Έλληνας είναι ο Θεός

                       Έλληνας είναι ο θεός , Έλλην ο πιο ωραίος ,

                        ένας θεός , απ’τα παλιά , να τον κοιτάς με δέος .

                        Αυτός  τον κόσμο έπλασε μέσα σε επτά ημέρες

                        και  τους πλανήτες σκόρπισε σε μακρινούς αιθέρες,

                        Ομως στη γη μας έδωσε μ’απλοχεριά τα δώρα

                        και μια πατρίδα ευλόγησε για νάναι πρωτοπόρα .

                        Της έδωσε πολιτισμό , ήθος , φιλοσοφία

                        και όλα τα εφόδια για μια μακρά πορεία .

                        Της έδωσε το δίδυμο Πλάτωνα και Σωκράτη ,

                        που απ’ αυτούς διδάχτηκαν όλης της γης τα Κράτη.

                        Της έδωσε τον Όλυμπο , τη μαγεμένη φύση του

                        και έναν ήλιο λαμπερό, που να μην φτάν’στη δύση του.

                        Της έδωσε τον Ένδοξο και Μέγα Στρατηλάτη ,

                        τον βασιλέα όλων , σ’όλης της γης τα πλάτη .

                        Της έδωσε τη θάλασσα και νήσους μαγεμένους ,

                        μπουζούκι , άσσους μουσικούς ,τους πιο αγαπημένους.

                        Αυτός ο Έλληνας Θεός , που έρχετ’ από τους μύθους ,

                        είναι Ολύμπιος Θεός της δόξας και του ήθους .

                        Αυτός τη γη μας έφτιαξε με ζήλο κι εξυπνάδα ,

                        μία κουκίδα στο άπειρο , μα μια μεγάλη Ελλάδα .

 

                        Αντώνιος Μακρίδης 

Παραμύθια

Το προϊόν που παράγεται κατ’εξοχήν στη χώρα μας είναι ... τα παραμύθια .

                   Ήδη πριν από τον Όμηρο η ελληνική φαντασία είχε οργιάσει και είχε πλάσει την Μυθολογία , με πρωταγωνιστές τους Θεούς του Ολύμπου .

                   Έπειτα ήρθε ο Όμηρος , που αφηγήθηκε τα δύο ωραιότερα παραμύθια του κόσμου , την Ιλιάδα και την Οδύσσεια , που εξακολουθούν να ζουν ατόφια μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και να τροφοδοτούν το Χόλλυγουντ με τον ανεξάντλητο θησαυρό ιστοριών , που περιέχουν .

                   Αργότερα έγραψαν τα δικά τους παραμύθια ο Αισχύλος  , ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης .

                   Δεν είναι λοιπόν περίεργον που η Ελληνική Φυλή εξακολουθεί να πλάθει παραμύθια με την φαντασίαν της .

                   Τα παραμύθια δεν σταματούν ποτέ . Συνεχίζονται και στις μέρες μας , με τους Κυβερνώντες , υπουργούς , βουλευτές , περιφερειάρχες , δημάρχους και λοιπούς δημόσιους λειτουργούς να δικαιολογούν αποφάσεις εις βάρος των λαϊκών συμφερόντων και κατακτήσεων .

                    

Όλοι αρπάζουν

        Τους έψαλλα πολλές φορές και πάλι θα τα ψάλλω

        με πνίγει η αγανάκτηση ξανά χολή θα βγάλω .

        Την έζησα την Κατοχή πολύ μικρό παιδάκι

        τότε όμως περίσσευε ανθρωπισμός λιγάκι .

         Ετούτοι οι σημερινοί κοιτάνε πως ν’αρπάξουν

         χωρίς ντροπή κατόρθωσαν τα πάντα να ρημάξουν .

         Εφτάσαμε να μας πετούν οστά χωρίς μεδούλι

         το βλέπετε πως γίναμε της Γερμανίας δούλοι .

         Κλέψαν τα ασφαλιστικά των εργατών ταμεία

         κι αφήσαν τα συρτάρια τους χωρίς δραχμή καμία .

         Εγίνανε πολιτικοί και μας το παίζουν μάγκες

         με βίλες μας μοστράρονται κι ας ζούσαν σε παράγκες .

         Όπου και να τους ακουμπάς αυτοί βρωμοκοπάνε

         μόλις ιδούνε χρήματα σαν ύαινες ορμάνε .

         Εφάγατε τόσα πολλά , πολιτικοί κλεφτρόνια

         μα όσα ντερλικώσατε να τα ξερνάτε χρόνια .

