Μικρό σεργιάνι στην Πλάκα

                                             Μικρό σεργιάνι στην Πλάκα     

              Έναν μικρό περίπατο , ένα μικρό σεργιάνι , έκανε ο ποιητής ,   κάποιο πρωινό στους δρόμους και στις συνοικίες της Παλιάς νοσταλγικής Αθήνας .       

              Πήρε το Μετρό και βρέθηκε μεσημέρι στο Μοναστηράκι , στη Βαρβάκειο Αγορά . Εκεί κάθε πέτρα , κάθε γωνιά κρύβει μια ιστορία , κουβαλά τις δικές της αναμνήσεις .           

              Δοκίμασε τις νοστιμιές και τις ομορφιές από τα φαγατζίδικα της πλατείας . Μπήκε στη Στοά των Αθανάτων και έζησε ξανά το ξεχασμένο όνειρο . Και κάπου εκεί στην οδό Αγίου Μάρκου , πήγε και δοκίμασε τους νόστιμους μεζέδες του μεζεδοπωλείου της  Κυρά Λένης . Και μέσα σε όλο τούτο το λαϊκό τοπίο να ξεφυτρώνουν στέκια ποιότητας που συχνάζουν  οι γιάπηδες .          

                                             Η παλιά αγορά

                             Άμα θες να δεις πως ζούμε 

                             και ποιο βίο νοσταλγούμε , πάρε το Μετρό ,  

                             να σε πάει Μοναστηράκι ,

                             Σάββατο μεσημεράκι , στο Βαρβάκειο             

                             Να γνωρίσεις την πλατεία         

                             και να δεις την ιστορία σου κατάματα ,

                             πανδαισία των χρωμάτων ,            

                             μποτιλιάρισμα αισθημάτων κι άλλα θαύματα .      

                            Στην παλιά την αγορά ,              

                            η καρδιά σε προσφορά      

                            μια  Ελλάδα , που αντέχει ,

                           σε μπαχάρια καυτερά .                          

                           Στη Στοά των Αθανάτων     

                          ανασταίνεται το ξεχασμένο όνειρο .            

                          Στην Αγίου Μάρκου μπαίνεις ,

                          για μεζέ στης Κυρά Λένης το υπόγειο .                  

                         Άμα κατεβείς στην Πλάκα ,                   

                         σε τρελαίνουνε στην τράκα μουζικάντηδες            

                         κι όταν κάνεις προς Θησείο ,                   

                         πίσω από το παλιό σχολείο , τρώνε οι γιάπηδες .           

                         Στίχοι – Μουσική :   Χαρούλα Αλεξίου  

                         Επιμέλεια ανάρτησης : Β.Π.

                        

Οι Έλληνες αεί παίδες εισίν

                                                             ¨ Οι Έλληνες αεί Παίδες εισίν  ¨                         

           Ο Πλάτων στο έργο του ¨ Τίμαιος¨ , βάζει τον Αιγύπτιο ιερέα να λέει στο Σόλωνα  ότι οι  ¨ Έλληνες  παραμένουν πάντα  παιδιά . Εμείς κρατήσαμε τη ρήση              αυτή σαν ένα                  χαρακτηρισμό , πως εμείς οι Έλληνες , είμαστε πάντα παιδιά ανέμελα , πως δεν εμβαθύνουμε στα πράγματα , λίγο παράτολμοι , αλλά και εγωιστικοί .             

          Είμαστε κατά τον Πλάτωνα ένας λαός χαζοχαρούμενος . Ένας λαός που πάντα ενεργεί βιαστικά και επιπόλαια , χωρίς σοβαρούς σχεδιασμούς και προοπτικές .

          Εμείς οι αεί παίδες ξεχνάμε το απλό και κρίσιμο μάθημα . ΄Ότι οι νίκες γεννιούνται μέσα από την ενότητα . Ενώ οι ήττες είναι απόρροια διχόνοιας , αγνωσίας και ιδεοληψίας .           

Είναι δυνατόν με τέτοια θολούρα , που έχουν στο κεφάλι τους φασίστες , Κομμουνιστές , ψευδοδημοκράτες , αλλοπρόσαλλοι , ιδιοτελείς , ανίκανοι , τρωκτικά , απάτριδες  και αντίχριστοι να συνεργαστούν ; . ¨ Πατρός τε και μητρός τε και άλλων προγόνων , τιμιώτερον εστί η Πατρίς ¨ , έλεγαν οι πρόγονοί μας . Γνωστή και θλιβερή είναι σήμερα η αποδόμηση και η καπηλεία των λέξεων Πατρίδα – Έθνος . Μας πνίγουν τα ρεύματα Διεθνισμού . Εμείς αρνούμεθα το νέκταρ της Ελληνοχριστιανικής   μας παρακαταθήκης .             

