Χριστουγιεννιάτικα κάλαντα 2018

                               Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα -  2018

               Καλήν ημέραν , άρχοντες κι ας μην είναι και τόσο ,

              ωστόσο επιτρέψτε μου πάραυτα να δηλώσω ,

               ότι μας πήραν τα λεφτά μέσα από την τσέπη

               και κάνει ο Πρωθυπουργός τάχατες πως δεν βλέπει .

               Καλήν ημέραν , άρχοντες , κι αν είναι ορισμός σας ,

               σας έκαναν να ντρέπεστε για τον άθλιο μισθό σας .

               το δώρο σας το έκοψαν με μιας με το μαχαίρι

                και μέχρι στα μπατζάκια σας το έβαλαν το χέρι .

                Χριστός γεννάται αύριον εν Βηθλεέμ τη πόλει

                κι εφάγαμε τη σύνταξη σε μια μέρα όλη !    

                Εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων

                και ΕΜΦΙΙΑ του έβαλαν και δι΄αυτόν τον λόγον .

                 Χριστού τη θεία Γέννηση να πω τις άγιες μέρες

                 κι ας έφαγαν το άμπακο του έθνους οι πατέρες ,

                 κι αφού τα έφαγαν καλά – καλά και τα μασήσαν ,

                 είπαν ¨ τα φάγαμε μαζί ¨ και μας κατηγορήσαν !

                 Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι το δόξα εν υψίστοις

                 και πρόβαλε Κατρούγκαλος , των πολιτών ο ψήστης !

                 Μας έκοψε τα ήπατα μαζί με τις συντάξεις

                 και σου’ρχεται ό,τι να κρατάς σ’αυτόν να το πετάξεις !

                 Μόλις τα έμαθε αυτά ο Βασιλεύς Ηρώδης ,

                  αμέσως ταράχθηκε κι έγινε θηριώδης ,

                  Κουτρούγκαλε , με πέρασες σε ευρεσιτεχνία ,

                  μωράκι έσφαξα  εγώ κι εσύ την κοινωνία !

                  Καλές γιορτές σας εύχομαι σε όλη  την Ελλάδα

                  Κι όπως είπε η ΕΜΥ ,θα έχουμε λιακάδα .

                  Με τον καλόν μας τον καιρό θα παρηγορηθούμε ,

                  γιατί , αν το σοβαρέψουμε , θα πάμε να πνιγούμε !

       

                 Εφημ. ¨ Δημοκρατία ¨ - 23/12/2018

                    

Τι φταίει ;

                                                                    Τι φταίει ;

                                                  Της παρακμής ο κώδωνας ηχεί .                      

                                                  Το όραμα δραπέτευσε και πάει …

                                                  Αφοπλισμένη στέκει η ψυχή 

                                                  κι η αλλοτρίωση τη θύρα σου χτυπάει …

                                                 

                                                  Έχει το κάθε τι διαβρωθεί .

                                                  Σαν γαιοσκώληκας ο φθόνος έρπει .

                                                  Χθες ήταν η κουβέντα σου σπαθί ,

                                                  Σήμερα το εφήμερο σε τέρπει .                                                                                                                                                                   

                                                          

                                                  Γύρω φαυλοκρατία επικρατεί .

                                                  Η αρετή τρικλίζει , παραπαίει .

                                               ¨ Νίπτει τας χείρας ¨ η πολιτική

                                                  Κι αναρωτιέσαι : Άραγε τι φταίει ;

                                                 Το σκέφτεσαι καλά ; Τι οφελεί ,

                                                 Του Σίσυφου να κουβαλάς το λίθο ;

                                                 Έκρινες τον Σωκράτη αφελή .

                                                Του Διογένη σνόμπαρες τον πίθο ,

                                              

                                               Ακόμα απορείς και λες τι  φταίει ;  

                                               Π.Δ. -Βόλος  

                                                

                                                                     

Αγαπώ την Ελλάδα ...

                                                       Αγαπώ την Ελλάδα …

               Ο Πατριωτισμός είναι μια πάγια και φυσιολογική κατάσταση , που μας συνοδεύει διαχρονικά . Όχι μόνο στην Ελλάδα , αλλά και παντού στον πλανήτη μας .              Είναι μια εσωτερική   ανάγκη και ένας ακατάβλητος πόθος του ανθρώπου , να ταυτίζεται   απόλυτα με την πατρίδα του που ζει . Εκεί είναι το πρώτο λίκνο του , η στέγη του , που τον δέχθηκαν καθώς γεννήθηκε . Στην πατρίδα αντίκρυσε  το πρώτο φως . ΄Εμαθε την μητρική του γλώσσα . Εκεί καλλιέργησε τη γη , που τον έθρεψε και τον πότισε με πολύ κόπο και ιδρώτα .         