         Μωρέ κανένας τους καλός , όλοι μακρύ το χέρι

         εκείνοι να βολεύονται κι ο κόσμος υποφέρει .

         Δεν βρίσκω λόγια να τους πω , να τους χαραχτηρίσω

         το χρήμα που βουτήξανε πότε θα φέρουν πίσω ;

         Υπάρχει δίκης οφθαλμός όλα θα τα ξεράσουν

         βραχιόλια στα βρωμόχερα όταν θα τους περάσουν .

         Δεν πάει άλλο φτάνει πια αυτή η κοροϊδία

         γι αυτούς που μας κατάκλεψαν ντροπή και αηδία .

         Εσένα Ελληνικέ λαέ σε γράψαν να πεθάνεις

         πάλεψε για τη μοίρα σου , ξύπνα κάτι να κάνεις .

         Ως πότε πια τα τρωκτικά θα έχουν πανηγύρι

         θα έρθει μέρα η πλάστιγγα προς το λαό να γύρει .

 

         Χρήστος Μπουρνάκας

         Λάρισα / 22-1-2014          

Δημήτρη Λέτσιο , σε θυμόμαστε ...

Πέρασαν κιόλας έξη χρόνια . Η λιτή , καθαρή κι αποσπασματική φωνή σου ηχεί ακόμη στ’αυτιά μου :

           ¨ Άντε , Κυριάκο , φάγαμε τη γαϊδούρα . Δυό χρονάκια ακόμη ν’αγγίξουμε το ιωβηλαίο . Ήταν 98 ετών . ( 1910-2008) .

              Δεν πρόλαβε . Τον πρόλαβε ο ήσυχος θάνατος , επάνω στο κρεββάτι . Ένας οικείος θάνατος , δίχως πόνους , αγωνίες κι ανησυχία . Με γλυκιά μελαγχολία που πάντα φώλιαζε βαθιά μέσα στα μάτια του καρτέραε τα δυο χρονάκια ακόμη . Και έκανε πλάκες με το θάνατο : ¨Τάχω καμωμένα εγώ . Δεν με παίρνει νωρίτερα ¨...

              Είχε ζήσει μια ζωή πλούσια , γεμάτη τρυφερότητες και σπάνιες ωραίες εικόνες .

              Ζουφωμένος στο διαμέρισμά του πια , απέναντι από το ΑΧΙΛΛΕΙΟ , και τυλιγμένος πάντα , με μια κουβέρτα που σκέπαζε τα πόδια του , ανάμεσα σε πλήθος εφημερίδες και στοιβαγμένες φωτογραφίες , έβλεπε , διαγώνια από το κάσωμα της μπαλκονόπορτας , το λιμάνι και τη Δημητριάδα και κοντανάσαινε . Όχι από ανημποριά , μα από νοσταλγία .

             ¨Ζητούσες να σου πω τα νέα , την κίνηση , λίγη πολιτική , τα εικαστικά και τους καινούργιους ανθρώπους , τους μάστορες και μύστες των τεχνών κι ομόρφαινε το πρόσωπό σου . Από χαρά που άκουγες πως κάνουν ετούτο κι εκείνο τα παιδιά της Φωτογραφικής Λέσχης Βόλου ¨.

 

            ¨Όχι , δεν ήθελες να κουράζεις τα μάτια , γι’αυτό και σου άρεσε να με ακούς , να σου λέω , πράματα και θάματα από τη ζωή , που εσύ τη χόρτασες και τώρα χαίρεσαι να τ’ακούς όλα αυτά για τους νέους ¨ .

            ¨Μα ήσουν νέος κι εσύ ακόμη , άλλωστε νέος δεν πα να πει μικρός στη ηλικία , αλλά ανοιχτός στις καινούργιες ιδέες και τα μηνύματα της ζωής ¨ .

            ¨Κι εσύ ήσουνα πάντα νέος ¨ ...

            ¨Λοιπόν να θυμηθούμε το τελευταίο σου ταξίδι , που με παρακάλεσες να σε πάω ¨. ¨Ε , δεν ήτανε στην αγαπημένη σου Μακρινίτσα , όπως θα νομίζει ο πολύς κόσμος . Η επιλογή σου ήταν το χωριό της Νανάς , το Μεταξοχώρι ¨ ...

            ¨Ποιος θα μπορούσε να το πιστέψει , ότι εσύ , ένας ιδαλγός του Πηλίου , και φωτογράφος μοναδικών του στιγμών , θα ζητούσες , τελευταία σου φορά , να ταξιδέψεις στις πλαγιές του Κισσάβου ¨ ;

            ¨Μου ζήτησες και κάτι άλλο . Να πάρουμε και κάποια παρέα . Την Νίκη , την αγαπημένη σύντροφο της ζωής , του καλύτερου φίλου σου , του Νίκου Κολοβού ¨ .

