Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009

Βραδιά Ρίτσου

Το βράδυ της Τρίτης 21-7-2009, όλοι οι δρόμοι της Νέας Ιωνίας-Μαγνησίας, οδηγούσαν στο θερινό θέατρο του Δήμου. Δυο χιλιάδες θεατές βρεθήκαμε εκεί, για να τιμήσουμε τη μνήμη του μεγάλου ποιητή της Ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσου και το έργο του.

Συνδιοργανωτές, ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Νέας Ιωνίας και η ΕΚΠΟΛ, της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μαγνησίας.

Στο μουσικό αφιέρωμα για τον Ρίτσο, συμμετείχαν η ορχήστρα της Εστουνδιαντίνας Νέας Ιωνίας με μαέστρο τον Ανδρέα Κατσιγιάννη και τον Δημήτρη Μπάση στο τραγούδι. Το πρόγραμμα πλαισίωναν με επιτυχία και οι νέοι τραγουδιστές Ασπασία Στρατηγού και ο Θεόδωρος Μέρμηγκας.

Ζήσαμε συγκλονιστικές και ανεπανάληπτες στιγμές, ακούγοντας ¨Επιτάφιο¨ και ¨Ρωμιοσύνη¨, σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Έργα αθάνατα και διαχρονικά, βαθιά χαραγμένα στη ψυχή του Έλληνα. Θύμισαν τραυματικές εμπειρίες και βιώματα, που έζησαν γενεές ολόκληρες Ελλήνων.

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στους διοργανωτές αυτής της άρτιας και άψογης εκδήλωσης . Ιδιαίτερα στον Πρόεδρο του Πολιτιστικόύ Οργανισμού του Δήμου Νέας Ιωνίας-Μαγνησίας κ Στέφανο Λάζο , ο οποίος υπήρξε η ¨ψυχή¨ και ο συντονιστής του όλου προγράμματος.

Σεργιάνι στον Παγασητικό

Την ¨Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος¨ γιόρτασε η Ομοσπονδία Εκδρομικών Σωματείων Ελλάδος σε συνεργασία με την Κοινότητα Τρικέρι – Μαγνησίας την Κυριακή 28 Ιουνίου 2009.

Ένα πανέμορφο και καλοτάξιδο καραβάκι το ¨Ελισάβετ¨ περίμενε από το πρωί στην παραλία του Βόλου τους διακόσιους πενήντα εκδρομείς, για τον προγραμματισμένο περίπατο στον Παγασητικό και την επίσκεψη στο γραφικό Τρικέρι.

Ο καιρός καλός. Ξεκινήσαμε με καλή διάθεση, που δημιούργησε , η ομορφιά του τοπίου, με την καταγάλανη θάλασσα, με τις απέναντι δαντελωτές ακρογιαλιές του Πηλίου, τα παραδοσιακά μουσικά κομμάτια του καραβιού που έδιναν κέφι και διάθεση για χορό. Ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ανδρέας Αντωνόπουλος και ο Γενικός Γραμματέας Βασίλειος Κατσαντώνης, ¨οικοδεσπότες¨ της εκδήλωσης φιλόξενοι και καλοπροαίρετοι. Με κύριο συντονιστή τον αντιπρόεδρο της Ομοσπονδίας Γιάννη Μίχα , να καλύπτει τρέχουσες ελλείψεις και ανάγκες.

Το πανέμορφο λιμανάκι της Αγίας Κυριακής-Τρικέρων , μας περίμενε με αναψυκτικά και τσιπουρομεζέδες. Με πούλμαν της Κοινότητας φτάσαμε στην καταπράσινη πλατεία του Τρίκερι. Εκεί μας υποδέχθηκε ο Πρόεδρος Νικόλαος Φουρτούνας.

Ακολούθησαν ομιλίες του Προέδρου της Κοινότητος, του Προέδρου της Ομοσπονδίας και του Δημάρχου Ιωλκού Πάρη Μουτσινά καταγομένου από Τρίκερι. Στη συνέχεια ο Τρικεριώτης Πρόεδρος δεν αρκέστηκε στα δωρεάν κεράσματα. Δώρισε σε όλους τους επισκέπτες από ένα ¨πιάτο¨ διακοσμητικό τοίχου, ωραιότατο, με Τρικεριώτικες παραστάσεις.

Γευματίσαμε στο δεύτερο επίνειο του Τρίκερι, μετά την Αγία Κυριακή, τις Κότες. Ένα μικρό ψαράδικο λιμανάκι για τους καλούς και εκλεκτικούς καλοφαγάδες. Φάγαμε καλά και απολαύσαμε τη δροσιά της αύρας του Παγασητικού.

Μετά το γεύμα σαλπάραμε και σε μία ώρα ¨πιάσαμε¨ ένα άλλο όμορφο χωριό τη Μιτζέλα ή Αμαλιάπολη. Με πολλά μαγαζιά εστίασης και καφέ, ¨΄ανοιξε¨ και περιμένει η Μιτζέλα τους τουρίστες του Καλοκαιριού. Καθήσαμε και απολαύσαμε τον απογευματινό καφέ.

Αρχίζει το σούρουπο. Είναι η ώρα του αποχωρισμού. Οι συνάδελφοι από τη νότια Ελλάδα επιβιβάζονται στα πούλμαν για την επιστροφή. Εμείς του Βόλου και της βορείου Ελλάδος ξαναμπαίνουμε στο ¨Ελισάβετ¨ και σε μια ώρα επιστρέφουμε στο Βόλο.

Τέλος ταξιδιού. Ήταν όμορφο τούτο το μικρό σεργιάνι γύρω από τις ακτές του Παγασητικού. Το απολαύσαμε, το χαρήκαμε. Είναι κάτι που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.

Θερμά συγχαρητήρια στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας, που είχε την έμπνευση και ανέλαβε την οικονομική δαπάνη αυτού του εγχειρήματος. Θερμές ευχαριστίες στον Κοινοτάρχη του Τρίκερι για την φιλοξενία.

Ας ευχηθούμε παρόμοιες εκδηλώσεις να έχουν και συνέχεια.

Βασίλης Παλαμηδάς – Μέλος του ¨ΠΑΝ¨

Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

Στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας

Με αφορμή τον θάνατο του παλαίμαχου διεθνή ποδοσφαιριστή Μπάμπη Κοτρίδη του Ολυμπιακού Πειραιώς, ξανάρθαν στη μνήμη μου εικόνες και στιγμές ανεπανάληπτης ποδοσφαιρικής μαγείας, περασμένων δεκαετιών, τότε που οι ποδοσφαιριστές έπαιζαν για το μεράκι και τη φανέλα της ομάδας, που αντιπροσώπευαν.

Πώς να ξεχάσω τον ¨ποιητή της μπάλας¨ , τον ¨Νουρέγιεφ των γηπέδων¨ Βασίλη Χατζηπαναγή, ο οποίος έτυχε να φοράει τη φανέλα του Ηρακλή. Για τον ¨στρατηγό¨ του ελληνικού ποδοσφαίρου και του Παναθηναϊκού Μίμη Δομάζο και τον πολυσύνθετο Τάκη Λουκανίδη, τους στράϊκερ της ΑΕΚ Κώστα Νεστορίδη και Μίμη Παπαϊωάννου, για τον βιρτουόζο Γιώργο Κούδα και τον χαλκέντερο Χρήστο Τερζανίδη του ΠΑΟΚ, για τους αέρινους εξτρέμ Βασίλη Μποτίνο του Ολυμπιακού Πειραιώς και Χάρη Γραμμό του Παναθηναϊκού. Και φυσικά για τον ¨Μπεστ¨ του ελληνικού ποδοσφαίρου Γιώργο Δεληκάρη του Ολυμπιακού Πειραιώς, όπως και τον μπαλαδόρο της Λάρισας Βασίλη Καραπλιάλη.

Το ίδιο ισχύει και διεθνώς όπου π.χ. ο Λιονέλ Μεσί, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Κάκα, ο Ζλατάν Ιμπραΐμοβιτς μας τέρπουν με το ταλέντο και τις έξοχες ποδοσφαιρικές εμπνεύσεις τους.

Για έναν μεγάλο με αξεπέραστη ποδοσφαιρική φινέτσα, τον αποκαλούμενο ιπτάμενο Ολλανδό, Γιόχαν Κρόϊφ ! Ένας αρτίστας της μπάλας, είτε ως παίκτης του Άγιαξ, είτε του ¨Κόσμου¨ της Νέας Υόρκης, είτε της Φέγενορντ και φυσικά με την πορτοκαλί φανέλα της Εθνικής Ολλανδίας. Το ίδιο ισχύει για τον Ζινεντίν Ζιντάν , είτε ως μαέστρο της Γιουβέντους, είτε της Ρεάλ, είτε της Εθνικής Γαλλίας.

