Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Λεονάρντο Ντά Βίντσι


               Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι (1452-1519) υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες ιδιοφυϊες στην ιστορία της ανθρωπότητας .

               Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι . Εκείνοι που βλέπουν , εκείνοι που βλέπουν όταν τους δείχνουν και εκείνοι που δεν βλέπουν . Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι ήταν ο άνθρωπος που έβλεπε και μέσα από τα έργα του και προσπάθησε να κάνει τους άλλους να δουν .

               Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που οι περισσότεροι γνωρίζουν σαν ζωγράφο . Ο ίδιος ήταν γλύπτης , εφευρέτης , αρχιτέκτων και μηχανικός . Πλήθος ανακαλύψεων και κατασκευών υπήρξαν αποτέλεσμα δικής του εργασίας .

               Κατά την παραμονή του στο Μιλάνο ζωγράφισε τον ¨Μυστικό Δείπνο¨ .

               Η Φλωρεντία ήταν η πόλη που γέννησε την ¨Τζοκόντα¨, τη γυναίκα με το μυστηριώδες χαμόγελο . Τον μικρό πίνακα που οι άνθρωποι περιμένουν κατά χιλιάδες στη ουρά , για να θαυμάσουν.

               Τον πίνακα που εκλάπη στις 22 Αυγούστουν 1911 . Λίγες ώρες μετά τη δήλωση του διευθυντή του Λούβρου , ότι κανείς δεν μπορούσε να κλέψει τη ¨Μόνα Λίζα¨, οδηγησε στο κλείσιμο των συνόρων της χώρας και σε μια «εθνική εκστρατεία» των Γάλλων , προκειμένου να τη βρουν και να τη τοποθετήσουν στο διασημότερο μουσείο του κόσμου . 

 

 

 

 

 

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΕΙΟΙ ΔΗΜΟΙ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ


               (ΕΚΛΟΓΕΣ 7-11-2010)

 

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΕΙΟΣ ΔΗΜΟΣ ΒΟΛΟΥ

 

ΔΗΜΟΣ ΒΟΛΟΥ-ΠΛΗΘ.82439-ΕΔΡΕΣ 28

        >>    N.IΩΝ.  -     >>    31929-    >>     11

        >>    ΑΙΣΩΝ.-      >>      3031-   >>        1

        >>    Ν.ΑΓΧ. -      >>      7411-   >>        2

        >>    ΙΩΛΚΟΥ     >>      2071-   >>        1

        >>    ΠΟΡΤΑΡ.    >>      3201-    >>       1

ΚΟΙΝ/ΤΑΜΑΚΡΙΝ.   >>        898-    >>       1

ΔΗΜΟΣ ΑΓΡΙΑΣ       >>       6112-   >>       2

        >>    ΑΡΤΕΜΙΔΑΣ         4583    >>       2

                                                     ΣΥΝΟΛΟ=49

 

KΑΛΛΙΚΡΑΤΕΙΟΣ  ΔΗΜΟΣ  ΑΛΜΥΡΟΥ

 

ΔΗΜΟΣ ΑΛΜΥΡΟΥ-ΠΛ.  12987-ΕΔΡΕΣ 17

       >>     ΣΟΥΡΠΗΣ - >>     4314-   >>        5

       >>     ΠΤΕΛΕΟΥ - >>      2881   >>         4

ΚΟΙΝ/ΤΑ-ΑΝΑΒΡΑΣ- >>       987    >>         1

                                                     ΣΥΝΟΛΟ= 27

 

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΕΙΟΣ  ΔΗΜΟΣ ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ

 

ΔΗΜΟΣ ΚΑΡΛΑΣ –ΠΛΗΘ.6198- ΕΔΡΕΣ  11

       >>     ΦΕΡΩΝ   -    >>     6116 -   >>        14

ΚΟΙΝ/ΤΑ-ΚΕΡ/ΔΙΟΥ  >>       762-    >>          2

                                                     ΣΥΝΟΛΟ=   27

 

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΕΙΟΣ ΔΗΜΟΣ ΝΟΤΙΟΥ ΠΗΛΙΟΥ

 

ΔΗΜΟΣ ΑΡΓΑΛΑΣΤΗΣ ΠΛ.2158-ΕΔΡΕΣ    5

        >>    ΑΦΕΤΩΝ            >>  1838-   >>         4

        >>    ΜΗΛΕΩΝ           >>   3513-  >>         8

ΔΗΜΟΣ ΣΗΠΙΑΔΟΣ-ΠΛΗΘ.2358-ΕΔΡΕΣ   6

ΚΟΙΝ/ΤΑ ΤΡΙΚΕΡΙΟΥ    >>   1696-    >>       4

                                                      ΣΥΝΟΛΟ  =27

 

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΕΙΟΣ ΔΗΜΟΣ ΖΑΓΟΡΑΣ-ΜΟΥΡΕΣΙΟΥ

 

