Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Ένα παιδί φωνάζει


               Ένα παιδί φωνάζει έξω απ’ το κουρείο μιας μικρής πόλης του Τέξας : ¨ Θείε Τζον , Θείε Τζον , το σπίτι σας καίγεται . Ο θείος Τζον πετιέται έξω απ’ το κουρείο , με τις σαπουνάδες στο πρόσωπο και τρέχει σαν τρελός . Τρέχοντας σκέφτεται : ¨ Μα εγώ δεν έχω σπίτι , ούτε είμαι ο Θείο Τζον ¨ .

                Είμαστε ένα είδος ¨ Θείου Τζον ¨ στο Τέξας ή κάποιου συφοριασμένου των ¨Τρώων¨ του Καβάφη , που κομμάτι παίρνουμε θάρρος επάνω στα τείχη της Τροίας , αλλά μόλις δούμε τον Αχιλλέα , αρχίζουμε τους θρήνους .

                Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις , οι εκλογές της περασμένης Κυριακής . Όλοι έτρεχαν . Με αυτοκίνητα , με παντός είδους τροχοφόρα , πεζοί , για να ψηφίσουν , με την ελπίδα , να έρθουν καλύτερες μέρες .

                Η ελπίδα που ¨πάντα πεθαίνει τελευταία ¨ , αυτή μας έμεινε για να δούμε κάτι καλύτερο στο μέλλον .

              

                Β.Π. – Βόλος 28/1/2015  .

Δεν χαριζόταν σε κανέναν


Με τους στίχους του , που ¨ τσάκιζαν κόκαλα ¨, κάπου στα τέλη του 19ου αιώνα , ο ποιητής Γιώργος Σουρής μέσα από τη σατυρική του εφημερίδα ¨ Ο Ρωμιός ¨ , ενόψει των εκλογών της εποχής του , δεν χαριζόταν σε κανέναν :

                      

                                  ¨ Με χαιρετάς στον δρόμο

                                     και με χτυπάς στον ώμο .

                                     Μα εγώ θα σε μαυρίσω

                                     στο λέω μπρος και πίσω !

 

                                     Και αν άμαξα μου δώσεις ,

                                     με ολόχρυσο λακέ ,

                                     κι αν όλον με χρυσώσεις

                                     θα φας τον ... τενεκέ ¨ ...

 
                                     Β.Π.- Βόλος 25/1/2015

Εμπρός για μια νέα Ελλάδα


               Σήμερα είναι μεγάλη μέρα για τον πολίτη . Ψηφίζει αυτούς που επιθυμεί να κυβερνήσουν τούτο τον τόπο . Επί τέσσερα χρόνια τους ανέχονταν να τον διαφεντεύουν . Σήμερα , μέρα των Βουλευτικών Εκλογών , αυτός έχει τον λόγο . Με την ψήφο του , θα στείλει εκείνους που θεωρεί κατάλληλους και άξιους να γίνουν βουλευτές και να το εκπροσωπήσουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο .

               Μου αρέσει αυτή η διαδικασία . Κάθε τέσσερα χρόνια να μου ζητάει το Κράτος τη γνώμη μου , που αφορά την εκλογή πολιτών για τη Βουλή των Ελλήνων . Είναι κρίσιμη και καθοριστική τούτη η μέρα . Αφορά το μέλλον της χώρας . Γι αυτό πρέπει με γνώμονα το Εθνικό Συμφέρον , ο Έλληνας ψηφοφόρος , πριν φτάσει στη κάλπη , να σκεφτεί σοβαρά και υπεύθυνα , ποιους θα στείλει με την ψήφο του στη Βουλή για τέσσερα χρόνια .

               Λάθη δεν επιτρέπονται . Τα ¨πληρώσαμε¨ πολλές φορές , ακριβά , κατά το παρελθόν .

               Εμπρός , λοιπόν , για μια νέα Ελλάδα.¨Οι καιροί ου μενετοί¨.

               
               Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 25/1/2015         .

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Θα περάσουν οι δύσκολοι καιροί


               Ο Θεός ευλόγησε τούτο τον τόπο , που λέγεται Ελλάδα . Είναι ένα θαύμα , πως ένας μικρός λαός σε αριθμό λαός , με τόσους επίβουλους εχθρούς , γύρω του , κατορθώνει να υπερασπίζεται την πατρίδα του και να διατηρεί όχι μόνο τον τόπο του , αλλά και την ελευθερίαν του .

