Πολίτης του κόσμου

               Η οικογένεια του ήταν Έλληνες Σεφαραδίτες Εβραίοι , από τη Κέρκυρα . Ο ίδιος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 3 Μαΐου 1934 . Ο λόγος για τον μεγάλο τραγουδιστή και συνθέτη Ζωρζ Μουστακί .

               Ήταν περήφανος για τη καταγωγή του . Οι γονείς του που διατηρούσαν μεγάλο βιβλιοπωλείο στην Αλεξάνδρεια του πρόσφεραν Γαλλική Παιδεία βάζοντάς τον να σπουδάσει σε Γαλλικό Σχολείο . Από μικρός έδειξε το ταλέντο του στη μουσική . Έτσι , το 1951 , πηγαίνει στο Παρίσι για να κάνει ανώτερες σπουδές στη μουσική . Εκεί γνωρίζει και εντυπωσιάζεται από τον τραγουδιστή Ζωρζ Μπρασέν σε τέτοιο βαθμό , ώστε άλλαξε το όνομά του από Γιουσέφ σε Τζωρζ .

               Ο Μουστακί τραγούδησε σε πολλές γλώσσες γαλλικά , ιταλικά , ελληνικά , πορτογαλικά , ισπανικά , αγγλικά και αραβικά τραγούδια . Τα εκατοντάδες τραγούδια του έχουν ένα ρομαντικό ύφος και οι στίχοι του είναι ποιητικοί . Οι μελωδίες του είναι απλές και εύκολα αφομοιώσιμες από το κοινό .

              Εκτός από τον ίδιο , τα τραγούδια του έχουν τραγουδήσει σπουδαίοι τραγουδιστές , όπως η Εντίθ Πιάφ , η Δαλιδά ο Χέρμπερτ Παγκανί κ.ά .

              Τη δεκαετία του 60 μετέφρασε στα Γαλλικά και τραγούδησε τραγούδια του Μάνου Χατζηδάκη . Έτσι ξανασυνδέεται με την ελληνική του ρίζα και το 1966 επισκέπτεται την Ελλάδα για πρώτη φορά . Αργότερα θα πει πολλά τραγούδια του Χατζηδάκη , μεταξύ άλλων την ¨ Πορνογραφία ¨ .

              Το 1970 πρωταγωνίστησε με τον Μίκη Θεοδωράκη στη ταινία μικρού μήκους του σκηνοθέτη Ροβήρου Μανθούλη ¨ Είμαστε δυό ¨  (Διάρκεια 20΄ λεπτών ) .

              Στην Ελλάδα , έγιναν μεγάλες επιτυχίες τα τραγούδια του ¨ Ο μέτοικος ¨ και ¨ Η Μεσόγειος ¨ .

              Πέθανε σε ηλικία 79 ετών στη Νίκαια της Γαλλίας .

 

              Β.Π. – Βόλος 31/7/2015   .      

               

Μαρξισμός ρετρό

Που να το φανταζόταν ο μακαρίτης Καρλ Μαρξ και που να το ονειρευόνταν η μούμια του Λένιν , που αναπαύεται ανάσκελα στην Ερυθρά Πλατεία της Μόσχας , κάτω από το τείχος του Κρεμλίνου , εκεί που ο λαός έβλεπε κάθε χρόνο το μπούστο του Στάλιν , του Μπρέζνιεφ και άλλων διαβόητων μελών του πολιτικού Μπυρώ του Κομμουνιστικού κόμματος , να παρακολουθούν την παρέλαση του στρατού , των τανκς και των πυραύλων , την ημέρα της επετείου της Οτωβριανής Επανάστασης , που να το περίμεναν αυτοί οι μεγάλοι μεταρρυθμιστές της κοινωνίας , ότι θα υπήρχαν  άνθρωποι στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα , που θα είχαν στόχο στη ζωή τους την νεκρανάσταση του μαρξισμού – λενινισμού .

               Απίστευτο και όμως αληθινό . Υπάρχουν πράγματι άνθρωποι στην Ελλάδα , που ονειρεύονται να απολαύσει ο Ελληνικός λαός την ζωή που γνώρισαν επί 55 χρόνια οι πολίτες των χωρών που αποτελούσαν μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο τη Σοβιετική Ένωση , καθώς και των δορυφόρων της Μόσχας . Ζωή χαρισάμενη , που θα μείνει αλησμόνητη σε όσους είχαν την ευτυχία να γευθούν τους καρπούς μαρξισμού – λενινισμού . Άτυχοι ο Μαρξ και ο Λένιν . Έφυγαν νωρίς . Δεν πρόλαβαν να χαρούν τα αγαθά που προέκυψαν από την εφαρμογή των κοινωνικών τους μεταρρυθμίσεων . Αυτά που

 Γκρέμισαν οι λαοί και που θέλουν να μας φέρουν στην Ελλάδα οι οπαδοί ενός ρετρό μαρξισμού – λενινισμού ! Ιδού μερικά δείγματα :

               Πρώτον , απαγόρευση να μετακινηθεί ο πολίτης εκτός των συνόρων του τόπου του , άνευ χορηγήσεως ειδικής αδείας από το κόμμα . Εκτός χώρας μπορεί να ταξιδεύσει όποιος θέλει με την προϋπόθεση ότι είναι υπουργός , μέλος της Κεντρικής Επιτροπής  του Κομμουνιστικού Κόμματος και του Πολίτ Μπυρώ ή αξιωματούχος της Γκα Γκε Μπε . 

              Δεύτερον , καταργείται η ανεργία . Όλοι οι πολίτες , είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται είτε στα χωράφια , είτε στις φάμπρικες έναντι ελαχίστου αμοιβής , προκειμένου να ενισχύσουν την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας .

             Τρίτον , κάθε οικογένεια δικαιούται τόπο κατοικίας , που προσφέρεται δωρεάν από το Κράτος και περιλαμβάνει ένα ή δύο δωμάτια αναλόγως του αριθμού των μελών , κοινής κουζίνας και κοινό μπάνιο με τις άλλες οικογένειες , που μοιράζονται το ίδιο διαμέρισμα .

             Τέταρτον , η αγορά του ημερήσιου άρτου χορηγείται με δελτίο και οι πολίτες υποχρεούνται να στέκονται στην ουρά επειδή οι φούρνοι είναι μετρημένοι . Κάθε πολίτης δικαιούται εξάλλου να αγοράσει και ένα μήλο , καθώς και μισό πορτοκάλι την ημέρα του εορτασμού των γενεθλίων του γενικού γραμματέα του κόμματος .

               Πέμπτον , επιτρέπεται να γράφει ο καθένας ό,τι θέλει αρκεί το κείμενο να αποτελεί ύμνο του μαρξισμού – λενινισμού . Όσοι παραβαίνουν αυτόν τον κανόνα της ελευθερίας του λόγου θεραπεύονται στα κρατικά ψυχιατρεία ή καταδικάζονται να σπάνε πέτρες ισοβίως για να ισιώσουν τα βουνά να τα κάνουν και στη συνέχεια να τα οργώσουν .

