Στην Ελλάδα που πένεται ...

                                                         Στην Ελλάδα που πένεται …

                               Οι Έλληνες εφοπλιστές διασύρουν και το εαυτό τους  και την Ελλάδα . Ενώ έχουν χρήμα για να αγοράσουν τον πλανήτη ολόκληρο , κομπάζουν για τα  ¨κομμάτια¨, που έχουν  στην κατοχή τους . Στην Ελλάδα που πένεται πετούν 6.000.000 ευρώ για …τουαλέττες    και     κλινοσκεπάσματα στα νοσοκομεία , και στήνουν μάλιστα και φιέστα με τον Πρωθυπουργό  ,  για να επιδείξουν την καλοσύνη τους …                   

                               Τίποτα δεν έχει απομείνει από την αρχοντιά και την        φιλοπατρία    των    κροίσων του παρελθόντος , που άδειαζαν τα σεντούκια τους για την Ελλάδα , χωρίς       να  το   λένε σε κανέναν εκτός από εκείνους που έπρεπε να το γνωρίζουν. Τώρα ακούμε μόνο κούφιες ρητορείες και βλέπουμε επιδείξεις πλούτου . Ο ελληνικός λαός , όμως , μπορεί  να   αντιμετωπίζει δυσκολίες , αλλά διαθέτει ακόμα κοινή λογική και αηδιάζει    με      τη στάση                εκείνων που θα έπρεπε να προκαλούν τον θαυμασμό και να δίνουν το καλό παράδειγμα .                   

                             Και είπεν ο Ιησούς Χριστός    ( Ματθαίου 6 , 3 )     :           ¨ Σου δε ποιούντος      ελεημοσύνην μη γνώτω η αριστερά σου , τι ποιεί η δεξιά σου ¨ .         

                            Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 24-1-2020                 .

        

Μείναμε πλέον μόνοι μας

                                                            Μείναμε πλέον μόνοι μας       

                     Εμπεδώσαμε εμείς,   οι Έλληνες την πραγματικότητα ; Ότι ως χώρα , μείναμε πλέον μόνοι μας ! Δίχως συμμάχους , απέναντι στα τεραστίας ιστορικής ίσως σημασίας      εθνικά θέματα και απέναντι στις απειλές εναντίον της εδαφικής      μας κυριαρχίας, που       ,   προέρχονται   από ορκισμένους εχθρούς στην Ανατολική Μεσόγειο και δεν αντιδράσαμε    απέναντι στο πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε στο σημείο αυτό .    Γίναμε έτσι , αμαχητί , άξιοι της μοίρας μας και ανάξιοι της ιστορίας μας ως έθνος . Δεχόμαστε ταπεινωτικά τον αποκλεισμό μας  τα  από διεθνή φόρα , στα οποία γίνεται ο σχεδιασμός και προφανώς ο επανακαθορισμός των συνόρων μας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας .                                      

                   Στη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Συρία , θα αποφασίσει η Τουρκία και για τα εθνικά μας συμφέροντα , όπως αποφάσισε η Γερμανία και οι άλλοι εταίροι , τη ¨ληστεία¨ σε βάρος του λαού μας με την επιβολή των μνημονίων που μας πήγαν μισό αιώνα πίσω οικονομικά και αναπτυξιακά . Κανείς ωστόσο δεν θα λογοδοτήσει  που μείναμε δίχως συμμάχους , αποτέλεσμα μιας ανίκανης διαχρονικά διπλωματικής εξωτερικής πολιτικής .                       

                 Ούτε στην Ανατολή ( Ρωσία ) , ούτε στη Δύση ( ΗΠΑ ) μπορούμε πλέον  να ακουμπήσουμε , ενώ νιώσαμε και την ένοχη αδιαφορία των εταίρων μας στην Ευρώπη ,           κατά την δεκαετή κρίση και τον μαρασμό της χώρας μας . Μια περίοδος που έφερε την πτώχευση σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας , αφού συνετελέσθη η διάλυση των    περισσοτέρων νοικοκυριών    . Κάποτε θα πρέπει ως χώρα να δοκιμάσουμε πιο σκληρή πολιτική προσέγγισης απέναντι σε θεωρητικά δεδομένους ¨φίλους¨ και ίσως να αντιπαρατιθέμεθα πιο δυναμικά απέναντι σε όσους θίγουν κυριαρχικά και άλλα δικαιώματά μας .                          