            ¨Ναι την ειδοποίησα κι ένα πρωινό του Ιούνη , το 2006 , παρέα με τη Νίκη και την Ερμιόνη , που είχε τα κλειδιά του σπιτιού , τραβήξαμε για το Μεταξοχώρι ¨ .

            ¨Βρε γιατί με πας από δω ¨ , με ρώτησες κάποια στιγμή .

            ¨Για να δεις τον καινούργιο κάμπο ¨ , σου είπα, ¨τη Νέα Κάρλα¨ κι αμέσως μελαγχόλησες ...

            ¨Στο Μεταξοχώρι , σαν φτάσαμε ζήτησες να καθίσεις στην πλατεία . Παράξενο . Δεν ήθελες να πας στο σπίτι , στο σπίτι-μεταξουργείο , που έμενες τόσα χρόνια , με την αγαπημένη σου ¨ ...

            ¨Πήγα εγώ με τη Ερμιόνη , βέβαια , και κατάλαβα γιατί δεν ήθελες να το δεις . Τόσα πράγματα εκεί , τόσα πλούτη , τόσες μνήμες , τόσες αγάπες και θυσίες , και ¨λήψεις¨ και βράδια και πρωινά και βεγγέρες και νυχτέρια ¨ ...

            ¨Έμεινες στην πλατεία , σε μια γωνιά , κάτω από τα πλατανόφυλλα . Ήπιες το καφεδάκι , κολλητά με τον πλάτανο , ρουφηκτό , καϊμακλίδικο και το φχαριστήθηκες .

             Ύστερα πήρες μια μηχανούλα compact και δοκίμασες να δεις μέσα από το κλείστρο και να καδράρεις , όπως μόνο εσύ ήξερες να το κάνεις ¨ .

             ¨Βρε τι φτιάχνουμε ¨ , μονολόγησες . Σε τσάκωσα όμως σε αυτή τη φάση και σε φωτογράφισα . Τα χέρια σου λευκά σαν κρίνα έπιαναν την μηχανούλα με τον υπέροχο τρόπο που αγκάλιαζες τις βαριές μηχανές σου , τόσες δεκαετίες . Κλείνοντας το αριστερό σου μάτι για να εφαρμόσεις το κάδρο , με την ψυχούλα σου και όχι με το μάτι ...

              Το ρέμα από κάτω σου βούιζε και έδειχνες να το φχαριστιέσαι . Τα φυλλώματα από πάνω σου κελαϊδούσαν με τους μινυρισμούς που σου έλειψαν . Η ζωή ήταν όπως την ήξερες . Δεν άλλαξε καθόλου . Τα νερά , τα φύλλα , οι λεπτοί στοχασμοί , το ύφος μιας αέναης αναμονής , της στιγμής και του πόθου , της απειροελάχιστης εικόνας που σε μάγευε και κινιόσουνα να τη συλλάβεις . Ύστερα φάγαμε στο ίδιο σημείο δε μετακινήθηκες κι ούτε που το ήθελες , πέρασε η ώρα κι όταν κουράστηκες – κουράζονται οι ήρωες ;- ζήτησες να φύγουμε . Ήταν αρκετό αυτό το ¨ταξίδι¨, στη ζωή , στη μνήμη , στις εικόνες και στις αισθήσεις που διέσχιζες τόσα χρόνια στη λιπόσαρκη ζωή σου .

              Ευχαριστημένος επέστρεψες , για να κλειστείς στο διαμέρισμα , έχοντας χορτάσει τη ζωή και τις συγκινήσεις της ...

              Δημήτρη Λέτσιο πολλοί σε θυμούνται για το έργο σου , λίγοι όμως θα θυμούνται το ευγενικό σου πρόσωπο , το αόριστο χαμόγελο , τα γαλανά σου μάτια και τα πολύ γαλάζια σου όνειρα ...

              Δεν σε ξεχνούμε ...

              Κυριάκος Παπαγεωργίου-Βόλος 19-1-2014      

   

 

Μια ξεχωριστή βραδιά

               Την περίοδο των Αλκυονίδων ημερών επέλεξε για την παρουσίαση του βιβλίου του με τίτλο ¨ Συναξάρι των Πρώτων Οικιστών της Νέας Ιωνίας – Βόλου από το 1924 ¨ ο Συγγραφέας Δημήτρης  Κωνσταντάρας – Σταθαράς .

