Ξεχώριζε με την παρουσία του

 

                           Ξεχώριζε με την παρουσία του                          

          Ένας καλός άνθρωπος και φίλος ο γιατρός Νικόλαος         

Παπαγεωργίου ¨έφυγε¨ για πάντα από κοντά μας και πέταξε              

στη γειτονιά των αγγέλων .                       

          Ήταν από τα νεανικά του χρόνια , γεννημένος αθλητής                   

ο Γιάννης . Από την εφηβική του ηλικία έπαιζε στη θέση του     

τερματοφύλακα στον Ολυμπιακό Βόλου . Είχε το ταλέντο του     

αθλητή μέσα του .           

         Αφορμή για την επιστολή αυτή , μου έδωσαν οι μαθητικές         

μου αναμνήσεις από το Β΄Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου της δεκαετίας     

( 1950 – 1960 ) .            

        ΄Ηταν Μάϊος του έτους 1957 . Κάθε χρόνο τα σχολεία της Μέσης      

Εκπαίδευσης συμμετείχαν ανταγωνιστικά σε αγώνες κλασικού αθλητισμού     

και Μπάσκετ . Το Γυμνάσιό μας , είχε την τύχη να έχει στο δυναμικό του δύο    

ικανούς και άξιους γυμναστές . Ήταν οι αείμνηστοι Παύλος Κουντούρης και   

Τάσος Ζαχαρόπουλος . Έκαναν καλή δουλειά και οι δύο ανακαλύπτοντας      

ταλέντα αθλητών μέσα από την Μέση Εκπαίδευση , που υπηρετούσαν .       

Μεθοδικοί και εργασιομανείς , καθώς ήταν στη δουλειά τους , παράτασσαν  κάθε χρόνο νέους αθλητές στον κλασικό αθλητισμό και στην ομάδα Μπάσκετ  στο Γυμνάσιό μας , και είχαν ως αποτέλεσμα το Β΄Γυμνάσιο Αρρένων να έχει κάθε χρόνο τα πρωτεία στο Νομό .                                           

           Μεγάλο βάρος έδωσαν στην ομάδα Μπάσκετ , που έπρεπε να επικρατήσουμε      μεταξύ των Γυμνασίων και στη συνέχεια στην      κατάκτηση           του Τροπαίου του       

Θεσσαλικού Σχολικού Πρωταθλήματος Μπάσκετ Μέσης Εκπαίδευσης  .        

            Καλαθοσφαιριστές , υπήρχαν , αφού έπαιζαν στις Βολιώτικες ομάδες . Έτσι ,με    

ταχείς ρυθμούς συγκροτήθηκε η σύνθεση της ομάδας του Β΄Γυμνασίου Αρρένων Βόλου,

 που την αποτελούσαν : Γιάννης Παπαγεωργίου ( Αρχηγός ) , Νίκος Βέργος ,         Άρης Γαλούκας , Βαγγέλης Τζάβελλος , Αποστόλης Λεώνης . Μια πεντάδα , που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τις ομάδες , που έπαιζαν στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα . Με τον    

Γιάννη Παπαγεωργίου ηγήτορα και ¨ψυχάρα¨ της ομάδας σαρώσαμε το Α΄ Γυμνάσιο    

Αρρένων Βόλου , ( Με τον Γυμναστή του Δημήτρη Γούλα ) , να δακρύζει για την ήττα .  
Στη συνέχεια αφού νικήσαμε στο Βελεστίνο και στον Αλμυρό , δώσαμε αγώνες με τις

Πρωταθλήτριες των Γυμνασίων των πόλεων Λάρισας , Τρικάλων , Καρδίτσας , για να   

κατακτήσουμε τελικά τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Θεσσαλίας των Γυμνασίων  Μέσης  

Εκπαίδευσης .         

                 Νίκες και συγχαρητήρια από παντού . Για να έρθει στο τέλος η δικαίωση .    

                 Αλησμόνητε φίλε Γιάννη . Υπήρξες μαχητής και παλικάρι σε όλα τα στάδια  

της ζωής σου . Με αξιοπρέπεια και ήθος αντιμετώπιζες όλα τα προβλήματα που      

 ανέκυπταν . Καλό σου ¨ταξίδι¨ και καλό Παράδεισο .  

                 Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 18-12- 2020               .   