               Δεν χωράει άλλο η στήλη και με αυτά τα ολίγα , όμως , εξασφαλίζετε βίον ανθόσπαρτο .

 

              Αλ . Στεφανοπούλου - ¨ ΕΣΤΙΑ¨ - Αθήνα 25/7/2015  

Ζωή

               Η ελληνική πολιτική σκηνή είναι ένα θέατρο ανεξάντλητο σε ρεπερτόριο και πρωταγωνιστές . Από αρχαιοτάτων που λένε   χρόνων. Εδώ γεννήθηκαν και έδρασαν ¨ φίρμες ¨ παγκοσμίου κλάσεως , όπως Περικλήδες , Θεμιστοκλήδες και Αλκιβιάδηδες και στα ίδια από αυτά μέρη ¨ έφαγαν ψωμί ¨ παλιοτόμαρα , σαν κι αυτά που δολοφόνησαν έναν Καποδίστρια ...

              Η σύγχρονη ιστορία μας κοσμήθηκε από Βενιζέλους , Τρικούπηδες και Πλαστήρες , αλλά εδώ έδρασαν και δρουν και πολιτικάντηδες που στις μέρες της δόξας τους , ως αδειανοί τενεκέδες , έκαναν θόρυβο , αλλά σήμερα ούτε που τους θυμάσαι . Τι να θυμάσαι ας πούμε από έναν Βαγγέλη Γιαννόπουλο , τον γραφικό εκείνον υπουργό-διασκεδαστή , που μετέτρεψε τα σκυλάδικα – στα οποία αρεσκόταν να φωνάζει – σε πολιτικό επιχείρημα και στοιχείο πολιτισμικής ταυτότητας ;

             Ο τόπος αυτός μπορεί να μη παράγει τίποτε άλλο από πέτρες , πουρνάρια , φραγκοσυκιές , αλλά από πολιτικούς παράγει περισσότερους από όσους μπορεί να καταναλώσει .

             Σ’αυτόν λοιπόν τον κακοτράχαλο τόπο η ιστορία έμελλε να αναδείξει στον παρόντα χρόνο και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου , που , πριν ακόμη σπάσει το τσόφλι της πολιτικής , τραβάει ήδη επάνω της τα περιβόητα ¨ φώτα της δημοσιότητας ¨ και την προσοχή μας .

             Κανονικά δεν ήταν να ασχολούμαστε τώρα με τη Ζωή . Αλλά έτσι γράφεται η ιστορία με συγκυρίες . Και συγκυρία ( ατυχής ) ήταν που βρέθηκε κάποτε ένας Πρωθυπουργός ( ο Τσίπρας ) και – χωρίς να ξέρουμε πως του ήρθε – πήγε και την έκανε Πρόεδρο της Βουλής .

            Το αξίωμα είναι πολύ μεγάλο , τρίτο στη χώρα λέει το Σύνταγμα και απαιτεί ιδιαίτερες συνθετικές και ισορροπιστικές ικανότες για να εμπιστευθείς σε ένα άπειρο κοριτσόπουλο και δη κακής πολιτικής ανατροφής , που δεν είχε παρά να επιδείξει ανέξοδα τσαμπουκαλέματα σε διάφορες Επιτροπές της Βουλής . Ούτε είναι επιχείρημα πως , αφού κάναμε Πρωθυπουργούς τα κουτορνίθια των Καραμανλήδων και των  Παπανδρέηδων , γιατί όχι και τη γόνο του Κωνσταντόπουλου ; Η Ζωή ήταν λοιπόν το πρώτο από τα μεγάλα λάθη του άπειρου Τσίπρα .

            Μένω στην εικόνα της : Ψηλή , κρεμανταλού , γεροδεμένη , κορμοστασιά αρχοντική , η Ζωή έχει κοψιά αντρική . Προσόν πολύ σημαντικό σε έναν τόπο που αποδέχθηκε – και ούτε θα αποδεχθεί ποτέ – να κυβερνηθεί από μια γυναίκα . Στην Ελλάδα οι Ασπασίες έμεναν και θα μένουν πάντα πίσω από τις κουΐντες . Για τον Έλληνα η Ζωή τύποις είναι γυναίκα . Και κάθε απόπειρα των επικοινωνιολόγων της να τονίσουν τη γυναικεία της φύση ( με καναρινί παλτό και ροζουλί παντελόνια π.χ. ) υπήρξε κωμική . Εξ ου και η γρήγορη , οριστική και αναφανδόν επιστροφή στα σκούρα αντρουά κοστούμια .

               Δεύτερον , το βλέμμα . Είναι μερικά βλέμματα – τι διάβολο χημεία της φύσης είναι αυτή ; Σε κοιτάνε και παγώνεις . Αν ισχύει αυτό που λένε ότι το βλέμμα είναι ο καθρέπτης της ψυχής , τότε μιλάμε για πραγματικά ταραγμένη ψυχή που για κάποιο άγνωστο λόγο έχει θυμό , οργή και λες και ψάχνει να εκδικηθεί , να ¨τσαλακώσει¨ , να συντρίψει τον απέναντι .
               Το φυσικό αυτό πάθος βγαίνει και στο λόγο . Η Ζωή Κωνσταντοπούλου , είτε μιλούσε σ’εκείνον τον φουκαρά πρόεδρο Επιτροπής Χρ. Μαρκογιαννάκη , που από θαύμα γλίτωσε το εγκεφαλικό , είτε στους βουλευτές ενώ προεδρεύει , είτε στον αστυνομικό που κατσαδιάζει έξω από τη Βουλή , έχει ένα ύφος που εξοργίζει και αποδιοργανώνει τον συνομιλητή , αλλά και όσους την ακούνε . Στυλ επιτηδευμένα αργό , μακρόσυρτο , θα το έλεγες σαρδόνιο και χαιρέκακο , μοιάζει περισσότερο με δασκάλα που μαλώνει τους μικρούς μαθητές και παράλληλα δείχνει να το απολαμβάνει . Έχω συχνά αναρωτηθεί άν είναι γνήσιο το ύφος αυτό . Δεν ξέρω . Μου μοιάζει ότι έχει πάρει μαθήματα διαχείρισης θυμού για να μην μιλήσει όπως της βγαίνει , δηλαδή να κατεβάσει καντήλια και εξαπτέρυγα μαζί  .

               Από τις θέσεις της , τις συμπεριφορές της και την εν γένει στάση της , η Ζωή δείχνει αυταρχική ως προσωπικότητα και αυτό δεν κρύβεται κάτω από τον μανδύα της Αριστεράς που επαιρόταν πάντα για τη δημοκρατικότητα της . Έχω την αίσθηση ότι η Ζωή είναι πέρα από ιδεολογίες . Στην Αριστερά βρέθηκε γιατί εκεί ήταν το μαγαζάκι του μπαμπά Νίκου . Αν ο τελευταίος ήταν – ας πούμε – πρόεδρος δεξιού κόμματος , η Ζωή ίσως και να ανήκε στη Δεξιά . Πολιτικοί σα τη Ζωή – ναρκισσιστές , με πολλά καντάρια αυτοεκτίμησης , στα όρια της αυτο-αποθέωσης – χρησιμοποιούν τα κόμματα και τις ιδεολογίες για να ανέβουν . Δεν παρασύρονται από συναισθηματισμούς , αυτά είναι για τους αδύνατους .

