Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός

                Πριν από 116 χρόνια , το 1896 , μετά από μια ακόμη χρεωκοπία της Ελλάδος , μέσα σε μια χώρα βουτηγμένη στη δυστυχία και στη φτώχεια , ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς με τη χρυσή και γλαφυρή του πέννα στο ποίημά του με τίτλο ¨Γύριζε¨ γράφει και σχολιάζει τους καϋμούς της Ρωμιοσύνης . Ένα μέρος του ποιήματος :

             ¨...Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους

                  κι από τους χαλκοπράσινους η πολιτεία πατιέται .

                  Χαρά στους χασομέριδες ! Χαρά στους αρλεκίνους !

                  Σκλάβος ξανάσκυψε ο Ρωμιός και δασκαλοκρατιέται .

                  Δεν έχεις , Όλυμπε θεούς , μηδέ λεβέντες η Όσσα ,

                  ραγιάδες έχεις , μάννα γη , σκυφτούς για το χαράτσι .

                  Κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τηθείατραχιάσουγλώσσα

                  των Ευρωπαίων περίγελα και των  αρχαίων παλιάτσοι...¨

 

Σουρής διαχρονικός

Φόροι , φόροι , φόροι . Νέο φορολογικό ετοιμάζει και η παρούσα Κυβέρνηση . Φόρους μπορεί να μην μαζεύουμε αλλά από...οργάνωση σκίζουμε . Και έγραφε ο τεράστιος και διαχρονικός Γ. Σουρής κανέναν αιώνα πριν :

             ¨ Φόρον εις το κατούρημα ,

               φόρον και εις το κλάμα,

               φορολογούνται χωριστά

               Ή και τα δυο αντάμα ;

               Όμως το εις την ύπαιθρον

               λαμβάνων χώραν χέσιμον

               τυγχάνει εξαιρέσιμον !!! ¨

 

               

Ο χρόνος είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός

               Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου , ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες του επιθυμίες :

1.     Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής .

2.     Τους θησαυρούς που είχε αποχτήσει ( Ασήμι , χρυσό , πολύτιμους λίθους ) , να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του .

3.     Τα χέρια του να μείνουν , να λικνίζονται στον αέρα , έξω από το φέρετρο , σε θέα όλων ...

               Ένας από τους στρατηγούς του , έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες ρώτησε τον Αλέξανδρο , ποιοί ήταν οι λόγοι : Ο Μέγας Αλέξανδρος του εξήγησε :

1.     Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου , για να μπορούν να δείξουν με αυτόν τον τρόπο , ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν , μπροστά στον θάνατο , τη δύναμη να θεραπεύουν .

2.     Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου , για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ , εδώ παραμένουν !

3.     Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα , για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε , όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός , που είναι ο χρόνος .

Ο χρόνος είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε , γιατί είναι περιορισμένος . Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα , αλλά όχι περισσότερο χρόνο .

Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο , του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας , που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμ

Γι’ αυτή την Ελλάδα αγωνίσθηκαν ;

Συμπληρώνονται εφέτος 39 ολόκληρα χρόνια από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και αξίζει τον κόπο να κάνει κανείς , πόσο μάλλον όταν πρόκειται για φοιτητή εκείνης της εποχής , έναν σύντομο απολογισμό των όσων ακολούθησαν .

               Πρώτα – πρώτα συμφωνούν οι πάντες ότι τα γεγονότα του Πολυτεχνείου κλόνισαν το δικτατορικό καθεστώς και συνέβαλαν σημαντικά στην πτώση του , λίγους μήνες αργότερα , με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σιγά-σιγά η χώρα μας στη δημοκρατική ομαλότητα που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα .

               Κατά την περίοδο που μεσολάβησε από τότε μεχρι σήμερα, ο στρατός , ως όφειλε , επέστρεψε στους στρατώνες και ασχολήθηκε αποκλειστικά και μόνο με τα στρατιωτικά του καθήκοντα εγκαταλείποντας την κακιά συνήθεια , που είχε αποκτήσει από το 1909 με τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο , να οργανώνει δηλαδή κάθε τρεις και λίγο στρατιωτικά κινήματα και να ανατρέπει κυβερνήσεις άλλοτε χάριν κεντροαριστερών και άλλοτε χάριν κεντροδεξιών παρατάξεων .