  

 

 

 

 

 

 

 

Και τότε πόνος και τώρα πόνος

 

                               Και τότε πόνος και τώρα πόνος                

                 Τι ωραία που τα γράφει σήμερα Παρασκευή 18-12-2020 ,     

 ο χρονογράφος της ¨Δημοκρατίας ¨. Μου θύμισε    τα  χρόνια  τα      

 δικά μου , της προσωπικής μου στρατιωτικής θητείας εκεί επάνω      

 στη παραμεθόριο πόλη της Δράμας , στις αρχές της δεκαετίας του 

 60. Και τότε πόνος και ¨ξεραΐλα παντού , ¨φως¨ από το πουθενά    

 με τον ταλαίπωρο φαντάρο , να περιμένει δυο ολόκληρα χρόνια   

 για να πάρει το πολυπόθητο απολυτήριο . Αλλά , νομίζω , αρκετά   

 έγραψα στην εισαγωγή μου και ότι ήρθε η ¨ώρα¨ να απολαύσουμε  

 το κείμενο του φίλου συντάκτη :                         

                                        Η Κυβέρνηση μας καψώνει                           

                         Παράξενη η κατάσταση στην πατρίδα . Και   γίνεται            

 ολοένα και πιο ενοχλητική . Περιφερόμαστε στις πόλεις δίχως να    

 έχουμε δικαίωμα να καθίσουμε πουθενά να ξαποστάσουμε .   Τα    

 παγκάκια λερά , χολεριασμένα ή πιασμένα     από Αφροασιάτες         

 μουσαφιραίους . Κινούμαστε συνέχεια , σαν τις άδικες κατάρες,με      

 μια μάσκα μπαστακωμένη καταμούτσουνα . Και στα καταστήματα      

 ακόμα στην απέξω είμαστε και σχηματίζουμε ουρές       σαν τους     

 κομμουνισμένους προλετάριους , που περίμεναν να πάρουν ψωμί 

 με δελτίο σε κάποιον από τους ¨παραδείσους¨του μουρλομαρξισμού.            

                Η Κυβέρνηση μας καψωνάρει , αλλά δεν είναι δίκαιη όπως ο           

 Στρατός ούτε ανταμείβει την προσπάθεια .       Και αντί να πάρουμε    

απολυτήριο από την κακομοιριά και την αθλιότητα που σκορπά κάθε     

 εξουσία που περνά από αυτόν τον τόπο , λαμβάνουμε στερήσεις εξόδου        

 αγγαρείας και απίστευτα ¨γερμανικά νούμερα ¨ στα ίδια μας τα σπίτια  ,     

 περιμένοντας τον δεκανέα αλλαγής που δεν έρχεται .          

                Ο ειλικρινώς υμέτερος υπηρέτησε       τη δεκαετία του 90 στον       

 Ελληνικό Στρατό . Ως οπλίτης του Μηχανικού , πέρασα εγώ από τη Σχολή      

 Μηχανικού στο Λουτράκι . Απέναντι από τον θάλαμό μου , βρισκόταν            

 κτίριο στο οποίο στεγάζονταν οι ΥΕΑ ( Υποψήφιοι Έφεδροι Αξιωματικοί ) .             

 ΥΕΑ οι ¨τάξεις¨ ήταν τρεις : Οι αξιωματικοί , οι ΥΕΑ Β ( οι παλιοί δηλαδή )    

 και οι ΥΕΑ Α ( οι νέοι ) . Οι ΥΕΑ Α περνούσαν , ως αναμενόμενο , δυσκολότερα      

 σε σύγκριση με τους άλλους . Την εποχή που υπηρέτησα , τους έβλεπα να  

 τρέχουν διαρκώς ! Υπήρχε άγραφος , πανίσχυρος νόμος , ότι για όσο καιρό οι       

 ΥΕΑ Α παραμένουν … στο Α , απαγορευόταν να περπατούν ! Η πίεση που ασκούσαν      

 οι ¨ βητάδες ¨  στους ¨ αλφάδες ¨ ήταν στα όρια του αφόρητου .         

                 Αυτό μου θυμίζει η καθημερινότητα της καραντίνας , με την τεράστια           

 διαφορά , ότι στον Στρατό ο ΥΕΑ Α θα μείνει περίπου κανένα δίμηνο ¨αλφάς¨  

 και έπειτα θα περάσει στο στάδιο Β . Μετά θα γίνει δόκιμος και προς το τέλος            

της  θητείας του θα φοράει το αστέρι του ανθυπολοχαγού .                           