               Η Ζωή είναι μια φιγούρα μυθιστορηματική . Δεν μπήκε στη πολιτική π.χ. για να πλουτίσει . Ίσα – Ίσα δεν είναι λαμόγιο . Η Ζωή έχει πλάσει έναν δικό της φανταστικό κόσμο και προσπαθεί να αυτοτοποθετηθεί σ’αυτόν . Μέσα στον κόσμο αυτό η Ελλάδα θα μεγαλουργήσει και αυτή θα είναι – όπως οραματίζεται – ο ηγέτης που θα υψώσει τον ελληνισμό σε νέα πεδία δόξης .

               Στην πορεία αυτή η Ζωή κατάλαβε πολύ καλά τι θα πει Έλληνας και έσπευσε να ταυτιστεί μαζί του . Ο Έλληνας είναι ο εκ κατασκευής φτιαγμένος να λέει ¨όχι¨ . Είναι εκ φύσεως αρνητικός , γκρινιάρης και μεμψίμοιρος . Δεν κάνει προτάσεις για το πως θα λυθούν προβλήματα , αντιθέτως , ασκεί μονίμως κριτική και ρίχνει τις ευθύνες σε τρίτους . Κάνει κάτι διαφορετικό η Ζωή ; ¨Όχι¨ σε όλα λοιπόν , γενικώς και αορίστως , έτσι χωρίς πρόταση και βουρ να ¨φάμε¨ τους κακούς ξένους που μας επιβουλεύονται εμάς το περιούσιον έθνος . Άλλωστε στην Ελλάδα καριέρα κάνεις με το ¨όχι¨, ποτέ με το ¨ναι¨ ( Λεωνίδες , Κολοκοτρωναίοι , Μεταξάδες μπορούν να σας το διαβεβαιώσουν .

               Παρήγορο είναι ότι , σε πολύ μεγάλο ποσοστό , η συμπεριφορά της κ Κωνσταντοπούλου αποδοκιμάζεται από τον λαό , στις δημόσιες και ιδιωτικές συζητήσεις . Αλλά μην γελιέστε . Υπάρχουν πάρα πολλοί συνέλληνες που κατά βάθος την θαυμάζουν και την πιστεύουν , θεωρώντας ότι η αρνητική της εικόνα είναι προϊόν συνομωσίας των διαπλεκομένων media . ¨ Γουστάρουν ¨ που είναι τσαμπουκαλού και προσδοκούν ότι μια μέρα μια τέτοια ... Μπουμπουλίνα θα οδηγήσει το σκάφος ¨ Η Ελλάς ¨ προς το μεγάλο πεπρωμένο του που είναι να δοξαστεί . Όχι γιατί η χώρα σήμερα έχει κάνει κάτι άξιον δόξης , αλλά διότι το δικαιούται ιστορικώς , ως κληρονόμος εκείνων , που όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια , εμείς κτίζαμε Παρθενώνες .

               Εκμεταλλευόμενος αυτόν τον κρυφτοφασισμό του ελληναρά – που κατά βάθος θέλει τέτοιους ηγέτες – ( ¨ που είσαι ρε Παπαδόπουλε λένε ακόμη κάποιοι ) καθώς και την περίεργη πολιτικά συγκυρία που ζούμε μετά την προσγείωση του κομαντάντε Τσίπρα με σπασμένα τα φτερά στον ρεαλισμό , είναι βέβαιο ότι η Ζωή θα διεκδικήσει να παίξει ρόλο . Ρόλο ηγετικό . Με δικό της κόμμα ; Με κατάκτηση της αρχηγίας του ΣΥΡΙΖΑ , θα δείξει .

               Δύσκολο όμως θα επιτύχει τις επιδιώξεις της . Προσωπικότητες αυτού του είδους είναι πρώτα από όλα αυτοκαταστροφικές . Και επί πλέον φοβίζουν . Συσπειρώνουν κόσμο εναντίον τους . Όσο και αν τις κρυφοθαυμάζει , ο μικροαστός πάντα θα θέλει την ηρεμία και την ασφάλεια των μέτριων αλλά τουλάχιστον νορμάλ πολιτικών , που άλλο δεν του υπόσχονται παρά μια ζωή χωρίς εκπλήξεις .

 

              Αλ. Καλέσης – Λάρισα , 27/7/2015      .                

Μα εγώ είμαι Έλληνας

Χρόνια με χτυπάτε , χρόνια στέκομαι ,

χρόνια με πουλάτε και τ’ανέχομαι ,

χρόνια ο σκοπός σας , να αφανιστώ ,

Έλληνας χαμένος , πρόγραμμα βατό ,

Έλληνας θαμμένος , γη χωρίς θεό .

 

Μα εγώ είμαι Έλληνας , δεν θα πεθάνω ,

υπήρξα άρχοντας στον κόσμο επάνω ,

είμαι αυτός που σού χει μάθει ,

στο αλφαβητάριο , μη κάνεις λάθη .

Έγώ σε γέννησα , σ’έχω αναθρέψει ,

κι ό,τι δικό σου , μου τόχεις κλέψει ,

μα εγώ είμαι ΄Ελληνας , πάντα αντάρτης ,

άνθρωπος δίκαιος και δημοκράτης .

 

Τώρα ζητιανεύω και η ψυχή σου χαίρεται ,

τώρα ξεπουλάω , μα ποιός Θεός το δέχεται ,

τώρα μου ζητάτε το υπάρχον μου ,

ως και τη ψυχή μου , που χω επάνω μου ,

δεν θα μου τα πάρεις , ούτε από τον τάφο μου .

 

Μα εγώ είμαι ΄Ελληνας , δεν θα πεθάνω ,

υπήρξα άρχοντας στον κόσμο επάνω ,

είμαι αυτός που σου χει μάθει ,

το αλφαβητάριο , μη κάνεις λάθη .

εγώ σε γέννησα , σ’έχω αναθρέψει ,

κι ό,τι δικό σου , μου τόχεις κλέψει ,

μα εγώ είμαι Έλληνας , πάντα αντάρτης

άνθρωπος δίκαιος και δημοκράτης .

 

Μα εγώ είμαι Έλληνας ευλογημένος ,

σ’επαναστάσεις αναθρεμμένος ,

έχω παλέψει , έχω νικήσει .

θεριά ανήμερα , έχω λυγίσει ,

δεν κάνω πίσω , θα πολεμήσω ,

και τους ρουφιάνους , θα τους διαλύσω .

Αυτούς Ελλάδα μου , που χρόνια τώρα ,

τον δρόμο σου άνοιξαν , στην κατηφόρα ¨ .

 

Από τον μεγάλο δίσκο ¨ ΜΑΖΙ ¨- Στίχοι Κ.Χορλιαφάκης,

Μουσική : Κ.Χορλιαφάκης-Στράτος Κουμπάς.Ερμ.Ν.Σφακιανάκης

Τα Γιούρο σε γονάτισαν

Αλέξη παραδόθηκες , σε φάγανε οι κόποι ,

απ’τον Ιανουάριο οργώνεις την Ευρώπη .