               Έτσι το βράδυ της Δευτέρας 20-1-2014 στη κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων του ¨Μεταξουργείου¨ , ήταν όλοι εκεί .

                Προλόγισαν στην εκδήλωση , η πρόεδρος των ¨ΙΩΝΩΝ¨ Άννα Πετσιάβα . Ακολούθησαν χαιρετισμοί από τον βουλευτή Αλέξανδρο Μεϊκόπουλο και τον Δήμαρχο Βόλου Πάνο Σκοτινιώτη και τον Αντιπεφερειάρχη Μαγνησίας Γεώργιο Καλτσογιάννη . 

                Στη συνέχεια ο παρουσιαστής – δημοσιογράφος Μάκης Μπαλής έδωσε το λόγο στον καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Μιχάλη Ζουμπουλάκη . Ο κ Ζουμπουλάκης μας παρουσίασε στο ιστορικό πλαίσιο των δεκαετιών 1910-1920 , 1920-1930 , ημερομηνίες και γεγονότα που έπαιξαν βασικό ρόλο στις τύχες του Ελληνισμού της Ιωνίας .

                 Ακολούθως έλαβε τον λόγο ο Μιχάλης Μωραϊτίδης , φιλόλογος , και υποψήφιος διδάκτορας ιστορίας , ο οποίος έκανε ανάλυση των σελίδων τουβιβλίου  , με επεξηγήσεις και αναφορές στις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων της Μικράς Ασίας .

                 Μετά τους ομιλητές εκτέθηκαν σε σλάϊτς 38 φωτογραφίες οικογενειών προσφύγων , που αναφέρονται στο βιβλίο . Αφηγητής ο κ Κωνσταντάρας – Σταθαράς . Κατά την προβολήν των σλάϊτς ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Σπύρος Μαβίδης μας διάβασε από το βιβλίο του συγγραφέα 3 πονεμένες προσφυγικές ιστορίες .

                 Η εκδήλωση έκλεισε με επίδοση από τους ¨ΙΩΝΕΣ¨ τιμητικών πλακετών στον συγγραφέα Δημ. Κωνσταντάρα – Σταθαρά και στον Γιάννη Κονταξή τα χαρακτικά του οποίου κοσμούν το εξώφυλλο του βιβλίου .

                 Αγαπητέ Δημήτρη , δέξου τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια για το νέο πόνημά σου . Συνέχισε να γράφεις . Η ¨σπορά¨ που κάνεις με το ερευνητικό σου έργο θα αφήσει ¨καρπούς¨ γόνιμους για τις νεώτερες γενιές .           

                 Βόλος 21-1-2014

                 Βασίλης Παλαμηδάς .                                                 

Απάντηση Κων.Λούλη σε σχόλιο

               Με αφορμή άρθρο του αξιότιμου γυμνασιάρχη κυρίου Δημητρίου Μποσνάκη στη ¨Θεσσαλία¨ της 12-1-2014 σχετικό με τη ευγενική του άποψη να κατέλθω ως υποψήφιος στις προσεχείς δημοτικές εκλογές , είμαι υποχρεωμένος , αφού τον ευχαριστήσω θερμά για την εκτίμηση προς το πρόσωπό μου , να κάνω γνωστές προς όλους τους συμπολίτες μου , τις προθέσεις μου .

               Αγαπώ ιδιαίτερα την πόλη και την περιοχή που γεννήθηκα και πάντοτε με ενδιαφέρει η πρόοδος και τα προβλήματά της .

               Ανέκαθεν πιστεύω πως οι πολίτες πρέπει να ασχολούνται ενεργά με τα κοινά , έχοντας όμως ως ΜΟΝΑΔΙΚΟ σκοπό την ανιδιοτελή προσφορά στο κοινωνικό σύνολο .

               Είμαι ευτυχής που με αυτά τα ιδανικά αξιώθηκα :