                 Βασίλης Παλαμηδάς  - Βόλος    . 

Εμείς που μείναμε

                Εμείς που μείναμε

Εμείς που μείναμε στο χώμα το σκληρό

Για τους νεκρούς ν’ανάψουμε λιβάνι

κι όταν χαθεί μακριά το καραβάνι

του Χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη

στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό .

Εμείς που μείναμε θα τρώμε το πρωί

μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι

μέλι χρυσό σ’ατρύγητο κουβέλι

και δίχως πια του φόβου το τριβέλι

μπροστά να προχωράμε στη ζωή .

Εμείς που μείναμε θα βγούμε μια βραδιά

στην ερημιά να σπείρουμε χορτάρι

και πριν για πάντα η νύχτα να μας πάρει

θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι

και κούνια για τα τ’αγέννητα παιδιά .

Ποίηση : Νίκος Γκάτσος ( 1911 – 1992 )                                                                                                                        

Ο αριθμός 7

                                                        Ο αριθμός 7

          Από τους αρχαίους χρόνους, ο αριθμός 7 θεωρούνταν ιερός για όλους σχεδόν τους λαούς της γης. Είναι ο μόνος αριθμός που δεν διαιρείται, ούτε πολλαπλασιάζεται μέσα στα όρια της δεκάδας και φαντάζει σαν σύμβολο μοναδικό αιώνιο και ακίνητο.

           Επτά ήταν τα ¨θαύματα¨του κόσμου, σαν δημιουργήματα του ανθρώπου. Επτά και οι σοφοί της αρχαίας Ελλάδος, ως απαύγασμα της επιστημονικής τους επιδόσεως.

           Κατά την Παλαιάν Διαθήκην η δημιουργία του κόσμου συνετελέσθη από τον Θεό επί έξι ημέρας αλλά ¨την εβδόμην  ημέραν κατέπαυσεν από πάντων των έργων Αυτού¨. Έξι οι μέρες εργασίας της εβδομάδος με τη εβδόμην ημέραν αναπαύσεως. Η Αγία Γραφή αναφέρεται στη ¨Επτάφωτο Λυχνία¨, να συγχωρούν δηλαδή οι Ιουδαίοι επτά φορές, αλλά ο Ιησούς απάντησε : ¨Όχι μόνον επτάκις, αλλά εβδομηκοντάκις επτά ¨.

           Επτά είναι τα μυστήρια της Εκκλησίας, επτά και οι μέχρι σήμερα Οικουμενικοί Σύνοδοι. Οι Μουσουλμάνοι οφείλουν να επισκεφθούν την Μέκκα επτά φορές, να θυσιάσουν επτά κριούς και να κάνουν το γύρο της ιερά λίθου της Καάβας επτά φορές. Επίσης ο Μουσουλμάνος οφείλει να προσεύχεται επτά φορές την ημέρα και δικαιούται επτά συζύγων.

           Το χρονικό διάστημα των 7 ετών παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην πρόσφατη πολιτική μας ιστορία. Η εθνική αντίσταση μαζί με τον εμφύλιο κράτησαν  7 χρόνια  (1942-1949). Επτά ήταν (1956-1963) τα χρόνια της πρώτης διακυβέρνησης της χώρας

από τον Κ. Καραμανλή. Επτά ήταν (1967-1973) τα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας

από τους στρατιωτικούς. Με τη μεταπολίτευση 7 χρόνια (1974-1981)  κυβέρνησε  τη

χώρα η Νέα Δημοκρατία. Στη συνέχεια και πάλι 7 χρόνια (1981-1088) κυβέρνησε τη χώρα το ΠΑΣΟΚ. Και τέλος 7 χρόνια και κάτι μήνες κυβέρνησε σαν Πρωθυπουργός  ο Κώστας Σημίτης.

           Ο μαγικός αριθμός 7 θα συνεχίσει και στο μέλλον να μας απασχολεί με τη μοναδική ιδιορρυθμία του.  

               Β.Π. 

Η νέα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας

                                          Η νέα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας

                                    

               Έτος 2020 . Δύο εικοσάρια έναντι αλλήλων , να κοιτάζονται στον καθρέπτη . Μια τόσο συμμετρική χρονιά αριθμητικώς , εντελώς αρμονική ,      που μοιάζει αριστούργημα        γραφίστα .                                   