 

Θυμίζεις τον αείμνηστο το Βέγγο , όλο τρέχεις

και κάποιο αποτέλεσμα , σωστό ποτέ δεν έχεις .

 

Τα Γιούρο-γκρουπ σε λιώσανε , το άγχος σε παιδεύει

και ο καλοπροαίρετος , ο Γιούνκερ σε δουλεύει .

 

H Μέρκελ κάτι σκέφτεται , αν σε γλυκοκοιτάζει

κι ο Γκεσταμπίτης Σόϊμπλε , πολύ φαρμάκι στάζει .

 

Ο Ντράγκι υποσχέθηκε , τις Τράπεζες ν’ανοίξει ,

αφού τους φτωχούς Έλληνες , πρωτίστως θάχει πνίξει . 

 

Λαγκάρτ , ο Ρέντσι και ο Σουλτς , σκοπίμως σε ζυγώνουν ,

κάποια λιμάνια σίγουρα , μεγάλα ζαχαρώνουν .

 

Ο δε Ολάντ , ο Πρόεδρος , πανέξυπνος ο Γάλλος ,

Στον ορυκτό τον πλούτο μας , να μπει δε θέλει άλλος .

 

Ψηλό γαζί σε κάνουνε οι μάγκες στις Βρυξέλλες ,

Τα φίκια τα βαφτίζουνε ... μεταξωτές κορδέλες .

 

Μπερδεύτηκες στα πίτουρα και σ’έφαγαν οι κότες ,

όσο μ’αυτούς θα βρίσκεσαι , κλειστές θα βρίσκεις πόρτες .

 

Σε τύλιξε ηΤρόϊκα στου δου-νου-του τα δίχτυα ,

ν’αρπάζουν θέλουν όλοι τους , αυτή είναι η αλήθεια .

 

Τριαντ. Φαλαγκάρης – Βόλος , Ιούλιος 2015    .

 

 

Είναι τόσο προφητικό

               Ο πολιτικός συντάκτης της εφημερίδος ¨ ΤΑ ΝΕΑ ¨  της 17/7/2015 κ Γιώργος Παπαχρήστος , με αφορμή τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις , αφιερώνει , με χιουμουριστική διάθεση στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ένα τραγούδι που έγραψαν ο Κώστας Τριπολλίτης Στίχοι , Δήμος Μούτσης Μουσική , Σωτηρία Μπέλλου Ερμηνεία . Είναι τόσο προφητικό που αξίζει τον κόπο να το ξανατραγουδήσουμε :

                           Νταλίκα

 

Ζόρικος κρεμανταλάς ο καιρός που κουβαλάς ,

η ζωή σου μια νταλίκα με μπαγάζια κα με ΙΚΑ .

Τώρα απόχτησες καβούκι και αμάξι σπορ μοντέλο ,

τώρα σκάλωσες στο λούκι κι είσ’αλλιώτικο καπέλο .

 

Η ζωή σου ντουμπλέ φας , μέσα κι έξω τη φοράς ,

η καρδούλα σου γκαζιέρα δίχως γκάζι και αγέρα .

Μες στο κόλπο είσαι χωμένος και γλιτώνεις παρά τρίχα ,

τώρα είσαι βολεμένος και σου κόψανε τον βήχα .

Κι αν θυμάσαι τα παλιά , ψέματα και μπλα , μπλα , μπλα ,

η μαγκιά σου ναφθαλίνη με κασμίρι και λουστρίνι .

Τώρα κάνεις μαύρη πλάκα κι όλο τρως απ’την κουτάλα ,

τώρα μάγκωσε η φάκα και σε κλείσανε στη γυάλα ¨ .

 

Δεν φταις εσύ , η φαντασία σου ...

               Πόσο μπορεί να ταιριάξει ένα τραγούδι με τη σημερινή πραγματικότητα , που βιώνουμε ... Και , όμως , η παρακάτω ιστοριούλα ταιριάζει ¨ γάντι ¨ στο αναφερόμενο περιστατικό :

             ¨ Μετά από πέντε χρόνια χρεοκοπίας και σαράντα χρόνια ΝΔ και ΠΑΣΟΚ , ο φίλος , νοιώθει απελπισμένος και ¨ χαμένος στη μετάφραση ¨ , για να μεταχειρισθώ μια φράση του συρμού και των  ημερών μας .

              Πριν λίγα χρόνια διαπίστωσε πως υπήρχε ένα κόμμα που το λένε ΣΥΡΙΖΑ και έχει για πρόεδρο έναν συμπαθητικό νέο που τον λένε Αλέξη Τσίπρα . Ήταν σαν να γνώρισε και ερωτεύτηκε μια πανέμορφη γυναίκα , που δεν είχε τίποτε το αρνητικό επάνω της . Είχε μια παρουσία υπέροχη και καταπληκτική .

              Στη πορεία , ο φίλος , βλέπει τα λάθη της , σου πετάει και διάφορες κουλαμάρες του τύπου ¨ θα κάνω στροφή 360 μοιρών ¨. Και

¨άκουσον μεν , πάταξον δε ¨ , αποφαίνεται : ¨ Δεν γίνεται αλλιώς ¨ . Έφτασε μέρα που είπε , ¨ Τι δουλειά έχω εγώ με αυτή ¨ .

             Δεν φταις εσύ φίλε μου , ¨ Η φαντασία σου τα φταίει , που την έπλασε όπως ήθελε αυτή , η φαντασία σου που πάντα σε γελούσε ότι θα ανοίξει την καρδιά σου τη μισή ...

            Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 16/7/2015  

Ταξίδι στη Μικρασία

                         Οι εκδρομές και τα ταξίδια , είναι πάντα ευχάριστα ... Ταξιδεύοντας σε μέρη και σε τόπους γνώριμους ή άγνωστους κατά καιρούς , ζούμε στιγμές πρωτόγνωρες , ευχάριστες και πολυπλαντα-

γμένες . Κι ακόμα περισσότερο , όταν πρόκειται για ταξίδια πολυή-

μερα ωσάν αυτό που πραγματοποιήσαμε στης Μικρασίας τις θωριές και στη Μεγάλη Ελλάδα , π’απλώνονταν ανατολικά πέρα από τον Έβρο ποταμό και τα Μικρασιάτικα Αιγαιελαγίτικα παράλια , της γειτονικής μας χώρας , της Τουρκίας .

               Εδώ ο νους του ανθρώπου πάλλεται και ο λογισμός του τρέχει , τρέχει να βρει τα γνώριμα τα ιστορικά τ’αχνάρια , να δει τα όσα άφησαν οι πρόγονοι ξοπίσω τους , όπου αιώνες ζήσανε στα μέρη της Ασίας . Κι αναλογίζεται , ρωτά , στο διάβα κάθε τόσο ,ο ταξιδιώ-

της άνθρωπος , μετά από τα σύνορα της χώρας μας και λέειφωναχτά.