                  Εμείς , οι αγγαρειομάχοι  του χρεοκοπημένου και εξαρτώμενου                

κρατιδίου , που επιβάλλει καραντίνες και ένα σωρό περιορισμούς αντί για      

 αστέρι λαμβάνουμε μπιλιέτα από ΔΕΚΟ , Εφορίες και άλλες υπηρεσίες και στο     

 τέλος το παράσημο της ανοιχτής παλάμης .                   

                 Π.Λ.- Αθήνα-Κείμενο/ Β.Π. – Βόλος – Σχόλιο , 18-12- 2020      .                      

 

         

             

              

Χριστουγεννιάτικη επίσκεψη Παπαδιαμάντη

                            Χριστουγεννιάτικη επίσκεψη Παπαδιαμάντη

                 Μέρες που είναι , επιβάλλεται μια αναφορά στον Αλέξανδρο             

       Παπαδιαμάντη .                          

                  Πήγε , που λέτε , ο κοσμοκαλόγερος        στα γραφεία της     

        ¨ Ακρόπολης ¨ να παραδώσει ένα χριστουγεννιάτικο      διήγημα .         

         Ο Σταμάτης Σταματίου δεν τον αναγνώρισε και νόμισε πως  ¨ήταν    

         κάποιος άπορος που πήγε ¨να πάρει τις δέκα δραχμές για τα      

         Χριστούγεννα ¨ .           

                  Ο Παπαδιαμάντης τις πήρε , αλλά επέμενε να δώσει    και το        

         κείμενό του .   Και αυτά τα χαρτιά τι να τα κάμω ; Δεν τα θέλετε ;        

         Και μου έδειχνε κάτι χαρτιά . Νόμισα ότι ήταν πιστοποιητικά                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

         απορίας .   -    Κράτησέ τα , του είπα , εμάς δεν μας χρειάζονται .   

         Εσείστηκε , λυγίστηκε ολίγο , έκανε σκυφτός να φύγει , ξαναγύρισε .      

         Τότε αφού δεν σας χρειάζονται αυτά , εγώ με τι δικαίωμα  θα τα    

         πληρωθώ ; - Δεν πειράζει αρκούμεθα εις τον λόγον σας .             

         Χριστούγεννα είναι τώρα . – Ναι , αλλά αν δεν πάρετε αυτά , εγώ     

         δεν μπορώ να πάρω χρήματα . – Μα δεν τα παίρνετε εσείς τα χρήματα  

         Σας τα δίνουμε εμείς !... Ε, τότε , πάρτε κι εσείς ετούτα που μου      

         ζητήσατε . Και τα άφησε σιγά σιγά και μαλακά επάνω στο τραπέζι .    

         Εσκέφτηκα , μήπως του ζήτησε τίποτα πιστοποιητικά το λογιστήριο. -  

         Μα τι είναι επί τέλους αυτά , του λέω , που πρέπει απαραιτήτως  να    

         τα πάρουμε ; - Το διήγημα των Χριστουγέννων , που μου ζητήσατε .     

         Το διήγημα των Χριστουγέννων ; Και ποιος είσθε σεις ; - Ο Αλέξανδρος   

         Παπαδιαμάντης !... Ο ίδιος ; - Ο ίδιος και ολόκληρος ! ‘Επεσε το ταβάνι   

         και με πλάκωσε , η πέννα έφυγε από τα χέρια μου , όλα εκεί μέσα  ,    

         εικόνες , καρέκλες , βιβλία , εφημερίδες , σαν να στροβιλίσθηκαν      

         γύρω μου και έκανα ώρα να συνέλθω .                