Αν θα έπρεπε σώνει και καλά να δηλώσω προτίμηση ή έστω και συμπάθεια για μια ομάδα, αυτή δεν είναι άλλη από τον Άγιαξ του μεγάλου Κρόϊφ και των συμπαικτών του, που μας γοήτευαν με το περίφημο ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Αυτό, που έπαιζαν εκείνη την εποχή ήταν ¨έργο τέχνης¨. Από αυτή την ομάδα συγκινήθηκε και εμπνεύστηκε ο Μανόλης Αναγνωστάκης και έγραψε το ποίημα ¨ Άγιαξ για πάντα¨.

Απλές σκέψεις

Και, όμως, δεν περνάνε από το μυαλό μας, κάτι απλά πράγματα, που αν τα καλοσκεφτούμε είναι τόσο σημαντικά και σπουδαία, όπως :

1. Το παλαιότερο από τα όντα είναι ο άνθρωπος, διότι είναι αγένητος .

2. Το ωραιότερο δημιούργημα είναι ο κόσμος, διότι είναι έργο θεού .

3. Το μεγαλύτερο ο χώρος, διότι χωράει τα πάντα .

4. Το γρηγορότερο ο νους, διότι τρέχει παντού.

5. Το ισχυρότερο η ανάγκη, διότι κυριαρχεί σε όλα .

6. Το σοφότερο ο χρόνος, διότι ανακαλύπτει τα πάντα .

Η 6η Ήπειρος

Στη χαραυγή του 21ου αιώνα, ο πολίτης του Διαδικτύου (Netizen) , αποτελεί μέρος της νέας ηλεκτρονικής πραγματικότητας, όπου η 6η Ήπειρος , που δημιουργείται στον πλανήτη Γη, έννοιες όπως, σύνορα, χρονικοί και γεωγραφικοί περιορισμοί, δεν έχουν νόημα.

Η 6η Ήπειρος είναι μια ιδεατή περιοχή, που καλύπτει σχεδόν, όλον τον πλανήτη, που οι συναλλαγές γίνονται 24 ώρες το 24ωρο, συνεχώς, χωρίς καμιά διακοπή, με μόνο εφόδιο έναν υπολογιστή ως διαβατήριο για το Διαδίκτυο. Φυσικά αυτός ο πολίτης της 6ης Ηπείρου, θα συνεχίσει να ζει στα όρια ενός Κράτους.

Σήμερα δεν απέχουμε πολύ από το να συμπληρωθεί ο αριθμός του ενός δισεκατομμυρίου διασυνδεδεμένων υπολογιστών, σε όλο τον κόσμο, που σημαίνει ότι σήμερα προσδιορίζεται το εύρος και η σημασία της δημιουργίας μιας νέας οντότητας, που δεν είναι άλλο από τη νέα ηλεκτρονική πραγματικότητα, τη νέα Ήπειρο του Διαδικτύου.

Κάθε πολίτης του Διαδικτύου, θα μπορεί να διοχετεύει τις ιδέες και τις απόψεις του, τις οποίες θεωρεί σημαντικές ή λιγότερο σημαντικές στο Διαδίκτυο και έτσι γίνεται άμεσα ο αυτόματος κινητήριος μοχλός και η αξιόλογη πηγή, που θα ανανεώνει τον παγκόσμιο πλούτο γνώσεων, με απίστευτη ταχύτητα.

Ο πληθυσμός της Γης ξεπερνά τα 6 δισεκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι ζουν στο 29% αυτής, αφού το υπόλοιπο 71% είναι νερό. Για να συνυπάρξουν όμως όλα αυτά τα δισεκατομμύρια ανθρώπων, σε μια Ανθρώπινη Κοινωνία, θα πρέπει να γίνουν μεγάλα βήματα, προς μια δικαιότερη και υγιέστερη κοινωνία. Τούτο, όμως, προϋποθέτει ότι οι άνθρωποι του ¨αύριο¨ εκτός από εξυπνότεροι , πρέπει να γίνουν και πιο συνετοί, ώστε να μην ενδιαφέρονται μόνον για τις τεχνοοικονομικές εξελίξεις, αλλά για εξελίξεις, όπου θα υπάρχει μαζί και ηθικοπνευματική πρόοδος.

Κάνε ό,τι μπορείς

Όταν συμπλήρωσε 100 χρόνια ζωής (1894 – 1994), η ιστορική εφημερίδα ¨Εστία¨, στις 7 Μαρτίου 1994, εξέδωσε ένα πανηγυρικό αφιέρωμα , σχετικό με την ιστορική διαδρομή της.

Στη πρώτη σελίδα του αφιερώματος, ο αρχισυντάκτης τοποθέτησε ένα μικρό σε έκταση αλλά μεστό σε περιεχόμενο και σημασία άρθρο με τίτλο : ¨Αντί…προλόγου¨. Οι φίλοι του καλού γραπτού λόγου θα το χαρούν διαβάζοντάς το :

¨Κάνε ό,τι μπορείς, για να κάνεις ό,τι θέλεις¨, συμβούλευε τον Άδωνιν Κύρου, ο μεγάλος μας ποιητής Γεώργιος Δροσίνης , όταν του παρέδιδε την διεύθυνσιν και την ιδιοκτησίαν της ¨Εστίας¨.

Και από τότε , όλοι όσοι επέρασαν από το γραφείον της διευθύνσεως της εφημερίδος αυτής , ενεκολπώθησαν την σοφίαν που περικλείει αυτή η απλή φράσις. Ενδοσκοπούντες εαυτούς, έπραττον το κατά δύναμιν εις τη υπηρεσίαν της δημοσιογραφίας, ώστε να παραμένουν απερίσπαστοι και ανεξάρτητοι εις την διατύπωσιν της γνώμης των.

Και μέχρι σήμερον η ¨Εστία¨ πορεύεται τον δρόμον της, πράττουσα εκείνο που κρίνει πως επιβάλλεται να πράξη, επειδή έχει την δύναμιν να το φέρη εις πέρας.

Αυτή είναι η φιλοσοφία, που την χαραχτηρίζει έως τώρα και που με την βοήθειαν του θεού και την ανθρωπίνην συμπαράστασιν , θα τη συνδράμη από σήμερον, εις τον δεύτερον αιώνα του βίου της. Έτος 100ον , αρ, φύλλου 1 …¨

Ο κομήτης Χάλεϊ

Γυρίζω πίσω τις σελίδες του βιβλίου της ιστορίας και πάω εκατό χρόνια πίσω. Τον Μάϊο του 1910 η ανθρωπότητα είχε πιστέψει, ότι έφτασε το τέλος της, όταν εμφανίστηκε ο κομήτης Χάλεϊ , παρακινούμενη από αστρολόγους και μελλοντολόγους , που υποστήριζαν, ότι θα συγκρουσθεί με τη Γη. Ο πανικός μεγιστοποιήθηκε , όταν αποκαλύφθηκε , ότι η ουρά του κομήτη περιείχε ένα δηλητηριώδες κυανιούχο αέριο. Μερικοί απατεώνες βρήκαν τότε την ευκαιρία να θησαυρίσουν, πουλώντας αντιασφιξιογόνες μάσκες στους αδαείς !

Στην Οκλαχόμα μια θρησκευτική σέχτα προσπάθησε να θυσιάσει μία παρθένα για να εξορκίσει το κακό, αλλά εμποδίστηκε από την αστυνομία . Στη Βιέννη ένας μικροσεισμός πανικόβαλε τους κατοίκους, οι οποίοι εγκατέλειψαν την πρωτεύουσα των Αψβούργων και κατέφυγαν στους γύρω λόφους, για να παρακολουθήσουν την συντέλεια του κόσμου.

Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν διατηρώντας τη ψυχραιμία του δήλωσε , όταν τον ρώτησαν , αν ο κομήτης θα συγκρουστεί με τη Γη : ¨Με βεβαιότητα σας λέω όχι¨.Και όταν τον ξαναρώτησαν πως είναι τόσο βέβαιος, εκείνος απάντησε αφοπλιστικά : ¨Αν δεν πέσει, θα επιβεβαιωθώ . Αν όμως πέσει τελικά, κανείς μας δεν θα ζει , για να μου πει ότι έκανα λάθος ¨.

Τελικά, ο κομήτης πέρασε σε απόσταση 25 χιλιομέτρων από τη Γη στις 18 Μαΐου 1910, διαψεύδοντας πανηγυρικά τις προβλέψεις των καταστροφολόγων. Μας επισκέφθηκε και πάλι στις 9 Φεβρουαρίου 1986, προσελκύοντας μόνο το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Η επόμενη στάση του στον πλανήτη Γη είναι προγραμματισμένη για τις 28 Ιουλίου 2061.