              Ο Πρωθυπουργός κ Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε ένα   μη     πολιτικό πρόσωπο     

σχετικά άγνωστο και σίγουρα με μικρότερη λάμψη και εμβέλεια από τον ΐδιο .           Ένα             

ουδέτερο πρόσωπο για ένα πολιτικά εξουδετερωμένο έτσι κι αλλιώς αξίωμα παρά      το      κύρος του .                                             

             Έτσι από 15-1-2020 νέα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι η κ Αικατερίνη    Σακελλαροπούλου .                                                    

             Η κ Σακελλαροπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956 . Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας . Έκανε μεταπτυχιακό στη Γαλλία . Εισήλθε στο ΣτΕ ως εισηγητής  τον Νοέμβριο του 1982 και αναδείχθηκε αντιπρόεδρος τον Οκτώβριο του 2015 . Γνωρίζει άριστα Αγγλικά και Γαλλικά .

            Έχει συγγράψει άρθρα , που αναφέρονται σε ζητήματα Συνταγματικού Δικαίου και Δικαίου του Περιβάλλοντος . Έχει κάνει πολλές εισηγήσεις σε Επιστημονικά Συνέδρια .             

          ¨Δεν ανήκει στη δικιά μας πολιτική οικογένεια¨ , φρόντισε να επισημάνει  ο κύριος  Πρωθυπουργός . Αλλά ούτε και συριζαία δείχνει να είναι .                                          

             Επί ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε πρόεδρος του ΣτΕ , αλλά ήταν η σειρά της , λένε, στην επετηρίδα , απλώς η τότε Κυβέρνηση δεν έφερε  τα πάνω κάτω , όπως γινόταν συνήθως .     Ωστόσο , λέγεται , ότι ο Αλέξης Τσίπρας και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν εκφραστεί εγκωμιαστικά για το έργο της ως δικαστού . Ενώ , ο κ Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε για μια      γυναίκα που διακρίνεται για τη μετριοπάθειά της , την ευθυκρισία της , αλλά και το ενδιαφέρον  της για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων  .                    

             Μεθοδική , δυναμική , με περιβαλλοντικές ευαισθησίες , κοινωνική , λάτρης της κουλτούρας , λάτρης του θεάτρου και γενικότερα της τέχνης , ενώ καθώς μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη είναι οπαδός του Άρη , της αρέσουν τα ταξίδια και τα Μουσεία .                 

             Από τον γάμο της έχει μία κόρη , τη Νιόβη .                

             Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος – 17 – 1 – 2020              .                                                                  

      

                         

Έλληνας είμαι και Χριστιανός Ορθόδοξος

                                     Έλληνας είμαι και Χριστιανός Ορθόδοξος            

               Εμένα μου αρέσει πολύ που είμαι συντηρητικός . Μου αρέσει να συμβάλλω

στη διατήρηση των παραδόσεων και ηθών , μου αρέσει να μη θεωρώ ¨ πρόοδο¨    το             

γκρέμισμα των κοινωνικών ηθών και των δομών που χτίστηκαν με τον ιδρώτα     των            

εργαζομένων και όχι με την τεμπελιά και το άραγμα στου Ψυρρή και στο Γκάζι από το   

πρωί με καφέ , το μεσημέρι με μπίρες και το βράδυ με ουισκάκια , χωρίς      κανείς να             

ξέρει που βρίσκονταν τα λεφτά για μια τόση καλή ζωή …                                     

               Και γι αυτό επιλέγω να  ψηφίζω το συντηρητικό κόμμα της χώρας μου και να κόβω τον δρόμο στη δήθεν πρόοδο , που χαϊδεύει τα αυτιά της αναρχίας , της  πολεμικής                      κατά της θρησκείας , της παραβίασης όλων των ηθικών κανόνων που μας κληροδότησαν

οι γονείς μας .                         

              Και γι’αυτό ¨γίνομαι Τούρκος ¨, όταν η υπουργός Παιδείας , την οποία τοποθέτησε το κόμμα στον οποίο πιστεύουμε και το οποίο  θέλουμε να διατηρεί και να     

σέβεται τις παραδόσεις , αποφασίζει να καταργήσει την αργία της εορτής των Τριών Ιεραρχών και να την αντικαταστήσει με προαιρετικό εκκλησιασμό και προαιρετικές ομιλίες στα σχολεία .                                                         

               Ούτε θρήσκος είμαι , ούτε θρησκόληπτος , ούτε φανατικός της θρησκείας .            