                   Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ο πρίγκηψ των Ελλήνων      

         λογογράφων , που τον φανταζόμουνα ακτινοβολούντα , γελαστόν ,     

         ωραίον , καλοντυμένον , ευτυχή , γεμάτον εγωισμόν , αέρα  και        

         μεγαλοπρέπειαν , αυτός ! … Αυτός ο μαλακός , ο καλός , ο δειλός ,     

         ο φοβισμένος και τσαλακωμένος άνθρωπος , που στεκότανε με       

         συστολή μαθητού επιμελούς , εκεί ενώπιόν μου! … Αυτός , που μας    

         έδωσε γλύκες πνευματικές και συγκινήσεις ψυχικές , που ανιστόρησε     

         κόσμους θαλασσινούς και εζωντάνεψε , εμπρός μας , ανθρώπους    

         μακρυνούς κι’ άγνωστους , που τους έκαμε δικούς μας ,  εντελώς     

         δικούς μας , σαν να περάσαμε μια ζωή μαζί , αυτός σε μια τέτοια      

         κατάσταση εκεί , εκεί ενώπιόν  μου ! … Του έσφιξα το χέρι χωρίς να  

         ημπορώ ούτε μια λέξη να προφέρω . Από την ταραχή μου και την      

         σαστιμάρα μου ούτε το φως δεν άναψα . Αισθάνθηκα        ένα          

         τρεμουλιαστό χέρι να σφίγγει το δικό μου και τον έχασα μέσα στο       

          σκοτάδι … Έμεινε , όμως  μια μοσχοβολιά κεριού , που λυώνει     

          εμπρός στις άγιες εικόνες , κάτι από του καντηλιού το σβύσιμο ,       

          κάτι από θυμιατού πέρασμα μακρυνό , μακρυνό πολύ ¨     

          Καλά Χριστούγεννα . Και διαβάστε Παπαδιαμάντη .        

                 Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – Δεκ. 2020      .  

Δέκα χρόνια ¨ Δημοκρατία ¨

 

                                                             Δέκα χρόνια¨ Δημοκρατία ¨                                      

                                        Συμπληρώνονται την 2 Δεκεμβρίου 2020 , 10 χρόνια από την             

                      έκδοση της εφημερίδας ¨ Δημοκρατία ¨ , η οποία τιμά από την πρώτη                

                      ημέρα το συμβόλαιο που σύναψε με τους αναγνώστες της .                       

                                        Η εφημερίδα αυτή , ήρθε να υπερασπίσει όλες τις αρχές και        

                      τις αξίες , τις οποίες ενστερνίζεται , η πλειονότητα των Ελλήνων     οι            

                      νοικοκύρηδες , όπως τους χαρακτηρίσαμε από την πρώτη ημέρα της       

                      έκδοσής μας .                      

                                       Προς έκπληξη του κοινού η ¨ Δημοκρατία ¨ άντεξε 10 χρόνια     

                     και θα αντέξει πολύ περισσότερα . Γιατί δεν δίστασε να εναντιωθεί       

                     στους πάσης φύσεως προδότες της πατρίδας και της πίστης μας . Γιατί       

                     δεν δίστασε να εναντιωθεί στους πολιτικούς , στα ¨τζάκια¨ ,        σε

                     πανίσχυρους και αδίσταχτους επιχειρηματίες και σε πάσης φύσεως    

                     ανθελληνικά συμφέροντα .                             

                                      Υπηρετήσαμε πιστά τις ιδεολογικές μας αρχές , με συντεταγμένη   

                    αρθρογραφία από το πρώτο κιόλας φύλλο           της εφημερίδας μας .              

                    υπερασπιστήκαμε την ελεύθερη οικονομία , τον υγιή ανταγωνισμό , το        

                    δίκαιο του επιχειρηματία , αλλά και του   εργαζόμενου . Τιμάμε ό,τι εκφράζει      

                    τον Έλληνα . Και αυτός ο αγώνας μας , δόθηκε και θα συνεχίσει να δίνεται ,  

                    με εσάς τους αναγνώστες μας . Γιατί ¨ δε νικάς πάντα , αλλά πάντα αγωνίζεσαι ,  

                    γιατί στο τέλος θα νικήσεις ¨ .   

                                        Ιωάννης Φιλιππάκης       

                                        Εκδότης ¨ Δημοκρατίας ¨ , Αθήνα , 2-12-2020

                

 

 

Νέο παγκόσμιο ρεκόρ στο αγώνισμα ¨ Επί Κοντώ ¨

 

                                 Νέο παγκόσμιο ρεκόρ στο αγώνισμα  ¨Επί Κοντώ¨         

              Παρελθόν πλέον το ιστορικό παγκόσμιο ρεκόρ του Ουκρανού Σεργκέϊ          

     Μπούμπκα στο ¨ Επί Κοντώ ¨ και υπεύθυνος γι αυτό ο Αρμάντ Ντουμπλάντιτς .           

     ξεπέρασε τα 6.15 μ. την 17 Σεπτεμβρίου 2020 .                   

              Ο Σουηδός παγκόσμιος πρωταθλητής του 2017 , ξεπέρασε τα 6.15 μ. με τη       

    δεύτερη προσπάθειά του στο Diamond League στίβου της Ρώμης και άφησε  στην         

    ιστορία το ιστορικό 6.14 μ. του Σεργκέϊ Μπούμπκα από το 1994 .         Ήταν ένα           

    στοιχειωμένο ρεκόρ που κράτησε 26 ολόκληρα χρόνια . Ο Σουηδός πρωταθλητής      

    Ντουμπλάντις , έγραψε τη δική του ιστορία στο αγώνισμα , μετά από επίπονες       

    προσπάθειες να ξεπεράσει τον ¨ Τσάρο των αιθέρων ¨ .               