Οι κομήτες είναι μεγάλα σε μέγεθος ουράνια σώματα, τα οποία κινούνται σε ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Έτσι, μπορεί να γίνουν ορατοί σε μας και στη συνέχεια να χαθούν με ταχύτητα στο μακρύτερο σημείο του ηλιακού μας συστήματος. Σε ότι αφορά τη σύνθεσή τους, αποτελούνται από παγωμένο νερό, διοξείδιο του άνθρακα, σκόνη, πετρώματα και άλλα σωματίδια. Καθώς, λοιπόν, πλησιάζουν τον Ήλιο, το ηλιακό φως θερμαίνει τον πάγο, ο οποίος υποβάλλεται σε εξάχνωση. Το αέριο αυτό απομακρύνεται από τον Ήλιο και είναι ακριβώς εκείνο που εμείς βλέπουμε ως ουρά του κομήτη.

Ο Κομήτης Χάλεϊ, πήρε το όνομά του από τον Βρετανό αστρονόμο Έντμοντ Χάλεϊ (1665-1742), ο οποίος στις 4 Σεπτεμβρίου 1682 τον παρατήρησε για πρώτη φορά και τον περιέγραψε. Υπάρχουν καταγεγραμμένες αστρονομικές παρατηρήσεις για τον συγκεκριμένο κομήτη στην Κίνα, ήδη, από το 240 π.χ. Η εμφάνισή του το 12 μ.χ. παρακίνησε πολλούς θεολόγους να εικάσουν , ότι το Άστρο της Βηθλεέμ , που καθοδήγησε τους τρεις Μάγους, όταν θέλησαν να επισκεφθούν τον νεογέννητο Ιησού, μπορεί να ήταν ο κομήτης Χάλεϊ.

Από τα αρχαία χρόνια , οι κομήτες αποσπούσαν την προσοχή των ανθρώπων, κυρίως ως κακοί οιωνοί , λόγω της σπανιότητας της εμφάνισής τους. Κάνουν την εμφάνισή τους κάθε 75 ή 76 χρόνια στο ηλιακό μας σύστημα. Συνδέονταν συνήθως, παλαιότερα, με επερχόμενα γεγονότα καταστροφής, με λοιμούς, θανάτους βασιλέων και καταστροφή αυτοκρατοριών.

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Τα νέα 7 θαύματα του κόσμου

Σε μια παγκόσμια ψηφοφορία στο internet, που έληξε στις 7-7-2007, ανακοινώθηκαν στη Λισσαβόνα της Πορτογαλίας, τα αποτελέσματα για τα νέα 7 θαύματα του κόσμου, Η ιδέα ήταν ενός Ελβετοκαναδού κινηματογραφιστή, του Μπερνάρντ Ουέμπερ, ο οποίος σκέφτηκε να αναδείξει την αρχιτεκτονική του σύγχρονου κόσμου.

Ας δούμε τα 7 νέα θαύματα, που ψηφίστηκαν μέσω internet :

1. Πυραμίδα Τσίτσεν Ίτζα (800 μ,χ), Γιουκατάν, Μεξικό. Αποτελούσε το πολιτικό και οικονομικό κέντρο του πολιτισμού των Μάγια.

2. Τα άγαλμα του Χριστού(1931), Ρίο Τζανέϊρο, Βραζιλία. Έχει ύψος 38 μέτρα. Σχεδιασμένο από τον Βραζιλιάνο Heitor da silva kosta και δημιουργία του Γάλλου γλύπτη Paul Landowski . Έχει γίνει σύμβολο της πόλης και της φιλοξενίας των Βραζιλιάνων και καλωσορίζει τους επισκέπτες με ανοιχτά χέρια.

3. Το Σινικό τείχος (220 π.χ. και 1368 – 1644μ,χ) Κίνα. Το Σινικό τείχος κατασκευάστηκε για να συνενώσει τις υπάρχουσες οχυρώσεις σε ένα ενιαίο αμυντικό σύστημα και για να αντιμετωπιστούν καλύτερα οι Μογγόλικες επιδρομές.

4. Μάτσου Πίτσου (1460-1470μ,χ), Περού. Τον 15 αιώνα ο αυτοκράτορας των Ίνκας οικοδόμησε μια πόλη στα σύννεφα, στο βουνό, γνωστό ως Μάτσου Πίτσου(Παλαιό βουνό) .Βρίσκεται στο οροπέδιο των Άνδεων, βαθιά στη ζούγκλα του Αμαζόνιου και πάνω από τον ποταμό Ουρουμπάμα. Εγκαταλείφθηκε από τους Ίνκα λόγω μιας επιδημίας ευλογιάς. Ήταν χαμένη πάνω από τρεις αιώνες, Ανακαλύφτηκε ξανά το 1911.

5. Πέτρα(9π.χ. – 40μ.χ), Ιορδανία. Στην άκρη της Αραβικής ερήμου, η Πέτρα ήταν η αστραφτερή πρωτεύουσα των Nabataeam του βασιλιά Aretas. Σήμερα οι τάφοι των παλατιών της Πέτρας αποτελούν εντυπωσιακά παραδείγματα Μεσανατολικού πολιτισμού.

6. Το Ρωμαϊκό Κολοσσαίο (70 – 82μ.χ), Ρώμη, Ιταλία. Αυτό το εντυπωσιακό αμφιθέατρο στο κέντρο της Ρώμης κατασκευάστηκε προς τιμήν των νικητών λεγεωνάριων και για τον εορτασμό της δόξας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

7. Μαυσωλείο-Τζαμί : Ταζ Μαχάλ (1630 μ.Χ.) , Άγκρα, Ινδία. Αυτό το τεράστιο μαυσωλείο-τζαμί φτιάχτηκε κατόπιν εντολής του Shah Jahan, του πέμπτου μουσουλμάνου αυτοκράτορα, για να τιμήσει τη μνήμη της τελευταίας αγαπημένης του γυναίκας. Φτιαγμένο από άσπρο μάρμαρο βρίσκεται στο μέσον θαυμασίων κήπων και θεωρείται το πιο τέλειο κόσμημα της μουσουλμανικής τέχνης στη Ινδία.

Ο Παρθενώνας της Αθήνας ήταν μέσα στις 21 υποψηφιότητες. Αυτό το θαύμα των αιώνων, το μνημείο των μνημείων, το αριστούργημα των αριστουργημάτων δεν ψηφίστηκε.

Μικρή χώρα η Ελλάδα μας, με μικρό αριθμό χρηστών με πρόσβαση στο internet, σε σχέση με το παγκόσμιο Διαδικτυακό γίγνεσθαι, είχε σαν κατάληξη να υστερήσουμε σε ψήφους μέσω internet και να μη μπούμε στη νικητήρια επτάδα. Μας αδικεί κατάφωρα το αποτέλεσμα. Γιατί ο Παρθενώνας αποτελεί ένα από τα καταξιωμένα αρχιτεκτονικά μνημεία του Παγκόσμιου Πολιτισμού.

¨Ημέρεψαν τα ουράνια¨

Τούτες τις Άγιες Μέρες του Πάσχα, ανατρέχω σε εκλεκτά, σχετικά κείμενα, της Ελληνικής Γραμματείας, έτσι, για να μου δημιουργήσουν νοερά, τη γλυκειά και χαρμόσυνη ατμόσφαιρα των Ημερών. Διάλεξα το διήγημα με τίτλο ¨Χριστός Ανέστη¨ του Παύλου Νιρβάνα :

¨Κάποτε – εδώ και πολλά χρόνια – που μούτυχε να κάνω Ανάσταση σε κάποιο ορεινό χωριό της Ρούμελης, ένας γέρος χωριάτης, υψώνοντας τη λαμπριάτικη λαμπάδα του , σα χαιρετισμό, προς τ’αναστάσιμα άστρα , μου είπε σα να μιλούσε με τον εαυτό του :

-Ημέρεψαν απόψε, παιδί μου, τα Oυράνια.