1. 1.      Να συμμετάσχω στις εκλογές του 1985 στην τελευταία τιμητική θέση της λίστας του ψηφοδελτίου της Νέας Δημοκρατίας στο νομό μας .
2. 2.      Να δημιουργήσω και να διευθύνω , επί τρία χρόνια,    τμήμα μηχανογραφήσεως της Νέας Δημοκρατίας .
3. 3.      Να υπηρετήσω επί δύο χρόνια ως Πολιτικός Διοικητής του Αγίου Όρους .
4. 4.      Να διευθύνω τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος .
5. 5.      Να συμμετάσχω στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ολυμπιακής Αεροπορίας .
6. 6.      Να συμμετάσχω ως μέλος της Οικονομικής Επιτροπής  της Οικονομικής Επιτροπής της εκκλησίας της Ελλάδος .
                   Σε όλες αυτές τις θέσεις υπηρέτησα με ιδιαίτερο ζήλοκαι ευσυνειδησία.
                        Ακολουθώντας τις οικογενειακές αρχές των προγόνων μου , βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου Αλκιβιάδη και Γεωργίου Λούλη , ουδέποτε δέχθηκα οικονομική αποζημίωση ( μισθό ή αμοιβές συμβουλίων κ.λ.π.) για τις θέσεις εκείνες για τις οποίες προβλέπεται κάτι τέτοιο , διαθέτοντας μάλιστα σημαντικές χορηγίες για την επιτυχία των σκοπών της κάθε αποστολής μου .
                        Αισθάνομαι την υποχρέωση να αναφέρω όλα αυτά για να μην υπάρξει η εσφαλμένη εντύπωση πως υπήρξα αδιάφορος πολίτης για τα κοινά , επικεντρωμένος μόνο στις επιχειρηματικές ή οικογενειακές μου υποχρεώσεις και με τη συνείδησή μου πλήρως αναπαυμένη έχοντας πράξει το καθήκον μου . Επιπλέον , όμως , οι εμπειρίες , αλλά και οι δοκιμασίες , που βίωσα στο χώρο της πολιτικής και της εκκλησίας στα 35 χρόνια που πέρασαν , ήταν για μένα πολύτιμες και καθοριστικές για τη σχέση μου με τα κοινά .
                        Ούτε η συκοφαντική λάσπη και οι επιθέσεις που δέχθηκα από ¨συναγωνιστές¨ στον πολιτικό στίβο , στα πρώτα βήματα της ενασχόλησής μου με τα κοινά , ούτε η εξαπάτησή μου από ¨πνευματικούς πατέρες¨ με απομάκρυναν από τους χώρους αυτούς και δε μείωσαν ποτέ το ενδιαφέρον και την πίστη μου .
                        Είναι γεγονός πως τις τελευταίες δεκαετίες οι θεσμοί και οι αξίες σε όλους τους τομείς της κοινωνικής μας ζωής έχουν υποβαθμιστεί δραματικά , φυσικά μετά από τις επιλογές μας σε κόμματα και πρόσωπα .
                        Δυστυχώς όλοι βιώνουμε και γνωρίζουμε πλέον καλά την κατάσταση 
   της σημερινής θλιβερής πραγματικότητας .
                        Τα αποτελέσματα της χρεοκοπίας , τα άδεια ταμεία , ο τραυματισμένος ιστός της δημόσιας διοικήσεως , οι συνεχείς μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς , τα νέα δεδομένα που δημιούργησε η ΑΛΛΑΓΗ στον κοινωνικό προσανατολισμό της νέας γενιάς , η υποβάθμιση των κοινωνικών αξιών , η απαξίωση των θεσμών και η τρομερή διαφθορά , που όπως διαπιστώθηκε διάβρωσε όλα τα επίπεδα της κρατικής μηχανής , δημιούργησαν αυτή την κοινωνική τραγωδία .
                        Ολα αυτά οδήγησαν σε μία απογοητευτική και προβληματική πραγματικότητα αριθμών , θεσμών και αξιών που μόνον άνθρωποι πολύ υψηλού επιπέδου με ξεχωριστά χαρίσματα , εξειδικευμένη μόρφωση , εμπειρία , αντοχή και σπάνιες αρετές , μπορούν να αντιμετωπίσουν .
                         Έχοντας πλήρη επίγνωση των δικών μου δυνατοτήτων και αρχών , πιστεύω απόλυτα πως με τις υπάρχουσες συνθήκες θα απογοητεύσω όλους , όσοι με εκτιμούν και προσδοκούν από εμένα κάποιο σοβαρό αποτέλεσμα .
                          Αυτό που γνωρίζουν πλέον όλοι οι πολίτες , όπως και εγώ , είναι ότι τόσο στο χώρο της πολιτικής , όσο και της εκκλησίας , υπάρχουν ανέντιμοι ¨επαγγελματίες ¨, χωρίς ηθικούς φραγμούς , που βλέπουν στην ενασχόλησή τους με τα κοινά και τη θρησκεία ως μέσον πολιτισμού απολαμβάνοντας την αίγλη της εξουσίας .
                          Υπάρχουν όμως πάντοτε άξιοι και έντιμοι , που αγωνίζονται .
                          Στη σημερινή όμως προβληματική κατάσταση είναι απαραίτητες τόσο οι ειδικές γνώσεις , όσο και οι αντοχές που ειλικρινά εγώ δεν διαθέτω .
                          Πολλοί είναι εκείνοι που γνωρίζοντας τις ικανότητές τους , πιστεύουν πως μπορούν να ξεπεράσουν τα τεράστια προβλήματα του τόπου .
                          Ειλικρινά θαυμάζω την αισιοδοξία και την αυτοπεποίθησή  τους , ευχόμενος να πετύχουν .
                          Πιστεύω το εκλογικό σώμα να εκτιμήσει σωστά και να αναδείξει νέους , καλύτερους από την περασμένη γενιά στη οποία ανήκω , ώστε μετά από μερικές δεκαετίες , με σκληρή και έντιμη δουλειά να απολαύσουν οι πολίτες αυτού του τόπου ευτυχισμένες μέρες , όπως τους αξίζει .
                          Πάντως ευχαριστώ για άλλη μια φορά την ευγενική αναφορά στο όνομά μου .
                          Με ιδιαίτερη τιμή
                          Κωνσταντίνος Λούλης –Βόλος
                          Εφημ.¨Θεσσαλία¨ 19-1-2014
                            