ΔΗΜΟΣ ΖΑΓΟΡΑΣ   ΠΛΗΘ. 3829-ΕΔΡΕΣ  12

      >>      ΜΟΥΡΕΣΙΟΥ   >>    3107-   >>         9

                                                      ΣΥΝΟΛΟ =  21

 

 

ΔΗΜΟΣ ΣΚΟΠΕΛΟΥ ΠΛΗΘ.4696-ΕΔΡΕΣ 17

     >>       ΣΚΙΑΘΟΥ          >>    6160-    >>     21

     >>       ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ   >>    2700-    >>     17

(ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΤΩΝ ΝΗΣΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΣΠΟΡΑΔΩΝ
  ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΑΥΤΟΝΟΜΟΙ

Νίκος Καζαντζάκης


               Ο συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης (1883-1957) είναι ένα ζωντανό σύμβολο της μεγαλοσύνης του ανθρώπου , της ικανότητάς του να υψώνεται πάνω από την αυτοσυμπόνια . Είναι ¨μεγάλος¨ γιατί είναι ολοκάθαρα ανθρώπινος , γιατί κατάφερε να νικήσει τη δυσπιστία στον εαυτό του κάνοντάς την μέρος του μύθου του διακηρύσσοντας ότι ο άνθρωπος πέφτει πάντα στην απελπισία αλλά η μοναδικότητά του  σ’αυτόν, τον βοηθάει να βρει τρόπους να υψωθεί .

              Είναι ένα σύμβολο σαν το Σύσιφο που σπρώχνει τον βράχο να τον ανεβάσει στο βουνό , ενώ γνωρίζει πως θα κατρακυλήσει πάλι . Τον Προμηθέα που υποφέρει κάθε μέρα, όμως δοξάζει το πνεύμα του θεού .

              Όμως πάνω απ’όλα υπάρχει η χαρά της ύπαρξης της ζωής και αυτή είναι η βαθιά ρίζα της μεγαλοσύνης του Καζαντζάκη .

              Β.Π.-Βόλος, 27/9/13 .   

 

 

 

 

 

 

 

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ


ΤΑ ΠΡΟΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΑ ΖΑΛΑ…

 

Ρωτήσαμε το Ιερό Μαντείο της Παλλάδος:

Ποια θα ‘ταν μια ιδανική κυβέρνηση τσ’ Ελλάδος.

Κι ήρθε ο χρησμός ξεκάθαρος, χωρίς ήξεις – αφήξεις,

με επισημάνσεις σοβαρές αλλά και επιπλήξεις:

«Δεν θα σας σώσουν, άσωτοι! οι άξιες κυβερνήσεις,

μα μόνο η σκληρή δουλειά κι οι λίγες απαιτήσεις.

Ή του πλανήτη τους σοφούς θα ‘χετε κυβερνήτες

ή τενεκέδες – ξόανα – γαϊδάρους*… και κοπρίτες,

καμιά δεν θα ‘χουν διαφορά αυτών τα πεπραγμένα

την ώρα που τα ζάλα σας είν’ προσυμφωνημένα…

Την ώρα που απ’ τα δανεικά είστε εξαρτημένοι

κι όλη η περιουσία σας είν’ υποθηκευμένη.

Την ώρα που η χώρα σας τίποτε δεν παράγει

και κείνα που εξήγαγε σήμερα τα εισάγει.

Την ώρα που απ’ τους δανειστές νέα λεφτά ζητάτε

και τα παλιά χρωστούμενα, λέτε θα τους τα φάτε.

Κι όταν δεν καταφέρνετε να συνεννοηθείτε

πώς από την οδυνηρή τη θέση σας θα βγείτε…

Γι’ αυτό να βάλετε μυαλό, σφίξετε το ζωνάρι,

βοηθείστε! τους πολιτικούς και πάρτε το χαμπάρι:

Αν όλοι τις ευθύνες σας δεν τις επωμισθείτε ,

αν δεν αποφασίσετε να νοικοκυρευτείτε…

Αν γνήσιο «πρωτογενές πλεόνασμα» δεν δείτε

κι αν δεν παράξτε αγαθά, θα εξαθλιωθείτε…

Παύλος Πολυχρονάκης – Σεπτέμβριος 2013

 

Η γη της Ελλάδος


                    Ξεύρεις την γην που ανθεί

                    φαιδρά πορτοκαλέα

                    και κοκκινίζει η σταφυλή  

                    και θάλλει η ελαία ;

                    Ω! δεν την αγνοεί κανείς,

                    είναι η γη η Ελληνίς .

 

                    Ξεύρεις την γη, ήτις παντού

                    με αίματα εβάφη,

                    όπου κοιλάδες και βουνά

                    είναι τυράννων τάφοι ;

                    Ω! δεν την αγνοεί κανείς,

                    Είναι η γη η Ελληνίς .

 

                    Γη μήτηρ παλαιών θεών

                    και νέων ημιθέων,

                    γη αναμνήσεων κλεινών

                    και γη ελπίδων νέων ;

                    Ω! δεν την αγνοεί κανείς,

                    είναι η γη η Ελληνίς.

