Η αναβίωση το 1896 των Ολυμπιακών Αγώνων

                            Η αναβίωση το 1896 των Ολυμπιακών Αγώνων                 

           Οι Ολυμπιακοί Αγώνες , που γεννήθηκαν σε τούτο τον τόπο και έμειναν       

¨τυλιγμένοι¨ στο μύθο τους επί 1503 χρόνια , αναβιώνονταν το 1896 χάρη  στις ενέργειες     

δύο ανθρώπων , του Γάλλου βαρόνου Πιερ ντε Κουμπερτέν και του  Έλληνα , λόγιου ,   

Δημήτρη Βικέλα ,μόνιμου εγκατεστημένου στο Παρίσι και στη συνέχεια ιστορικά πρώτου Προέδρου της  Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής .         

              Ο Πιερ  ντε Κουμπερτέν ήθελε η νέα αυτή εκκίνηση να φιλοξενηθεί στο Παρίσι , αλλά οι συμπατριώτες του  δεν έδειξαν΄ και μεγάλο ενδιαφέρον .              

              Αντίθετα οι Έλληνες σε αυτή την προοπτική ξεσηκώθηκαν και με απίστευτο κέφι   

Και φιλότιμο έδειξαν σε ολόκληρο το κόσμο ότι μπορούν να μεγαλουργήσουν .        

               Το Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου με την     

Οικονομική βοήθεια του Γεωργίου Αβέρωφ .     

              Οργανωτικά η Ελλάδα πήρε άριστα . Δημιούργησε γραμματόσημα , αναμνηστικά    

μετάλλια και πάνω από όλα παρουσίασε τον Ολυμπιακό Ύμνο σε στίχους του ποιητή   

Κωστή Παλαμά και μουσική του  συνθέτη Κερκυραίου Σπύρου Σαμάρα .   

            Έτσι όλα ήταν έτοιμα και οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας , άρχισαν στις 6 Απριλίου    

του 1896 .          

           Στον αγωνιστικό τομέα των αθλημάτων , παρά τα προβλήματά μας , τα πήγαμε καλά .   

Αντιμετωπίσαμε επί ίσοις όροις αθλητές από χώρες , όπου ο αθλητισμός βρισκόταν  σε    

πλήρη άνθηση .       

         Συνολικά η Ελλάδα κατέκτησε 49 μετάλλια . Αυτά αναλύονται : 10 πρώτα , 19 δεύτερα ,  20 τρίτα .      

         Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ολοκληρώθηκαν , μέσα σε ένα κλίμα θαυμασμού από τους  

Ξένους καλεσμένους   .       

         Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος –28-7-2021    .  

             

    

Χρυσό Μετάλλιο Ίστιοπλοίας 1960 στους Ολυμπιακούς της Ρ'ώμης

 

           Χρυσό Μετάλλιο Ιστιοπλοιας 1960 στους Ολυμπιακούς της Ρώμης       

       Στις 7 Σεπτεμβρίου 1960 , η Ελλάδα έφθασε και πάλιν στην κατάκτηση ενός χρυσού   

Ολυμπιακού Μεταλλίου , αν και πέρασαν 48 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία  

φορά .          

      Ήταν , δηλαδή , το 1912 στη Στοκχόλμη , όταν ο Κώστας  Τσικλητήρας κέρδιζε Ολυμπιακή νίκη στο άλμα άνευ φοράς .           

      Στους Ολυμπιακούς της Ρώμης το 1960 , στο αγώνα της ιστιοπλοιας στη 

Κατηγορία σκαφών τύπου Ντράγκον η ελληνική ομάδα\ με κυβερνήτη τον Πρίγκιπα   

Κωνσταντίνο και πλήρωμα τους Εσκιτζόγλου και Ζαΐμη πήρε την πρώτη θέση με το  

σκάφος ¨ Νηρεύς¨ .        