Eίναι η Θράκη μας εδώ , που ¨χώρισαν¨ στη μέση : Κεσάνη και Καλλίπολη , η Ραιδεστός πιο πέρα , Αδριανούπολη πιο κει , Σαράντα Εκκλησίες , με τον τρανότερο Νομό και μέγα βιλαέτι , την INSTABUL , τη μαγική , που λένε σήμερα την Κωνσταντινούπολη ...¨

               Και με το fery της γραμμής περνάμε από την Ευρώπη , φτάνουμε στην ήπειρο Ασία . Η Μικρασία είναι εδώ , η αρχαία Δαρδανία , με τα στενά τα ξακουστά , αυτά τα Δαρδανέλια ... Ο Ελλήσποντος κι ο Μαρμαράς , η πανώρια Προποντίδα ... Η Τροία η απόρθητη , η χώρα του Πριάμου , η πολιτεία αυτή η ξακουστή , του Σλήμαν το καμάρι ... Εδώ και η Αλεξανδρινή Τρωάδα του Ομήρου , που βλέπουμε – γνωρίζουμε από την Ιλιάδα και μέσα από την Οδύσσεια , βρίσκουμε την Ιθάκη , που δέκα χρόνια έψαχνε να βρει ο Οδυσσέας ...

                Και στο ταξίδι μας αυτό , γνωρίσαμε μια άλλη Ελλάδα , πιο φωτεινή πιο ¨τρανή¨ από την ενδοχώρα . Τρανή σε αξίες και σπουδή , σε πλούτη , μεγαλεία , που είχανε οι Έλληνες αιώνες στη ζωή τους , από τα χρόνια τα παμπάλαια αυτά της Ιωνίας , που αποίκισαν οι Ίωνες και δώσανε τα ¨φώτα¨ κι εκείνον τον πολιτισμό , μοναδικό στον κόσμο . Εδώ , λοιπόν , η Πέργαμος , τα λάγνα Μοσχονήσια , το Αϊβαλί , αγνάντεμα από της Σαπφούς τη χώρα , από τη Λέσβο , που κοιτά τα έργα που έχουν κτίσει , από τον πρώτο οικισμό Μυτιληνιοί που κάναν .

               Τώρα για τη μητρόπολη τη θρυλική Σμύρνη , σαν τι να αναφέρουμε και να πρωτοπούμε ... Που πλημμυράει το μυαλό , το ψυχισμό φουντώνει , μ’αυτά τα κακουργήματα , που ξέρουμε ότι ζήσαν οι Έλληνες της Σμύρνης , που διώχτηκαν , ξεριζώθηκαν και πρόσφυγες βρεθήκαν , χιλιάδες πανικόβλητοι Ρωμιοί Μικρασιάτες το θρυλικό 1922 , με τη γενοκτονία ... Αφήνουμε στους ειδικούς αυτή την ιστορία για το σήμερα , δυο λόγια για τη πόλη , αυτή τη μεγαλούπολη , των εκατομμυρίων , που απλώθηκε και ενώνει , τριγύρω από τον κόλπο , με όλα τα περίχωρα και τα κεφαλοχώρια . : Το Κορδελιό , Το Καβακλή , Μπουρνόβα , Καρατάσι κι η Σμύρνη μεγαλούργησε κι έγινε μητρόπολη του ήλιου το λιοστάσι ...

               Η Έφεσος η πολύφωτη , η πολύφημη κι αρχαία , μας δείχνει τον πολιτισμό κι αυτή την ιστορία , θρησκευτική , πολιτική , τα τόσα μεγαλεία , σώζεται στους αιώνες της και δείχνει το θεό της και τον πανάρχαιο σοφό-τρανό πολιτισμό της . Εδώ ο οίκος του Θεού , της Παρθένου Παναγίας , εδώ και της προστάτιδας Αρτέμιδος καρδιά της Αιόλιδας , μαγεύουνε τον άνθρωπο , τον κάθε επισκέπτη , όπως μαγέψανε και μας , το νου μας και τη σκέψη .

               Πιο κάτω το Κουσάντασι , το θέρετρο , η πόλη , που στους τουρίστες γίνεται σωστό αραξοβόλι , ένα ασήμαντο χωριό , κάποτε ψαροχώρι , έγινε σήμερα εδώ ένα από τα πανέμορφα της φύσης Τουρκοχώρι ... Η Προύσα μας γοήτευσε , καθώς είναι κτισμένη , μέσα στο δάσος , στις πλαγιές τ’Ολύμπου , φωτισμένη , με τις αστείρευτες πηγές , τη λάτρα αυτής της φύσης , που δεν μπορείς , στα χρόνια σου , ποτέ να λησμονήσεις .

               Τέλος – και εξεπίτηδες – αφήσαμε την Πόλη  . Οι λέξεις είναι αδύναμες για να την περιγράψουν και την Κωνσταντινούπολη να πούνε , να φωνάξουν , γιατί η Πόλη αγκαλιά τρεις θάλασσες κρατάει , τρεις πόλεις είναι πορφυρές που ο κόσμος τραγουδάει ... Είναι πανέμορφη θωριά , ερωτική , μελένια , η Βασιλίδα πράγματι , γλυκειά καρποσταλένια ...

 

              Δ. Τσικούρας – Λάρισα 9/7/2015                  .        

 

 

Χαραχτηρισμός των Ελλήνων

               Τα κείμενα ¨ Οβιδίου Μεταμορφώσεις ¨ , διδαχθήκαμε στο μάθημα των Λατινικών σε εκείνα τα όμορφα Γυμνασιακά χρόνια .

               Στις μέρες μας  ¨ έτσι το έφεραν οι συγκυρίες ¨ , να γνωρίσουμε και των Ελλήνων τις Μεταμορφώσεις από στόματος ξένων πνευματικών ανδρών .

               Έτσι το έτος , 1946 , σε ένα διαγωνισμό που έκανε η εφημερίδα ¨ Κόσμος ¨ της Ουάσιγκτον με θέμα : ¨ Ο καταλληλότερος χαραχτηρισμός του χαραχτήρα και της ψυχοσύνθεσης των λαών ¨, το πρώτο βραβείο κέρδισε ο Αμερικανός δικαστής Κέλλι με το πόνημά

 που είχε ως θέμα τον χαραχτήρα των Ελλήνων . Γράφει:

             ¨ Προ του δικαστηρίου της αδεκάστου ιστορίας ο Έλλην απεκαλύφθη ανέκαθεν κατώτερος των περιστάσεων , καίτοι από απόψεως διανοητικής κατείχε πάντοτε τα πρωτεία .

                 Ο Έλλην είναι ευφυέστατος , αλλά οιηματίας , δραστήριος αλλά και μαλθακός , φιλότιμος αλλά και πλήρης προλήψεων θερμόαιμος αλλά και καλός πολεμιστής .

                Έκτισε τον Παρθενώνα , αλλά μεθυσθείς εκ της αίγλης του , τον άφησε αργότερον να γίνει στόχος οβίδων .

                Ανέδειξε τον Σωκράτη δια να τον δηλητηριάσει .

                Εθαύμασε τον Θεμιστοκλέα δια να τον αποπέμψει .