              Στην οικονομία , δυστυχώς , έχουμε τεράστια προβλήματα . Το εξωτερικό χρέος ανέβηκε στα 315 δισεκατομμύρια Ευρώ . Το Ευρώ καθορίζει τη ζωή μας . Τυπώνεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ( Ε.Κ.Τ) στο νομισματοκοπείο της , στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας .

              Στο Αμερικάνικο Σύνταγμα , στο πρώτο άρθρο ορίζεται , ότι μόνον το Κράτος εκδίδει το νόμισμα της χώρας . Ο συντάκτης του Αμερικάνικου Συντάγματος , ο τρίτος Πρόεδρος των Η.Π.Α. Θωμάς Τζέφερσον , είπε χαραχτηριστικά , πως αν ο λαός επιτρέψει να εκδίδουν το νόμισμα ιδιωτικές τράπεζες , θα ξημερώσει μια μέρα , που οι απόγονοί του , θα είναι άστεγοι .

               Για επιστροφή στη δραχμή , ούτε συζήτηση .  Θα είναι ό,τι χειρότερο , για μας και για τη χώρα μας .

               Στον αγώνα , στη μάχη για να ορθοποδήσουμε οικονομικά , πρέπει όλοι να σταθούμε παρόντες , όρθιοι για να συμβάλλουμε με τις όποιες δυνάμεις μας , στις παραγωγικές διαδικασίες , που θα ξεκινήσει η αυριανή-νικήτρια των εκλογών Κυβέρνηση . 

               Η Θεία Πρόνοια , που μας βλέπει από ψηλά , δεν θα μας αφήσει απροστάτευτους . Θα βοηθήσει την Ελλάδα και τα τέκνα της

 
               Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 2/1/2015         .

Λίγα λόγια για τη Νίκη Βόλου


               Είναι Κυριακή . ¨ Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει ¨. Μόνο σε μια πόλη με σαράντα χιλιάδες κατοίκους , στη Νέα Ιωνία του Βόλου , απόλυτη σιγή , πλήρης σιωπή . Η πόλη πενθεί .

               Είχε μια ομάδα ¨όνειρο¨, με όνομα , με ιστορία , με δόξες μεγάλες , τη Νίκη , και την έχασε από την ¨αγκαλιά¨ της . Μέσα σε μια νύχτα την πήραν , την άρπαξαν , την φυγάδευσαν , για να αφήσει πίσω της , στις χιλιάδες των φιλάθλων της πόνο και απογοήτευση .

               Πριν λίγα χρόνια , τότε που παίζαμε στη Β΄Εθνική Κατηγορία , είχαμε το μικρό-δικό μας γήπεδο , τη ¨κλούβα ¨, κόβαμε τα εισιτήριά μας , βρέξει-χιονίσει 1500 περίπου και όλα πήγαιναν καλά .

              Θα μου πείτε πως γίνονταν αυτό ; Απλούστατα . Το γήπεδο ήταν μέσα στη πόλη μας , μέσα στις γειτονιές , κοντά στα σπίτια μας . Δεν χρειαζόταν να βαδίσει ο φίλαθλος 1,5 χιλιόμετρα πεζός να πιάσει κερκίδα . Σήμερα οι φίλαθλοι της μέσης και της μεγάλης ηλικίας σκέπτονται την απόσταση για να πάνε στο ¨ ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΟ¨. Μόνο, στα ματς ντέρμπι το τολμούν και το αποφασίζουν . Και πόσα είναι αυτά ; Το πολύ τέσσερα το χρόνο . Θα κόψουν 8000 εισιτήρια για κάθε ματς . Τις άλλες Κυριακές τι γίνεται ; ¨Φυτοζωούν¨ τα σωματεία με εισπράξεις που κυμαίνονται στα 500 με 700 εισιτήρια . Επακόλουθο να μην συγκεντρώνονται χρήματα και οι ομάδες να κλονίζονται οικονομικά .