Δίκαιο είχε ο Πλάτων που έλεγε : ¨ ΄Ελληνες αεί παίδες εισίν ¨.    

        Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος – 21-9- 2019                 

Η ερήμωση της επαρχίας

                                          Η ερήμωση της επαρχίας                   

               Βρέθηκα σε μια κηδεία , σε χωριό της Θεσσαλίας . Δεν ήταν κηδεία αυτή . Γάμος ήταν . ¨ Και τα χρόνια του να πάρετε ¨. Οι κοινοτυπίες που λέγονται                σε αυτές τις περιπτώσεις . .        

                Η πλατεία είναι άδεια σαν όλα τα καμποχώρια . Χορταριασμένη , με σκουπίδια και κάτι ξεχαρβαλωμένα παγκάκια . Οι σημερινοί Δήμοι αδυνατούν να συντηρήσουν όλες αυτές τις πλατείες , τις παιδικές χαρές , τα σχολεία και ό,τι άλλο παρέλαβαν από τις πρώην κοινότητες . Και πάλιν , να τις συντηρήσουν , για ποιον ;    

                Εκατό ηλικιωμένοι έμειναν , δεν έμειναν στο χωριό . Και από τους νεότερους όλοι Αλβανοί . Οι αύλακες στεγνοί από την ανομβρία και οι ¨ μπάκακες ¨  κοάζουν  από    απελπισία . Σπίτια σφαλιστά , αυλόγυροι υπό κατάρρευση . Μια απέραντη κίτρινη μελαγχολία . Στην ίδια πλατεία , δύο –τρεις δεκαετίες μόλις πριν , βούιζαν τα καφενεία και τα καλοκαιρινά βράδια οι ψησταριές δεν προλάβαιναν να ψήνουν για τους επισκέπτες . Στην τηλεόραση ο Ανδρέας Παπανδρέου μιλούσε για την ¨αναζωογόνηση της υπαίθρου¨ . Τι θυμάται ο άνθρωπος !                       

                Δεν είναι άραγε άδειο το ευλογημένο   Πήλιο , που κάποτε με τις οικονομικά ανθούσες Κοινότητες  , γέμιζε την αγορά με μήλα , κάστανα , ελιές , λάδι και τόσα εκλεκτά αγροτικά προϊόντα ; Που είναι οι τόσο ζωντανές άλλοτε Κοινότητες του Ολύμπου στην επαρχία Ελασσόνος με την  ισχυρή κτηνοτροφία και την καπνοπαραγωγή ; Για την ορεινή Αργιθέα και τα ορεινά των Τρικάλων γίνεται λόγος μόνο στα Δελτία Ειδήσεων κάθε φορά που πέφτουν τα πρώτα χιόνια . Και τα καλοκαίρια , οπότε οι κάτοικοι επιστρέφουν για λίγες μέρες από νοσταλγία ή από ενοχή, δεν αρκούν για να αλλάξουν την εικόνα .                        

                Οι άνθρωποι που έφυγαν από τα χωριά , δύσκολα ξαναγυρίζουν . Στον Ευρωπαϊκό Βορρά , που επίσης δεν γεννούν παιδιά , διείδαν εγκαίρως το πρόβλημα και εμπλούτισαν τους πληθυσμούς τους με μετανάστες από τις δεκαετίες του 50 . Εμείς , απλά δεν έχουμε πολιτική»  . Επί πλέον , έχουμε εθνικές φοβίες . Αν είχαμε σχέδιο ίσως όλοι αυτοί οι μετανάστες που καταφτάνουν να μην ήταν ¨ πρόβλημα ¨, αλλά μια ευκαιρία , μια προοπτική για ελεγχόμενη αύξηση του πληθυσμού  με    ¨ φρέσκο αίμα ¨ .             

                Ο τρόπος που σκεφτόμαστε και βλέπουμε τα πράγματα εξακολουθεί να μένει εντυπωσιακά αμετάβλητος .         