                Υπηρέτησε τον Αριστοτέλη δια να τον εξοστρακίσει .

                Έφερε το 1821 δια να το διακυβεύσει .

                Κόπτεται δια μίαν στιγμήν δια την άλήθειαν και την άλλην άλλην μισεί τον αρνούμενον να υπηρετήσει το ψεύδος .

                Παράδοξον πλάσμα , ατίθασον , περίεργον , ημίκαλον , αβεβαίων διαστάσεων , εγωπαθές και σοφόμωρον .

                Οικτίρατέ τον , θαυμάσατέ τον , αν θέλετε , ταξινομήσατέ τον , αν μπορείτε ¨ .

                Αυτός είναι ο Έλληνας . Να μην παραξενευόμαστε , λοιπόν , για το τι τραβάμε σήμερα . Τόχει η φυλή μας , τόχει το αίμα μας . Είμαστε και για τα μεγάλα και για τα μικρά . Ο Θεός να μας προστατεύει .

 

                Β.Π. –Βόλος 7/7/2015

 

               

 

 

 

                  

Σκοτώθηκε υπερασπιζόμενος πάτρια εδάφη

               Τούτες τις μέρες συμπληρώνονται 41 χρόνια , από τον ηρωικό θάνατο ενός γενναίου Έλληνα αξιωματικού από τη Μάνη , του Σωτήρη Σταυριανάκου , Λοχαγού (ΜΧ) 1941- 1974 , Ο οποίος σκοτώθηκε υπερασπιζόμενος το στρατόπεδο της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου , κατά την Τουρκική εισβολή στη Κύπρο .

               Σύμφωνα με μαρτυρίες επιζησάντων φονεύθηκε από βλήματα πυροβόλου άρματος από μικρή απόσταση :

             ¨Την 16^ην Αυγούστου 1974 και ενώ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ , ο λοχαγός (ΜΧ) Σταυριανάκης Σωτήριος μαζί με τους στρατιώτες του , είναι ανάμεσα στους τελευταίους υπερασπιστές του Στρατοπέδου .

              Ένας από αυτούς ο Λοχίας Πλέσσας Διονύσιος , βλέποντας τις συνεχείς επιθέσεις του Τουρκικού στρατού και τη συντριπτική υπεροχή των Τούρκων με άρματα και πολυάριθμο πεζικό , απευθύνεται στο Λοχαγό του και έχει την παρακάτω στιχομυθία ( αφήγηση του ιδίου ) : ¨ Δεν μου λες , κύριε Λοχαγέ εμείς εδώ οι λίγοι τι κάνουμε ; Τι παριστάνουμε ; Τους 300 του Λεωνίδα ; Γιατί όσο αντέξουμε , όσο και να κρατήσουμε , σε κάποια στιγμή θα πέσουμε .

              Και αυτός απάντησε :

            ¨Άκουσε να σου πω Λοχία . Είμαστε Έλληνες Στρατιώτες , εδώ είναι Ελλάδα και είμαστε υποχρεωμένοι να πέσουμε μέχρι ενός . Τα άρματα θα περάσουν από πάνω μας ¨ .

             Αυτός ήταν ο Λοχαγός Σταυριανάκος .

             Λίγο αργότερα  , σηκώθηκε από τη θέση που κατείχε για να εξουδετερώσει τον πολυβολητή επερχομένου Τουρκικού άρματος . Εκείνη τη στιγμή τον βρήκε το φονικό βλήμα .

            Άφησε σύζυγο και δύο θυγατέρες . Μετά θάνατον , τιμήθηκε , το 1975 και του απονεμήθηκε με Προεδρικό Διάταγμα ο βαθμός του Ταγματάρχη ( ΜΧ ) . Το όνομά του δόθηκε στο στρατόπεδο του Συντάγματος της ΕΛΔΥΚ , που βρίσκεται στη Μαλούντα Κύπρου .  

           

            Β . Π . – Βόλος 5/7/2015          .

Πλήρης εξευτελισμός

               Αγαπητέ μου εξάδελφε Γιάννη ,

              

              Ήθελα να σε πάρω στο τηλέφωνο για να σου πω , αλλά δεν θα άντεχα την ζωντανή επικοινωνία μαζί σου . Δεν θα είχα τη δύναμη να σου εκθέσω την κατάσταση στην οποία έχω περιέλθει , επειδή νοιώθω ντροπή να περιγράψω τον εξευτελισμό που έχω υποστεί σαν ευυπόληπτο  άτομο της κοινωνίας που ήμουν μέχρι πριν μερικές μέρες .

             Γνωρίζεις , αγαπητέ μου Γιάννη , πόσο πολύ είχα χαρεί όταν μου ανήγγειλες ότι παντρεύεται η κορούλα σου . Είχα αρκετό καιρό να την δω επειδή κινούμαστε σε διαφορετικούς χώρους , αλλά πάντα ρωτούσα και μάθαινα πως πορεύεται στη ζωή  και στην επαγγελματική της σταδιοδρομία . Εν τω μεταξύ έλαβα και την πρόσκληση για τον γάμο και μίλησα και τηλεφωνικά μαζί της για να επιβεβαιώσω ότι θα παρευρεθώ και στην δεξίωση .

               Από εκεί και πέρα άρχισα να σκέπτομαι αφενός την αμφίεσή μου για την ημέρα του γάμου και αφετέρου τον τρόπο μεταβάσεως πρώτον στην εκκλησία και δεύτερον στη δεξίωση , που θα επακολουθούσε . Δεδομένου ότι το Ψυχικό και η Κηφισιά είναι μακριά από την κατοικία μου σκέφθηκα ότι θα ταλαιπωρηθώ να πάω με το δικό μου αυτοκίνητο . Ούτε τον χάρτη των δρόμων έχω υπόψη μου , ούτε θα ήταν εύκολο να βρω χώρο για να παρκάρω . Άρα θα ήταν καλύτερα να πάω στην εκκλησία με ταξί . Από κει κανόνισα να με πάρει η Ελένη στο αυτοκίνητό τους για να πάμε στη Κηφισιά και στο γύρισμα θα έπαιρνα ταξί .

               ΄Ολα , λοιπόν , είχαν ρυθμιστεί και περίμενα να έρθει η ημέρα του γάμου για να δω και τον γαμπρό που διάλεξε η κόρη σου . Μου είπαν δε και την ιστορία της αγάπης των δύο νέων , που με συγκίνησε .

                Και τότε έγινε ο σεισμός . Όλο το οικοδόμημα της ζωής μας , που κτίζαμε τόσα χρόνια γκρεμίστηκε . Μας εξευτέλισαν με ένα πεντάλεπτο μεταμεσονύκτιο ... διάγγελμα ! Μας έστειλαν επαίτες στα ΑΤΜ .

                Σήμερα το πρωί στήθηκα στην ουρά για να πάρω τα 60 Ευρώ που μου χορηγεί η γενναιοδωρία της Κυβερνήσεώς μας , από τα δικά μου λεφτά . Δίπλα μου κατέρρευσε ένας παππούς . Πιο πέρα μια γιαγιά με ¨ πί ¨ παραμιλούσε . Το ΑΤΜ μου έδωσε τελικά μόνο 40 Ευρώ σε κολλαριστά εικοσάρικα .

