Εκείνες ξέρουν

          Πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια , ίσως και λίγο παραπάνω , είχα αποφασίσει να πάω στην Κούβα . Δεν με έστελνε η εφημερίδα , ούτε ήθελα να μαζέψω ζάχαρη : Θα πήγαινα για να δω . Να δω από κοντά τη χώρα που ήταν αντικείμενο λατρείας και μίσους , πάντως όχι αδιαφορίας .

         Εκείνες τις ημέρες , ένας καλός φίλος που πηγαινοερχόταν στη Λατινική Αμερική είχε καταφέρει να ¨ βγάλει ¨ από την Κούβα μια κοπέλα , ούτε θυμάμαι με ποιον τρόπο , και να την φέρει στην Ελλάδα . Ένα βράδυ ήρθαν μαζί στο σπίτι . Πιάσαμε την κουβέντα , της είπα τα σχέδιά μου . Ήμουν φυσικά κι εγώ αρνητικός απέναντι στον Κάστρο , ήθελα να γνωρίσω , όμως , τη χρυσή νεολαία αυτής της χώρας , που αντιμετώπιζε τη φτώχεια της με χορούς και τραγούδια . Με κοίταξε με θλίψη . ¨ Πήγαινε ¨ , μου είπε . ¨ αλλά δεν θα δεις τίποτα . Δεν θα σου μιλήσει κανένας . Όλοι φοβούνται . Όλοι και όλα παρακολουθούνται . Πλαστή εικόνα θα σχηματίσεις . Και θα δώσεις τα ωραία σου δολάρια στον καθεστώς . Αλλά πήγαινε ¨.

        Δεν πήγα . Όχι επειδή εκείνο το βράδυ έμαθα κάτι περισσότερο για τον Κάστρο , ήξερα καλά ότι ήταν ένας δικτάτορας , χαρισματικός , παθιασμένος , έντιμος , αλλά δικτάτορας , που είχε απελευθερώσει τη χώρα του από ένα εγκληματικό καθεστώς , είχε βοηθήσει την Αγκόλα να αποκρούσει τους νοτιοαφρικανούς εισβολείς , αλλά  δεν εμπιστευόταν τον λαό του και δεν δίσταζε να συντρίψει οποιονδήποτε αμφισβητούσε το όραμά του . Δεν πήγα γιατί δεν με άφησαν τα θλιμμένα μάτια της νεαρής αυτοεξόριστης .

        Γι αυτό και δεν με ενδιαφέρει η οπαδικού τύπου αντιπαράθεση που ξέσπασε ανάμεσα σ’αυτούς που θεωρούν τον

μακαρίτη παγκόσμιο σύμβολο και σ’εκείνους που τον εξισώνουν με τον Πολ Τοτ . Όταν ο Πρωθυπουργός μας θα σκουπίζει σήμερα τα δάκρυά του στην Αβάνα μαζί με τον Μαδούρο και τον Ορτέγκα , εγώ θα ψάχνω τα τελευταία του-fi μιας γενναίας μπλόγκερ . Λέγεται Γιοάνι Σάντσες και γράφει για τη σιωπή , για τον φόβο των ηλικιωμένων και την αδιαφορία των νέων , για την αδυναμία ενός έθνους που έχει ζήσει τόσα πένθη να ντυθεί σήμερα με τα χρώματα της χηρείας . Η Γιοάνι που έμεινε , όπως κι εκείνη η κοπέλα που έφυγε , ξέρουν καλύτερα απ’όλους μας .

Μιχάλης Μητσός - ¨ ΤΑ ΝΕΑ ¨ - 29/11/2016