Έλληνας είμαι και χριστιανός Ορθόδοξος . Και μου αρέσει αυτό , όπως μου αρέσει  να            

βλέπω τις εκκλησίες με τον σταυρό , σε μια πατρίδα στης οποίας την ελευθερία  έχει    συμβάλει τόσο πολύ η ορθόδοξη πίστη . Δεν έχω μελετήσει ενδελεχώς τη δράση των   Τριών Ιεραρχών , αλλά και γνωρίζω τα ονόματά τους και θυμάμαι απέξω το τροπάριό τους , κι ας μη το ακούω συχνά τα τελευταία χρόνια . Και πολύ θα ήθελα η Κυβέρνηση ,   την οποία εμπιστεύτηκα , να έχει αντιληφθεί , ότι η χώρα μας υφίσταται μία χωρίς   προηγούμενο ισλαμική εισβολή , η οποία , αν δεν αντιμετωπιστεί με αποφασιστικότητα   θα μετατρέψει τη χώρα σε ισλαμική Τζαμαχιρία . Και όταν η χώρα βρίσκεται μπροστά σε μια τόσο σοβαρή κρίση , όχι μόνο δεν αγγίζεις την εορτή των Τριών Ιεραρχών , αλλά την   ενισχύεις όσο μπορείς !                                           

             Κι ακόμη , σε μια χώρα της οποίας ένα από τα μεγαλύτερα είναι η υπογεννητικότητα , δεν βγαίνει ο υπουργός της ¨ συντηρητικής ¨ Κυβέρνησης  να κατακεραυνώσει και να καταργήσει την αφίσα που έφτιαξαν οι ήρωες πολύτεκνοι ,    οι οποίοι τάσονται κατά των αμβλώσεων ! Αντίθετα , το ίδιο το Κράτος έπρεπε να κάνει καμπάνιες κατά της μάστιγας , της διακοπής των κυήσεων !                                 

             Δυστυχώς , όμως , φαίνεται ότι η ¨συντηρητική¨ μας Κυβέρνηση , έχει καταληφθεί  και αυτή από την ¨αριστερολαγνεία  ¨ και τον ¨προοδευτισμό¨ και ανταγωνίζεται    την        

¨πρώτη φορά Αριστερά¨ , στοχεύοντας στα ¨ψηφαλάκια¨ των κεντροαριστερών . Λίθοι , πλίνθοι Κεραμέως , ατάκτως ερριμμένοι …              

            Δ.Κ. – Αθήνα – 15-1-2020                 .

   

                                                                                                             

                      

Μεταλλινός Γεώργιος και Μικρούτσικος Θάνος

                                    Μετάλλινός Γεώργιος και Μικρούτσικος Θάνος               

      Ο αρθρογράφος της εφημερίδας ¨ Δημοκρατία ¨ κ Παναγιώτης Λιάκος στη μόνιμη στήλη του  ¨ Ημερολόγιο ¨ της 31-12-2019 σχολιάζει δύο πνευματικούς ανθρώπους , που¨έφυγαν¨ από τη ζωή τον Δεκέμβριο του 2019 :            

     ¨Το Σάββατο 28-12-2019 έγινε η εξόδιος ακολουθία του παπά Γιώργη Μετάλλινού  , ενός   από τους σημαντικότερους πρεσβευτές του θείου λόγου , που έδωσαν ποτέ τα διεπιστευτήριά τους στη γήινη σφαίρα μας .                           

       Ο λαός πήγε στην εκκλησία να αποχαιρετήσει αυτόν τον υπέροχο ποιμένα . Οι πολιτικοί απέφυγαν το…συναπάντημα με τόσους χριστιανούς , για προφανείς λόγους .      ΄Αλλωστε , κάθε τόσο υπόσχονται να συμμαχήσουν με τον διάβολο ¨ για το καλό της Πατρίδας ¨ και οι σύμμαχοι του ξαποδώ δεν γουστάρουν εκκλησίες .                        

       Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας  Προκόπης Παυλόπουλος δεν πήγε στην εκκλησία όπου  τελέστηκε η νεκρώσιμος ακολουθία του πατρός , Γεωργίου Μεταλλινού , αλλά εμφανίστηκε στην πολιτική κηδεία του Θάνου Μικρούτσικου . Οι επιλογές μας χαρακτηρίζουν σ’αυτήν τη ζωή .                                     