                Αυτό που ήθελα να σου πω , αγαπητέ μου Γιάννη , είναι ότι μεν αντιλαμβάνομαι ότι η δεξίωση του γάμου θα ματαιωθεί . Δυστυχώς , όμως , δεν θα μπορέσω να έρθω ούτε στην εκκλησία . Ντρέπομαι που το λέω , αλλά δεν έχω χρήματα για να πληρώσω το ταξί . Ούτε για να βάλω  καύσιμα στο αυτοκίνητό μου . Συνήθιζα να χρησιμοποιώ μόνο την κάρτα για τις αγορές μου και δεν είχα παρά μόνο κάπου 300 Ευρώ σε χαρτονομίσματα . Ήδη , όμως , στα βενζινάδικα δεν δέχονται τις κάρτες . Σύντομα φαντάζομαι ότι το ίδιο θα κάνουν και στα σουπερμάρκετ .

               Αν διαθέσω τα λίγα Ευρώ που έχω στο ταξί , δεν θα μπορέσω ούτε ψωμί να αγοράσω μετά από καμιά βδομάδα . Πως να σου τα έλεγα όλα αυτά από το τηλέφωνο , Γιάννη μου ; Γνωρίζεις ότι χάρη στην εργασία μου ζω αξιοπρεπώς , δεν χρωστάω σε κανένα και δεν τσιγκουνεύομαι να ευχαριστήσω αυτούς που αγαπάω . Δεν αντέχω τον εξευτελισμό μου σε επαίτη !

               Εύχομαι κάθε επιτυχία στα παιδιά .

               Με αγάπη , Αλεξ. Στεφανοπούλου , Αθήνα 3/7/2015         .

Πρίγκιπας Ανδρέας

               Ελάχιστοι Έλληνες γνωρίζουν τον βασιλόπαιδα Ανδρέα της Ελλάδος . Ήταν ο τέταρτος γιος του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ και της Βασίλισσας Όλγας των Ελλήνων . Ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ είχε οκτώ παιδιά . Γεννήθηκαν κατά σειράν : Κωνσταντίνος ( ο μετέπειτα Βασιλιάς ) , Γεώργιος , Αλέξανδρος , Νικόλαος , Μαρία , Όλγα , Ανδρέας , Χριστόφορος .

              Πρίγκιπας Ανδρέας : γεννήθηκε στην Αθήνα το 1882 και πέθανε στο Μόντε Κάρλο το 1944 . Νυμφεύθηκε την πριγκίπισσα Αλίκη το 1903 , αδελφή του λόρδου Μαουντμπάτμεν και απέκτησε 4 θυγατέρες και ένα γιο  . Τα ονόματα : Μαργαρίτα , Θεοδώρα , Καικιλία , Σοφία και τον πρίγκιπα Φίλιππο το 1921 Δούκα του Εδιμβούργου παντρεμμένο από το 1947 με την σημερινή Βασίλισσα Ελισσάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου .

                O πρίγκιπας Ανδρέας φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και όπως και τα άλλα τέκνα του Γεωργίου Α΄ οι σπουδές του ήταν πλήρεις . Χωρίς καμιά διάκριση από τους κοινούς Ευέλπιδες . Αυτό οφειλόταν στον διοικητή της Σχολής Ευελπίδων Νικόλαο Ζορμπά , ο οποίος είχε αρνηθεί να δώσει προαγωγή στον πρίγκιπα Ανδρέα σε αντίθεση με τον συμμαθητή του Θεόδωρο Πάγκαλο . Εξαιτίας αυτής της κίνησης δημιουργήθηκε επεισόδιο μεταξύ Παλατιού - Ζορμπά το οποίο όμως δεν συνεχίστηκε .

               Συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Γερμανία , έλαβε μέρος στούς Βαλκανικούς Πολέμους ως αξιωματικός του Ιππικού και στη συνέχεια στη Μικρά Ασία . Τον Ιούλιο του 1921 μετά την κατάληψη του Εσκί Σεχίρ έφθασε ως διοικητής της 12^ης Μεραρχίας , με το βαθμό του υποστρατήγου στο Μικρασιατικό Μέτωπο . Προήχθη αμέσως σε αντιστράτηγο , τον Ιούλιο του 1921 , πριν την εκστρατεία του Σαγγαρίου . Ως αντιστράτηγος ήταν διοικητής του Β΄Σώματος Στρατού , το οποίο έπρεπε να κινηθει διά μέσου της Αλμυράς Ερήμου για την κατάληψη της Αγκύρας . Οι άνδρες του έφτασαν στο σημείο να τον αποκαλούν στις μεταξύ τους συζητήσεις ¨ καψοκαλύβα ¨, λόγω της τακτικής του να διατάζει την πυρπόληση των αγροτικών κατοικιών των Τούρκων χωρικών . Μετά την λήξη των επιχειρήσεων της αποτυχημένης εκστρατείας Σαγγαρίου – Αγκύρας ( Σεπτέμβριος 1921 ) του αφαιρέθηκε η διοίκηση του του Β΄Σώματος Στρατού από τον διοικητή της Στρατιάς αντιστράτηγον Αναστ.   Παπούλαν , λόγω ανικανότητος και καταφανούς ανεπάρκειας στη διοίκηση μεγάλων μονάδων στρατού . Πριν τη λήξη του Μικρασιατικής εκστρατείας έφυγε από τη Μικρά Ασία και επέστρεψε στην Ελλάδα .

               Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και τη επανάσταση του Ν.Πλαστήρα , με διαταγή του Πάγκαλου ο πρίγκιπας Ανδρέας συνελήφθη στη Κέρκυρα για να δικαστεί στο στρατοδικείο . Είχε προηγηθεί η δίκη και η εκτέλεση των έξι . Στη δίκη με την κατηγορίαν αρνήσεως εκτελέσεως διαταγής του αρχηγού της Στρατιάς κατά τις μάχες του Σαγγαρίου τον Σεπτέμβριον του 1921 . Η απόφαση ,όμως , δεν εκτελέστηκε από την Επαναστατικήν Στρατιωτικήν Κυβέρνησιν , λόγω μεσολάβησης της Βρετανικής Κυβέρνησης , μέσω του Άγγλου Πλοιάρχου Τάλμποτ . Με παρέμβαση του Πάγκαλου το στρατοδικείο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό ¨ της τελείας απειρίας περί την διοίκησιν ανωτέρων μονάδων ¨ και τον καταδίκασε στις 20 Νοεμβρίου 1922 στη ποινή της Ισόβιας φυλάκισης και της διαγραφής του από το Μητρώο των αξιωματικών.

