Σπαρτιάτης από τη Μακεδονία

                                                            Σπαρτιάτης από την Μακεδονία 

               Ο Ζισκάρ Ντ’Εστέν , ο άνθρωπος που παραχώρησε το αεροσκάφος της Γαλλικής Δημοκρατίας , για να επιστρέψει εκείνη τη νύχτα της 24^ης Ιουλίου του 1974 στην Ελλάδα              ο Κωνσταντίνος Καραμανλής , τον έχει αποκαλέσει ¨ο σιωπηλός Κωνσταντίνος ¨ .        Ο       χαρακτηρισμός αποκτά μεγαλύτερη αξία , καθώς ο Γάλλος Πρόεδρος ήξερε     καλά τον        Σερραίο πολιτικό , καθώς στη διάρκεια της αυτοεξορίας στο Παρίσι , μιλούσε συχνά με        τον ¨φιλόσοφο Καραμανλή ¨, πίσω από τον πολιτικό .                            

             Πράγματι , όσον αφορά τον ιδρυτή της Ν.Δ. και αναμφίβολα έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες του 20^ου αιώνα,  εστιάζουν όλοι στην πολιτική του διαδρομή .  Λιγότεροι , όμως , στη φιλοσοφία του . Όσοι , έζησαν κοντά του λένε πως ήταν ένας ¨Σπαρτιάτης από την Μακεδονία¨ . Δωρικός , λιγομίλητος και φιλόσοφος .  Εκείνο το βράδυ της ιστορικής επιστροφής του,  ο Τάκης Λαμπρίας περιγράφει πως βγαίνοντας από το αεροπλάνο τους παρακίνησε : ¨ Δεν θέλω συναισθηματισμούς ¨,  παρά  το ότι γνώριζε πως γραφόταν ιστορία .                                              

            Ο ¨σιωπηλός Καραμανλής ¨ επέλεγε πολύ συχνά τη σιωπή ως μέσον πολιτικής έκφρασης  Ενδεικτική η φράση του στο πολιτικό του λυκόφως πλέον , όταν ένας δημοσιογράφος του ζητούσε να τοποθετηθεί για θέματα επικαιρότητας .  Ο   τότε      Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την χαρακτηριστική βαριά Μακεδονική προφορά αντέτεινε , πριν κάνει τελικά τη δήλωση            ¨Είναι  απαραίτητο κάθε φορά που συναντιόμαστε να λέμε κάτι ; ¨                           

            Ο Καραμανλής , με το αριστοτελικό μέτρο και τη λακωνική νοοτροπία του , κατάφερνε να πιάνει σωστά τον παλμό των Ελλήνων , χωρίς , όμως , να καθοδηγείται , αλλά να τους δείχνει το δρόμο . Πολιτική είναι κυρίως αυτό . Η διαχείριση των ανθρώπων . Γιατί οι ωραίες ιδέες ,     ωραία καταστρέφονται , αν πάνε να εφαρμοστούν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη   πως αφορούν ανθρώπινες ψυχές . Και οι Έλληνες έχουν ένα δύσκολο ψυχισμό , που αμφιταλαντεύεται μέσα στα άκρα . Μέσα σε αντιφάσεις , παραλογισμούς , ηρωισμούς και τα φαντάσματα της ιστορίας . Ζουν διαρκώς μια μετάβαση από το δράμα στο μεγαλείο .                                                   

           Η 24^η Ιουλίου είναι τομή για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία . Όχι μόνο γιατί η δημοκρατία επέστρεψε στο σπίτι της .                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 

Αλλά γιατί , σπάνια για τη χώρα , οι πολίτες συγχρονίστηκαν με το όραμα ενός πολιτικού , που ήξερε όταν χρειαζόταν να    πηγαίνει και κόντρα στο ρεύμα . Δεν είναι τυχαίο πως ο Καραμανλής δεν ήθελε να τον θυμούνται ως μεγάλο ηγέτη , αλλά ως μεγάλο πολιτικό . Γιατί δεν ηγήθηκε πρόσκαιρων επιθυμιών , αλλά έδειξε στους Έλληνες , πως υπάρχει και άλλος δρόμος .   