       Η Υπουργική απόφαση να κηδευτεί δημοσία δαπάνη ο ευκατάστατος Θάνος Μικρούτσικος μόνο προκλητική μπορεί να χαρακτηριστεί και υπονομευτική για την εικόνα που θα έχει για τον νεκρό ο λαός μιας χώρας που στενάζει από τη φτώχεια .           

       Αν θέλει το Κράτος να τιμήσει τον Θάνο Μικρούτσικο , να θεσμοθετήσει ένα         μουσικό βραβείο ή να δημιουργήσει έναν εκπαιδευτικό ή άλλον καλλιτεχνικό θεσμό με το όνομά του . Δεν είναι σωστό να φορολογούνται κι άλλο οι μη έχοντες , για να κηδευτεί ένας πλούσιος καλλιτέχνης .                                  

       Ο Θάνος Μικρούτσικος , άλλωστε , δεν εκφράζει το σύνολο του έθνους , κυρίως επειδή απέφυγε να κάνει το στοιχειώδες για την πατρίδα :          να υπηρετήσει     τη              στρατιωτική θητεία του . Υπάρχει μια σημαντική μερίδα των πολιτών που δεν μπορεί να ¨λησμονήσει¨ αυτήν τη στιγμή της ζωής του εκλιπόντος .                               

      Όντως υπάρχουν πολλοί που θεωρούν ότι ένας άσημος σκοπός που ¨βαράει νούμερα¨ στα σύνορα με την Τουρκία αξίζει για τον ελληνισμό όσοι , χίλιοι Μικρούτσικοι μαζί . Κι αυτός ο άσημος φαντάρος , μόλις τελειώσει τη θητεία του , μπορεί να μη βρίσκει δουλειά επειδή κυβερνούν πολιτικοί που αποφασίζουν από την άνεση του πλούτου και της ισχύος τους , να κάνουν δημόσιες σχέσεις με τα λεφτά των φτωχών .                       

     Στα δύσκολα φαίνονται ο πατριωτισμός ,  το ήθος , η αυταπάρνηση και ο ανθρωπισμός , όχι στα εύκολα .                

     Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 1-1-2020               .                      

                    

Η εποχή μας έγινε ¨ άνυδρη ¨

                                                 Η εποχή μας έγινε ¨άνυδρη¨ …            

                    … Παραμονές Πρωτοχρονιάς 2020 και η Ελλάδα δηλώνει λυπημένη για τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου . Μαιτρ της δραματοποίησης των    συναισθημάτων     μας , γράφουμε όλοι σχόλια λυπητερά , ακούμε τα τραγούδια του και αναμασάμε στον     δημόσιο λόγο τις ίδιες κοινοτοπίες . Να , ότι η ¨χώρα έγινε φτωχότερη¨, ότι ¨ ο θάνατός του  είναι  μεγάλη απώλεια ¨. ότι  ¨ με το έργο του σφράγισε μια εποχή ¨. Αλλά το θέμα  δεν      είναι ότι φεύγουν όλοι αυτοί οι δημιουργοί , είναι που η εποχή είναι ¨ άνυδρη ¨ και  δεν     γεννάει εύκολα ούτε ¨μικρούτσικους¨ ούτε ¨μεγαλούτσικους¨. Τα τηλεοπτικά παράθυρα       είναι γεμάτα από αναλυτές . Γνώστες ή μη , διαβασμένοι , αδιάβαστοι ,         αμαθείς ή ημιμαθείς , αναλύουν τα πάντα . Για τη φορολογική μεταρρύθμιση , για τις γεωπολιτικές   επιδιώξεις της Τουρκίας , για τις πρακτικές του υπουργού Χρυσοχοΐδη στη διοικητική οργάνωση του Κράτους .           

                     Ένα ακατάσχετο και άνευ νοήματος εθνικό μπλα-μπλα με κοινό παρονομαστή     την εθνική μας κλάψα  . Γιατί στην Ελλάδα η κλάψα μας φτιάχνει , είναι το πιο     ισχυρό      αφροδισιακό . Το να είσαι χαρούμενος , θετικός και αισιόδοξος , είναι περίπου επιλήψιμο .     Σε γεμίζει ενοχές . Κάτι χειρότερο , σε κατατάσσει αυθωρεί στους αφελείς .           