               Κατά τον Αριστοτέλην ο άνθρωπος είναι ¨ κοινωνικόν ζώον ¨. Γι’αυτό και δένεται

με τους οικείους , με τους γείτονές του , τους χωριανούς του . Αναπτύσσει στέρεες σχέσεις με τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του . Μοιράζεται μαζί τους χαρές και λύπες . Δημιουργεί τη δική του φιλοσοφία , που την μορφοποιεί η ιδέα της Πατρίδας . Την αγαπά και θυσιάζεται γι’αυτήν : ¨ Πατρός τε και μητρός τε και των άλλων προγόνων

απάντων τιμιώτερον εστί η πατρίς και σεμνώτερον και αγιώτερον εν μοίζονι μοίρα και παρά Θεοίς και περί ανθρώποις τοις νουν έχουσιν . ¨ ( Σωκράτης ) . Θυσιάζεται γι’αυτήν γιατί θεωρεί πως δεν αξίζει να ζει , χωρίς τις χαρές της Πατρίδας .

              Γιατί νομίζετε πως οι Έλληνες  από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ,  λίγοι αυτοί πολέμησαν με τους πολλούς και νίκησαν ; Τους είδαμε στους Μηδικούς πολέμους , στην Επανάσταση του 21 , στο Έπος του 40 κ.α. ¨  Πατρίδα σαν τον ήλιο σου , ήλιος αλλού δεν λάμπει … ¨ . Δεν είμαστε σοβινιστές . Αλλά πια πατρίδα είναι στολισμένη με τόσα έπη , με αγώνες για τη λευτεριά και ανεξαρτησία ; Η Πατρίδα μας δεν βαρύνεται με γενοκτονίες και καθάρσεις . Ποτέ δεν ξεκλήρισε χιλιάδες αθώους με Κομμουνιστικά Γκούλακ και κρεματόρια του Γ’Ράϊχ .

              Ας κρατήσουμε , λοιπόν , την οικογένεια και την Πατρίδα ζωντανή κι ας μη ξεχνάμε ,   πως ο Πατριωτισμός είναι φυσιολογικό σύμπτωμα της ανθρώπινης φύσης και όχι παλαιομοδίτικο , που μας λανσάρουν οι απάτριδες και αλλόφρονες αντίχριστοι και άθεοι .

              Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 26-12-2018                          . 

  

Άρωμα γυναίκας

                                          Άρωμα Γυναίκας 

                        Η ώριμη γυναίκα δεν επιβάλλεται …

                        Κυριαρχεί …

                        Δεν είναι προκλητική …

                        Είναι ελκυστική …

                        Δεν είναι έξυπνη …

                        Είναι σοφή …

                        Δεν  υπαινίσσεται …

                        Είναι ξεκάθαρη …

                        Δεν ανησυχεί για την ποσότητα …

                        Προτιμά την ποιότητα …

                        Δεν βλέπει …

                        Παρατηρεί …

                        Δεν κρίνει …

                        Αναλύει  …

                        Δεν ελκύει …

                        Μαγεύει …

                        Δεν είναι εύκολη …

                        Είναι ευέλικτη …

                        Δεν ξαναγεννιέται …

                        Είναι διαρκώς σε άνθιση …

                        Δεν τις αρέσουν οι αλυσίδες …

                        Αγαπά την ελευθερία …

                        Δεν κρίνει …

                        Αναλύει …

                        Δεν ερωτεύεται απλά …

                        Αγαπά με την καρδιά της …

                        Δεν περπατάει μαζί σου …

                        Γίνεται συνοδοιπόρος της ζωής σου …

                        Δεν την καλύπτουν τα μέτρια …

                        Αναζητά τα ουσιώδη …

     Η ώριμη γυναίκα είναι ένα σύνολο ομορφιάς , που προέρχεται μετά από μάχες

και αγώνες , που την έκαναν πιο σοφή , πιο όμορφη και κυρίως      πιο   ξεκάθαρη

απέναντι στον εαυτό της .

   ¨ Αρχές και χάρες που πρέπει να έχει μια σωστή γυναίκα ¨ . Βόλος , 3-12-2018    .

  

Γιατί επέστρεψε ;

                                                      Γιατί επέστρεψε ;

          Ένας απρόσμενος , αν και όχι άγνωστος επισκέπτης σε χωριό του Θεσσαλικού κάμπου .  