               Όλα τα παραπάνω αποτελούν , σίγουρα , μια θετική συνεισφορά της γενιάς του Πολυτεχνείου στην ελληνική κοινωνία . Εν τούτοις, αν κρίνει κανείς την μετέπειτα πορεία και στάση πολλών από τους πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου , που χρημάτισαν κατόπιν και χρηματίζουν σήμερα επίτροποι στην Ε.Ε. βουλευτές και υπουργοί του ελληνικού κοινοβουλίου καθώς και επικεφαλής Δημοσίων Οργανισμών και επιχειρήσεων, και αν λάβει υπόψη του και την κατάσταση , που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας αναρωτιέται : Γι’αυτή την Ελλάδα αγωνίστηκαν οι φοιτητές , την Ελλάδα της αρπαχτής και της μίζας ; Την Ελλάδα των γκόλντεν μπόις , αλλά και της ανεργίας , της χρεοκοπίας και της κοινωνικής ανισότητας και αδικίας ; Την Ελλάδα της ημετεροκρατίας , της αναξιοπιστίας , της αναξιοκρατίας και του βολέματος ; Την Ελλάδα της εξάρτησης , της καρπαζιάς , της ασυνέπειας , της ανυποληψίας και της κλεψιάς , της φοροδιαφυγής και της ατιμωρησίας ; Την Ελλάδα , που διώχνει και πάλι τα παιδιά της στην ξενιτειά για ένα κομμάτι ψωμί ;

               Tι απέγινε το σύνθημα ¨ ψωμί-παιδεία-ελευθερία ¨, που δονούσε κάποτε την ατμόσφαιρα και συσπείρωνε τις μάζες κατά των σφετεριστών της εξουσίας ; Στον κάλαθο των αχρήστων κι αυτό ; Γιατί τέτοια μετάλλαξη πολλών από τους καθοδηγητές του Πολυτεχνείου , οι οποίοι από λαϊκοί αγωνιστές μετατράπηκαν όχι μόνο σε ριψάσπιδες αλλά και σε μίσθαρνα όργανα του συστήματος και της άρχουσας τάξης στον τόπο μας ; Όλα θυσία στο βωμό του προσωπικού συμφέροντος εξαργυρώνοντας , χωρίς αιδώ , τις αγωνιστικές τους περγαμηνές με οφίτσια προσοδοφόρα , απομυθοποιώντας , όμως , έτσι , το ¨Πολυτεχνείο¨ και τα οράματά του και προδίδοντας αυτούς που τους ανέδειξαν .

               Τότε γιατί σιωπούν ; Γιατί κρύβονται και δεν βγαίνουν κάποιοι απ’αυτούς να πουν δημοσίως μια συγγνώμη , έστω , σ’όλους αυτούς , που προ καιρού έχουν πλέον καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αγωνίστηκαν κατά της χούντας , άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο , για ένα πουκάμισο αδειανό και προκειμένου να βολευτούν οι πρωτοπόροι ; Με τι μούτρα , όμως , να το κάνουν ;

               Κι όμως ! Την ώρα που αυτοί σιωπούν , κάποιοι άλλοι , δυστυχώς , δεν διστάζουν να εκφράζουν δημοσίως τον θαυμασμό τους στο φασισμό ή παρεμβαίνουν στα κοινωνικά δρώμενα έτσι , ώστε με τη δράση τους και την εν γένει συμπεριφοράς τους να υποσκάπτουν τα θεμέλια της δημοκρατίας .

               Και μια που οι ριψάσπιδες και μίσθαρνοι δεν έχουν το θάρρος να παραδεχθούν την αποτυχία τους , τα λάθη τους και την αλλοτρίωσή τους , δεν απομένει τίποτε άλλο παρά , όσοι , έστω και λίγοι , αγωνίστηκαν τότε και αγωνίζονται σήμερα με συνέπεια για μια Ελλάδα ελεύθερη , δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη , να συνεχίσουν αυτόν τον αγώνα χάριν του δεινοπαθούντος λαού , που στενάζει κάτω από το βάρος των αντιλαϊκών , επώδυνων και εν πολλοίς άδικων μέτρων , που του επιβάλλονται , πληρώνοντας τις παραλείψεις και τα λάθη των ηγετών του . Διαφορετικά , Κύριος οίδε τι μας περιμένει .