         Σ.Π. – Εφ. ¨ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ¨ - 24-7-2019 .                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

  

  

  

Εμετρήθης , εζυγίσθης και ευρέθης ελλιπής

                 Εμετρήθης , εζυγίσθης και ευρέθης ελλιπής

          Φίλος Λαρισαίος συγγραφέας περιγράφει σε πόνημά του , ένα ενδιαφέρον περιστατικό , που συνέβη προ ετών στη Λάρισα, μεταξύ του στρατιωτικού ιεροκήρυκος και μετέπειτα Μητροπολίτου Φλώρινας Μακαριστού Αυγουστίνου και νεαρού δημοσιογράφου .

        ¨  Οι παλαιότεροι  Λαρισαίοι , θα θυμούνται ασφαλώς τον λιτό και δραστήριο ιεροκήρυκα , που υπηρετούσε ως στρατιωτικός ιερέας στην πόλη μας , λίγο μετά την απελευθέρωση . Τον μαχητικότατο εκείνον κληρικό , τον Αυγουστίνο Καντιώτη , τον μετέπειτα Δεσπότη της Φλώρινας . ΄Εμεινε στη μνήμη μας σαν πνεύμα καθαρό και γρήγορο . Σαν άνθρωπος με συνέπεια στα έργα και στις πράξεις του .

         Ένας δημοσιογράφος νεαρός , που προφανώς πολύ λίγο ήξερε τον Καντιώτη , θέλησε να του πάρει συνέντευξη . Τον έμπασαν , λοιπόν , στο γραφείο του Δεσπότη και τον παρακάλεσαν να περιμένει τον γέροντα . Αυτός στρογγυλοκάθισε στη πολυθρόνα , έβαλε το ένα πόδι επάνω στο άλλο , ρύθμισε το μαγνητόφωνό του κι άναψε ένα τσιγαράκι , λιβανίζοντας τα πέριξ , με περισσή αναίδεια .

         Σε λίγο μπαίνει σβέλτος και αποστεωμένος ο Καντιώτης . Με το αετίσιο μάτι του επισκοπεί αμέσως τον ράθυμα καθήμενον στην πολυθρόνα νεαρόν και του λέει : ¨ Πως από δω;¨ . Για μια συνέντευξη , του λέει , πως ήλθε , χωρίς μάλιστα να κάνει τον κόπο να σηκωθεί . Ο γέροντας έσμιξε τα φρύδια του , σφίχτηκε και χωρίς περιστροφές του είπε : ¨ Πήγαινε σε παρακαλώ . Εμετρήθης , εζυγίσθης και ευρέθης ελλιπής . 

         Οι τρεις αυτοί αόριστοι των ρημάτων είναι μετάφραση των λέξεων ΜΑΝΗ , ΘΕΚΕΛ , ΦΑΡΕΣ , που αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη  ( Κεφ. 5 , στιχ. 25 ) . Ο Βασιλιάς Βαλτάσαρ πήρε τις τρεις αυτές λέξεις σαν μήνυμα από τον Θεό και κάλεσε τον Δανιήλ να τις ερμηνεύσει . Ο Δανιήλ ερμήνευσε και του είπε : ¨ Για έναν έκλυτο και άδικο βίο , που έκανες Βασιλιά μου,ο Θεός σου παραγγέλλει , πως σ’εμέτρησε ( δηλαδή σε έκρινε ) , σε ζύγισε ( δηλαδή σε δίκασε ) , και τη Βασιλεία σου , αφού είσαι ανάξιος , θα σου την πάρει και θα την μοιράσει στους Μήδους ¨ .

       Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 10/2/2019                 .

     

          

Ανόητες αγάπες

                                                                           ¨ Ανόητες αγάπες ¨      

                   Αν και πέρασαν είκοσι πέντε χρόνια από το 1994 , από τότε που γράφτηκε τούτο το τραγούδι με τους Πυξ-Λαξ και τους Πάνο και Χάρη Κατσιμίχα δεν παύει να είναι επίκαιρο και να μιλάει για αλήθειες και χίμαιρες . 