 

                                   Άγγελος Βλάχος (1838-1920) 

                                   

Ο κύριος Σπύρος ...


               Τον γνώρισα  πριν από λίγα χρόνια . Ψηλός , σοβαρός , αποφασιστικός , μάχιμος . Στην αρχή είχαμε μόνο μια καλημέρα , όταν ερχόταν στα γραφεία της εφημερίδας για να αφήσει κάποια ανακοίνωση του πολυαγαπημένου του Συλλόγου Γερμανόγλωσσων Μαγνησίας ή να μας ενημερώσει για κάποια εκδήλωση , που είχε σκοπό να πραγματοποιηθεί . Με τον καιρό άρχισα να τον συμπαθώ . Πέρασαν χρόνια για να αρχίσουμε να ανοιγόμαστε ο ένας στον άλλον , να πούμε κάτι παραπάνω από τις κλασικές χαιρετούρες , να κατανοήσω ότι πίσω από το αυστηρό στυλ του κ. Σπύρου , υπήρχε ένας άνθρωπος με χιούμορ , απίστευτη όρεξη για ζωή , που ήθελε να κάνει πράγματα , να προσφέρει , να καταφέρει , να φέρει πιο κοντά τους Γερμανούς με τοους Έλληνες . Άνθρωπος που έζησε και δούλεψε για πάνω από 40 χρόνια στη Γερμανία , παντρεύτηκε εκεί , έφτιαξε τη ζωή του και μια ευτυχισμένη οικογένεια . Όταν συνταξιοδοτήθηκε πια , αποφάσισε μαζί με την αγαπημένη του γυναίκα να έρθουν στο Βόλο , για να περάσουν τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους . Κι δεν έκατσε με σταυρωμένα τα χέρια . Δραστηριοποιήθηκε

Έτρεξε , αγωνίστηκε , όχι μόνο για το Σύλλογο Γερμανόγλωσσων , αλλά και για το σύλλογο που έφτιαξε για τα αδέσποτα ζώα .

              Πριν λίγες μέρες είχε έρθει σταγραφεία μας . Πάντα εκτός από την Καλημέρα , συνήθιζε να κάνει σε όλους χειραψία , δείχνοντας έτσι με αυτόν τον τρόπο την ευγένειά του .

              Αστειεύτηκε μαζί μου γιατί εγώ είχα βάλει μακρυμάνικο , ενώ εκείνος , όπως μου είπε , ζεσταινόταν πολύ ακόμα . Ήταν ευδιάθετος , γεμάτος από ζωή και πάντα ορεξάτος για δουλειά , για προσφορά .

               Θυμάμαι πόσο χαρούμενος ήταν στη τελευταία εκδήλωση του καλοκαιριού , που είχα πάει και εγώ , στην οποία παραβρέθηκε και ο γιος του που είχε έρθει από τη Γερμανία για καλοκαιρινές διακοπές και για να δει τους γονείς του .

               Και λυπάμαι πολύ , αγαπημένε μου αναγνώ στη , που ο κ. Σπύρος Μπαστούνης δεν είναι πια μαζί μας .

               Θα μας λείψει πολύ . Και πιστεύω ότι θα λείψει και από τους φίλους τους Γερμανόγλωσσους , που κατάφερα να τους ενώσει . Θα λείψει και από το Βόλο . Γιατί πάντα θα είναι αναντικατάστατος ένας άνθρωπος τόσο δραστήριος , τόσο αποφασισμένος να κάνει πράγματα , τόσο δυναμικός , τόσο δημιουργικός

                Η τελευταία του σκέψη ήταν να πραγματοποιήσει μια γιορτή μπύρας στη παραλία του Βόλου , έτσι ώστε Γερμανοί καί Έλληνες να συσφίξουν τις σχέσεις τους , περνόντας ταυτόχρονα όμορφα . Μια σκέψη που πρέπει να φροντίσουμε όλοι όσοι γνωρίσαμε τον κ. Σπύρο , να την πραγματοποιήσουμε εμείς για χάρη του και να την αφιερώσουμε στη μνήμη του . Είμαι σίγουρη ότι από εκεί επάνω θα χαμογελά και θα νιώθει καλά . Καλό ταξίδι κ. Σπύρο ...

 

Κατερ. Καρεκλίδου-Εφ.¨ΜΑΓΝΗΣΙΑ¨Βόλος 21/9/13 .

               

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Έτσι αποφάσισε η ιστορία ...


               Την είδηση μετέδωσαν τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων . ¨ Δεν μετακινείται το Μαυσωλείον του Λένιν . Παραμένει στη ¨Κόκκινη Πλατεία¨. Ανώτερος αξιωματούχος του Κρεμλίνου δήλωσε σχετικώς . ¨Αναγνωρίζουμε ότι είναι άσχημο να υπάρχει ένας χώρος ταφής στο κέντρο της Μόσχας από το 1924 . Αλά τι να κάνουμε . Έτσι αποφάσισε η ιστορία . Δεν πρέπει να τη διαγράψουμε και ούτε σκέψη δεν υπάρχει τώρα να τεθεί το θέμα σε συζήτηση , αφού στη χώρα υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα ¨ .