 

         Κ . Γ.- Εφ.¨Ελευθερία¨16-11-2012

Πολιτικό κριτήριο αποκλεισμού

Οι μόνοι που ξέρουν το τι θέλουν και το τι ζητάνε είναι οι τροϊκανοί , οι υπόλοιποι με ένα αίσθημα ενοχής καλούμαστε , απλά , να τους πληρώσουμε .

    Ωστόσο οι ¨δεξαμενές¨ αδειάζουν , τα χρήματα τελειώνουν, οι νέοι άνθρωποι φεύγουν στην ξενιτιά , το κουράγιο χάνεται , και αναρωτιέσαι από που θα αντλήσουμε κουράγιο και δύναμη για να προχωρήσουμε ; Οι ανάγκες θα γίνονται μέρα με τη μέρα πιο αμείλικτες και την ίδια ώρα οι ¨βαθιές δεξαμενες¨ της ελληνικής ψυχής θα αδειάζουν . Πως θα ξαναγεμίσουν με νέες ορμές , με νέες δυνάμεις και με ποια πρόσωπα θα νοικοκυρευτεί αυτός ο τόπος ;

   Όπως έλεγε πρόσφατα ένας φίλος, στον πόλεμο της Αλβανίας σκοτώθηκε ο ανθός της ελληνικής νεολαίας και όσοι γλύτωσαν πέθαναν από πείνα στη Κατοχή. Μετά ήρθε ο εμφύλιος και σαν να μην έφτανε και αυτό , ήρθε και η μαζική μετανάστευση να αδειάσει τη χώρα, από τους πιο νέους , τους πιο ανήσυχους , τους πιο δημιουργικούς . Κοινωνική γενοκτονία δεν ήταν αυτό για τη χώρα ;

   Και τώρα , όμως , το ίδιο πράγμα δεν συμβαίνει ; Εάν η οικονομική κρίση τελειώσει σε 3 ή 5 χρόνια , μπορεί να φανταστεί κανείς , το πως θα είναι η χώρα τότε ; Ποιοι θα έχουν μείνει για να αρχίσουν την πορεία αναστήλωσης ; Μιλάμε για μια πορεία αναστήλωσης . Με ποιούς όμως ; Ποιοί από το σημερινό πολιτικό σύστημα μπορούν να μας πείσουν ότι είναι ικανοί , τίμιοι και αξιόπιστοι για να ηγηθούν μιας τέτοιας προσπάθειας ;

   Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες σκότωσαν τον βασιλιά τους Παυσανία – τον έκτισαν μέσα στο ναό που είχε προσφύγει ως ικέτης και πέθανε από λιμοκτονία – αν και δεν είχαν αποδείξεις ότι έκλεψε, απλά και μόνο γιατί ¨μήδιζε¨, δηλαδή είχε υιοθετήσει τον  πλούσιο και σπάταλο τρόπο ζωής των Περσών . Δεν εξέτασαν που βρήκε τα χρήματα , αλλά στάθηκαν στο πως τα ξόδευε !!! Αυτό και μόνο ήταν ικανό στοιχείο να τον οδηγήσει στο θάνατο .

   Όταν λοιπόν ένας πολιτικός ζει με ανάλογο τρόπο , με σπατάλη και επίδειξη πλούτου , δεν είναι αυτός λόγος για να βρεθεί εκτός Βουλής και να κληθεί μετά – χωρίς τη βουλευτική του ιδιότητα – να απολογηθεί , από που προκύπτει αυτός ο πλούτος ;

   Όταν θα φτάσει αυτό να είναι μια σταθερά του συστήματος , ίσως κάτι να έχει αρχίσει να αλλάζει στο πολιτικό σύστημα .

   Σήμερα η χώρα χρειάζεται πολιτικούς κοσμοκαλόγερους , να διακονούν το κοινόν συμφέρον , να ζουν με λίγα και να προσφέρουν πολλά . Για να αλλάξει η φορά των πραγμάτων οφείλουμε – ως πολίτες – να τους αναζητήσουμε και να τους προτρέψουμε να προχωρήσουν μπροστά !!! – ( Εφ . ¨Χρονόμετρο¨ Καβάλας,2-11-2012)