                   Ο μύθος μιας σχέσης δύο νέων που ξεκίνησε στραβά , που ποτέ δεν πήγε καλά , ένας επιπόλαιος δεσμός , πρόχειρος , υπερβολικά ψεύτικος .     

                  Όλα ήταν ανόητα . Ανόητες οι αγάπες , ανόητα και τα φιλιά , τα λόγια ψεύτικα .     

                  Παραθέτω πιο κάτω , όλο το τραγούδι , που το αποδίδουν υπέροχα οι δημιουργοί του :         

                  ¨ Ανόητες αγάπες ¨  

                   Τα φέραμε από δω , το φέραμε από κει ,

                   άντε ξανά τα ίδια απ΄τον αρχή .          

                   Τα φέραμε από δω , τα φέραμε από κει ,      

                   εγώ ξανά στο τίποτα , στο γενικά εσύ.

                   Νύχτες δίχως όνομα , νύχτες χωρίς σκοπό ,   

                   χαμένοι από χέρι , χαμένοι και οι δυό .    

                   Ανόητες αγάπες , ανόητα φιλιά ,                       

                   λόγια , λόγια , λόγια , λόγια ψεύτικα .       

                   Τώρα τι να σου πω , τι να μου πεις κι εμένα , 

                   Έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραγμένα .    

                   Το φέραμε από δω , το φέραμε από κει ,     

                   εγώ ξανά στο τίποτα , στο γενικά εσύ .                   

                  Νύχτες δίχως όνομα , νύχτες χωρίς σκοπό ,

                  χαμένοι από χέρι , χαμένοι και οι δυο ,                

                  ανόητες αγάπες , ανόητα φιλιά ,

                  λόγια , λόγια , λόγια , λόγια ψεύτικα .      

                  Μπαλάντα – Π & Χ Κατσιμίχας – Αθήνα 1994                 .

                  

 

  

    

                                                             

Ο Χάτσικο της Ναυπακτίας

                                                                         Ο ¨ Χάτσικο ¨ της Ναυπακτίας        

          Η συγκινητική ιστορία ενός σκύλου στη Ναυπακτία που δεν εγκαταλείπει το εικόνισμα του αποθανόντος αφεντικού του αποδεικνύει περίτρανα πως τα   αγαπημένα         τετράποδα           είναι οι πιο πιστοί φίλοι του ανθρώπου .                  

          O συγκεκριμένος σκύλος , σύμφωνα με κατοίκους της περιοχής , ζει στο σημείο εκείνο του δρόμου , όπου  έχει στηθεί εικόνισμα για τον θάνατο του 40 χρονου ιδιοκτήτη του , ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2017 .

         Όσοι , μάλιστα , κατά καιρούς προσπάθησαν να πάρουν το ζώο από το   σημείο           προκειμένου να του

Προσφέρουν στέγη στο δικό τους σπίτι , δεν κατάφεραν να το κρατήσουν , καθώς κάθε φορά   δραπέτευε  και    επέστρεφε στο εικόνισμα .                                        

         Το συμπαθές τετράποδο έχει συγκινήσει την τοπική κοινωνία   με την αφοσίωσή του και καθημερινά    οι   κάτοικοι του πηγαίνουν φαγητό και νερό . Μάλιστα , του έχουν κατασκευάσει κι ένα μικρό σπιτάκι  ,   ώστε  να προστατεύεται από τα καιρικά φαινόμενα .

         Το δυστύχημα με θύμα τον ιδιοκτήτη του σημειώθηκε τον  Νοέμβριο του 2017 στην παλαιά περιφερειακή οδό προς τον ποταμό Εύηνο . Τότε ο 40χρονος έχασε τη ζωή του έπειτα από σύγκρουση με μπετονιέρα .

        Η είδηση του θανάτου του , είχε συγκλονίσει την τοπική κοινωνία , καθώς λίγα χρόνια νωρίτερα είχε χάσει τη ζωή του και ο αδελφός του . Τα δυο αδέλφια πέθαναν λίγα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους …

       ( Ρεπορτάζ εφημερίδας ¨ Δημοκρατία ¨ , 13-7-2019 )                      .