               Γιατί μεταφέρω όλα τα παραπάνω . Θα μαντέψατε ασφαλώς , αγαπητοί μου αναγνώστες . Γιατί στην Ελλάδα μας , τη χώρα ¨της φαιδράς πορτοκαλέας ¨ , συμβαίνουν εντελώς αντίθετα πράγματα . Όπως όλοι γνωρίζουμε ο θεσμός της βασιλείας ίσχυσε στη χώρα μας πάνω από εκατό χρόνια . Φυσικό είναι το πέρασμά του να άφησε ανάκτορα , μέγαρα , μνημεία , ανδριάντες , ονοματοδοσίες λεωφόρων , πλατειών , πάρκων κ.λ.π. Όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα ¨κομμάτι¨ της ιστορίας μας , ένα μέρος του εαυτού μας .

                Εμείς τι κάνουμε για όλα αυτά ; Αντί να διατηρούμε σε μουσειακό επίπεδο και να τα αξιοποιούμε τουριστικά , έχουμε εξαπολύσει ένα διαρκή πόλεμο σε ό,τι θυμίζει ¨στέμμα και βασιλιά ¨ . Σε ό,τι θυμίζει ¨ Βασιλική Δυναστεία ¨.

                Πρέπει το ταχύτερο να συνέλθουμε . Να πούμε ένα μεγάλο όχι σε πολιτικές ¨αγκυλώσεις¨ , σε παλαιοκομματικές νοοτροπίες . Να αγκαλιάσουμε τα ιστορικά απομεινάρια και να τα προστατεύσουμε . Όπως κάνουν όλοι οι πολιτισμένοι λαοί , όλες οι αναπτυγμένες χώρες .

 

               Β.Π. – Βόλος 22-9-2013 .  

 

Καραμούζας Αποστόλης


               Η νεολαία του Βόλου ούτε καν τον γνώρισε . Για τους παλιούς Βολιώτες , το όνομα Αποστόλης Παρασκευάς ή Καραμούζας , λέει πολλά .

               Tο επάγγελμα του ήταν ¨ Εκκενώσεις βόθρων ¨ και το εξασκούσε πολλά χρόνια πριν τον τελευταίο πόλεμο . Γυρνούσε στους δρόμους της πόλης και με τη δυνατή φωνή του ¨καλούσε¨ τους πελάτες του . Από εκεί ¨πήρε¨ και το παρατσούκλι καραμούζας .

                Ζούσε μόνος του . Δεν είχε οικογένεια . Στα χρόνια του μεσοπολέμου , τότε που ήταν νέος και η δουλειά του είχε την ¨επαγγελματική της ακμή¨, ο Καραμούζας είχε ¨ανοικτή αγκάλη ¨, στους πτωχούς , στους πάσχοντες , στους γέροντες στα πτωχά παιδιά . Βοηθούσε , ενίσχυε οικονομικά τους ¨μη έχοντας ¨, για να μεταχειρισθούμε λόγια της εποχής μας . Δεν ζητούσε ανταλλάγματα , ¨ έδινε ¨ ό,τι μπορούσε και με το παραπάνω . Στα χρόνια της Κατοχής , τα ¨μαύρα χρόνια¨, που η πείνα ¨θέριζε¨ και το επάγγελμά του ακόμη ¨ έβγαζε λεφτά ¨ , δεν έκανε κομπόδεμα , δεν έκανε μπαούλο τις οικονομίες του . Τα ¨έδινε όλα¨ για να απαλύνει όσο μπορούσε τη φτώχεια και τη δυστυχία των συμπολιτών μας .

               Και ήρθαν τα δύσκολα χρόνια , τα χρόνια της παρακμής , για τον Καραμούζα . Η τεχνολογία ¨ εισέβαλλε ¨και στο επάγγελμά του . Αυτόματα βυτιοφόρα αυτοκίνητα αντικατέστησαν τους κουβάδες και τα βαρέλια του Καραμούζα . Η καθιέρωση του συστήματος της Αποχέτευσης στους Δήμους του πήραν όλη τη δουλειά .

               Με πολλά χρόνια στη πλάτη , χωρίς δουλειά , μόνος και άστεγος ¨βγήκε¨ στην επαιτεία και στο έλεος των Βολιωτών . Όπου και να πήγαινε , όποια πόρτα κι αν χτυπούσε κάτι θα του έδιναν , γιατί ο κόσμος γνώριζε την καλή του καρδιά και την κοινωνική του προσφορά στη πόλη

              ¨ Ένας αλήτης με καρδιά ¨, πέθανε , έγραψαν οι τοπικές εφημερίδες . Αυτό το θλιβερό άγγελμα , τέλη της δεκαετίας του 60 , ήταν για τους Βολιώτες ο θάνατος του Καραμούζα .      Β.Π. – Βόλος , Σεπτέμβριος 2013 .