              ¨Διοικείν εστί το προβλέπειν ¨ , έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί .  Και εμείς από προγραμματισμό και καλή διαχείριση ολίγα εφαρμόζουμε . Έχουμε μάθει να εργαζόμαστε λίγο και να  σκεπτόμαστε ανεύθυνα .         

                Που θα πάει αυτό το χάλι . Την Ελλάδα τη καταντήσαμε ¨ παιδική χαρά ¨και  τους εαυτούς μας ανειλικρινείς και καταγέλαστους  . Πλήρης ανυποληψία και φαιδρότητα ανά την χώραν .                                         

                Ας μη σχολιάζουμε , συνεπώς ,τα λάθη και τα αρνητικά του οιοδήποτε λαού  και ας δούμε πως θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε τις δικές μας υποδομές .           

                Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 20 – 9 - 2019                     .

                

¨            

Λέλα Καραγιάννη η νέα Μπουμπουλίνα

                                    Λέλα Καραγιάννη η νέα Μπουμπουλίνα        

             ¨ Ψηλά , παιδιά , τα κεφάλια , να δουν οι Ούνοι πως ξέρουν να πεθαίνουν οι Έλληνες για την πατρίδα τους¨ . Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που φώναξε ,           σαν σήμερα , στις 8/9/1944  , πριν από 75 χρόνια η Λέλα Καραγιάννη . Στεκόταν μπροστά στο      εκτελεστικό   απόσπασμα των Γερμανών και δεν λύγισε , δεν δίστασε , δεν έσκυψε το κεφάλι , δεν ζήτησε χάρη ή συγγνώμη από κανέναν . Ήξερε τι έπραττε για την πατρίδα και γνώριζε το κόστος .      

               Η Λέλα Καραγιάννη ήταν μία από τις πρωταγωνιστικές μορφές της Ελληνικής Αντίστασης κατά τα χρόνια της Κατοχής . Ηγείτο της οργάνωσης ¨ Μπουμπουλίνας ¨ η οποία έκρυβε Βρετανούς  στρατιωτικούς , που είχαν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα και τους φυγάδευε στη Μέση Ανατολή και συγκέντρωνε πληροφορίες για τις κινήσεις των Γερμανών .                       

              Ο Βύρων Καραγιάννης , ένας από τους γιους της Λέλας Καραγιάννη , στο βιβλίο του ¨ Λέλα Καραγιάννη¨ , η αντιστασιακή δράση της μητέρας μου ¨, εκδόσεις Άριστον, γράφει :                                       

              Οι γονείς μου , Νικόλαος και Λέλα Καραγιάννη , απέκτησαν επτά παιδιά . Εγώ είμαι το τέταρτο στη σειρά . Όλα μεγαλώσαμε μέσα σ’ένα χριστιανικό περιβάλλον , με τις παραδόσεις της φυλής μας , όπου η φιλοπατρία ήταν ανωτέρα στην ιεράρχηση των καθηκόντων . Είχαμε πάθος για την πατρίδα μας , που μας το ενέπνευσαν οι γονείς μας και προ πάντων η μητέρα μας …

            Με αυτές τις πεποιθήσεις και τα ιδανικά , τα με οποία γαλουχηθήκαμε δεν ήταν δυνατόν να αδιαφορήσουμε γι΄αυτήν την Κατοχή και να περιμένουμε  τους συμμάχους να νικήσουν και να μας ελευθερώσουν . Θυμάμαι τη μητέρα μας που έλεγε το αρχαίο ρητό ¨ συν Αθηνά και χείρα κίνει ¨ , δηλαδή ότι έπρεπε κάθε Έλληνας να ξεσηκωθεί , να  αγωνισθεί για την ελευθερία του και όχι να περιμένει τους συμμάχους να τον ελευθερώσουν . Και αυτό ακριβώς έκανε εκείνη . Ξεσηκώθηκε και αγωνίστηκε ¨.               

           Όταν συνελήφθη και βασανιζόταν άγρια από τους Γερμανούς , απειλήθηκε ότι θα εκτελούσαν τα παιδιά της μπροστά στα μάτια της αν δεν κάρφωνε τους συνεργάτες της  στην οργάνωση ¨ Μπουμπουλίνα ¨ και αν δεν έδιναν πληροφορίες για το ¨ κατασκοπευτικό δίκτυο που είχε στήσει .                  

