βόλος – Οκτώβριος 2018

              

                    

                           

Ο Ήλιος Ο Ηλιάτορας

                               Ο  Ήλιος ο  Ηλιάτορας                                 

                             

                             Ο   Ήλιος  ο  Ηλιάτορας ,

                             ο πετροπαιχνιδιάτορας ,

                             από την άκρη των ακρώ

                              κατηφοράει στο Ταίναρο .

                             Φωτιά’ ναι το πηγούνι του ,

                             χρυσάφι το πιρούνι του .     

                             Ποίηση : Οδυσσέας Ελύτης

                             Νόμπελ Λογοτεχνίας 1979 .  

                            ( 1911 – 1996 ) 

                            (Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος

                             Να’ ν’  ήμερος να ‘ ναι άκακος

                            Λίγο φαΐ ,    λίγο κρασί

                            Χριστούγεννα Κι Ανάσταση )

                           Β.Π. – Βόλος – Οκτώβριος 2018