 

 

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Γύριζε μη σταθείς ποτέ ...


Το 1896 με τη χρεοκοπία η χώρα οδηγήθηκε σε Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο . Το πολιτικό σύστημα κατέρρευσε και ο λαός για πολλά χρόνια έζησε σε μεγάλη δυστυχία και φτώχεια . Αν όλα αυτά σας θυμίζουν τα όσα περνάμε σήμερα δεν είστε καθόλου λάθος . Ωστόσο , εκείνη την εποχή γράφτηκαν μερικά εξαιρετικά ποιήματα , που τα διαβάζεις σήμερα και έχεις την εντύπωση ότι είναι συγκαιρινά μας . Κι όμως μας χωρίζουν 100 χρόνια και βάλε Είναι εκείνη η στιγμή που ο ποιητής συναντιέται με την ιστορία . Ένα ποίημα του Κωστή Παλαμά , το 1908 . Τίτλος του ¨Γύριζε¨ :

              ¨Γύριζε , μη σταθείς ποτέ , ρίξε μια πέτρα μαύρη ,

               ο ψεύτης είδωλο είν’εδώ , το προσκυνά η πλεμπάγια .

               Η αλήθεια τόπο να σταθείς μια σπιθαμή δεν θάβρει

               Αλάργα . Μύρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια .

               Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους

                Κι απ’τους χαλκοπράσινους η πολιτεία πατιέται .

                Χαρά στους χασομέρηδες ! Χαρά στους αρλεκίνους

                Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται .

                Δεν έχεις Όλυμπε , θεούς , μηδέ λεβέντες Όσσα ,

                Ραγιάδες έχεις , μάννα γη , σκυφτούς για το χαράτσι ,

                Κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα ,

                Των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι .

                Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι ,

                Και μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι ,

                Λύκοι , ω κοπάδια , οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι

                Κ’οι χαροκόποι αδιάντροποι και πόρνη η Ρωμιοσύνη ! ¨

                Πέρασαν για την ακρίβεια 104 χρόνια και είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε . Γιατί ;

                Τι είναι αυτό που μας κρατάει δέσμιους σε αυτή τη κατάσταση ; Ποιά κατάρα μας υποβάλλει συνεχώς στο σισύφειο σύνδρομο – μαρτύριο ; Να χτίζουμε και να γκρεμίζουμε με την ίδια πάντοτε ευκολία και να ξεκινάμε πάντα απο την αρχή ;

 

                Β.Π. – Εφ. ¨ΘΕΣΣΑΛΙΑ¨ , 7-6-2013 . 

              

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Στέρεψε η Υπέρεια Κρήνη


               Όλα τα καλά μπορεί να έχουμε εδώ στο Βελεστίνο από άποψη εμφανίσεως και εκτελέσεως έργων (πλατείες , πεζοδρομήσεις , ρολόι , εργατικές κατοικίες κ.ά. ) , όμως η θλίψη είναι διαρκής με την έλλειψη των πηγών της Υπερείας Κρήνης .

               Ήταν η σπουδαιότερη πηγή ενέργειας και εμπλουτισμού του υπογείου και επιφανειακού υδροφόρου ορίζοντα , αφού οι τελευταίες μετρήσεις πριν από τη στέρεψη , μετρούσαν 2500 κυβικά νερού την ώρα , ήτοι 60000 κυβικά το 24ωρο , ένα παραδεισένιο τοπίο 6000 στρεμμάτων κάτω του Βελεστίνου μέχρι το Ριζόμυλο  και τη λειτουργία 10 υδρομύλων και άλλες τόσες μικροβιοτεχνίες με μαντάνια και ντριστέλλες . Ένας απίθανος καθημερινός πλούτος που ανέδιδε η Βελεστινιώτικη γη και έκανε ευτυχισμένους το σύνολο των κατοίκων της . 

               Τώρα η θλίψη είναι παγωμένη , η ξεραΐλα κυριαρχεί στα άλλοτε εύφορα κτήματα του Βελεστίνου και οι γέροντες του Βελεστίνου , όπως και οι πολλοί επισκέπτες , μαθητές σχολείων και άλλοι επισκεπτόμενοι καθημερινά τις ξηραμένες πηγές , θλίβονται για το σημερινό αποκρουστικό τοπίο και αναπολούν τις άλλοτε όμορφες στιγμές του Βελεστινιώτικου παραδείσου που χάθηκε οριστικά με τις επικρατούσες σύγχρονες αντιλήψεις για γεωτρήσεις και αρδεύσεις , που για λίγες πενταροδεκάρες κατέστρεψαν τις πηγές , έσβησαν τη ζωή και την ανάσα της πόλης , βύθισαν στο σκοτάδι και την ανυπαρξία το πιο πλούσιο κομμάτι της Θεσσαλικής γης και έφεραν στην επιφάνεια τη βρόμικη απληστία του νεοέλληνα που δεν υπολογίζει τίποτα προκειμένου να μαζέψει περισσότερα χρήματα , περισσότερη κακοποίηση του υδροφόρου ορίζοντα , περισσότερη φτώχεια σε βάθος χρόνου με την έλλειψη των πηγών .