          Η απάντησή της ήταν μνημειώδης : Τα παιδιά μου εγώ τα γέννησα , δικά μου είναι , αλλά πρέπει να ξέρεις ότι πρωτίστως ανήκουν στην πατρίδα μας . Πρόσεξε καλά και πάλι  σου λέω , ότι αυτά δεν ξέρουν τίποτα και άδικα θα τα σκοτώσεις .                

         Λέλα Καραγιάννη μια πολύτεκνη μάνα , που με τη  στάση της , τον αγώνα της και το παράδειγμά της , η ψυχή της και η υστεροφημία της πέταξαν μέχρι τα Ηλύσια Πεδία , τον τόπο της συνάντησης των Ελλήνων ηρώων . Συντόνισε τον βίο της με την Ελλάδα και σφράγισε την αλήθεια των προθέσεών της , με τον ένδοξο θάνατό της . Ένα αληθινό πρότυπο .                   

        Επιμέλεια κειμένου : Β.Π. – Βόλος 8-9-2019              . 

                                                                                      

Περί ιστορίας

                                                            Περί Ιστορίας                    

               Η Ιστορία είναι ένα μάθημα που βοηθά τους μαθητές να αποκτήσουν Εθνική   

Συνείδηση . Και αυτό θεωρείται από μια μερίδα κουλτουριάρηδων          ¨ φασισμός ¨,   

αναχρονισμός και ταλιμπανισμός .                              

               Κανείς εθνικά σκεπτόμενος Έλληνας δεν θα το ήθελε         να αφοπλιστούμε  πνευματικά και ηθικά .

               Το Σύνταγμα της Ελλάδος ορίζει σαφώς άρθρο 162 :       ¨ Η Παιδεία αποτελεί    

Βασική αποστολή του Κράτους κα έχει σκοπό την ηθική , πνευματική , επαγγελματική 

Και φυσική αγωγή των Ελλήνων , την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής    συνείδησης   και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες ¨.                          

               Πως θα καλλιεργηθεΊ η Εθνική Συνείδηση στους μαθητές ; Με ποιο μάθημα μπορεί να γίνει εφικτό αυτό ; Κυρίως με εκείνο της Ιστορίας  . Ας διαφυλάξουμε , λοιπόν ,    την     

Ιστορία μας ως κόρην οφθαλμού και ως το πιο πολύτιμο αγαθό και θεμέλιο του Έθνους .                   
                Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 10 – 9 – 2019                        .

Καλή αρχή

                                                                   Καλή αρχή                   

          Λεβέντες , παλικάρια της ΠΑΕ-Ν.Π.Σ ΒΟΛΟΣ , με αφορμή την  έναρξη του    Πρωταθλήματος της ΣΟΥΠΕΡ ΛΙΓΚΑ 2019-2020 , σας εύχομαι        από καρδιάς ,    

καλή πορεία να έχετε σαν ομάδα ,  νικηφόρες εμφανίσεις  και το κυριότερο πάντα να επιδεικνύετε ήθος και υπευθυνότητα κατά την διεξαγωγή του κάθε παιχνιδιού .       

         Και να μην ξεχνάτε , ότι κάθε ματς έχει τον πρώτο και τον δεύτερό του , τον νικητή     και τον ηττημένο . Το να έρθει κανείς δεύτερος δεν είναι κακό πράγμα ,είναι το αποτέλεσμα  της ¨Ευγενούς Άμιλλας ¨, κάτι που ισχύει στο αθλητισμό και ορίζει την δίκαιη καταξίωση .     

        Άξια παιδιά του Βόλου τολμήστε την πρώτη Κυριακή μια νίκη εκτός έδρας με τον Πανιώνιο , μια επιτυχία , που θα δώσει χαρά  και αισιοδοξία σε σας και στους φιλάθλους       

         Οι ευχές ¨έπιασαν¨ και η ομάδα μας πέτυχε στην πρεμιέρα της ΣΟΥΠΕΡ ΛΙΓΚΑ την περασμένη Κυριακή 25-8-2019  νίκη επί του Πανιωνίου με 1-2 , μέσα στη Νέα Σμύρνη .

       Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 20-8 -2019                 .