                   ¨  Ήτανε εκείνη η νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης ¨, όταν έφυγε για πάντα από κοντά μας ο Θάνος Μικρούτσικος . Και πράγματι στη Θεσσαλονίκη που περιπλανιόμουνα   αυτές τις μέρες ,φύσαγε ένας αγέρας παγερός και δαιμονισμένος που έμοιαζε μεμουσική   υπόκρουση και διαδοχικό κρεσέντο . Άσπρα κύματα    αυλάκωναν           τον Θερμαϊκό , τα γκαζάδικα ¨χόρευαν¨ δεμένα αρόδου έξω από το         λιμάνι          και η θάλασσα , μολύβι κι αγριεμένη , θα φόβιζε ακόμη και τον πολύπειρο Νίκο Καββαδία .       

                       Δεν έχει πια κανένα νόημα να κλαις , να πονάς ή να συγκινείσαι . Αυτή είναι η ζωή , μια διαρκής διαδικασία παραγωγής και αποβολής            ανθρωπίνων υπάρξεων .         Νομοτέλεια κύριος , μην την ψάχνεις , ή όπως θα λέγανε και οι Θεσσαλές γιαγιάδες μας   ¨ τι να γίνει πιδούλι’μ ,      έτσι .. τα’δωκε ου Θεός .              

                      ¨Μακαρία η οδός ην πορεύεις σήμερον ¨ ,     ψάλλουν              οι παπάδες και ξεπροβοδούν κόσμο και κοσμάκη , κάθε μέρα στους συνοικιακούς ενοριακούς ναούς , αλλά εσύ την οδό αυτή δεν θα τη διαβείς , αγαπητέ αναγνώστη , άστο γι ‘ αργότερα λες από μέσα σου .                          

                       ¨Ευτυχές το νέον έτος¨ επαναλαμβάνουμε παντοιοτρόπως τέτοιες μέρες , απαρχές της νέας χρονιάς . Αλλά στο τέλος , όλοι θα ευχόμαστε ¨ να φύγει και να μη γυρίσει ¨. Τεκμαίρεται όθεν ότι η εκάστοτε απερχόμενη γενιά δεν πήγε καλά , αλλά ούτε και επρόκειτο να πάει καλά , αφού συνήθως επενδύουμε προσδοκίες που δεν είμαστε διατεθειμένοι να υπηρετήσουμε ή να μοχθήσουμε γι’ αυτές . Εξ ‘ ου και καταλήγουμε στο     ηλιθιωδέστερο όλων κλισέ , το γνωστό : ¨ δεν βαριέσαι ρε φιλαράκι , υγεία να υπάρχει κι όλα τ’άλλα …¨ .                        

                          Αφού υπάρχει υγεία τι σε νοιάζει ; Όλες οι άλλες όψεις και αξίες της ζωής , ας πάνε να κουρεύονται .             

                           Θάνε Μικρούτσικε , καλά εσύ την έκανες νωρίς … Τυχερός είσαι ρε μπαγάσα …      Α.Κ. –Λάρισα -30-12-2019   .   

         

                                                                                                                      

Γη και Ήλιος

                                                   Γη και Ήλιος   

                     Κάποτε η Γη αγάπησε , παράφορα τον Ήλιο                               

                     η κάθε μέρα , ήτανε , χλωμή , συννεφιασμένη!                         

                     Το φεγγάρι ανακάλυψε , τον έρωτά της τον κρυφό ,                    

                     κάθε βράδυ που ‘ρχότανε στη Γη , τον ερωτούσε :                      

                   ¨Γιατί τον Ήλιο αγάπησες ; Εγώ είμαι πιο κοντά σου !              

                     Κι η θάλασσα η απέραντη , στη αγκαλιά της σ’έχει ! ¨      

                   ¨Καλά τα λες φεγγάρι μου , μα η θάλασσα είν’αλλιώτικη ,              

                     όταν αγριεύει ,  με κτυπά , σ’ολόκληρο το σώμα !              

                     Πόνους και στενοχώριες ! Τον Ήλιο αυτόν αγάπησα                 

                     και είμ’ ερωτευμένη ! Απ΄το πρωί όταν θα βγει ,               

                     μέχρι να ‘ρθει το βράδυ ! Φωτιές βάζει στο σώμα μου ,

                     σ’όλα τα σωθικά μου , με τις πλατιές ακτίνες του ,                     

                     γλυκά μου δίνει χάδια ! Εσένα πως να σ’ερωτευτώ ;             

                     πού ‘ σαι μες στο σκοτάδι ; Από τον Ήλιο παίρνεις φως             

                     και το σκοτάδι διώχνεις  ! ¨ Και  τούτη τη συζήτηση ,                          

                     που ‘καναν , Γη – φεγγάρι , την άκουσαν τα αστέρια ,              

                    και πήγαν και την είπανε , στο λαμπερό τον Ήλιο !                              