               Οι πηγές στέρεψαν , ο πλούτος χάθηκε και οι θεοί του Ολύμπου που απολάμβαναν , σύμφωνα με τους μύθους , την καθημερινή δροσιά των πηγών , καλά κοιμούνται τον αιώνιο ύπνο τους για να μη βλέπουν την αθλιότητα των σύγχρονων ανθρώπων .

 

Βασίλ.Καραμπερόπουλος-Εφ.¨Θεσσαλία¨, 13-9-2013 .                 

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Ολοκληρωμένος πολιτικός


               Αποτελούν ¨είδος εν ανεπαρκεία ¨ ,σήμερα , πολιτικοί του ήθους , του μεγέθους και της εμβέλειας του αειμνήστου πολιτικού Παναγιώτη Παπαληγούρα ( 1917-1993) .

               Γεννήθηκε στη Κέρκυρα τον Ιούνιο 1917 . Σπούδασε νομικά , πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας (1926) και αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Γενεύης (1940) .

               Η πολιτική του καριέρα αρχίζει με την εκλογή του ως βουλευτή Αργολίδος και Κορινθίας το έτος 1946 . Έκτοτε και για πολλά χρόνια συνεχίζει την πολιτική του καριέρα σαν στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή ως υπουργός σε οικονομικά υπουργεία .

               Ο αείμνηστος δημοσιογράφος Αντώνιος Καρκαγιάννης έγραψε στην ¨Καθημερινή¨ για τον μεγάλο πολιτικό : ¨ Ο Παναγής Παπαληγούρας είναι παράδειγμα πολιτικού ανθρώπου , της πολιτικής δράσης . Ταυτόχρονα , ήταν ένας ολοκληρωμένος πνευματικός άνθρωπος . Όχι μόνο γιατί έκανε πολύ καλές σπουδές , αλλά και γιατί ποτέ δεν έπαψε να είναι στοχαστής και κυρίως , να στοχάζεται το ρόλο του ως πολιτικού και να θέτει τη θεωρητική του καλλιέργεια στην υπηρεσία και τον προορισμό της πολιτικής

               Ο Παναγής Παπαληγούρας ήταν πολύ προσεκτικός και πολύ υπεύθυνος στις σχέσεις του με τους δημοσιογράφους . Πίστευε ότι είναι ουσιώδης και σημαντική η διαμεσολάβησή τους ανάμεσα στον πολιτικό κόσμο και στο λαό , είτε συμφωνούν με τον πολιτικό , είτε διαφωνούν και ασκούν κριτική . Έτσι  μόνο ενημερώνεται ο λαός και όχι με επιλεκτικές σχέσεις και επιλεκτικές ¨διαρροές¨ με σκοπό τη χειραγώγηση του κοινού .

               Καλούσε , λοιπόν , τους δημοσιογράφους , χωρίς να κάνει διακρίσεις και να μοιράζει αποκλειστικότητες και τους ενημέρωνε λεπτομερώς , πιστεύοντας ότι οι πολίτες έχουν κρίση και λογική και ότι όσο καλύτερα ενημερωμένοι είναι , τόσο η πολιτική γίνεται αποτελεσματικότερη και διαφανής . Το τελευταίο αφορά στην ακεραιότητα του πολιτικού , μια άλλη πονεμένη ιστορία των ημερών μας .

               O Παναγής Παπαληγούρας δέχθηκε αυστηρή και ενίοτε εμπαθή και κακόπιστη κριτική από την ίδια την παράταξή του για ορισμένες εθνικοποιήσεις επιχειρήσεων και του προσήψαν τον χαραχτηρισμό του ¨ σοσιαλμανούς ¨ και της ¨σοσιαλμανίας ¨. Πίσω βέβαια από την κριτική και τους χαραχτηρισμούς βρίσκονταν το τμήμα εκείνο του οικονομικού κατεστημένου , που ενώ στην ουσία απεκόμιζε τεράστια κέρδη από την κρατική προστασία , νόμιμη και παράνομη , υποκρινόταν ότι πιστεύει στην ελεύθερη αγορά και στον ανταγωνισμό .

              Ήταν το τμήμα εκείνο , που λίγο αργότερα η 17Ν αποκαλούσε λούμπεν αστική τάξη . Στην ουσία της η ¨σοσιαλμανία ¨ ήταν μια σημαντική στροφή στην πολιτική της συντηρητικής παράταξης , η οποία επιτέλους , άρχισε να  καταλαβαίνει ότι η οικονομία δεν είναι παιχνίδι αριθμών , έχει να κάνει και με τη δικαιοσύνη και την νομιμότητα , με ανθρώπους και τις ανάγκες τους .

               Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1993 , ο γιος του Αναστάσιος Παπαληγούρας δικηγόρος , σοβαρός , έντιμος και πνευματώδης , αρχίζει την πολιτική του διαδρομή στα ¨βήματα¨ του πατέρα του και η μέχρι τώρα πορεία του δείχνει ότι δεν θα διαψεύσει τα όνειρα και τις μεγάλες ιδέες που είχε γι’αυτόν ο γεννήτοράς του .

 

               Β . Π .- Εφ.¨ΘΕΣΣΑΛΙΑ¨-Βόλος  13-8-2013   

            

 

Είχε σπάνιο χιούμορ


               Ήταν ένας από τους στενότερους  συνεργάτες και φίλους του αείμνηστου προέδρου Κωνσταντίνου Καραμανλή

Για τον Τάκη Λαμπρία (1926-2001) ο λόγος .

               Καταξιωμένος δημοσιογράφος , συγγραφέας , νομικός . Για πρώτη φορά έγινε βουλευτής Ν.Δ. το 1974 μετά τη μεταπολίτευση . Διετέλεσε βουλευτής , υφυπουργός και τρεις φορές Ευρωβουλευτής .

                Οι λίγοι φίλοι του Καραμανλή , που είχαν την τύχη να βρεθούν σε αυτή την ολιγομελή παρέα και έζησαν από κοντά τον Πρόεδρο , όπως τον αποκαλούσαν , δεν θα ξεχάσουν την αμηχανία του στο ερώτημα που του απηύθυνε σχεδόν πάντοτε ο Λαμπρίας στο τέλος κάθε γεύματος . Διότι ο Καραμανλής ήθελε μεν να ακούσει τα μοναδικά ανέκδοτα του στενού φίλου και συνεργάτη , αλλά ντρεπόταν να γελάσει με τη καρδιά του παρουσία τρίτων . ¨Τάκη , είσαι αθυρόστομος¨, του έλεγε , με το ίδιο αγέρωχο ύφος , όταν τελείωνε το ανέκδοτο . Όμως , ο Λαμπρίας είχε ήδη αρχίσει την αφήγηση του επόμενου με το : ¨συγχωρέστε με Κύριε Πρόεδρε , αλλά αυτό θα είναι ένα κλικ πιο σόκιν από το προηγούμενο¨...

                 Όλη του τη ζωή έτσι επέλεξε να τη ζήσει  ¨Στη σκιά ενός Μεγάλου¨, όπως ήταν ο τίτλος του βιβλίου που αφιέρωσε στον Καραμανλή . Και γνώρισε τον Πρόεδρο , όσο ελάχιστοι άνθρωποι που τον έζησαν από κοντά . ¨ Ακόμα και στις δύσκολες ώρες στο Παρίσι ¨, όπως έλεγε . Είχε δε την τύχη να βρεθεί στο ίδιο αεροπλάνο που έφερε στην Ελλάδα τη Δημοκρατία το 1974 , ζώντας από κοντά τις αξέχαστες ώρες στο αεροδρόμιο του Ελληνικού , που πάντα τις διηγόταν .

                Όσοι τον γνώρισαν από κοντά , θα θυμούνται την βαθιά παιδεία του , το σπάνιο χιούμορ , την αλάνθαστη πολιτική του κρίση και την αίσθηση της κοινής λογικής , που από αυτονόητη έχει καταστέί ζητούμενη πλέον στη πολιτική.

                Αυτό το τελευταίο ήταν , που έκανε τον Τάκη Λαμπρία τον πολυτιμότερο , ίσως , συνεργάτη του Κωνσταντίνου Καραμανλή σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης .

                Β.Π. –Εφ.¨Θεσσαλία¨-Βόλος 17-8-2013    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

Το χαμόγελο της πόλης


               Όταν ο ήλιος ανατέλλει την αυγή και οι τράτες ξεφορτώνουν τα ψάρια ολοζώντανα μες’στις κασέλες με σπασμένο  πάγο , τότε ξυπνάνε τα λουλούδια στις αυλές και κάποια τρένα στο Σταθμό σφυρίζουν εγερτήριο . Σ’αυτή την πόλη η άνεση χαραχτηρίζει τον ρυθμό της κάθε κίνησης .  Όσο κι αν βιάζεται κανείς για τη δουλειά του και τα ραντεβού του , βρίσκει το χρόνο πάντα να σταθεί , να χαιρετήσει τον γνωστό του , να πιάσει την κουβέντα στα όρθια , στο πεζοδρόμιο , στην αγορά , στα μαγαζιά , στα γραφεία και να ρωτήσει και να μάθει για τα χίλια δυό σπουδαία και ασήμαντα που κυβερνάνε τη ζωή μας .