Στα δύο αυτά λόγια ο αθώος χωριάτης είχε κλείσει , επιγραμματικά, το βαθύτερο νόημα του χριστιανικού θαύματος.¨Ημέρεψαν τα Ουράνια¨. Ο ουρανός, χωρίς το μεγάλο χριστιανικό θαύμα , θα εξακολουθούσε να είναι για την περίφοβη ψυχή του απλοϊκού ανθρώπου – για κάθε ανθρώπινη ψυχή – το κατοικητήριο ενός θεού τρομερού, δικαιοκρίτη χωρίς επιείκεια και τιμωρού χωρίς έλεος. Τέτοιοι στάθηκαν οι θεοί όλων των θρησκειών. Κυβερνούσαν τα πλάσματά τους με τον τρόμο. Τύραννοι παντοδύναμοι, μακρυσμένοι απ’το λαό τους, δεν είχαν γνωρίσει ποτέ τις αδυναμίες του, δεν είχαν πονέσει ποτέ τον πόνο του, δεν είχαν βασανισθεί ποτέ απ’τα βάσανά του, δεν είχαν κλάψει ποτέ τα δάκρυά του. Ανίκανοι να συμπονέσουν , να λυπηθούν και να συγχωρέσουν. Πώς να μην είναι ¨άγρια¨ -όπως τάβλεπε το μάτι του φοβισμένου ανθρώπου –τα Oυράνια , τα κατοικημένα από τέτοιους θεούς ;

Kαι μέσα στην ανοιξιάτικη εκείνη νύχτα, που η λαμπάδα του γέρου χωριάτη είχε υψωθεί σαν χαιρετισμός προς τα λαμπρά αναστάσιμα άστρα, τα Ουράνια είχαν ημερέψει. Δεν κατοικούσε πια εκεί απάνω υψωμένος στον τρομερό του θρόνο, ένας θεός ξένος για τους ανθρώπους. Κατοικούσε ένας γλυκύτατος θεός , που είχε πονέσει όλους τους πόνους των ανθρώπων, που είχε γνωρίσει όλες τις αδικίες της γης, που είχε τραβήξει όλες τις καταφρόνιες, που είχε πληρώσει όλες τις αχαριστίες. Τον έβρισαν, τον αναγέλασαν, τον έφτυσαν, τον έσυραν δεμένον στους δρόμους, σαν τον τελευταίο κακούργο, τον σταύρωσαν. Επείνασε, εδίψασε, κουράστηκε , αντίκρυσε τη φρίκη του θανάτου. Για μια στιγμή είδε τον εαυτό του λησμονημένο κι’απ’τον ίδιο το Θεό, που ήταν πατέρας του. ¨Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλιπες ;¨. Δε στάθηκε πόνος, που να μην τον γνώρισε, καρδιοσωμός, που να μην τον έννοιωσε, δυστυχία , που να μη γεύθηκε το φαρμάκι της. Ήπιε όλα τα φαρμάκια , που μπορεί να πιή ο άνθρωπος σ’αυτόν τον κόσμο. Και, τη νύχτα εκείνη, ο πονεμένος και βασανισμένος αυτός άνθρωπος είχε ανέβη στους Ουρανούς και είχε καθήσει παντοδύναμος στο θρόνο του Θεού, να κυβερνήσει τον κόσμο. Πώς να μην ¨ημερέψουν τα Ουράνια¨; Μια απέραντη καλωσύνη είχε πλημμυρίσει το στερέωμα.

Γιατί να τρέμει πια ο αμαρτωλός ; Θα συλλογιζότανε ο γέρος. Εκείνος που συχώρεσε την πόρνη, το ληστή και εκείνους ακόμα που τον σταύρωσαν, είναι τώρα εκεί απάνω, για να ιδεί τα δάκρυα του μετανοιωμού του και να τον συχωρέσει. Γιατί ν’απελπίζεται ο άρρωστος ; Εκείνος που γιάτρεψε τον τυφλό και τον παράλυτο , είναι τώρα εκεί επάνω για να τον γιατρέψει. Γιατί να βαρυγκομάει ο φτωχός και ο αδικημένος ; Εκείνος, που πείνασε και δίψασε, είναι τώρα εκεί απάνω και καταλαβαίνει τη δυστυχία του. Γιατί να λαχταράει η μάννα για το παιδί της ; Εκεί επάνω στους Ουρανούς είναι μια Μαννούλα, που δοκίμασε τον πόνο της, για να παρακαλέσει το παιδί της, που κυβερνάει τον κόσμο, να την ελεήσει. Και γιατί να τρέμει ο ασπρομάλλης ο γέρος την ώρα του θανάτου ; Είναι και γι’αυτόν, είναι για κάθε ψυχή, μια ανάσταση.

Τα Ουράνια είχαν ημερέψει, αλήθεια, εκείνη την ανοιξιάτικη νύχτα. Και η λαμπάδα του γέρου είχε υψωθεί σα χαιρετισμός και σαν ευχαριστία, προς τα αναστάσιμα άστρα.

-Χριστός Ανέστη, παππού.

-Ο Θεός, ο Κύριος, παιδί μου.

Πασχαλινές ανθολογίες

Από δύο διηγήματα, σχετικά με το Πάσχα, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, μεταφέρω αποσπάσματα γραφής, του μεγάλου των Ελληνικών Γραμμάτων, αείποτε τερπνά και διαχρονικά :

¨Λαμπριάτικος ψάλτης¨

¨…Άγγλος ή Γερμανός ή Γάλλος δύναται να είναι κοσμοπολίτης ή αναρχικός ή

Άθεος ή οτιδήποτε. Έκαμε το πατριωτικόν χρέος του, έκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα είναι ελεύθερος να επαγγέλεται χάριν πολυτελείας την απιστίαν και την απαισιοδοξίαν. Αλλά ο Γραικύλος της σήμερον, όστις θέλει να κάμη δημοσία τον άθεον ή τον κοσμοπολίτην, ομοιάζει με νάνον ανορθούμενον επί άκρων ονύχων και τανυόμενον να φθάση εις το ύψος και φανή και αυτός γίγας. Το Ελληνικόν Έθνος, το δούλον , αλλ’ουδέν ήττον και το ελεύθερον, έχει και θα έχει διά παντός ανάγκην της θρησκείας του.


Τα επ’εμοί ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω πάντοτε, ιδίως κατά τας πανεκλάμπρους ταύτας ημέρας, να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια Ελληνικά έθη. Εάν επιλάθωμαί σου, Ιερουσαλήμ, επιλησθείη η δεξιά μου, κολληθείη η γλώσσα μου τω λάρυγγί μου, εάν ου μη σου μνησθώ…¨

¨Εξοχική Λαμπρή¨

¨…Χρόνο με τον χρόνον , όσον γηράσκει τις, κυριεύεται από την επιθυμίαν να ευρίσκεται τας ημέρας αυτάς εις μικρόν χωρίον, να ήκουεν όλας τας ακολουθίας των αγίων εορτών εις εν μικρόν εξωκκλήσιον, όπου να υπήρχεν εις ιερεύς σεβάσμιος, πράος, ενάρετος και εις ψάλτης με ταπεινήν αλλά γλυκείαν φωνήν, δια να αισθανθή όλη την ποίησιν και το κάλλος των εορτών, να δοξάση μετά των προσφιλών του το Πάσχα, ευχόμενος να αξιωθή και του διαρκούς αιωνίου Πάσχα…¨

Ένας σταυρός και ένας Γολγοθάς

Για τους πιστούς των ναών και των μοναστηριών, κάνει λόγο στο ¨σχόλιο της Δευτέρας¨, στην ¨Ελευθερία¨ της Λάρισας της 6-4-2009,ο συντάκτης κ. Αλέξης Καλέσης . Γράφει μεταξύ άλλων :

…Τα προαύλια των ναών, τα μοναστήρια, οι εκκλησιές, ξέχειλες από κόσμο, ξέχειλες από καημούς και πάθη ανθρώπων, όλοι περιμένουν τα ¨θαυματουργά¨ αντικείμενα , να τα αγγίξουν , να κάνουν μετάνοιες μπροστά τους, να τα φιλήσουν.

Το ρολόϊ του χρόνου δείχνει ήδη 2009, η επιστήμη υποτίθεται ότι εξερευνά πλέον τον πλανήτη Άρη και είναι έτοιμη να κατασκευάσει ανθρώπινα όργανα από βλαστοκύτταρα. Αλλά οι άνθρωποι ουδόλως επηρεάζονται από εκσυγχρονισμούς και επιστημοσύνες.

Όσο θα υπάρχει αυτό το τεράστιο ερωτηματικό που είναι ο θάνατος, όσο οι αρρώστιες και τα πάθη στις ψυχές των ανθρώπων θα περισσεύουν, οι ουρές μπροστά στους Αγίους όλο και θα μακραίνουν. Ο άνθρωπος θα αποζητά το θεό, έχει δεν έχει ξεκαθαρίσει μέσα του τι σημαίνει αυτή η έννοια , έχει δεν έχει ξεμπλέξει με τις αμφιβολίες του που πάντα θα τον τυραννούν και θα του καίνε το μυαλό.

Πάντα σεβόμουνα αυτό το πλήθος των πιστών. Γιατί, ανάμεσά του, υπάρχει μεγάλος πόνος. Γιατί γνωρίζω ότι όσοι στέκονται εκεί έχουν στα σπίτια ασθενείς που περιμένουν και ελπίζουν σε ένα θαύμα. Έχουν παιδιά που έχουν πάρει άλλους δρόμους ,ολέθριους. Άλλοι πάλι ζουν σε οικογένειες διαλυμένες και προσδοκούν να γίνει κάτι, ένα κάτι και να ξαναγίνουν όλα όπως πριν …Ένα σωρό περιπτώσεις …

Σε κάθε σπίτι υπάρχει ένας Σταυρός και ένας Γολγοθάς, αλλού μεγαλύτερος, αλλού μικρότερος, ο καθένας όπως του έλαχε στη ζωή και που τον σηκώνουμε θέλοντας και μη…

Και υποκλίνομαι…

Παν μέτρον ¨ κάκιστον ¨

Άνθρωπος του πνεύματος και εκλεκτός δημοσιογράφος ο αείμνηστος Παύλος Παλαιολόγος, ¨άφησε εποχή¨ στη δημοσιογραφία, με τον υψηλού ποιοτικού περιεχομένου γραπτό λόγο του στο ¨Βήμα¨ και στα ¨Νέα¨, στα χρόνια του μεσοπολέμου και τις πρώτες δεκαετίες μετά τον πόλεμο.