                                        

                                          

                   Ο Ήλιος , όταν άκουσε αυτά που λεν τ’αστέρια ,                        

                    έλαμψε ακόμα πιο πολύ , πετούσε απ’τη χαρά του !                          

                    Πολλά τα χρόνια εκεί ψηλά , που μοναχός του ήταν !                         

                    Κι ούτε καμιά σκεφτότανε , πως θα τον αγαπήσει !                                

                    Ο ουρανός κι οι αγέρηδες , όπου , όλα τα εβλέπαν ,                             

                    αλλιώτικη είχαν γνώμη ! Δεν  ήθελαν να συζητούν ,                      

                    για έρωτες κι αγάπες ! Κι όταν τη Γη τη ρώτησαν ,              

                    που πάει αυτός ο έρωτας , και που θα καταλήξει ,                        

                    εκείνη τους απάντησε :                    

                  ¨Το  ‘χουνε πει το σ’αγαπώ , από καιρό οι καρδιές μας 

                    κι ο Ήλιος αποφάσισε , να βγει απ ’την τροχιά του                

                   και να κατέβει χαμηλά ! Να ΄ρθει  να μάνταμώσει ,                

                   για να μου δώσει ένα φιλί , βράδυ μες στο σκοτάδι !                   

                   Κι αν κάποτε νύφη η Γη , γαμπρός γίνει ο Ήλιος ,                          

                   στην εκκλησιά θε νάρθουνε , για να στεφανωθούνε !                 

                   Κουμπάρους τους θα έχουνε , όλους τους γαλαξίες ,                      

                   παρανυφάκια θα ντυθούν του ουρανού τ’αστέρια ! ¨

                   Γιάννης Μακρόπουλος – Βόλος – 11-1-2020            .                                   

                    

                    

Ήταν οι πρωταγωνιστές των γηπέδων

                                             Ήταν οι πρωταγωνιστές των γηπέδων      

               Παλιός δημοσιογράφος , με πολλές δεκαετίες στο επάγγελμα , δεν σταμάτησε να γράφει , ακόμα και σήμερα . Με τα εκλεκτά του κείμενα , άλλα μεν να            εγγίζουν    την    επικαιρότητα και άλλα να τα έχει ¨αλιεύσει ¨ από τις θάλασσες  της βαθιάς του μνήμης .                   

               Ας μου επιτρέψει ο καλός φίλος Δημήτρης Καπράνος , να μεταφέρω μερικές ¨χρυσές¨ γραμμές του , από το άρθρο της 19-1-2020 με τον τίτλο ¨Όταν οι τερματοφύλακες ήταν οι πρωταγωνιστές των γηπέδων ¨ , που έγραψε στη εφημερίδα του , για τον μεγάλο και αείμνηστο διεθνή τερματοφύλακα Στάθη Μανταλόζη :      

          ¨  Να πεις τον επικήδειο του Μανταλόζη , μου είπε ο αείμνηστος συνάδελφος Γιώργος   Βενετούλιας , ¨ εθνικάκιας ¨ από κούνια , αλλά και ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ  και αρθρογράφος στις αθλητικές εφημερίδες και στην ¨ Ελευθεροτυπία ¨ .               

          ¨  Και γιατί δεν τον λες εσύ ; Πιο παλιός είσαι , πιο πολλές εμπειρίες έχεις , ήσουνα και πρόεδρος του Εθνικού ¨, του λέω . Κομπιάζει για λίγο : ¨ Δεν μπορώ , ρε . Ίσως δεν με καταλαβαίνεις , αλλά δεν μπορώ … ¨              

              Ο Στάθης Μανταλόζης ήταν για πολλούς ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας , που έβγαλαν τα ελληνικά γήπεδα . Πέθανε στα 65 του και κηδεύτηκε στην Ευαγγελίστρια στη γειτονιά  του, το  1993 .             