              Αμέσως μετά την καταδίκη του με την συνοδεία του από την Σχολήν Ευελπίδων Θ. Πάγκαλου και του Τάλμποτ μεταφέρθηκε στο Φάληρο και αναχώρησε με το Βρετανικό αντιτορπιλικό ¨ Καλυψώ ¨ . Το πλοίο σταμάτησε στη Κέρκυρα για να παραλάβει την οικογένειάν του και μετά κατευθύνθηκε προς την Ιταλίαν . Στη συνέχεια μαζί με την οικογένειά του έφυγαν για Γαλλία και εγκαταστάθηκαν στο προάστιο του Παρισιού Σαιν Κλου , φιλοξενούμενοι της εύπορης συζύγου του αδελφού του Γεωργίου πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη . Απέθανε στις 3 Δεκεμβρίου 1944 στο Μόντε Κάρλο από ανακοπή της καρδιάς .

 

             Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 2/7/2015  .    

 

Στέκομαι στη ουρά

               Στέκομαι στην ουρά . Ουρά στα ΑΤΜ . Ουρά στα βενζινάδικα . Ουρά στα σουπερμάρκετ . Στέκομαι στην ουρά και η σκέψη μου πετάει σε σένα , σύντροφε του Σύριζα . Φαντάζομαι την αγαλλίαση που θα νοιώθεις με αυτές τις ουρές , σύντροφε της Αριστερής Πλατφόρμας . Να παραδεχθείς την αλήθεια : Τις είχες νοσταλγήσει . Είχες να τις δεις από την εποχή της μεγάλης δόξας του Κομμουνισμού στη Σοβιετική Ένωση , την εποχή των κολχόζ και των γκουλάγκ , της Γκα Γκε Μπε και των ψυχιατρείων , των Ρωσικών τανκς , που έπνιγαν την άνοιξη της Πράγας , της λατρείας του Στάλιν και του Μπρέζνιεφ . Δεν το πίστευε κανείς ότι εκείνες οι εποχές θα αναβίωναν . Και μάλιστα στην Ελλάδα . Τον εικοστό πρώτο αιώνα . Και να που έγινε το θαύμα : Χάρη στις μαγικές ικανότητες του           Αλέξη Τσίπρα ! Ο Λένιν να τον φωτίζει !

               Μαζί με τις εικόνες από τις ουρές του παρελθόντος στη Μόσχα και στο Κίεβο ήρθαν στη μνήμη μου και άλλες συνιστώσες των αλησμόνητων εκείνων ημερών του υπαρκτού σοσιαλισμού στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης . Θυμήθηκα τότε που σαν δημοσιογράφος είχα πάει στη Βουλγαρία κατά την επίσημη επίσκεψη του Ανδρέα Παπανδρέου . Στο πρώτης κατηγορίας ξενοδοχείο στη Σόφια , όπου καταλύσαμε , αντί για χαρτί υγείας στο μπάνιο υπήρχαν κομμένες εφημερίδες . Το πνεύμα σε όλη την επικράτεια !

               Θυμήθηκα και την ιστορία που είχα ζήσει στο Βουκουρέστι επί αυτοκρατορίας Τσαουσέσκου , όταν και πάλι είχα επισκεφθεί την Ρουμανία για να κάνω ρεπορτάζ . Θυμάμαι ότι ένα ζευγάρι Ρουμάνων που είχα γνωρίσει εκεί και είχαμε συνδεθεί φιλικά με προσκάλεσαν για να μου κάνουν το τραπέζι . Ήθελαν να με ευχαριστήσουν επειδή τους έδινα τις αγγλικές και γαλλικές εφημερίδες , που σαν δημοσιογράφος επιτρεπόταν να αγοράζω από το μοναδικό περίπτερο που προφανώς παρακολουθούσε η αστυνομία . Οι Ρουμάνοι πολίτες μόνο τις εφημερίδες του κόμματος είχαν δικαίωμα ή μάλλον καθήκον να διαβάζουν . Το φαγητό στο τραπέζι ήταν κρέας στιφάδο , δηλαδή , το ακριβότερο έδεσμα , επειδή τα κρεμμύδια ήταν σπάνιο και ακριβό είδος , δεδομένου όλη την εσοδεία την έπαιρνε η Μόσχα . Τα δύο κρεμμύδια η φίλη οικοδέσποινα τα είχε αποκτήσει έναντι μιας πλάκας σαπούνι και μιας κολόνιας , που είχε δώσει κάτω από το τραπέζι στον κομισάριο . Έβαλαν στο πιάτο μου τρεις μπουκιές κρέας και σχεδόν όλα τα κρεμμύδια και μοιράστηκαν εκείνοι το ... κόκκαλο ! Έπρεπε να φάω όλο το φαγητό . Μόνο έτσι θα ένοιωθαν ευτυχισμένοι επειδή θα είχα ευχαριστηθεί την πολυτέλεια του λουκούλλειου γεύματος , που μου είχαν προσφέρει . Κάθε φορά , που θυμάμαι αυτή την ιστορία μου έρχονται δάκρυα στα μάτια .

               Και ιδού τώρα εμείς , που μέχρι χθες θεωρούσαμε αυτονόητο να αγοράζουμε κρεμμύδια και χαρτί υγείας , εμείς που είχαμε πέντε δεκάρες στη Τράπεζα για ώρα ανάγκης , εμείς που γεμίζαμε με τρόφιμα και τα καλάθια των σουπερμάρκετ για να έχουν φαγητό και οι μη έχοντες , έχουμε μείνει απένταροι και δεν ξέρουμε αν αύριο θα μπορούμε να αγοράσουμε τον άρτον τον επιούσιον .

               Δεν υπάρχει προοπτική ούτε ζητιάνοι να γίνουμε επειδή ποιος θα βρεθεί να μας ελεήσει ; Ο κ Τσίπρας ή ο σύντροφος Λαφαζάνης με τον σύντροφο Παππά που χαριεντίζονταν τα μεσάνυχτα της αποφράδας Παρασκευής 26-6-2015 και μας έλεγε ότι ξημερώνει η ευχάριστη ημέρα ; Με αξιοπρέπεια δεν αγοράζεται το ψωμί .

 

         Αλεξ.Στεφανοπούλου / ¨Εστία¨ , 1/7/2015 

Ήσαν βλάκες

               Πριν από μερικά χρόνια μια καθηγήτρια σε ένα από τα καλύτερα Αμερικάνικα Πανεπιστήμια , έθεσε ως αντικείμενο μελέτης το ερώτημα : ¨ Πως εξηγούνται τα λάθη ¨ μεγάλων ανδρών ¨, που κατεστράφησαν από μοιραία λάθη τους ; ¨

               Ως παράδειγμα αναφέρονταν , μεταξύ άλλων , ο Ναπολέων που εξεστράτευσε αγνοώντας τον Ρωσικό χειμώνα , οι Έλληνες που εγκατέλειψαν τον Σαγγάριο για να καταλήξουν στη Μικρασιατική καταστροφή , ο Χίτλερ που επανέλαβε το λάθος του Ναπολέοντα προς τη Ρωσία κ.ά.

               Οι φοιτητές έδωσαν τις απαντήσεις τους , τις οποίες απέρριψε όλες η καθηγήτρια . Τους είπε , ότι η εξήγηση είναι απλή . Ήσαν βλάκες . Έκαναν τα λάθη από αγνή και ανόητη βλακεία .

 

              Βόλος 29/6/2015   .