¨Πέννα¨ μεστή και γλαφυρή. Διέθετε το ¨χρυσό¨ μέτρο του έμπειρου λόγου. Η λεκτική του γοητεία ήταν γεμάτη από άφθαστη ζεστασιά , με το χαραχτηριστικό γούστο και τη λεπτή ευγένεια.

Καθημερινός χρονογράφος στο ¨Βήμα¨ , έγραψε αριστουργήματα.

Ας απολαύσουμε ένα με τον τίτλο : ¨Παν μέτρον ¨κάκιστον¨.

¨Παν μέτρον άριστον¨. Μεγάλη πλάνη.

Ό,τι μεγάλο υπάρχει στη Γη είναι έξω από το μέτρο. Οργώνοντας με το μέτρο, μέτρια θα θερίσεις. Και να είσαι ευχαριστημένος, γιατί ο κανόνας θέλει να θερίζεις μικρά και ασήμαντα. Εδώ μοχθεί κανείς πέρα από το μέτρο και πάλι μετριότητες είναι η συγκομιδή του. Πως μπορεί να είναι μεγάλη, όταν το μέτρο ρυθμίζει την προσπάθεια.

Όσοι ανέβηκαν στη ζωή είναι φυγάδες του μέτρου. Υπερβολική προσπάθεια ή
υπερβολική καπατσοσύνη ; Υπερβολή πάντως και στις δύο περιπτώσεις. Οι επιστήμονες, οι σοφοί, οι εφευρέτες κατάργησαν το μέτρο για να φέρουν τα αποτελέσματα που θαυμάζουμε.

Ούτε ώρα εργασίας, ούτε ώρα φαγητού, ούτε ώρα ανάπαυσης.

Στη δουλειά με τα μούτρα. Απολάκτιση του μέτρου είναι ο βασικός όρος, αν θέλεις κάτι σημαντικό να προσφέρεις στον εαυτό σου και κάτι αξιόλογο ν’αφήσεις πίσω σου. Τα μεγάλα έργα είναι τέκνα φλογερών ερώτων.

Ο δε έρωτας είναι έξω από το μέτρο. Αγώνες με το μέτρο δεν γίνονται. Αλλά τι άλλο από αγώνες είναι η ζωή ; Μέτρο στην αγάπη ; Χαρά σε τέτοια αγάπη. Μέτρο στο παιχνίδι ; Μα τότε παιχνίδι είναι αυτό …

Καμιά μεγάλη μάχη δεν κερδίζεται με μέτρο. Θα τρίψεις παντελόνια στη καρέκλα, για να πάρεις τίμια την υποτροφία σου. Θα λαχανιάσεις για ν’ανέβεις στην κορυφή του βουνού. Με κατάλυση του μέτρου κερδίζονται οι κούρσες της ζωής. Μην ακούς τι έχουν πει οι αρχαίοι.

Κοίταξε τι έχουν κάνει..Oταν φύγεις από το σχολείο και νιώσεις το έργο τους, θα δεις ότι ούτε οι Θερμοπύλες ¨γράφονται¨ με το ¨παν μέτρον¨, ούτε οι Πλάτωνες και οι Αριστοτέληδες θάμεναν στην αιωνιότητα, αν περνώντας από τη ζωή περιορίζονταν στη μέτρια των μετρίων ανθρώπων προσπάθεια. Μακριά από το μέτρο και αυτοί.

Το μεγάλο και το μέτρο είναι δύο λέξεις που δεν έχουν συναντηθεί ποτέ. Η μία αποφεύγει την άλλη . Τι μπορεί να σου δώσει το μέτρο ;

Έργα της υπερβολής είναι τα μεγάλα έργα, και τα μεγάλα κακά φυσικά.

Αν θελήσεις να κρατήσεις τον άνθρωπο στο μέτρο, για να αποφύγεις τα δεινά της υπερβολής, τότε αναγκαστικά θα αποφύγεις και τα αγαθά της. Άρνηση δηλαδή της προόδου. Γιατί και η πρόοδος είναι μια απομάκρυνση από το μέτρο.

Τα δύο 7

Υπάρχουν δύο κατηγορίες λεκτικών όρων, εκάστη δε αποτελείται από επτά ενότητες . Απευθύνονται στους νέους και συνιστούν αποφυγή :

Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα είναι :
1. Αλαζονεία, δηλαδή καυχησιά, ψευτοπερηφάνεια
2. Απληστία
3. Λαγνεία, δηληδή ακολασία, πλεονεξία
4. Λαιμαργία
5. Οργή
6. Τεμπελιά
7. Φθόνος, δηλαδή ζήλια με μίσος για την επιτυχία κάποιου

Τα 7 που δεν πρέπει, κατά τον Πλούταρχον από την Αχαιρώνια Βοιωτίας
1. Πλούτο, χωρίς μόχθο
2. Πολιτική, χωρίς αρχές
3. Απόλαυση (ηδονή), χωρίς συναίσθημα
4. Γνώση, χωρίς χαραχτήρα
5. Εμπόριο, χωρίς ήθος
6. Επιστήμη, χωρίς ανθρωπιά
7. Αγάπη, χωρίς θυσία
Ζούμε σε μια εποχή, που δεν υπάρχουν κώδικες αρχών. Οι παραδοσιακές αρχές θεωρούνται ξεπερασμένες.

Η φιλοσοφία πρέπει να υπερισχύσει του κενού…

Ποδήλατο, τρόπος να ζεις

Ήταν καιρός να γίνει και αυτό στη πόλη μας. Από χρόνια ο δήμαρχος του Παρισιού διέθεσε για τις μετακινήσεις των δημοτών, στο κέντρο της πόλης, 10.000 ποδήλατα. Έτσι, με αυτή την πρωτοβουλία οι Γάλλοι έκαναν ¨στροφή¨ στο ποδήλατο, που δίνει μια κάποια λύση στο κυκλοφοριακό και μια ¨ανάσα¨ στην ατμόσφαιρα της πόλης.

Εμείς εδώ στο Βόλο, αργήσαμε πολύ. Ποτέ, όμως, δεν είναι αργά. Έτσι, η Νομαρχία Μαγνησίας, από τη Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009, διαθέτει 50 ποδήλατα, σε πρώτη φάση, τα οποία θα χρησιμοποιούν δωρεάν για δύο ώρες τη μέρα οι Βολιώτες, που θέλουν να κάνουν δουλειές και μετακινήσεις στο κέντρο του Βόλου.

Με το επιτυχημένο ¨σλόγκαν¨ : ¨Ζωή χωρίς ποδήλατο-πόλη δίχως μέλλον¨, ξεκινήσαμε, Πήγα και εγώ εκεί. Μου έδωσαν κάρτα με κωδικό τον αριθμό 111 .

Συμμετέχω στις προσπάθειες για μια κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση, για μια πόλη με καθαρή ατμόσφαιρα, για ένα υγιεινό τρόπο ζωής.

Ο Βόλος, η πόλη μας, η ¨ποδηλατούπολη της Ελλάδος¨ , όπως τον ονόμασαν κάποτε οι απανταχού συνέλληνες, πρέπει να το αποδείξει και να το επιβεβαιώσει για μια ακόμη φορά .

Ελληνικός Κινηματογράφος

Αποτελεί μεγάλη τιμή για τις προσωπικότητες της Τέχνης, του Πολιτισμού και των Επιστημών, να ¨φιλοξενούνται¨ στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών.

Από τους Έλληνες σκηνοθέτες του κινηματογράφου αναφέρονται 9, με μια μικρή αναδρομή στο έργο του καθενός :

1.Αγγελόπουλος Θεόδωρος (1936). Σπούδασε κινηματογράφο στο Παρίσι και νομικά. Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες σκηνοθέτες και ο κυριότερος εκπρόσωπος του Ελληνικού κινηματογράφου στο εξωτερικό. Επιλογή από ταινίες του που διακρίθηκαν ή βραβεύτηκαν : Μέρες του 36, Ο θίασος, Ταξίδι στα Κύθηρα, Τοπίο στην ομίχλη, Η αιωνιότητα και μια μέρα, Ο μελισσοκόμος, Ο Μεγαλέξανδρος, Οι κυνηγοί, Το βλέμμα του Οδυσσέα.