               Aυτό συνέβη με την Νίκη . Την ¨έπνιξαν ¨τα χρέη και οι υποχρεώσεις . Τι να πρωτοπληρώσει η Διοίκηση , όταν τα έξοδα του κάθε μήνα είναι πολλαπλάσια από τα έσοδα . Τα εισιτήρια ¨Διαρκείας¨ , που πάνε ¨πακέτο¨ με τις επιτυχίες της ομάδος δεν ¨περπάτησαν¨. Αγωνιστική πτώση της ομάδος φέρνει και παράλληλη πτώση της πώλησης των εισιτηρίων ¨Διαρκείας¨ . Αυτό είναι κανόνας απαράβατος στο ποδόσφαιρο . 

               Λόγω οικονομικών συγκυριών οι χορηγοί ελαχιστοποιήθηκαν . Οι διαφημίσεις ¨ έπεσαν ¨ . Όταν η ομάδα δεν έχει επιτυχίες και δεν ¨βλέπεται¨, δεν ¨πετάει ¨ τα λεφτά του  ο επιχειρηματίας σε μια διαφήμιση που λίγοι θα δουν .

               Υπερχρεωμένη και ναυαγισμένη από χρέη παλαιών ετών η ομάδα μας , αγαπητοί φίλοι . Πόσα είναι αυτά ; Άλλοι λένε για 7 , άλλοι για 8 εκατομμύρια Ευρώ . Που να βρεθούν τόσα χρήματα για να ξεχρεωθεί η ομάδα ;

               Υπό αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατον να την αναλάβει ένας ιδιώτης . Έτσι το πιο πιθανό είναι να πάμε στη Γ΄Εθνική Κατηγορία , να ¨κολυμπήσουμε¨ στη ¨κολυμπήθρα του Σιλωάμ ¨, να αυτοκαθαριστούμε και να αποτινάξουμε τα χρέη από πάνω μας , ώστε να επανέλθουμε σιγά-σιγά ανεβαίνοντας ξανά τις κατηγορίες .

               Αυτή είναι η πραγματικότητα . Όλα εδώ πληρώνονται . Κάκιστες διαχειρίσεις ετών , έφεραν την ομάδα σε οικονομικά αδιέξοδα .

               Με πόνο ψυχής έγραψα τούτες τις γραμμές . Προσεύχομαι στην Παναγία Ευαγγελίστρια , την προστάτιδα των Μικρασιατών προσφύγων και της Νίκης , όπως μας βοηθήσει να ανεβάσουμε και πάλι την ομάδα μας στη θέση που της αξίζει .

 

               Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 20/1/2015   .             

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Κρίσις και επικρίσεις


     Νάτην λοιπόν που έφθασε και στην Ελλάδα μας ,η καταραμένη

     κρίση.

     Με αποτέλεσμα , Ευρώ περίσσευμα στο πορτοφόλι μας , να μην

     αφήσει .

 

      Μειώσεις στους μισθούς , μειώσεις στις συντάξεις , πολλές μας

      έκαναν ,

      και οι περικοπές που κάναμε εμείς στα έξοδα ,

      μας ... ξέκαναν .

 

      Τα τρία τα μνημόνια , με τις πολλές οριζόντιες περικοπές ,

      μας οδήγησαν στο τέλος , σε καταστάσεις πολύ απελπιστικές .

 

      Μας έκοψαν σιγά-σιγά , όλες της ζωής μας , τις όμορφες στιγμές ,

      δηλαδή , ταβέρνες , τσίπουρα , δώρα , αυτοκίνητο και εκδρομές .

 

      Πως όμως φθάσαμε στη ζοφερή κατάσταση αυτή ;

      Έχει κανένας από όλους εμάς αναρωτηθεί ;

 

      Μήπως , λοιπόν , ξοδεύαμε πιο πολλά , απ’ότι παράγαμε ;

      Ή μήπως απαιτούσαμε , πιο πολλά από ότι αξίζαμε ;

 

      Μήπως στους δρόμους βγαίναμε και απεργούσαμε ,

      ενώ το Κράτος πλήρωνε κι εμείς την ... κοπανούσαμε ;

 

      Όλα τα παραπάνω ... στο κάδρο μέσα είναι και κανείς

      δεν αμφισβητεί .

