Στις όχθες
του Γουαδαλκιβίρ
Οσο και αν η Καθολική Εκκλησία της
Ισπανίας με τους φοβερούς
και τρομερούς ιεροεξεταστές
, προσπάθησε να διαγράψει τα ίχνη ,
καλύπτοντάς τα κάτω
από το αυστηρό πέπλο του καθολικισμού , η
ψυχή της Ανδαλουσίας
δεν έπαψε ποτέ να είναι αραβική . Ψυχή γαλήνια
και νωχελική ,
ποτισμένη με εκείνη τη σοφία που μόνο η
Ανατολή
διαθέτει .
Στην Ανδαλουσία συλλογιέσαι θες δεν
θες , πως δομήθηκε .
ο κόσμος μας και πως
γράφτηκε η ιστορία των νεοτέρων χρόνων .
αν όλες αυτές οι
¨αραβικές¨ ψυχές διέσχισαν τον Ατλαντικό
αναχωρώντας από το
λιμάνι της Ουέλβα και πέρασαν στη ¨Νέα Γη¨,
έφτιαξαν τη Λατινική
Αμερική . Έφτιαξαν μια Αμερική πιο
ντελικάτη , πιο
¨γλυκιά¨και σκερτσόζα , την Αμερική του ¨αληταριού¨,
της νωχέλειας και των
αργών ρυθμών , την Αμερική μιας μεσημεριανής
σιέστας . μα και της
απύθμενης φτώχειας …
Οι άλλοι , ο σκληρός αγγλοσαξωνικός
και προτεσταντικός βραχίονας
της Ευρώπης τράβηξαν
βόρεια για να φτιάξουν την Αμερική των
πιστολάδων ,
των σκληρών ηθών και
της καπιταλιστικής οικονομίας , την Αμερική του
ορθολογισμού , του
ανταγωνισμού των γκάγκστερ και των συμμοριών , την
Αμερική που δεν
έδειξε ποτέ έλεος στους αδύναμους μετανάστες και όποιος έζησε
έζησε , για τους
άλλους υπάρχει μόνο ένας ανώνυμος τάφος με ένα πρόχειρο
Σταυρό .
Β.Π.