             Ο 20χρονος σταρ κατέχει και το παγκόσμιο ρεκόρ και στον κλειστό στίβο με 6.18 .      

    Έτσι ο νεαρός κατέχει τις κορυφαίες επιδόσεις στο αγώνισμα του ¨ Επί Κοντώ ¨ τόσο    

    στον στον ανοικτό , όσο και στον κλειστό στίβο .                

             Ταβάνι είναι μόνο ο … ουρανός , καθώς κανείς δεν είναι      σε θέση πλέον να          

    προβλέψει πόσο ψηλότερα μπορεί να πάει το παγκόσμιο ρεκόρ στο ¨ Άλμα επί           

    Κοντώ ¨, τόσο στον ανοικτό , όσο και στον κλειστό στίβο .     

             Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 6-12-2020        .  

Μαραντόνα ο θρύλος που μας αποχαιρετά

 

                                          Μαραντόνα , ο θρύλος που μας αποχαιρετά …                   

                       Παγκόσμια θλίψη . Ο ¨Θεός¨ του ποδοσφαίρου Ντιέγκο Αρμάντο         

           Μαραντόνα ¨ ¨ έφυγε ¨ στις 25 Νοεμβρίου 2020 , σε ηλικία 60 ετών και               

           πήγε να συναντήσει τον … δημιουργό του .  ¨ Ντρίπλαρε ¨ πολλές φορές       

           τον θάνατο , αλλά αυτή τη φορά προδόθηκε από την καρδιά του , λίγες             

            ημέρες αφότου βγήκε από το νοσοκομείο .             

                       Όπως μετέδωσε η εφημερίδα ¨ Clarin ¨ ο κορυφαίος κατά πολλούς       

            ποδοσφαιριστής όλων των εποχών ένιωσε έντονες ενοχλήσεις στο στήθος ,         

            ενώ βρισκόταν στο σπίτι του στη συνοικία του Σαν Αντρέ , στη πόλη του       

            Τίγκρε . Αρκετά ασθενοφόρα έσπευσαν αμέσως στην οικία του , του           

            παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες αλλά , παρά τις προσπάθειες που έγιναν ,        

            δεν κατέστη δυνατόν να κρατηθεί στη ζωή .                           

                       Η μοίρα τα έφερε έτσι, που ο κομαντάντε των γηπέδων ¨έφυγε¨ την ίδια        

            ημέρα με τον καλό του φίλο Κουβανό Επαναστάτη Φιντέλ Κάστρο ,  που   είχε        

            αποβιώσει στις 25 Νοεμβρίου 2016 , αλλά και του θρύλου της Μάντσεστερ     

            Γιουνάιτεντ Τζορτζ Μπέστ , στις 25 Νοεμβρίου 2005 .         

                       Βασίλης Παλαμηδάς –Βόλος – 26-11-2020    .

 

 

 

               

Άξιος ιεράρχης ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων

  

                            Άξιος ιεράρχης ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων      

                     Φορούσε ράσο , αλλά θα του πήγαινε καλύτερα η στρατιωτική             

      χλαίνη , όπως έγραψε ο Παύλος Παλαιολόγος . Όταν ξέσπασε ο πόλεμος

      το 1940 , ο χρόνος τον είχε λευκάνει , αλλά η ψυχή του κατόρθωνε έχοντας         

      περάσει άπειρες δοκιμασίες , να διατηρεί τον ενθουσιασμό    της   πρώτης     

      νεότητας .                             

                     Eίναι άπειρες οι περιγραφές για έναν ¨παπά¨ που τριγυρνούσε  στο     

      μέτωπο ,  ευλογούσε τους στρατιώτες , επισκεπτόμενος τα χωριά , ανέβαινε      

      γαϊδουράκια για να περάσει δύσβατες περιοχές . Με το πνεύμα του , τον      

      σταυρό του στο χέρι και τον φλογερό πατριωτικό του λόγο στο στόμα ,         

      δικαίωνε την εθνική μας  αρματολική παράδοση της Εκκλησίας .                       