       

Αιχμάλωτος από πειρατές πλοίων στη ζούγκλα της Νιγηρίας

                                 Αιχμάλωτος από πειρατές πλοίων στη ζούγκλα της Νιγηρίας           

               Όταν άκουσε τον συναγερμό , ήταν πλέον αργά .  Οι γάντζοι των πειρατών είχαν αγκιστρωθεί 

στη δεξιά πλευρά του πλοίου . Σκαρφάλωσαν τις ανεμόσκαλες , έκοψαν το προστατευτικό συρματόπλεγμα,  

πάτησαν στο κατάστρωμα . Τουλάχιστον οκτώ άνδρες  , οπλισμένοι με καλάσνικοφ . Μόλις βγήκε από την  καμπίνα του , ο υποπλοίαρχος Έντουαρντ Γκλούζμαν αντίκρυσε έναν από αυτούς .  Προσπάθησε να ξεφύγει .

Θυμάται να ακούει πίσω του ουρλιαχτά , ανθρώπους να τρέχουν , σφαίρες να καρφώνονται στις λαμαρίνες ,

Μέχρι που σκόνταψε σε μια σκάλα . Τις επόμενες 21 ημέρες ήταν αιχμάλωτος σε μια καλύβα στη ζούγκλα της Νιγηρίας .                                      

            ¨Φοβόμουν από την πρώτη στιγμή , αλλά έπρεπε να επιβιώσω . Έπρεπε να καταλάβω τι ήθελαν και 

να ελέγξω τις αντιδράσεις και τα συναισθήματά μου .  Δεν θα βοηθούσε σε κάτι αν έκλαιγα , δεν θα άλλαζε τη μοίρα μου ¨ , λέει ο 44χρονος Ουκρανός ναυτικός . Απήχθη στις 17 Φεβρουαρίου 2017 μαζί με δύο  συναδέλφους του από  δεξαμενόπλοιο ελληνικών συμφερόντων και απελευθερώθηκε τρεις εβδομάδες  αργότερα . Χρειάστηκε χειρουργικές επεμβάσεις και πολύμηνη νοσηλεία για τα βαριά τραύματα που έφερε μετά την επίθεση . Από τα τέλη Ιουλίου 2019 με αγωγή του στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά , διεκδικεί αποζημίωση για όσα πέρασε . ¨ Στην κατάστασή μου δεν μπορώ πλέον να γυρίσω στη θάλασσα , λέει .

          Τα στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Ναυσιπλοΐας δείχνουν ότι το πρώτο εξάμηνο του 2019 δέχθηκαν επιθέσεις πειρατών 16 πλοία ελληνικών συμφερόντων . Πέρυσι σε όλη τη χρονιά είχαν φτάσει τα 34 .   Η   μαρτυρία του Γκλούζμαν δίνει σπάνια πρόσβαση στον κόσμο των πειρατών της Δυτικής Αφρικής .

          Το Ελληνικών συμφερόντων δεξαμενόπλοιο ¨ Gaz Providence ¨ εκτελούσε πλόες στον κόλπο της Γουινέας , μεταξύ των λιμανιών Λάγος και Μπόνι . Ο Γκλούζμαν είχε ναυτολογηθεί στις 29 Ιανουαρίου

2017 και μόλις εννέα ημέρες αργότερα , όσο ξεκουραζόταν στη καμπίνα του , άκουσε τον συναγερμό του πλοίου  Όπως υποστηρίζει , δεν είχε προηγηθεί καμία προειδοποίηση από τη γέφυρα ή τον αξιωματικό φυλακής .  Κάποια μέλη του πληρώματος είχαν μπει στο citadel , τον ειδικό χώρο οχύρωσης σε περίπτωση κινδύνου . Ο Ουκρανός υποπλοίαρχος έτρεξε προς τα εκεί .         

       ¨Σκόνταψα σε μια σκάλα , έπεσα και έσπασα τον αστράγαλό μου ¨ , λέει σε τηλεφωνική συνομιλία μας από την Οδησσό , όπου ζει σήμερα . Θυμάται τον Πλοίαρχο και  τον Α΄ μηχανικό να τον προσπερνούν , φωνάζοντας να σηκωθεί , χωρίς όμως να τον βοηθούν . ¨ Οι Πειρατές ούρλιαζαν να σταματήσω και ένας από αυτούς χύμηξε πάνω μου για να με πιάσει Πέσαμε στο κατάστρωμα και έβγαλα τον ώμο μου ¨.

       Αφού απέτυχαν να πάρουν υπό τον έλεγχό τους , τη λειτουργία της μηχανής , οι εισβολείς γέμισαν  μαύρες πλαστικές σακούλες τα κλοπιμαία ( ρούχα , χρήματα , προσωπικά είδη των ναυτικών ) και εγκατέλειψαν , το δεξαμενόπλοιο με τον Γκλούζμαν και άλλους δύο ομήρους .               