2.Βούλγαρης Παντελής (1940) . Σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου. Από τις ταινίες του που ξεχωρίζουν : Πέτρινα χρόνια, Η φανέλα με το εννιά, Ήσυχες μέρες του Αυγούστου.

3.Γαβράς Κώστας(1933) . Ένας από τους διεθνείς δημιουργούς, ιδιαίτερα καταξιωμένος στην Ευρώπη με τις ταινίες του : Ζ , Missing, music Box .

4.Δαμιανός Αλέξης (1921) . Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ταινίες με διακρίσεις : Μέχρι το πλοίο, Η Ευδοκία .

5.Δημόπουλος Ντίνος (1921-1992) .Ένας από τους πιο επιτυχημένους σκηνοθέτες του παλαιού Ελληνικού κινηματογράφου, θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος. Ταινίες του που διακρίθηκαν : Πυρετός στην άσφαλτο,Οι ουρανοί είναι δικοί μας, Χαρούμενο ξεκίνημα, Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας, Η βίλα των οργίων, Κάτι κουρασμένα παλικάρια.

6.Κακογιάννης Μιχάλης (1922) Σπούδασε νομικά και δραματική τέχνη στο Λονδίνο, όπου ξεκίνησε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Ταινίες του : Κυριακάτικο ξύπνημα, Στέλλα, Το κορίτσι με τα μαύρα, Αλέξης Ζορμπάς, Ηλέκτρα.

7.Κούνδουρος Νίκος (1926) . Σπούδασε ζωγραφική, γλυπτική. Στον κινηματογράφο σκηνοθετεί από το 1954. Ταινίες του : Μαγική πόλη, Ο δράκος, Ποτάμι, Μικρές Αφροδίτες, Byron .

8.Περράκης Νίκος (1944) . Ανήκει στη σύγχρονη γενιά ελλήνων κινηματογραφιστών και διακρίθηκε κυρίως στο είδος κωμικών ταινιών. Ταινίες του : Άρπα κόλλα, Λούφα και παραλλαγή, Βίος και πολιτεία.

9.Σακελλάριος Αλέκος (1913-1992). Μετά τις σπουδές του στη Νομική και τη θητεία του στο δημοσιογραφικό χώρο, αφοσιώθηκε στη συγγραφή δεκάδων θεατρικών και κινηματογραφικών σεναρίων. Ταινίες του : Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Η θεία από το Σικάγο, Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες, Τα κίτρινα γάντια, Χτυποκάρδια στο θρανίο .

Σκιαγραφίες πολιτικών ανδρών

Πως είδε τους Έλληνας πολιτικούς του 20ου αιώνος ο αείμνηστος πολιτικός και ιστορικός Σπύρος Μαρκεζίνης (1909-2000) ; Στα ιστορικά του κείμενα γράφει :

¨Ενθυμούμαι ότι εις την Βουλήν πάντοτε ωμίλουν εκτός κειμένου. Και μάλιστα πολύ γρήγορα, ώστε δεν με επρολάμβαναν οι στενογράφοι. Κατά παράδοσιν, μόνον εις τας προγραμματικάς δηλώσεις αναγιγνώσκεται κείμενον (προς υπογράμμισιν της σοβαρότητος του περιεχομένου), καθώς και εις επικηδείους (από σεβασμόν προς τον νεκρόν) . Ομιλών εις την Βουλήν, ηκολούθουν την αγγλικήν πρακτικήν, έχων υπ’όψιν μου ένα σύντομο σημείωμα.. Μη έχων, μάλιστα, πείραν, εις τον πρώτον μου λόγον ως αρχηγού του Νέου Κόμματος, ετελείωσα χωρίς καμίαν κορώνα, ώστε ο Γεώργιος Παπανδρέου με ειρωνεύετο ότι ¨ο νέος αστήρ, πριν ανατείλη, έδυσε¨. Εν τούτοις, βραδύτερον, επειδή είχα λαμπράν επιτυχίαν εις τας διακοπάς, συνίστα και ο Γ. Παπανδρέου και ο Σ. Βενιζέλος να μη με διακόπτουν, πράγμα το οποίον εμένα με ηνώχλη. Όσοι απετόλμησαν να με διακόψουν καθολικήν είχον αποτυχίαν. Μεταξύ αυτών και ο Κων/νος Καραμανλής, εις την μοναδικήν του διακοπήν, όταν σκληρότατα επετιθέμην εναντίον της Συμφωνίας της Ζυρίχης.

Η κόρη του Σπ. Μαρκεζίνη, κυρία Ελένη Χέλμη – Μαρκεζίνη γράφει για τον πατέρα της : ¨Πραγματικά , τον θυμούμαι και εγώ πόσο χαιρόταν τις διακοπές όταν μιλούσε, είτε αυτό ήταν στη Βουλή, είτε σε φιλική συναναστροφή, ακόμα δε περισσότερο όταν μιλούσε από μπαλκόνι. Δεν του έκοβε καθόλου τον ειρμό της σκέψεως, αλλά αντίθετα. η διακοπή του έδιδε την ευκαιρία είτε να σπάσει την μονοτονία μιας ομιλίας, είτε να προβάλει ένα καινούργιο σύνθημα , είτε ακόμα και να
διασκεδάσει..

Σε μια προεκλογική ομιλία του από μπαλκόνι, στη Βέροια το 1961, μιλούσε, κατά τη συνήθειά του, χωρίς χειρόγραφο. Κάποιος από την πλατεία ψιθύρισε : ¨Για δες, μια σταλιά άνθρωπος και πόσο ωραία τα λέει ! ¨ Ο πατέρας μου τον άκουσε και γυρνώντας προς εκείνον του απαντά : ¨Ξέρεις ,μπρε, πόσος ήταν ο Χριστός, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Μέγας Ναπολέων ; ¨ Και έτσι το κοινό ξέσπασε σε γέλια και χειροκροτήματα !

Και ο Σπύρος Μαρκεζίνης συνεχίζει : Τον Παναγή Τσαλδάρη εγνώρισα. Ήτο μορφωμένος, είχε δε σύζυγον την κόρην του ιστορικού Λάμπρου, η οποία πολύ τον εβοήθησεν. Αλλ’ιδίως ανεδείχθη , όταν εις την Βουλήν του 1928 συνετέλεσεν εις την αποτυχίαν του Βενιζέλου εις τας εκλογάς. Εν τούτοις δεν ανεμένετο να γίνει αρχηγός. Και τελικώς, πολύ κουρασμένος, δεν έδειχνε την αρχικήν δραστηριότητα και εκυκλοφόρει ευρέως εις τας Αθήνας το ανέκδοτον : ¨ Επειδή το Πρωθυπουργικόν αυτοκίνητον είχεν αντί αριθμού τα αρχικά γράμματα Π.Κ. (δηλαδή Πρόεδρος Κυβερνήσεως), όταν διήρχετο, οι Αθηναίοι τα εξηγούν : ¨Προσοχή Κοιμάται¨.

Διάδοχός του εις το Λαϊκόν Κόμμα επέτυχε να γίνη ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, σύζυγος ωραίας γυναίκας, αγνώστου προελεύσεως, πολύ φιλοδόξου όμως και ικανής, της Ναντίν. Ο Ντίνος Τσαλδάρης δεν ήτο ιδιαιτέρως μορφωμένος. Ήτο απίθανον πόσον ανορθόδοξα ωμίλει, όταν εδιάβαζε κείμενα. Ματαίως επεδίωξε να με προσεταιρισθή, φυσικά αποτυχών.

Αντίθετον περίπτωσιν μου προεκάλεσεν ο Ιωάννης Μεταξάς, κατά την πρώτην πολύωρον συνομιλίαν που είχα μαζί του, όταν είχε ζητήσει να με συναντήση δια να γράψω εις την εφημερίδα του, την οποίαν διηύθυνε ο δημοσιογράφος Διάκος. Διέμενε τότε εις ιδιόκτητον οικίαν επί της οδού Πατησίων, εις την γωνίαν με την Φωκίωνος Νέγρη. Μου έκαμε, τότε , μεγάλην εντύπωσιν. Ήτο πολύ μορφωμένος και μου προέβλεψεν ότι, επιστρέφων ο Βασιλεύς , δεν θα ηδύνατο να κυβερνήση κοινοβουλευτικώς, λόγω αδυναμίας των πολιτικών. Το αφηγήθην εγώ εις τους φίλους μου, αλλά δεν έδωσαν σημασίαν. Διά δευτέραν φοράν συνήντησα τον Μεταξάν εις τον σιδηρόδρομον από Μεσολογγίου προς Αθήνας, επιστρέφοντα από τας εορτάς της εξόδου. Ήτο όμως σκληρός, είχε αδυναμίαν εις τις κόρες του και παρά την γερμανικήν του μόρφωσιν είχεν αποβή φίλος των Άγγλων.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, χωρίς καμμίαν ιδιαιτέραν μόρφωσιν, οφείλει την ανάδειξίν του κατά πρώτον λόγον εις τον Λάμπρον Ευταξίαν , ο οποίος μου παρέδωσε και μου εξεμυστηρεύθη όλα τα απόρρητα της ζωής του. Θα αναφέρω ενδεικτικώς ότι όταν ο Κων. Τσαλδάρης επρότεινεν Υπουργείον εις τον Λάμπρον Ευταξίαν , ορθώς, βεβαίως, αφού προήρχετο από μεγάλην εκλογικήν περιφέρειαν και μεγάλην οικογένειαν, εκείνος παρεκάλεσε τον Τσαλδάρην αντ’αυτού να κάμη Υπουργόν τον Κων. Καραμανλήν. Ο Ντίνος Τσαλδάρης του απήντησε απορών : ¨Δεν γνωρίζω να προτείνεται εις κάποιον ένα Υπουργείον και αυτός να το αρνείται υπέρ άλλου ¨. Όπως μου διηγείται ο Ευταξίας , απήντησε εις τον Τσαλδάρην ότι ¨ αυτός ο Άνθρωπος, δηλαδή ο Καραμανλής, έχει την φλόγα μέσα του και το πάθος του σε γοητεύει και σε φανατίζει. Πρέπει να τον βοηθήσουμε να πάει μπροστά ¨