              Έγραψα έναν επικήδειο , όπως ¨ μου βγήκε ¨ εκείνη την ώρα . Και μίλησα για τον ήρωα των παιδικών μας χρόνων , που τον βλέπαμε στα ¨χαρτάκια¨ που αγοράζαμε στα περίπτερα και τον θαυμάζαμε στις ¨φάσεις¨ , που δημοσίευαν οι αθλητικές εφημερίδες ,  οποίες κρέμονταν στα περίπτερα , κάθε Δευτέρα , πρωί πρωί . ¨ Ο αίλουρος Μανταλόζης ¨,  ¨Ο αγριόγατος του Εθνικού¨ , ¨ Από μηχανής σωτήρ  ο Μανταλόζης ¨ και άλλα τέτοια .   

             Και θυμάμαι ότι έκλεισα τον επικήδειο λέγοντας : ¨ Αν ήξερες πόση χαρά μας έδινες στο γήπεδο , αλλά και πόσο ακριβά πληρώναμε από τα μικράτα μας τη αγάπη μας στον Εθνικό , τον οποίον εσύ μας έκανες να αγαπήσουμε … ¨             

             Και καθώς νεκροπομποί σήκωναν το φέρετρο , ακούστηκε , μέσα στη νεκρική σιγή του ναού η κραυγή του Γιάννη Μαντζουράνη : ¨ Εεε , ρε Στάθη μου Ζαμόρα ¨. Ο Ζαμόρα   ήταν ο πιο μεγάλος τερματοφύλακας της Ρεάλ Μανδρίτης και της Εθνικής Ισπανίας , που θεωρούνταν ο μεγαλύτερος γκολκίπερ , μέχρι που εμφανίστηκε ο Λεβ Γιασίν !     

             Τον  ¨κούκλο¨ Στάθη Μανταλόζη είχαμε θαυμάσει στους ¨ Άσσους των γηπέδων ¨, σε εκείνη την απίθανη μαυρόασπρη ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη ,         με τον Λάκη Πετρόπουλο , τον Κώστα Πούλη , τον Ανδρέα Μουράτη και φυσικά τον Στάθη . Μια ταινία που μιλάει ακόμη και σήμερα στην καρδιά όλων των φιλάθλων , που έζησαν το ελληνικό ποδόσφαιρο στις δόξες του , καθώς ακόμη και αγώνες μικρών κατηγοριών μάζευαν στα ¨τσιμέντα¨ των γηπέδων χιλιάδες κόσμου !                          

             Ήταν οι εποχές που οι τερματοφύλακες είχαν ξεχωριστή θέση στην προτίμηση των φιλάθλων , καθώς το ποδόσφαιρο ήταν επιθετικό και οι φύλακες των δικτύων είχαν πολλή δουλειά !                               

            Έγραφε ο αξέχαστος φίλος και συνάδελφος Πάνος Γεραμάνης : ¨ Ιδιαίτερα στην Ελλάδα , λόγω χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας των ανθρώπων , στις δεκαετίες 50 και 60 οι οπαδοί των συλλόγων που παρακολουθούσαν αγώνες πρωταθλημάτων ή και φιλικές συναντήσεις ήταν μάρτυρες συγκλονιστικών φάσεων μπροστά στις εστίες ¨ .         

           Από όλους τους σημαντικούς γκολκίπερ , εκείνοι που ξεχώρισαν  τις περασμένες δεκαετίες  και χειροκροτήθηκαν περισσότερο ,  ήταν ο Νίκος Πεντζαρόπουλος και ο Στάθης Μανταλόζης , οι οποίοι και διέπρεψαν και κάτω από τα δοκάρια της Εθνικής Ανδρών .                                           

          Σπουδαίοι επίσης ήταν ο Μπάμπης Ταουξής και ο Στάθης Τσανακτσής του Απόλλωνα Αθηνών . Μεγάλος τερματοφύλακας που έπαιξε  στην ΑΕΚ , ήταν ο Στέλιος Σεραφείδης . Στον Παναθηναϊκό φύλαξαν για αρκετά χρόνια την εστία ο Μαθιός και ο Βουτσαράς . Στον Ολυμπιακό Πειραιώς ο Σάββας Θεοδωρίδης και ο Ηλίας Καραπατής από την Θεσσαλονίκη .     

         Όλοι τους συνέβαλαν στην ανύψωση της ποιότητας του ελληνικού ποδοσφαίρου , σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια της φτώχειας και της ανέχειας .

         Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος /22-1-2020                   .