       Κάλυψαν τα μάτια των αιχμαλώτων με τις μπλούζες τους και τους οδήγησαν στο κρησφύγετό τους ,   μια καλύβα στο δέλτα του Νίγηρα . ¨ Μας φυλούσαν 15  οπλισμένοι άνδρες  . Ο μικρότερος ήταν 19 ετών και ο μεγαλύτερος κοντά στα 45 ¨ , θυμάται , ¨ Δεν ήθελαν να μιλήσουν για το παρελθόν τους . Είπαν ότι το έκαναν για τα χρήματα . Δύο είχαν στρατιωτικά τατουάζ στους ώμους κι ένας ακόμη είχε ουλές από

σφαίρες στο σώμα του . Αυτός  , είπε ότι ήταν πειρατής από την ηλικία των 15 ετών ¨ .                  

       Μέσα στην καλύβα υπήρχε μόνο ένα βρώμικο στρώμα για τους τρεις ομήρους , πεταμένο στο έδαφος .   

Τους έδιναν για φαγητό νουντλ και αυγά και κάποιες φορές τους έφεραν και μήλα . ¨ Μόλις φτάσαμε ,     

με σύστησαν στον επικεφαλής . Μου είπε ότι σκέφτεται να ζητήσει 21 εκατομμύρια δολάρια ως λύτρα .   

¨ Θα σας ήταν πιο εύκολο να μας σκοτώσετε . Είναι πάρα πολλά αυτά τα χρήματα ¨ , του απάντησα και εξήγησα ότι σε αντίστοιχα περιστατικά στη Σομαλία οι πειρατές  λάμβαναν 300.000-400.000 δολάρια  ,      

λέει ο Γκλούζμαν                                 

        Πέρα από τον φόβο για τη ζωή του , έπρεπε  να υπομείνει και τον πόνο των τραυμάτων  του . Από τις  

δύο πτώσεις στο πλοίο είχε υποστεί διπλό κάταγμα στον αριστερό αστράγαλο και στη κνήμη , αλλά   και   

συμπιεστικό κάταγμα στον αριστερό ώμο με ταυτόχρονη εξάρθρωση . Κατά την Τρίτη ημέρα αιχμαλωσίας  θυμάται ότι το πόδι του είχε πρηστεί και μελανιάσει . Ανησυχούσε ότι είχε μολυνθεί .  Οι πειρατές έστειλαν έναν άνδρα  από  τοπική φυλή , τον οποίον αποκαλούσαν ¨ φαρμακοποιό – θεραπευτή ¨ ,για να τον φροντίζει, Θα τους ήταν πιο χρήσιμος ζωντανός . Αποδείχθηκε , όμως , ότι αυτός δεν είχε καμία γνώση Ιατρικής . Προσπάθησε ανεπιτυχώς να βάλει τα οστά στη θέση τους και υποσχέθηκε στον Έλληνα ναυτικό ότι σε δυό εβδομάδες θα μπορούσε να τρέχει . Οι πόνοι δεν υπεχώρησαν .   

        Οι πειρατές δεν ανησυχούσαν μήπως ο Γκλούζμαν καταφέρει να αποδράσει . Είχαν ξεκαθαρίσει ,     

Πάντως ,  στους ομήρους ότι δεν είχαν περιθώρια διαφυγής . Η ζούγκλα γύρω τους ήταν αχανής και  

Άγνωστη , ενώ κινδύνευαν να απαχθούν από αντίπαλες ομάδες πειρατών . ¨ Μας είπαν ότι τουλάχιστον  

300 άτομα έκαναν την ίδια  δουλειά ¨ .                     

        Απροσδόκητα , έπειτα από 21 ημέρες ομηρίας , οι τρεις ναυτικοί απελευθερώθηκαν μετά την καταβολή των λύτρων – το ύψος  των οποίων δεν έχει διευκρινιστεί .   Ο Γκλούζμαν νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο της Οδησσού για 3,5 μήνες , αλλά αδυνατούσε να πατήσει κανονικά το αριστερό του πόδι , ακόμη και μετά το εξιτήριο . Έμεινε κλινήρης για άλλους τέσσερις μήνες στο σπίτι του .  Ακολούθησαν και άλλα διαστήματα νοσηλείας και χειρουργεία στη πατρίδα του και στη Ελλάδα , τα έξοδα των οποίων καλύφθηκαν από τους εργοδότες του .  Όπως αναφέρει ο 44χρονος , αρμόδια επιτροπή στην Ουκρανία έκρινε ότι είναι πλέον  

ανίκανος  για την άσκηση ναυτικού επαγγέλματος .  