                          

Καλό ταξίδι Ηλία ...

               Μαζί με το 2013 έφυγε από τον αιώνα μας και ο Ηλίας Λαλαούνης . Ήταν βράδυ της 30^ης Δεκεμβρίου όταν η Λίλα η αγαπημένη σύζυγός του Ηλία, μου τηλεφώνησε τη θλιβερή είδηση : ¨ Ο Ηλίας ανεχώρησε¨ μου είπε . Ανεχώρησε ο Ηλίας Λαλαούνης , ο δημιουργός , ο καλλιτέχνης , ο άνθρωπος που πήρε στα μαγικά του χέρια ένα κομμάτι χρυσού , το σμίλεψε σε κόσμημα εμπνευσμένο από τα περιδέραια , τα ενώτια , τα δαχτυλίδια και τα βραχιόλια , που φορούσε η Κληταιμίστρα , η ωραία Ελένη και οι θεές του Ολύμπου και αργότερα οι αυτοκράτειρες του Βυζαντίου και έτσι γεννήθηκε το πρώτο επώνυμο ¨σινιέ¨ ελληνικό κόσμημα με τη υπογραφή ¨ Ηλίας Λαλαούνης ¨ .

               Τα κοσμήματα του Ηλία Λαλαούνη δεν είναι μια γεωμετρική ψυχρή επένδυση από πολύτιμα μέταλλα και πετράδια . Τα κοσμήματα του Ηλία Λαλαούνη αφηγούνται ιστορίες πολιτισμών του παρελθόντος , αλλά και ιστορίες της τεχνολογίας του παρόντος . Τα φυτά , τα αστέρια ή ακόμη και το ανθρώπινο σώμα προσφέρουν υλικό στην ανεξάντλητη φαντασία του Ηλία Λαλαούνη , για να δημιουργήσει σειρές κοσμημάτων . Ακριβώς επειδή τα κοσμήματα αυτά έχουν τη δική τους προσωπικότητα αγαπήθηκαν από τον κόσμο . Όλες αυτές οι θαυμαστές δημιουργίες πέρασαν τα ελληνικά σύνορα και κατέκτησαν τον πλανήτη , απέκτησαν δική τους στέγη στην Μποντ Στρητ του Λονδίνου , στη Γενεύη , στη Ζυρίχη , στη Νέα Υόρκη και διαφημίζουν την Ελλάδα μέχρι το Τόκιο ή τη Μόσχα .

               Για όσους δεν τον είχαν γνωρίσει προσωπικά , ο Ηλίας Λαλαούνης ήταν ο ¨χρυσός Έλληνας¨, ο ταλαντούχος κοσμηματοποιός και ο επιτυχημένος επιχειρηματίας , που είχε καταφέρει να κτίσει το δικό του βασίλειο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό . Σε εκείνους που δούλευαν κοντά του ήταν ο σεμνός , εργατικός , έντιμος άνθρωπος , που τους θεωρούσε συνεργάτες και που μπορούσαν να βασίζονται σε αυτόν , στις δυσκολίες τους .

               Για την οικογένειά του ο Ηλίας Λαλαούνης ήταν ο σύζυγος , ο πατέρας , ο παππούς , που στήριζε , που άνοιγε δρόμους , που προστάτευε , που αγαπούσε , που είχε δώσει την καρδιά του ολόκληρη για να είναι όλοι γύρω του ευτυχισμένοι. Ο Ηλίας με την Λίλα απέκτησαν τέσσερις θυγατέρες , την Κατερίνα , την Δήμητρα , την Μαρία και την Ιωάννα , που μεγάλωσαν με αγάπη στο απλό σπίτι με τον μικρό κήπο του Ψυχικού και που συνεχίζουν από καιρό την επιχείρηση του πατέρα τους , με τις αρχές που εκείνος τους εδίδαξε . 