     Β.Π. –Βόλος – 28-7-2021

 

Είμαστε ένα τίποτα

 

                                            Είμαστε ένα τίποτα                           

               Άμα κάτσεις να το συλλογιστείς τρελαίνεσαι . Κι αυτοί που        

      φύγανε κι εμείς , που από τύχη καθαρή δεν πέσαμε πάνω στον      

       Ιό . Μόνο  αυτό δεν φανταζόμαστε για τον εαυτό μας , τέτοιες      

       μέρες πέρσι , παραμονές του 2020 , παρά μονάχα , σαν  κάθε        

       Πρωτοχρονιά , αγωνιούσαμε για το αν θα βρούμε τραπέζι   σε       

       κανένα μαγαζί της προκοπής . Τρέχαμε να προλάβουμε μέσα          

       στον γιορτινό χαμούλη να ψωνίσουμε τίποτε δώρα ,    φθηνά        

       εννοείται , γι αυτό δεν περισσέυανε και πολλά .              

                  Παρέες , ρεβεγιόν , ευχές , ωραία  καινούργια ρούχα ,            

       μηνύματα στο κινητό , μάτσα μούτσα , γιορτινή έξαψη . Για τον     

       Κορονοϊό ; Ααα , ναι , κάτι είχαμε ακούσει , στη Κίνα τώρα ,  δεν        

        εντοπίζεται κι αυτός ; Γιουχάν ; Μπα , υπάρχει τέτοια πόλη ;Ε , εν        

        τάξει μωρέ , ποια Κίνα τώρα , μακρινή χώρα , δεν μας αφορά . Τα       

        παραφουσκώνουν και τα κανάλια , γιατί τέτοιες μέρες δεν υπάρχουν      

        ειδήσεις και έπειτα άμα χαθούν και κάνα δυο εκατομμύρια Κινέζοι ,         

        τι να λέει μπροστά στο 1,4 δις. , που πιστεύουν να φτάσουν . Κα τα     

        ξεπερνάς έτσι απλά και άσκεφτα τα εκατομμύρια των νεκρών , γιατί    

        το μυαλό έχει ανάγκη από τέτοιες απλουστεύσεις . Πολλά πράγματα       

        άμα τα σκεφτείς ως ατομικές περιπτώσεις ¨ φλιπάρεις ¨ . Το μυαλό      

        πρέπει να λειτουργεί και λίγο σαν ένα μεγάλο σφουγγάρι που   σου       

        καθαρίζει κάθε τόσο τον γραμμένο μαυροπίνακα .               

                   Χρωστάμε χάρη στο 2020 . Είναι από εκείνες τις χρονιές που σε   

        κάνουν πιο σοφό , θυμίζοντάς σου , ότι η ζωή είναι πραγματικά  ένα      

        τίποτα . Είναι από τις χρονιές , που σε κάνουν ταπεινό      και όχι          

        υπερφίαλο και αλαζόνα . Σου διδάσκουν αλληλεγγύη , όχι κατανάλωση ,     

        πόζα και εγωισμό … Κυρίως , σου θυμίζουν την ανάγκη να ζεις το τώρα     

        και πως η επιτυχία είναι πολύ απλό πράμα .              

                    Η ευτυχία είναι εδώ και είναι τώρα κάθε άνθρωπος βέβαια  να     

         Αντιλαμβάνεται διαφορετικά την έννοια της ευτυχίας . Για άλλον είναι     

         τα φράγκα , για άλλον μια μικρή εξουσία , για τον τρίτο να βγει σε      

         πλήρη σύνταξη στα 67 , για να κάνει , όλα όσα δεν έκανε όλη του   

         τη ζωή .         

                    Εγώ πάλι , μέσα από την καραντίνα κατάλαβα την ότι ευτυχία        

           είναι το αγαπημένο μου Τσάγεσι .           

                    Και έτσι , το μόνο  που περιμένω πια είναι να τελειώσει το τωρινό     

           κακό και να πάω εκεί , σαν πάντοτε , να περάσω ολόκληρο το        

           Καλοκαίρι . Ξαπλωμένος στη άμμο από το χρυσάφι , να ζεσταίνεται   

           το κορμί και να απλώνει .                           

                        Και να  χαζεύω τις λίγες γραμμές του τοπίου της Χαλκιδικής      

            στο βάθος  , τον Θερμαϊκό στα αριστερά και σαν χάδι να έρχεται   

            το αεράκι από τους ξερόθαμνους και τα αλμυρίκια της ακτής  .  