       Επιμέλεια έρευνας : Β.Π.  – Βόλος 1-9-2019      .

        

   

                                                                                      

Υιοθέτησε τον ¨Χάσικο¨ της Ναυπάκτου

                                             Υιοθέτησε τον ¨Χάσικο¨ της Ναυπάκτου                            

                 Λύθηκε το μυστήριο της εξαφάνισης του ¨ Χάσικο ¨ της Ναυπάκτου … Πρόκειται για τη συγκινητική ιστορία ενός σκύλου που παρέμεινε από τον Νοέμβριο του 2017     στο         σημείο όπου σκοτώθηκε το αφεντικό του , στην παλαιά περιφερειακή οδό προς        τον              ποταμό Εύηνο . Τελικά με ένα βίντεο που ανέβασε στο κανάλι του στο Υou Tube ένας Ισπανός ακτιβιστής , έκανε γνωστό    ότι   εκείνος και το επιτελείο του ταξίδεψαν μέχρι τη Ναύπακτο και πήραν τον σκύλο , ο οποίος ζούσε  στο     σημείο , όπου είχε σκοτωθεί το αφεντικό του .                                      

                  Ο Ισπανός ζωγράφος και επικεφαλής της ΜΚΟ  ¨ letsAdopEspana” Viktor Lacrini ταξιδεύει σε όλο  τον κόσμο και διασώζει κακοποιημένα ή αδέσποτα σκυλιά .                              

                  Έτσι έγινε κα με τον ¨ Χάτσικο ¨ της Ναυπάκτου , που πήρε ο Ισπανός , αφήνοντας ένα σημείωμα  στο μέρος όπου ζούσε , για να καθησυχάσει όσους τον φρόντιζαν . ¨ Πρόκειται για μια από τις πιο όμορφες και πολύπλοκες διασώσεις που έχουμε πραγματοποιήσει ποτέ ¨, ανέφερε ο ίδιος στο βίντεό του , διαρκείας 43 λεπτών , στο οποίο εξηγεί , μάλιστα , τους λόγους για τους οποίους πήρε το σκυλί    από    το     συγκεκριμένο σημείο .                                         

                  Ο Ισπανός ταξίδεψε από τη Βαλένθια , όταν έμαθε για την ιστορία του …ελληνικού ¨Χάτσικο¨.  

Αξίζει να σημειωθεί πως ο ¨ Χάτσικο ¨ ήταν ένας λευκός σκύλος ράτσας ¨ Ακίτα ¨ , ο οποίος γεννήθηκε το    1923 στην Οντάτε της Ιαπωνίας . Έγινε διάσημος για την αξιοθαύμαστη αφοσίωσή του στον κύριό του , στον οποίο έμεινε πιστός σε όλη του τη ζωή .     

                  Επιμέλεια κειμένου : Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 13-8-2019              . 

Τι μπορεί να προκαλέσειι μια συνωνυμία

                                             Τι μπορεί να προκαλέσει μια συνωνυμία

           Από τον ιστορικό δημοσιογράφο Ελευθέριο Σκιαδά δοσμένη η παρακάτω ιστορία :    

Το 1955 ήταν ιδιαίτερη χρονιά για ένα από τα πλέον  γνωστά και  δημοφιλή δίδυμα  του Ελληνικού   Θεάτρου , τους Αλέκο Σακελλάριο και Χρήστο Γιαννακόπουλο . Έπειτα     από  πολυετή    θεατρική συνεργασία , έγραψαν ο καθένας χωριστά από μια κωμωδία και αποφάσισαν             να δοκιμάσουν την τύχη τους . Τα έργα τους ανέβηκαν στο ίδιο θέατρο , στο ¨ Ριάλτο ¨της  Κυψέλης , το ένα μετά το άλλο .  Πρώτη ανέβηκε η κωμωδία του Χρήστου Γιαννακόπουλου      ¨ Ο κέρβερος ¨ , η οποία ολοκλήρωσε τις παραστάσεις της με επιτυχία . Στη συνέχεια από τον θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη ανέβηκε η κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου ¨Ο θάνατός  σου, η ζωή μου ¨ .      

         Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε .  Ένα από τα πρόσωπα της     κωμωδίας ήταν και ο γιατρός Τσαγκρίδης . Υπήρχε , όμως , και ο πραγματικός γιατρός     Γεώργιος Τσαγκρίδης , που θεώρησε τον εαυτό του βαριά προσβεβλημένο καιαποφάσισε   να κινηθεί δικαστικά . Απευθύνθηκε , λοιπόν , στον Πρόεδρο Πρωτοδικών καταθέτοντας      σχετικό αίτημα .       

        Μόλις πληροφορήθηκαν το γεγονός οι Αλ. Σακελλάριος και Β. Λογοθετίδης έσπευσαν  να μετονομάσουν τον  ήρωά τους από Τσαγκρίδη σε Φαγκρίδη , ελπίζοντας ότι έτσι θα λήξει το θέμα . Αλλά ο γιατρός ήταν αμετάπειστος .¨ Κάνει Καραγκιοζιλίκια ο ηθοποιός  που υποδύεται τον γιατρό και ο κόσμος νομίζει ότι το έργο ανέβηκε ειδικά για μένα ¨,         επέμενε ο γιατρός Τσαγκρίδης , που έφτασε το θέμα στην αίθουσα του δικαστηρίου . Στο δικαστήριο , λοιπόν , ξετυλίχθηκαν σκηνές απείρου  κάλλους και όσοι παραβρέθηκαν δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα γέλια    τους .  

      ¨Εθίχθημεν , κύριε πρόεδρε , φώναζε και ξαναφώναζε ο δικηγόρος του γιατρού επιμένοντας ότι παρά το γεγονός ότι το επώνυμο αντικαταστάθηκε , η βλάβη του   πελάτη του ήταν ανεπανόρθωτη .                         

        Προς υποστήριξη  του θιγέντος γιατρού εμφανίστηκε ως μάρτυρας κατηγορίας και ένας ακόμη γιατρός , ο Κ. Ευθυμίου . ¨ Βεβαίως και θίγει τον κ συνάδελφον , αφού ο ηθοποιός κάνει πηδήματα  και μορφασμούς ¨ , είπε ο μάρτυρας , προσθέτοντας πως ο κόσμος έβλεπε στον δρόμο τον πραγματικό Τσαγκρίδη και γελούσε . Πολλοί ήταν , όμως , και οι μάρτυρες       , που κατέθεσαν ότι ο ρόλος του γιατρού στην παράσταση ήταν σοβαρός .                                 

      Έφτασε , επί τέλους , και η σειρά του εκ των κατηγορουμένων Β. Λογοθετίδη : ¨   Να         διαβάσει το Δικαστήριο το έργο ¨, είπε , ο γνωστός πρωταγωνιστής . Όμως , ο πρόεδρος  αρνήθηκε και ο Β. Λογοθετίδης , επανήλθε : ¨ Να παρακολουθήσετε μίαν παράστασιν διά να σχηματίσετε ιδίαν αντίληψιν , κύριε πρόεδρε .  Και τότε ακολούθησε ο εξής  διάλογος :       ¨Καλά , θα έλθω μια μέρα ¨ , είπε ο πρόεδρος . ¨Πότε κύριε πρόεδρε ;¨ ¨Γιατί ; Θέλετε να μου κάνετε υποδοχή ;¨ , απάντησε ο πρόεδρος και επιφυλάχθηκε να αποφασίσει εντός δεκαημέρου  .

      Ο γιατρός Τσαγκρίδης επέμενε ότι έπρεπε να εισπράξει  25.000 δραχμές και να ακολουθήσει προσωποκράτηση των κατηγορουμένων γιατί τον γελοιοποίησαν .

Απέμεινε ο Σακελλάριος να μονολογεί ότι είχε γράψει 120 κωμωδίες και είχε χρησιμοποιήσει περισσότερα από 1.500 επώνυμα για τους ήρωες των έργων του .  Όσο και να ήθελε , δεν μπορούσε να αποφύγει και την περίπτωση συνωνυμίας . Τελικά , το δικαστήριο τον δικαίωσε , αφού αθώωσε αμφοτέρους τους κατηγορουμένους .

       Επιμέλεια κειμένου : Βασίλης Παλαμηδάς 24-8- 2019