Απόρησαν οι κάτοικοί του , όταν τον ξαναείδαν . Καμαρωτός – καμαρωτός , με το ασπρόμαυρο κουστούμι του , ¨ κροταλίζοντας ¨ το κοκκινωπό ράμφος του .

Είχε φύγει με όλες τις ¨επισημότητες ¨ πριν από κάνα δίμηνο . Νάτος πάλι  , όμως ,

να τους κοιτά αφ΄υψηλού , ως σύγχρονος στυλίτης …

         Άγιοι Ανάργυροι , τέλη Νοεμβρίου . Η επιστροφή ενός πελαργού παραξένεψε

εμάς τα νοήμονα δίποδα . Είχε αναχωρήσει μαζί με τα άλλα αποδημητικά , αλλά φαίνεται το μετάνιωσε . Έκπληκτοι , λοιπόν , χωριανοί , τον είδαν να θρονιάζεται ξανά στη φωλιά του . Εκεί στην κορυφή του στύλου και της φιλόξενης ¨ θέσης ¨ που προ καιρού έφτιαξε η επιχείρηση ηλεκτρισμού . Μόνος , αλλά ατρόμητος , άρχισε τις πτήσεις και τις προσγειώσεις του , ακόμη στο διπλανό γήπεδο του χωριού , αναζητώντας τροφή . Απορίες , ερωτήματα , ενδιαφέρον , συνόδευσαν την άφιξή του . Γιατί επέστρεψε ; Θα βρει να τρώει ; Θα αντέξει τον χειμώνα ; Ενημερώθηκε η Ορνιθολογική και ο τοπικός τους ¨σύνδεσμος ¨.  Θέσαμε και εμείς τα ερωτήματά μας . Οι πελαργοί , λοιπόν , μεταναστεύουν προς την Αφρική , χρησιμοποιώντας εναέριες διαδρομές μόνο ¨όμως ¨ πάνω  από τη στεριά . Γι’ αυτό και δεν φεύγουν νότια , αλλά βορειοανατολικά για να περάσουν μέσω Μακεδονίας και Θράκης στην Τουρκία και από εκεί γραμμή για το νότο .

       Ωστόσο δεν είναι σπάνιο κάποια άτομα να παραμείνουν στον τόπο διαμονής τους . Αυτό συνήθως συμβαίνει  από νεαρά και άπειρα πουλιά ( όπως στην περίπτωσή μας ) ,  ή  από γηραιά που δεν έχουν τις δυνάμεις για το μακρύ ταξίδι .

       Είναι ανθεκτικά , βρίσκουν έστω και δύσκολα την τροφή τους . Ωστόσο αν πέσει βαρυχειμωνιά , είναι πολύ πιθανό να πετάξουν νότια , στον ελλαδικό χώρο , αναζητώντας πιο ήπιες συνθήκες .

       Σε κάθε περίπτωση , αγώνα επιβίωσης θα δώσει το λελέκι , έχοντας την συμπάθεια και την έγνοια των κατοίκων του χωριού .

       Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 4/12/2018       

Που εχάθησαν ;

                                                              Που εχάθησαν ;

           Ασφυκτιών καθ’ημέραν  και ανηλεώς σφυροκοπούμενος , υφ’ όλων των δεινών , άτινα εσωρεύθησαν ένεκεν σοβούσης και υπό των ανικάνων ηγετών προκληθείσης κρίσεως , ευρίσκω ανακούφισιν ανατρέχων εις τα παρελθόντα .

           Που εχάθησαν εκείνοι οι άνθρωποι , οι σοβαροί , οι έντιμοι , οι υπεύθυνοι , οι εύθικτοι ;  Πως πλεονάζουν σήμερον οι ιδιοτελείς , οι εγωπαθείς , οι ανενδοιάστως υποκείμενοι εις πάθη αλγεινά , οι ενεργούντες πέραν της αληθούς των ανθρώπων φύσεως . Τότε είχομεν έλλειψιν χρημάτων , αλλά περίσσευμα ηθικών προθέσεων . Σήμερον , έχομεν τα πάντα , αλλά οδυρόμεθα , ως βαρέως αλγούντες . Πάσχομεν ,  υφ’ ενός ακαταλήπτου κενού και φόβου οδυνηρού , διαρκούς και αορίστου .