               Παρόλο που τα κτίρια ψηλώνουν γύρω μας και κρύβουνε τον ήλιο , στο Βόλο κυριαρχεί ακόμα η μικρή κλίμακα . Οι αποστάσεις είναι όλες κοντινές . Τις φτάνεις με τα πόδια ή με το ποδήλατο , που παραμένει από παράδοση το χαραχτηριστικό όχημα της πόλης . Πάντα ο Βολιώτης βρίσκει τρόπο και καιρό να πάει ποδαρόδρομο από το σπίτι του ως την παραλία , να ψάξει τον ορίζοντα της θάλασσας , να πάρει το καλάμι του και να ψαρέψει στην προβλήτα ή σε κάποια κοντινή ακρογιαλιά , να κανει ένα θαλάσσιο μπάνιο , να πεταχτεί μια βόλτα ως το Πήλιο , να ¨χαζέψει¨ το πολύχρωμο ηλιοβασίλεμα πίσω από τα βουνά της Όθρυος . Και να γευτεί τους ήχους της ειρηνικής και πολυπράγμονης νύχτας .

 

              Β.Π. – Βόλος 7-9-2013 .

Περί γλώσσας ο λόγος


               Στα χρόνια του μεσοπολέμου , αλλά και μετά τον πόλεμο , τότε που δεν υπήρχαν ραδιόφωνο , τηλεόραση , υπολογιστές , μεγάλη σημασία δίνονταν στον γραπτό λόγο . Όλο το βάρος της πληροφόρησης  ¨έπεφτε ¨ στη ¨πλάτη¨των εφημερίδων και περιοδικών εντύπων . Από εκεί το κοινό επληροφορείτο για την τοπική και διεθνή επικαιρότητα .

                Ένα γραπτό κείμενο έχει ιδιαίτερη αξία , από ένα κείμενο που ακούγεται από ¨τα ερτζιανά κύματα¨ του ραδιοφώνου και την τηλεόραση . Ο λόγος απλός . Αυτό το δημοσίευμα στη εφημερίδα τυπώνεται , μένει , ενώ αυτό που μεταδίδεται στον αέρα από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση φεύγει και χάνεται . Έτσι ένα λάθος , ένα ¨μαργαριτάρι¨ στην εφημερίδα σχολιάζεται από τον παρατηρητικό αναγνώστη , ενώ η ίδια περίπτωση στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση ,    φεύγει και χάνεται .

                 Πριν από την μεταρρύθμιση της γλώσσας από την καθαρεύουσα στη δημοτική , υπουργός Γ.Ράλλης 1976 , οι κανόνες της γραμματικής ήταν καθοριστικοί και απαράβατοι . Γραμματική και συντακτικό ετηρούντο ως ¨κόρη οφθαλμού¨. Σήμερα με την δημοτική ο καθένας γράφει όπως του έρθει . Μια λέξη με την ίδια έννοια την συναντάμε με διαφορετικά γράμματα σε δύο και τρεις εκδοχές , όπως το τραίνο , τρένο , αυγό αβγό κ.τ.λ. Και αυτό δεν μας πειράζει , δεν είναι λάθος , είναι φυσιολογικό .

                  Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές , ήρθαν στη μνήμη μου δύο χαριτωμένα περιστατικά , που συνέβησαν αρκετές δεκαετίες πριν και που έχουν να κάνουν με την ¨ταλαιπωρημένη¨ γλώσσα μας .

                   Σε χωριό της ορεινής Θεσσαλίας συνέβη κάποτε το εξής περιστατικό : Ένας βράχος αποκολλήθηκε από έναν ορεινό όγκο και σκότωσε μία κατσίκα . Ο τοπικός αστυνόμος – ενωμοτάρχης , της ολίγης αναγνώσεως και γραφής , ενημέρωσε αμέσως την Αστυνομικήν Διοίκησιν με το εξής τηλεγράφημα :

-       Λίθος καταπεσών εφόνευσε εξ ( Αντί του σωστού αιξ ) .

-       Η απάντηση της Διοικήσεως :

-       Αναφέρατε ονομαστικώς τα θύματα .

                Το δεύτερο περιστατικό συνέβη με έναν νέον , που πήγε να ζητήσει δουλειά σε μια εταιρία . Του έδωσαν έντυπη αίτηση να τη συμπληρώσει με τα στοιχεία της αστυνομικής του ταυτότητος .Έχει στο τέλος η κάθε αίτηση τη λέξη ¨ο αιτών¨, όπου υπογράφει ο ενδιαφερόμενος .

                 Αφού συμπλήρωσε την αίτηση , ο φέρελπις νέος , έγραψε κάτω από τη λέξη ¨αιτών¨ τον αριθμό 23 . Προφανώς με την αγραμματοσύνη που τον ¨έδερνε¨ πέρασε το ¨αιτών¨για το είκοσι τρία, έτος της ηλικίας του .

 

                           Β .Π . – Βόλος 5-9-2013 .