Άλλος συνήγορος του Καραμανλή υπήρξε η Βασίλισσα Φρειδερίκη, εις την οποίαν ο Καραμανλής οφείλει την μετά ταύτα εξέλιξίν του. Χωρίς αμφιβολίας επηρέασε τον Παύλον να τον κάνη Πρωθυπουργόν. Ο τότε Πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας , Χαρίλαος Μητρέλιας, της εμπιστοσύνης του Βασιλέως , ως ενυπογράφως μου γράφει, ήκουσε μίαν ημέραν την Φρειδερίκην να λέγη εις τον Παύλον πόσον γοητευμένος ήτο ο Καραμανλής μαζί της. Ο Παύλος ήτο τότε εις την τρίτην περίοδον της Βασιλείας του, όπου ουσιαστικώς βασιλεύει η Φρειδερίκη . Του Καιρού παρερχομένου, οι αξιώσεις της Φρειδερίκης ήσαν υπερβολικαί. Ήθελε να κτίση ανάκτορον. Επεξέτεινε το κτήριον των Ανακτόρων των Αθηνών. Έκανε κρουαζιέρες με υψηλά πρόσωπα και επέτυχε τελικώς να υπανδρεύση την πρώτην κόρην της Σοφίαν με τον Δον Χουάν της Ισπανίας, τον οποίον ο Φραγκο προέβλεπε, ως και συνέβη, διάδοχον εις την Μοναρχίαν της Ισπανίας.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου ηκολούθει την γαλλικήν σχολήν. Προπαρασκεύζε τον λόγον του, έπαιρνε στάσιν ακόμη και ενώπιον του καθρέπτου. Ωμίλει, βεβαίως, εκτός
Χειρογράφου και οι λόγοι του ήσαν περίφημοι όταν τους ήκουες. Παραδόξως, εν τούτοις, εν συνεχεία δεν άφηνε εντυπώσιν. Και, αντιθέτως προς εμένα, δεν ήτο καθόλου καλός εις τας διακοπάς. Εγνώριζε τη ιδικήν μου ικανότητα και συνεφώνει με τον Σοφοκλήν Βενιζέλον να μη με διακόπτουν.

Ο Σοφοκλής Βενιζέλος υστερούσε ,φυσικά, κατά πολύ του πατέρα του . Ούτε μεγάλην μόρφωσιν είχε, ούτε εκέρδιζεν ομιλών

Διά τον Ζέρβαν δεν δύναται καν να γίνη λόγος. Είχε μείνει ιστορικόν το εξής :
Όταν μεταπολεμικώς αι προσκλήσεις εγίνοντο με σμόκιν, έγραφαν black tie. Εις την πρώτην δεξίωσιν της Αγγλικής Πρεσβείας, όπου τον εγνώρισα, μεταφράζων επι λέξει την πρόσκλησιν ενεφανίσθη, προς διασκέδασιν όλων, με μαύρον λαιμοδέτην.! Άλλο ανέκδοτον της εποχής !

Ο Ηλιού, από τους κομμουνιστάς, ήτο μορφωμένος. Αλλ’είχε το κακόν, ενώ ωμίλει καλά, να είναι φλύαρος υπέρ το δέον. Πολύ συμπαθής ήτο ο αρχηγός της ΕΔΑ, ο Πασσαλίδης. Όσοι άλλοι ενεφανίσθησαν ήσαν άνευ σημασίας.. Ο Παν. Κανελλόπουλος ήτο καθηγητής με καλήν φήμην και ανιψιός του Δημ Γούναρη. Ο Στέφ. Στεφανόπουλος, αντίπαλος του Τσαλδάρη και διεκδικών την αρχηγίαν του Λαϊκού Κόμματος, ήτο άτολμος.

Ο Γεώργιος Καρτάλης εξελέγη το 1950 βουλευτής της ΕΠΕΚ υπό τον Νικόλαον Πλαστήραν και όταν εκείνος εσχημάτισε Κυβέρνησιν, ανέλαβε το Υπουργείον Συντονισμού. Εις την μεταγενεστέραν Κυβέρνησιν συνεργασίας υπό τον Πλαστήραν, ανέλαβε εκ νέου το Υπουργείον Συντονισμού. Τον Μάϊον του 1953 απεχώρησεν από την ΕΠΕΚ και τον Ιούλιον ίδρυσε το Δημοκρατικόν Κόμμα, το οποίον βραδύτερον συνεδέθη με το Σοσιαλιστικόν του Αλεξ. Σβώλου και την ΕΔΑ. Από του θανάτου του Σβώλου συνδέεται περισσότερον μαζί μου, μέχρι σημείου να παραιτηθή της πολιτικής και να παραδώση το Κόμμα του εις εμέ. Πρέπει να σημειώσω ότι ο Καρτάλης ήτο πολύ μορφωμένος, ιδίως εις την γνώσιν της φιλοσοφίας του 19ου αιώνος. Εγώ απλώς υπερείχα απολύτως εις την γνώσιν των αρχαίων Ελλήνων και εφαρμόζων την θεωρίαν του Κλαούζεβιτς, όταν συζητούσαμε, εντέχνως έφερα την συζήτησιν εις τους αρχαίους. Ο Καρτάλης, ο οποίος ήτο όχι καλής υγείας, και με έμμονον διαίσθησιν ότι δεν θα έζη πλέον των 50 ετών, όπως και συνέβη, μίαν ημέραν μου εδήλωσεν ότι δεν ήτο γεννημένος διά την πολιτικήν, το αντίθετον από εμένα. Απεφάσισε να διαλύση το Κόμμα του και επρόκειτο να το αναγγείλη επισήμως με την επιστροφήν του από το Λονδίνον, όπου είχε μεταβή, πράγματι, διά λόγους υγείας. Αλλά τα γεγονότα τον επρόλαβαν.

Παρέλειψα να αναφέρω τρεις άλλους πολιτικούς : Τον Αλ. Παπαναστασίου, πολύτιμον συνεργάτην του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ήτο μορφωμένος και δημιουργικός. Εις αυτόν. Άλλωστε, οφείλεται η ανακήρυξις της Δημοκρατίας την 25ην Μαρτίου 1924. Εις τον Παπαναστασίου επίσης οφείλεται η ταχεία αναζωογόνησις της Μακεδονίας με την ίδρυσιν Πανεπιστημίου και η επιδίωξις της Βαλκανικής Ενώσεως. Ο Πάγκαλος με την δικτατορίαν του θα τον παραμερίση, και εις το μέλλον διά βραχύ χρονικό διάστημα ξαναγίνεται Πρωθυπουργός. Άλλη αξιόλογη προσωπικότης ήτο ο Γεώργιος Καφαντάρης, Αρχηγός των Προοδευτικών. Δεν παρέμεινε Πρωθυπουργός, παρά επ’ολίγον. Αλλ’εις την οικουμενικήν Κυβέρνησιν παρέμεινεν, αξιοποίησε δε κατά τον καλύτερον τρόπον την οικονομικήν κατάστασιν της χώρας με την βοήθειαν των δανείων της Κοινωνίας των Εθνών. Ήτο ρεαλιστής αλλά πολύ φανατικός, και μέχρι τέλους της ζωής του αντιβασιλικός. Εν τω μεταξύ εμφανίζει πολιτικήν δραστηριότητα ο Ιω. Σοφιανόπουλος. Ήτο ικανός, μορφωμένος, έντιμος καθ’όλα , αλλά απέτυχε να γίνη Πρωθυπουργός.