          Πως εχάθη ο γείτων ; Πως έσβησε η ζώσα αληθής φιλία ; Πως ηρημώθη εκ πίστεως και αγάπης η ψυχή μας ; Τα πάντα ήλλαξαν σήμερον . Που εκείνος ο άρτος , ο υπό των μαγικών χειρών της μητρός μου ζυμωθείς και οπτός εις φούρνον πυροδοτούμενον δι’ευφλέκτων πρίνων , όστις ευωδίαζε προκλητικώς ; Εύκλεκτος δε και ευφροσύνως αναλισκόμενος μετά τινας ελαίας και ολίγον τυρόν . Κυρίως δε αθώος πάσης νοσογόνου προσμείξεως .

           Τα αισθήματα ημών , ου ην , αλλά και αι αισθήσεις ημβλύνθησαν ή επορώθησαν .

Δεν έχομεν γεύσεις αληθείς , οσμάς ευωδίας , ήχους ευηκόους , αλλά και θεάματα  τέρποντα αληθώς την ψυχήν .

           Πως τα εύοσμα άνθη απώλεσαν το άρωμά τους ; Βάρβαροι ήχοι καταδυναστεύουσι την ακοήν μας . Οικτρά θεάματα αναιρούσι τας άλλοτε λεπτάς επιλογάς μας .

           Ματαίως αναζητώμεν ανάλλημα , ίνα σταθώμεν ορθοί , προ του μαίνοντος και σαρωτικού τοις πάσι θρασυτάτου κοινωνικού στροβίλου .

           Βέβαιον ει , ότι σήμερον έχομεν πλήρη μεν στόμαχον , αλλά δυσαναπλήρωτον της ψυχής ημών κενόν .

          ¨ Τα καθημερινά ¨ - Κ.Π. – Λάρισα 2018      .                                

Ένθα κλίμα ευαγές

                                                        Ένθα κλίμα ευαγές

          Διακοπές στη Ραψάνη . Διάγω εν απολύτω ευφροσύνη τας ημέρας του θέρους εν Ραψάνη , ένθα κλίμα ευαγές και περιβάλλον αγλαόν τέρπει πλουσίως τας ψυχάς .              

          Κύματα Ολυμπίου αύρας εκχύονται  εκ του όρους των Θεών , έως τας υπωρείας αυτού .Το κατώφλιον , έτι και του ελαχίστου οικίσκου , είναι εστραμμένον προς μίαν θέσιν αφθάστου αίγλης και απαράμιλλού ομορφιάς , ήτις απλούται έως της γραφικής  κοιλάδος , της κατέναντι υψουμένης Όσσης και των γραφικών παραλίων . Οι ρύακες , όσοι διεσώθησαν εκ της αφρόνου μανίας των κατοίκων και δεν ετάφησαν υπό τσιμέντου μετά των γραφικών ¨ καλντεριμιών ¨ κελαρύζουσιν ευήκοοι  ακαταπαύστως . Ο ήχος των  συνοδεύει τους τετερίζοντας τέτιγας , από όρθρου βαθέως , έως και της επ΄εσχάτων εσπέρας .

          Ο δε θρους  των δασυφύλλων πλατάνων με συντροφεύει ευφροσύνως και δη τας πρωινάς ώρας , ομού μετά των γιγάντων της Αρχαίας και συγχρόνου Γραμματολογίας , αλλά κι αυτών των υφ΄ ημών καθ’ εκάστης καταγεγραμμένων ενδιαφερόντων και τερπνών σχολίων σας , εις τας στήλας της εγκρίτου και αγαπητής ¨ Ελευθερίας ¨ .

          Θα ήμην ευτυχής , εάν υλοποιούσες την δοθείσαν υπόσχεσίν σου , όπως προσέλθεις και συναπολαύσωμεν το εύγεστον ¨ κεμπάπ ¨ , μετά του θαυμασίου ¨ μπρούσκου ¨ . 

          Η Ραψάνη προ ολίγων δεκαετιών έσφυζε από πληθυσμόν . Το Σχολείον ηρίθμη περί  τους 360 μαθητάς . Σήμερα μόνον ελάχιστα παιδία μεταβαίνουσιν εις Πυργετόν διά την βασικήν των Εκπαίδευσιν . Διαρκούντος του Χειμώνος , ελάχιστοι παραμένουσιν εν τω χωρίω . Κυρίως , προβάλλοντες ανά τας ρύμας , ωσεί φαντάσματα .

          Από του Ιουνίου , όμως , καταφθάνουσιν , οι ανά την Ελλάδα και κυρίως την Γαλλίαν ξενιτεμένοι μας . Μέχρι και της 15^ης Αυγούστου η Ραψάνη επαίρεται δια το σφρίγος και την ζωντάνια .