                       Α.Κ. – Λάρισα 28-12-2020     .

Τόλης Βοσκόπουλος

 

                                              Τόλης Βοσκόπουλος                            

                 Ο μελωδικός τραγουδιστής , ο ¨πρίγκιπας¨ της νύχτας Τόλης     

Βσσκόπουλος , απεβίωσε  , ξαφνικά , στην Αθήνα , την Δευτέρα 19-7-21, 

από έμφραγμα του μυοκαρδίου . Ήταν 81 ετών .           

                Γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1940 στη Νίκαια του Πειραιά . Ήταν              

το δωδέκατο παιδί και είχε ένδεκα αδελφές  . Ο πατέρας του τον προόριζε 

διάδοχό του στο μεγάλο μανάβικο που είχε στον Πειραιά . Ο Τόλης , όμως ,  

Είχε άλλα σχέδια . Μαγεύτηκε από το θέατρο και η πορεία του άλλαξε  .     

             Πρωταεμφανίστηκε στο θέατρο το 1958 ,σε ηλικία 18 ετών .  

Μπήκε στη μουσική και στο τραγούδι με δάσκαλο τον μαέστρο Λυκούργο  

Μαρκέα . Μαθήτευσε και συνεργάστηκε με πολλούς  συνθέτες μουσικούς :        

Πλέσσα , Ζαμπέτα , Τόκα , Πάριο και λοιπούς . Μεγάλη ήταν η συνεργασία του  

στο τραγούδι με τον φίλο του Στράτο Διονυσίου .   

              Για περισσότερα  χρόνια , όλες οι εμφανίσεις του ήταν Sold – aut με  

έναν Τόλη να αποθεώνεται από φανατικούς θαυμαστές . Τραγούδια του :       

¨ Το φεγγάρι πάνω θέ μου ¨, ¨ Πριν χαθεί το όνειρό μας ¨ Αγωνία¨ , δεν γρόφονται    

κάθε μέρα . Στη δεκαετία του 70 και του 80 , ήταν πρώτος στις πωλήσεις δίσκων .        

Έπαιξε με τη Ζωή Λάσκαρη , 1972 , στο θέατρο Βέμπο 2 χρόνια το έργο ¨  Οι εραστές      ου ονείρου ¨ και τα ταμεία βούλιαξαν από χρήμα .       

      Έκανε 4 γάμους  :  Με την ηθοποιό Στέλλα Στρατηγού  ( 1960-1965 ) , ύστερα με την    

Μαρινέλα ( 1973-1981) μετά με Τζούλια Παπαδημητρίου αι αργότερα την πρώην βουλευτή σου ΠΑΣΟΚ ,  Άντζελα Γκερέκου το 1996   στην

 Κέρκυρα με κουμπάρο τον δημοσιογράφο Τέρενς Κουίκ  .    . Με την Άντζελα  , έχουν μία κόρη τη Μαρία ,    που   γεννήθηκε το έτος  2001 . Με απόφαση του Δημάρχου Αθηναίων , έγινε η κηδεία  έγινε με     

Δημοτική δαπάνη στο Α΄ Νεκροταφείο   της Αθήνας   .         

Καλό ¨ταξίδι ¨ Τόλη και ¨καλό παράδεισο ¨ .

Β.Π. –- Βόλος – Ιούλιος 2021  .           

 

      

                                                                                                                                                                                       

                                                                                                                                                                                          

Είναι οι μέρες μας ...

          Είναι οι μέρες μας …                          

Σαν ξερόφυλλα του ανέμου ,     

μες στους δρόμους σκορπισμένα  

φύλλα ποδοπατημένα ,        

είναι οι μέρες μας …

Σαν κουβάρι , που τ’αφήσαν ,      

να ξετυλιχθούν στη τύχη ,

σκοτεινές , σαν γκρίζοι τοίχοι ,      

είναι οι μέρες μας …  

Όπως οι  φυλακισμένοι ,      

που τους κλείσανε τις στράτες ,       

απ’τα χέρια μας φευγάτες ,      

είναι οι μέρες  μας …        

Λεφτέρης Παπαδόπουλος- Στίχοι