               Δεν είναι μια βιογραφία του Ηλία Λαλαούνη αυτό το άρθρο . Είναι ένα απλό αντίο στον άνθρωπο , που είχα θαυμάσει το έργο του , που είχα παρακολουθήσει από κοντά τους σημαντικούς σταθμούς της σταδιοδρομίας του , όπως όταν ανακηρύχθηκε μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών στο Παρίσι ή όταν έδωσε μια ομιλία στο Μουσείο ¨ victoria and albert ¨ στο Λονδίνο και που είχα επίσης συχνά παρευρεθεί στις φιλικές ανεπίσημες εκδηλώσεις , όταν μαζί με τη Λίλα άνοιγαν το σπίτι τους σε όλους τους φίλους κάθε Κυριακή πριν από τα Χριστούγεννα για να ανταλλάξουν ευχές για τις γιορτές και κάθε ¨Μεγάλη Παρασκευή¨ για να παρακολουθήσουν μαζί με την οικογένεια Λαλαούνη την λειτουργία του ¨Επιτάφιου¨ στο εκκλησάκι τους .

               Καλό ταξίδι ,  Ηλία ... θα σε θυμάμαι πάντα χαμογελαστό στο μικρό κατάστημα της Βουκουρεστίου από όπου δεν θα ¨αναχωρήσει ¨ ποτέ το πνεύμα σου .   

               

               ΑΛΕΞ. ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Καλή χρονιά-2014

΄Οσο κοινότυπο κι αν φαίνεται , η υγεία είναι το ζητούμενο κάθε χρονιά .

             Να στέκεσαι γερά στα πόδια σου , να μπορείς να χαίρεσαι τις νίκες και να μαθαίνεις από τις ήττες .

             Να απολαμβάνεις την οικογενειακή ηρεμία και να αντιπαρέρχεσαι σ’όποια δυσκολία .

             Καλή χρονιά και τα όνειρα του καθενός να πάνε ένα βήμα μπροστά .

             Εύχομαι να σταματήσουμε να μεγαλοποιούμε καταστάσεις που είναι ανούσιες . Να βλέπουμε τα πράγματα από τη θετική τους πλευρά .

             Να μη ξεχνάμε πόσο εφήμεροι είμαστε . Όπως έλεγε ο Τζιν Μόρισον : ¨ Η ζωή είναι ένα χαριτωμένο αστείο ¨ .

             Επειδή η ζωή είναι μικρή , ας ζούμε κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική . Αρκεί να έχουμε την υγεία μας .

             Καλή Χρονιά !

 

                                               Βόλος 1-1-2014

                                               Β.Παλαμηδάς

Μια θαρραλέα ¨ φωνή ¨

               Κάθε Κυριακή εκεί στα ¨ βορεινά ¨ της ¨ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ¨ φιλοξενείται μια τολμηρή και θαρραλέα ¨φωνή¨ .

               Είναι ο γνωστός στη κοινωνία του Βόλου και όχι μόνο συγγραφέας και πνευματικός άνθρωπος Γιάννης Μουγογιάννης .

               Εχει τον δικό του τρόπο γραφής ο αγαπητός Γιάννης . Με τον γραπτό του λόγο δεν υποκρίνεται , δεν προσκυνά , δεν ορρωδεί προ ουδενός . Λαμβάνει τα θέματά του από την καθημερινή πραγματικότητα . Τα αναλύει και τα ανατέμνει με τη δική του αντικειμενική και ακέραια ματιά και καταλήγει σε εκείνο που πρέπει να γίνει , δηλαδή στο ορθόν και το αληθές .

                Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα παρανομιών , σκανδάλων και ανομιών . Οι δημόσιες οικονομικές ατασθαλίες δεν έχουν ούτε αρχή , ούτε τέλος . Η ¨Λερναία ΄Υδρα ¨ των σκανδάλων , εδώ στην Ελλάδα μας , καλά κρατεί . Ένα αποκαλύπτεται , ενώ πολλαπλάσια υποβόσκουν και ¨κατατρώγουν¨ τις σάρκες ενός ¨ταλαιπωρημένου¨ σώματος , που λέγεται Ελλάδα .