      Όμως οι λόγοι είναι σαφώς πιο σοβαροί και σε όλους μας ,

      πολλοί ... γνωστοί .

 

      Είναι η ρεμούλα που γινότανε όλα τα χρόνια αυτά ,

      όπως χρηματιστήριο , μίζες και η κλεψιά .

 

      Tα  δάνεια που δίνανε οι Τράπεζες , με πολύ απλοχεριά ,

      για σπίτια , αυτοκίνητα , εορτοδάνεια και εξοχικά .

 

      είναι οι κόντρες και οι ψηφοθηρίες , που κάνανε τα κόμματα ,

      και έδωσαν τις πιο παράλογες παροχές και επιδόματα .

 

      αχρείαστους διορισμούς που κάνανε , πάντα στα δικά τους

      κομματόσκυλα ,

       και για να ευλογήσουνε τα γένια τους , αύξηση στα δικά τους

       μισθολόγια ...

       Τέλος για να βγάλουμε το συμπέρασμα , για όλα αυτά σωστά ,

       τελικά , φταίμε εμείς , φταίνε και οι άλλοι , για όλα αυτά .

 

       Ας αναφωνήσουμε , λοιπόν , όλοι εμείς : ¨ Τα φάγαμε όλοι μαζί ¨.

       Όπως ο Πάγκαλος μας είπε , που   μοιάζει σαν ασκί

       απ’ το πολύ φαΐ .

 
                                                  Ποίηση : Ι . Κατής - Βόλος 24/12/15

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

Επιστολή στο φίλο Δημήτρη


                Αγαπητέ φίλε Δημήτρη καλημέρα και ¨ Χρόνια Πολλά ¨.

                Με μεγάλη χαρά και άπειρη συγκίνηση δέχθηκα το τηλεφώνημά σου τούτες τις Άγιες μέρες .

                Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε είναι μεγάλη υπόθεση να σε θυμάται κάποιος . Και αυτή η χαρά γίνεται μεγαλύτερη όταν προέρχεται από χιλιόμετρα μακρυά και έναν φίλο που έχεις να τον δεις χρόνια .

                Πέρασαν τα χρόνια της νιότης , τα χρόνια της μέσης ηλικίας και φτάσαμε στα χρόνια της σύνταξης και με ό,τι αυτό συνεπάγεται .

                Οι φίλοι σκορπίσανε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα . Άλλοι εδώ και άλλοι εκεί . Κάναμε οικογένειες , παιδιά , εγγόνια και η ζωή συνεχίζεται ...

                Δυστυχώς ο χρόνος τρέχει Δημήτρη . Δεν σταματάει με τίποτα . Είναι πανδαμάτωρ . Πότε πέρασαν τόσες δεκαετίες , ούτε που το καταλάβαμε . ¨ Λες και ήταν χθες ... ¨ όπως λέει το σχετικό άσμα .

               Παίρνω παράδειγμα τον εαυτό μου . Δεν μπορώ να το πιστέψω . Εγώ έγινα 75 ετών . Ένας παππούς . Ούτε που το φανταζόμουν . Και όμως είναι μια πραγματικότητα η ηλικία του καθενός μας που όλοι πρέπει να την αποδεχθούμε .

               Αν θέλουμε και άλλο να ζήσουμε προσοχή σε όλα . Με ένα υγιεινό διαιτολόγιο και αποφυγή του αλκοόλ και του καπνίσματος , με καθημερινή άσκηση , παίρνουμε παράταση ζωής . Αυτά εφαρμόζω εγώ προσωπικά .

               Και το βράδυ τι γίνεται με τις ατέλειωτες ώρες του ; Πως το περνάω ; Βρήκα τη λύση . Έχω τον υπολογιστή μου , ένα lap top και μπαίνω στο Διαδίκτυο . Εκεί στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ βρίσκω ό,τι θέλω . Έχω μπροστά μου μια παγκόσμια βιβλιοθήκη με χιλιάδες βιβλία . Θέλω ταινίες , θέατρο , μουσική όλα προσφέρονται δωρεάν . Εκεί βρίσκω θέματα που τα επεξεργάζομαι και τα στέλνω στη ¨ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ¨ , σαν ερασιτέχνης δημοσιογράφος , προς δημοσίευση . Έχω στείλει εκατοντάδες , εδώ και χρόνια . Δύο πρόσφατα κείμενά μου σας αποστέλλω συνημμένως .