Αν επαναλαμβάνω πολλά και εις την παρούσαν έκδοσιν, το πράττω σκοπίμως, διότι οι Έλληνες ευκόλως λησμονούν. Kλασσικόν, άλλωστε, ότι τον παρελθόντα αιώνα τον Καποδίστριαν, έναν από τους μεγαλυτέρους πολιτικούς της Ευρώπης (μετά τον Μπίσμαρκ και τον Ντισραέλι), τον εδολοφόνησαν. Εν συνεχεία τον Κουμουνδούρον κατεψήφισαν, διότι προσήρτησε εις την Ελλάδα την Θεσσαλίαν, αλλ’όχι τα Ιωάννινα. Ακολουθεί ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο δημιουργός του συγχρόνου Ελληνικού Κράτους. Κατηγορήθη ότι είχε υπεξαιρέσει δάνειον 8 εκατομμυρίων λιρών, το οποίον είχεν χρησιμοποιήσει δια την παραγγελίαν εις την Γαλλίαν των τριών πολεμικών ¨΄Υδρα¨, ¨Σπέτσαι¨ και ¨Ψαρρά¨, προετοιμαζόμενος διά τους Βαλκανικούς Πολέμους και βέβαιος ότι η δύναμίς μας απέναντι των Βουλγάρων και των Σέρβων ήταν η θάλασσα. Και εδικαιώθη. Εν τούτοις απέτυχεν εις τας εκλογάς, προτιμηθέντος του Γουλιμή αντί εκείνου, και απέθανεν εις το εξωτερικόν. Ησχολήθη τότε διά τον θάνατόν του η εφημερίς ¨Εστία¨ με άρθρο του Ρέπουλη, πρώτου συνεργάτου του Ελ. Βενιζέλου και δύο του πατρός μου τιτλοφορούμενα ¨Πέριξ του τάφου¨. Αλλά και εις τον αιώνα μας, ο μεγαλύτερος πολιτικός, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, μετά την ¨Συνθήκην των Σεβρών¨, έχασεν εις τας εκλογάς. Αργότερα δε απεβίωσε εις το εξωτερικόν και ετάφη εις την Κρήτην, χωρίς επίσημον εκδήλωσιν εις τας Αθήνας. Αντιθέτως, δεν έχω ανάγκην να αναφερθώ εις ονόματα αλλ’αφήνω εις τον αναγνώστην να συγκρίνει τους πολιτικούς των χρόνων μας … ¨

Η δική μου Πατρίδα

Το παρακάτω τραγούδι ¨μιλάει¨ για τη μαρτυρική μας Κύπρο. Έχει τίτλο : ¨Η δική μου Πατρίδα¨. Τη μουσική του έγραψε ο αείμνηστος συνθέτης Μάριος Τόκας (1954-2008).

¨Λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την Πατρίδα ν’αγαπά,
Έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά.
Η δική μου Πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυό,
Ποιο από τα δυό κομμάτια πρέπει ν’αγαπώ ; ¨
¨Εφυγε¨ πολύ νέος από τη ζωή. Έζησε μόνο 54 χρόνια. Και ήταν γόνιμα καλλιτεχνικά, όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Μάριος Τόκας γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του 1954 στη Λεμεσό. Έζησε από πρώτη γραμμή – ως φαντάρος – τις δύο φάσεις της Τουρκικής εισβολής.
Έφυγε από την Κύπρο με το όνειρο να κάνει καριέρα στο πεντάγραμμο και με το πρώτο του πιάνο (δώρο του πατέρα του σε μικρή ηλικία, σε δύσκολους καιρούς) να τον βοηθήσει, να ελπίζει σε αυτό.

Ήρθε στην Αθήνα, το 1975 , για να φοιτήσει στη Φιλοσοφική Σχολή και παράλληλα σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο.

Στα τέλη του 1978 έκανε το δισκογραφικό του ντεπούντο με τα ¨τραγούδια της παρέας¨.

Επιλέγοντας ως ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά καθιερώθηκε με μιας στη συνείδηση του ψαγμένου μουσικόφιλου κοινού.

Με τα ¨Λαδάδικα¨, που ερμήνευσε ο Δημήτρης Μητροπάνος, έγραψε τη δική του χρυσή σελίδα στο πεντάγραμμο.

Τον Μάνο Λοΐζο , θεωρούσε τον άνθρωπο που τον βοήθησε πολύ στα πρώτα του βήματα.

Ιδιαίτερες ήταν οι συνεργασίες του με τους Γιάννη Πάριο, Δημήτρη Μητροπάνο, Χαρούλα Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη και Μανώλη Μητσιά, στους οποίους ¨χάρισε¨μερικές από τις σημαντικότερες επιτυχίες του.

Είχε καλή υγεία. Ήταν ¨μια χαρά¨ άνθρωπος. Και ξαφνικά ένας πόνος στο λαιμό δεν εννοούσε να περάσει. Πήγε στους καλύτερους γιατρούς της Αγγλίας και της Αμερικής . Δεν πέτυχε τίποτα. Ο καρκίνος τον κατέτρωγε. Μέχρι που τον βρήκε ο θάνατος το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, τον Απρίλιο του 2008.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του.

Αμοργιανοί Βάλτου

Μία άρτια ιστοσελίδα με τίτλο ¨Αμοργιανοί Βάλτου¨ λειτουργεί στο Διαδίκτυο. Δημιουργός της, ο συντοπίτης από μητέρα την καταγωγήν Σπυριδούλα Αμοργιανιώτη, Ευάγγελος Ι. Βοττέας, πτυχιούχος Αγγλικής φιλολογίας.

Είναι ένα νοερό και οπτικό ¨ταξίδι¨ η ηλεκτρονική ¨επίσκεψη¨ στους Αμοργιανούς. Φυσικές ομορφιές, ιστορικές αναδρομές, πληροφορίες για το ¨σήμερα¨ αυτού του τόπου θα γνωρίσει ο ¨επισκέπτης¨ στις άνετες και φιλόξενες σελίδες του site για τους Αμοργιανούς.

Έδωσε όλο τον καλό εαυτό του, όλη την αγάπη και το ταλέντο του ο αγαπητός Βαγγέλης, σε τούτη την εργασία και του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια.

Αυτό που έκανες Βαγγέλη δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι μια προσφορά, που προβάλλει, διαφημίζει και ενημερώνει τους απανταχού χρήστες του internet , ότι εκεί στην περιοχή Αγρινίου βρίσκεται ένα όμορφο χωριό με το όνομα Αμοργιανοί Βάλτου, που ¨σας περιμένει να το επισκεφτείτε και να το γνωρίσετε¨.

Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 14-3-2009

Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες

Ένας φιλόλογος – καθηγητής εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές του τον κοιτούσαν με απορία . Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο ρώτησε : ¨Είναι γεμάτο το βάζο ; ¨ και οι μαθητές απάντησαν : ¨Ναι, είναι γεμάτο ¨.

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια και άρχισε να γεμίζει το βάζο. Το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλισαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε : ¨Είναι γεμάτο το βάζο ; ¨ και οι μαθητές γέλασαν και απάντησαν : ¨Ναι, είναι γεμάτο ¨.

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βοτσάλων. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε : ¨ Είναι γεμάτο το βάζο ; ¨ και οι μαθητές δίστασαν για λίγο , αλλά απάντησαν : ¨ Ναι είναι γεμάτο ¨.

Αυτός χαμογέλασε και πάλι , χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούπα δυο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα το βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλα τα υπόλοιπα του βάζου. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε : ¨ Είναι γεμάτο το βάζο ; ¨ και οι μαθητές γέλασαν αυτή τη φορά και απάντησαν : ¨ Ναι, είναι γεμάτο ¨.

Τώρα , λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε το βάζο, ότι αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.

Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας. Τέτοια είναι η οικογένεια, η σύντροφός σας, η υγεία σας, τα παιδιά σας, οι καλοί σας φίλοι. Οι πέτρες αντιστοιχούν στα πιο σημαντικά, τόσο σημαντικά, που ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν , η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.

Τα βοτσαλάκια είναι τα άλλα πράγματα, που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές, η εργασία μας , το αυτοκίνητό μας, είναι μικρά πράγματα, βοτσαλάκια. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.

Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πιο μικρά πράγματα της ζωής. Αν βάλεις πρώτα τη άμμο μέσα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τα βότσαλα, αλλά ούτε και για τις πέτρες.

Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τον σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας και χαρείτε τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία , πάντα θα υπάρχει χρόνος για φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητό σας, να πληρώσετε στο δήμο και το τηλέφωνο. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα.

Ξεχωρίστε τις προτεραιότητές σας.

Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε : ¨ Η μπύρα τι αντιπροσωπεύει ; ¨ Ο καθηγητής γέλασε και απαντά : ¨Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω : Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις : ¨ Ότι πάντα θα υπάρχει λίγος χώρος για δυο μπυρίτσες ...¨