                 Το ερώτημα που τίθεται είναι , τί κάνουμε ενώπιον αυτού του τραγελαφικού φαινομένου , όλοι εμείς οι Έλληνες . Η απάντηση :Τίποτε . Αρκούμεθα να το βλέπουμε , να το κατακρίνουμε και να αμπελοφιλοσοφούμε από τη σιγουριά και την άνεση του καναπέ .

                 Ευτυχώς , και είναι παρήγορο , υπάρχουν και οι εξαιρέσεις από τον κανόνα . Είναι κάτι φωνές που ¨μαστιγώνουν¨ , χτυπούν αλύπητα την παρανομία , τα σκάνδαλα , τη δημόσια διαφθορά . Ανάμεσα σ’αυτές τις φωνές είναι και αυτή του φίλου Γιάννη Μουγογιάννη .

                 Ακέραιος , ασυμβίβαστος , ακατάβλητος απέναντι σε όποια δημόσια παρανομία , χτυπά το κακό στις ρίζες του ζητώντας δικαιοσύνη και νέμεση .

                 Πολλές φορές επανέρχεται όταν βλέπει ότι δεν διορθώνεται κάτι στραβό και εδώ συναντά κανείς το μεγαλείο της προσωπικότητάς του .

                 Αγαπητέ Γιάννη , σε συγχαίρω για το θάρρος και τη δυναμική αντιμετώπιση των θεμάτων που σχολιάζεις και σου εύχομαι να είσαι ακμαίος , να έχεις υγεία και να συνεχίζεις με επιτυχία το πνευματικό σου έργο .

                  Βόλος 8-1-2014

                  Βασίλης Παλαμηδάς                                                                                                                                                                                                                                                                      

                

               

  

Γράμμα σ’ένα φίλο

              Αγαπητέ φίλε Δημήτρη καλημέρα και ¨ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ¨ .

              Το χθεσινοβραδυνό σου τηλεφώνημα , παραμονή Νέου Έτους πολύ με συγκίνησε και μου θύμισε το παλιό και όμορφο τραγούδι : ¨ Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά , φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις ... ¨ .

               Μου έφερες πίσω Δημήτρη παλιές όμορφες στιγμές . Μέ πήγες σε εκείνη τη χρυσή εποχή δεκαετίας του εξήντα (1960-1970) στα χρόνια της νιότης μας , που κάναμε τις όμορφες παρέες μας , με τα ξενύχτια μας , με τις τρέλες μας , με τα πάρτι μας .

              Ήταν όμορφα εκείνα τα χρόνια . Ήμασταν ελεύθεροι , δεν είχαμε δικές μας οικογένειες , απολαμβάναμε την καθημερινότητα . Με τα τραγούδια του Χατζηδάκη ,  Θεοδωράκη , Ξαρχάκου τραγουδώντας μεγαλώσαμε και εκείνα τα καλοκαιρινά βραδινά στη παραλία του Βόλου στη ¨Μινέρβα¨και στην ¨Κυψέλη¨, πως να τα ξεχάσει κανείς . Παρακαλούσαμε να μη ξημερώσει και χάσουμε τις όμορφες στιγμές , που  δημιουργούσαμε με τις συζητήσεις και τα πειράγματά μας .

               Πέρασαν δυστυχώς τα χρόνια και έπρεπε να πάρουμε τις μεγάλες αποφάσεις μας . Να δημιουργήσουμε ο καθένας την οικογένειά του . Το τολμήσαμε . Βρήκαμε τις άξιες συζύγους και συντρόφους και ξεκινήσαμε τη νέα μας ζωή . Ανοίξαμε δικά μας σπίτια , αποκτήσαμε παιδιά , γίναμε παππούδες και συνεχίζουμε .

               Αύτή είναι η ζωή Δημήτρη Παπαζαφείρη . Έκανα ένα σύντομο φλας-μπακ , στα χρόνια που περάσαμε . Απολογισμός : Κέρδη και Ζημιές . Κερδίσαμε , μπορώ να πω , βγήκαμε από το ¨τούνελ¨ της βιοπάλης . Σταθήκαμε τυχεροί , που είχαμε καλή υγεία και ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια .

               Τώρα παππούδες , πια , για άλλους ρόλους , για διαφορετικές αποστολές . Ζωή να έχουμε .

               Δημήτρη , επειδή καθώς γνωρίζεις είμαι φίλος του γραπτού λόγου σου αποστέλλω πέντε κείμενα , από αυτά που κατά καιρούς δημοσιεύτηκαν στη ¨ΘΕΣΣΑΛΙΑ¨ ελπίζω να τύχουν της θετικής κριτικής σου.

               Πολλούς θερμούς χαιρετισμούς στη σύζυγό σου από μένα και την Μαρίκα .

 

               Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 1-1-2014 .