               Έχω e-mail : vpal63@otenet.gr

               Έχω     site  : billpalamidas.blogspot.com

               Με αυτές τις παραπάνω διευθύνσεις θα με βρεις στο κάθε υπολογιστή .

               Σε κούρασα με τη φλυαρία μου Δημήτρη . Δεν φταίω εγώ , φταίει ο οίστρος που μου έδωσε το αγαπητό τηλεφώνημά σου .

               Θερμά σε χαιρετώ
               Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 7/1/2015      

Στην εγγονή μου Μαρία


                               Πιο τραγούδι να σου στείλω ,

                               ν’άναι κόκκινο σαν μήλο

                               κι ανάλαφρο σαν ένα φύλλο .

                               Στα μαλλιά σου να καθίσει ,

                               σαν πουλί να κελαηδήσει

                               και γλυκά-γλυκά να σε φιλήσει .

                               Ένα τραγούδι για να το βάζεις ,

                               την ώρα που διαβάζεις .

                                                                        
                               Β.Π.- Δεκέμβριος 2014    

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015

Στα περιβόλια της νιότης


                                 Και οι πέτρες που εσπέρναμε

                                 στα ¨περιβόλια¨ της νιότης

                                 κι αυτές ανθίζανε .

                                 Ζούμε πια ,

                                 για να μετρούμε ,

                                 τους φίλους που χάνονται ,

                                 τις μέρες που απομένουν .

 
                                 Λογοτεχνικές αναζητήσεις : Β.Π.- Ποίηση:Ν.Μπ.

Χιονιάς Φονιάς


                              Χιονιάς στη πόρτα μας Γενάρης

                              Λεβέντης ανεμοβροχάρης

                              Με νιο φεγγάρι και τραγούδια

                              Για των αρχόντων τ’αγγελούδια .

 

                              Φυσάει σαν γύφτος η σκεπή μας

                               Γλυκό σαν μέλι το ψωμί μας

                               Στο δρόμο τ’ορφανό παγώνει

                               Το χέρι του σαν ξύλο απλώνει .

 

                               Τρίζουν τα ξύλα μες στη στάνη

                               Πως να μπορέσει να γλυκάνει

                               Ο άμοιρος βοσκός τον πόνο

                               Που τονε βρήκε η νύχτα μόνο . 

 

                               Φονιάς στη πόρτα μας Γενάρης

                               Χλωμός σα θάνατος λυράρης

                               Για τον φτωχό η ζωή μια λήθη

                               Για τον αφέντη παραμύθι ...

 
                               Λογοτεχνικές  αναζητήσεις – Β.Π.-Βόλος 4-1-2015

Μια μεγάλη δημοσιογραφική απώλεια


               Γεννήθηκε στο Περιστέρι της Αθήνας , το 1937 , χώρο στον οποίο είχαν εγκατασταθεί οι γονείς του ως πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη . Ο λόγος για τον Σεραφείμ Φυντανίδη .

               Ο πατέρας του ήταν ηλεκτροτεχνίτης , που έβγαζε το μεροκάματό του επιδιορθώνοντας ηλεκτρολογικά και υδραυλικά προβλήματα σε σπίτια . Αργότερα απέκτησε και δικό του μαγαζί . Πιστός στη παράδοση και τα χρηστά ήθη της εποχής και γνωρίζοντας φυσικά τη δυσκολία του εγχειρήματος , καθώς και τα προβλήματα που θα προέκυπταν , ήταν αντίθετος στην επιθυμία του γιου του να σπουδάσει .

               Ο μικρός Σεραφείμ δεν ήθελε ούτε να ακούσει για το επάγγελμα του ηλεκτρολόγου . Την απόφασή του να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία είχε πάρει από μαθητής , στα δώδεκά του χρόνια , όταν ο δάσκαλος είχε ¨δει το ταλέντο του και σχολίαζε συχνά στην τάξη : ¨ γράφεις καλά , να γίνεις δημοσιογράφος ¨ . Πράγματι ασχολήθηκε από νωρίς με πολλές μαθητικές και ερασιτεχνικές εκδόσεις . Σπούδασε στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε .

              Από το 1958 άρχισε να εργάζεται ως συντάκτης στην εφημερίδα ¨ ΕΘΝΟΣ¨ ως το τέλος του 1967 . Μετά εργάστηκε στην ¨Απογευματινή ¨ ως αχισυντάκτης και από το 1974 μέχρι το 1976 διετέλεσε διευθυντής σύνταξης στην εφημερίδα ¨Ακρόπολη ¨ . Από το 1976 συμφώνησε με τον εκδότη της ¨Ελευθεροτυπίας ¨ Χρήστο Τεγόπουλο και ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας για 31 χρόνια , μέχρι το 2007 .

              Κράτησε ψηλά τη ¨ γραμμή ¨ της ¨Ελευθεροτυπίας ¨, που επηρέαζε τις πολιτικές εξελίξεις .

              Στο βιβλίο που εκδόθηκε από τον ίδιον , τον Νοέμβριο 2014 με τίτλο ¨ 31 αξέχαστα χρόνια ¨ , ο Φυντανίδης αναφέρεται σε πολλά και σε διάφορα , σε πρόσωπα και γεγονότα , με εκείνη τη γλαφυρή πένα του , που συγκινούσε τον αναγνώστη . Σε ένα κεφάλαιο του βιβλίου του γράφει :

             ¨ Όταν ανέλαβα διευθυντής , απευθύνθηκα στους νέους συντάκτες : ¨ Γράψτε ό,τι θέλετε , αρκεί να βάζετε την υπογραφή σας. Μόνο δύο όροι υπάρχουν : Δεν θα υμνείτε τον βασιλιά και τη χούντα  . Δεύτερον , να μη μας πιάνει ο νόμος .

               H ίδια η εφημερίδα , όπως παρατηρεί ο Φυντανίδης ¨ Ήταν μια πιστή απεικόνιση της Ελληνικής πολιτικής ζωής και κοινωνίας μετά την μεταπολίτευση¨ . Ο αναγνώστης καταλαβαίνει πολλά αν διαβάσει σελίδες του βιβλίου , που αναφέρονται στο ¨ Σκάνδαλο Κοσκωτά ¨, στο ¨Βρώμικο 89¨ , στην ¨Αλλαγή του ΠΑΣΟΚ ¨ ή στη δράση της ¨ 17 Νοέμβρη ¨.

               Για τα προσωπικά του γράφει : ¨ Ιδιαίτερα πλούσιος δεν έγινα , είχα όμως τέσσερις μεγάλες απολαβές . Δωρεάν βιβλία , δίσκους , ταξίδια και γνωριμίες με εξαίρετους ανθρώπους . Όχι μόνον πολιτικούς αλλά και ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών .

               Σε κάποιο σημείο γράφει την έκδηλη πικρία του , ενθυμούμενος εκείνο το σημαδιακό , για τον ίδιο , βράδυ , όταν η Μάνια κόρη του μακαρίτη από το 2006 εκδότη της ¨ Ελευθεροτυπίας¨ Χρήστου Τεγόπουλου , του έδωσε να καταλάβει ότι είχε πλέον τελειώσει για την εφημερίδα .

             ¨Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν¨ . Ο τίτλος της καταπληκτικής ταινίας του Σιντνεϊ Πόλακ , αποδίδει την σκληρή πραγματικότητα , σε μεταφορική έννοια πάντοτε , που έζησε ο Σεραφείμ Φυντανίδης μέχρι την ημέρα των Χριστουγέννων του 2014 όταν αποφάσισε να μας αποχαιρετήσει ...

              Καλό σου ¨ταξίδι¨ αλησμόνητε Σεραφείμ .

              Πάντα θα σε θυμόμαστε .