          Εν Ραψάνη λειτουργεί σήμερον αξιόλογος βιβλιοθήκη , υπό την Διεύθυνσιν της κ. Χάϊδως Πανταζή. Η Κυρία αυτή , εξαιρετικώς ευγενής , προσηνής διά την οργάνωσιν  , ου

μην της αρίστης βιβλιοθήκης ,αλλά και διά άλλας ατελευτήτους και ποικίλας ενασχολήσεις της .

          Καθ’ έκαστον θέρος , ότε το χωρίον λαμπρύνεται , από τας αγνάς αγγελικάς φωνάς πολλών παίδων , η βιβλιοθήκη γέμει εξ αυτών . Ταύτα ενθουσιώδη , ανέρχονται καθ’ εκάστην εις την φιλόξενον στέγην της κ. Χάϊδως . Η ψυχή δε αυτής γέμουσα εκ του ¨ Εκπαιδευτικού ¨ ιδεώδους  , μετ’ απαραμίλλου ζήλου και αφιλοκερδώς αναλίσκεται εις έργον ανθρωπιστικόν . Αύτη εστί , κηρός ανημμένος , τήκων αενάως , δια την φώτισιν Ελληνοπαίδων . Πραγματοποιεί εκδρομάς , κάμει εκδηλώσεις νυκτερινάς .

          Ποιεί χρήσιν του   Ουγκώ , όστις είπεν :  ¨ Δύο τινά πληρούσι την ψυχήν μου . Ο έναστρος Ουρανός , υπέρ εμέ  και η ηθική τάξις εν εμοί ¨ . Βραβέυει δωρητάς ,

  Οργανώνει Συνέδρια και τινα άλλα , ων ουκ έστιν αριθμός . Ευγενεστάτη , Πρώτη να εξυπηρετήσει τους πάντας με ένα γλυκύν λόγον , ου μην , αλλά και με εν διαρκές γλυκύτατον χαμόγελον . Η κ.  Χάϊδω είναι αναμφισβήτητα αγλάϊσμα του χωρίου , προς ην ταπεινώς εκφράζω αυτή , τον ειλικρινή μου σεβασμό και συγχαρητήρια . Κ.Π.-Λαρ.

                                                                                                                                                                                                         

Μη σταματάς να γράφεις

                                                        Μη σταματάς να γράφεις

               Αγαπητέ Δημήτρη καλημέρα .

               Την περασμένη Κυριακή 16-12-2018 , συγκινήθηκα , ειλικρινά , πάρα πολύ διαβάζοντας από τις στήλες της φιλόξενης ¨ Θεσσαλίας ¨ τις σχετικές πληροφορίες , που σου έδωσε και δημοσίευσες ο αείμνηστος πατέρας μου Πέτρος , για εκείνους τους πρώτους  δύσκολους μήνες  αποκατάστασης των  οικιστών προσφύγων στο Βόλο , μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 .

               Ακούραστος ερευνητής , δεινός συλλέκτης , άριστος μελετητής του κάθε προσφυγικού στοιχείου , ανά πάσαν στιγμήν ανακύπτοντος , ο φίλτατος Δημήτρης Κωνσταντάρας , ασχολείται , δεκαετίες ολόκληρες , αποκλειστικά με τα ¨ Μικρασιατικά ¨ , την καταγωγή μας , τις ¨ ρίζες ¨ μας .

              Έγραψες 12 βιβλία , αγαπητέ Δημήτρη , για τον ζεριζωμένο Ελληνισμό της Μικράς

  Ασίας , που μέσα σε λίγες μέρες εγκατέλειψε σπίτια και περιουσίες και ήρθαν  γυμνοί και ξυπόλητοι στη Μητέρα Πατρίδα . Είμαι τυχερός , που διάβασα όλα τα γραπτά πονήματά σου και συμπλήρωσα , έτσι , γνώσεις που μου έλειπαν  μετά τις ιστορικές αφηγήσεις των δικών μου .

             Μη σταματάς να γράφεις , αγαπητέ Δημήτρη . Εμείς θα ¨ φύγουμε ¨ κάποια μέρα . Το έργο σου , όμως , θα παραμείνει διαχρονικό στις βιβλιοθήκες , μια παρακαταθήκη , μια ¨ ζωντανή ¨ κληρονομιά στις επόμενες γενιές , να διαβάζουν και να μαθαίνουν για τις ¨ ρίζες ¨  τους , για την καταγωγή τους .

             Αυτά τα ολίγα Δημήτρη μου . Ο Καλός Θεός να σου δίνει υγεία και δύναμη για τη συνέχεια …

             Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 18-12-2018