             

              Β.Π.- Βόλος , 3/1/2015     .  
                                                                

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Ο μεγάλος μετρ της γελοιογραφίας


               Κάθε μέρα στα ¨ ΝΕΑ ¨ και στην πρώτη σελίδα δεσπόζει  το σκίτσο του ¨δάσκαλου¨ της πολιτικής γελοιογραφίας Κώστα Μητρόπουλου . Ό,τι γινόταν με τον Δημήτρη Ψαθά στις δεκαετίες του 50 και 60 , με τους αναγνώστες να ρίχνουν με την πρώτη ματιά  στο χρονογράφημα του Ψαθά , έτσι και στις μέρες μας , τα τελευταία χρόνια , ο κόσμος αναζητά το σκίτσο του Μητρόπουλου με την πρώτη ματιά στην εφημερίδα .

               Χαλκέντερος στη δουλειά του . Ακόμα και σήμερα και ας έχουν περάσει 55 χρόνια εργασίας ( 1960-2015 ) , εργάζεται ασταμάτητα .

               Η  πολιτική γελοιογραφία είναι για τον Κώστα Μητρόπουλο το στοιχείο του . Πάντα μέσα στα γεγονότα , πάντα μέσα στις πολιτικές εξελίξεις να μας δίνει με το μυαλό και το πενάκι του το πολιτικό σκίτσο της ημέρας , ολόφρεσκο και ατόφιο , χωρίς φόβο και πάθος .

               Στο βιβλίο του με τον τίτλο ¨ Τα καλύτερά μας χρόνια ¨που κυκλοφόρησε , εκτός από τις 285 γελοιογραφίες , περιλαμβάνει και δύο ¨ αυτομαστιγώματα ¨, που κάνει στον εαυτό του , ο ίδιος ο Μητρόπουλος . Το πρώτο έχει τίτλο : ¨ Έτσι είναι , νομίζετε , δεν νομίζετε ¨ . Το δεύτερο : ¨ Προσωπικά περιαυτολογικά δεδομένα ¨ .

               Στην πρώτη του αφήγηση γράφει :

              ¨Μεταξύ 1960 – 2015 μας έτυχαν τα απόνερα του Εμφυλίου , μια καραμπινάτη δικτατορία , μια πατενταρισμένη χρεοκοπία , τρεις υποτιμήσεις , δεκατέσσερις σεισμοί , τριάντα μία πλημμύρες , διακόσιες δέκα πυρκαγιές και εμπρησμοί , πέντε εντελώς άχρηστοι πρωθυπουργοί , πενήντα δευτερεύοντες υπουργοί , δύο αρχιεπίσκοποι θουκύριε φυλακήν τω στόματί μου , μια μοναρχία της πεντάρας ,  δεκαπέντε  αριστεροί αρχηγοί μειωμένης αντιλήψεως , δέκα δεξιοί ηγέτες για τα μπάζα και ένας λαός σκάρτος με εκλάμψεις , μανιακός και των επιδοτήσεων .

               Στη δεύτερη αφήγηση αναφέρεται στη δημοσιογραφική πορεία του : ¨ Είχα κατά καιρούς διευθυντές : Πρώτος , ο Γιώργος Γεωργαλάς , ένας κοντόχοντρος λινοτύπης , που είχε εκδώσει την ¨ Αθλητική ηχώ ¨ . Δεύτερος ο Κώστας Καραγιώργης στον ¨Ριζοσπάστη¨ , που του είπε να αγοράζει την Γαλλική ici paris , για να μάθει από τις σχεδιαστικές γραμμές των γελοιογράφων της . Ύστερα ο Γιώργος Σαββίδης , στον ¨ Ταχυδρόμο¨ , που αν δεν υπήρχε , οι μισοί Έλληνες δεν θα είχαν δοκιμαστεί καν  . Μετά ο Λέων Καραπαναγιώτης , που ήταν ¨μοναδικός¨ στο να εκμαιεύει γελοιογραφίες . Ακολουθεί ο Σταύρος Ψυχάρης που ¨ βλέπει το σκίτσο ως ανάγνωση και μετά ως διευθυντής ¨.

               Αυτός είναι ο Κώστας Μητρόπουλος . Ένας μεγάλος ¨ παίκτης ¨ στο χώρο της πολιτικής σάτιρας . Το έχει αποδείξει περίτρανα ¨ με τη συνεχή και αδιάκοπη παρουσία του , για 55 χρόνια στο ¨ ΒΗΜΑ¨ και στα ¨ΝΕΑ¨ .

 

               Β.Π. – Βόλος , Δεκέμβριος 2014 .