      Ήταν ο μπαρουτοκαπνισμένος μητροπολίτης Ιωαννίνων και αργότερον       

    ¨Αθηνών και πάσης Ελλάδος Βλάχος Σπυρίδων  ( 1873 – 1956 ) . Ήταν 83 ετών

     όταν απεβίωσε .                

                  Ήταν , ήδη , 67 ετών ιεράρχης και είχαν δει πολλά τα μάτια του . Γεννημένος       

     στη Χήλη της Βιθυνίας Μικράς Ασίας , καταγόταν από τα χωριά του Πωγωνίου και        

     αποφοίτησε από τη Σχολή της Χάλκης το 1899 . Διακρίθηκε αμέσως στον          

     Εκκλησιαστικό στίβο ιεροκήρυκας του Γαλατά και το 1900 διορίστηκε Αρχιερατικός        

     Επίτροπος του Μητροπολίτη Ξάνθης Ιωακείμ Σγουρού του μετέπειτα Θεσσαλονίκης .   

     Ο αρχιμανδρίτης Σπυρίδων δεν άργησε να μετατραπεί ψυχή του Μακεδονικού       

     Αγώνα και το 1906 ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄τον προήγαγε σε μητροπολίτη Βέλλας    

    και Κονίτσης . Νιώθει τον τόπο του, αγκαλιάζει την ψυχή του και συνδέεται με τους     

    κατοίκους του .                                      

                 Όταν ξέσπασε ο πόλεμος του 1940 βρέθηκε στην πρώτη γραμμή , σε μια          

    σπηλιά , όπου είχε εγκατασταθεί η στρατιωτική Αρχή για να προφυλαχθεί από  τους   

    βομβαρδισμούς . ¨ Ούτοι εν άρμασι και όπλοις , ημείς δε εν πνεύματι Θεού ¨. Έγινε     

    σύμβολον και δημιούργησε ένα και μοναδικόν δίκαιον δίκτυο φιλανθρωπικών ,     

    εκπαιδευτικών και κοινωνικών ιδρυμάτων .                 

                 Το 1949 εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος με συντριπτική πλειοψηφία ως εκλεκτός και       

    ενδεδειγμένος διάδοχος του προκατόχου του ιεράρχη και πολιτικού Δαμασκηνού .

                 Ως αρχηγός της Εκκλησίας φρόντισε να περιφρουρήσει την περιουσία της , να     

   βελτιώσει τη θέση του κλήρου , να διαδώσει τον θεσμό των Κατηχητικών σχολείων      

   και να προαγάγει την Αποστολική Διακονία .              

                Διπλωμάτης , αγωνιστής , ονειροπόλος και δημιουργικός , ανακαινιστής και     

   συντηρητικός , τολμηρός και συνετός .                Μια πολυσύνθετη μορφή ήταν ο     

   Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος , ο οποίος εκδήμησε εις Κύριον την 21 Μαρτίου    

   1956 .       

   Β.Π . – Βόλος 28-11-2020      .              

 

         

  

 

 

 

 

 

 

 

 

Η αδράνεια ως αναστολή για δράση

 

Η αδράνεια ως αναστολή για δράση               

                           Δεν είναι ντροπή να ομολογήσουμε , πως η χώρα μας , έγινε μια χώρα            

               ελώδους κατάστασης . Δημογραφικά μας απειλεί αδίστακτα . Όλοι στο          

               βάθος το νιώθουμε . Κι όλοι στο βάθος απωθούμε τη λύση του . Γίναμε           

               μια γηρασμένη κοινωνία . Σε λίγες 10ετίες η σκιά των σακατεμένων από        

               τη ζωή γερόντων , θα καλύπτει τους δυνάμενους να εργασθούν . Όχι πως         

               τα γηρατειά είναι κάτι κακό , άχρηστο και αποβλητέο . Ίσα , ίσα υπάρχουν         

               γέροντες , που δεν έκοψαν το νήμα της δράσης.        Πολλοί ασχολούνται        

               δημιουργικά . Αρνούνται να ενταχθούν στην αδράνεια . Έχουν    αστείρευτη      

               πείρα , χρήσιμη στη απειρία των νέων . Αλλά και σοφία κατασταλαγμένη από       

               πολλή γνώση και γεύση της ζωής . Κεφάλαιο χρήσιμο είναι οι γέροντες ,  για           

               μια ευνομούμενη κοινωνία . Δυστυχώς , όμως , πολλοί ηγέτες μας ,   τους          

               χαρακτήριζαν σαν ¨ Στυμμένες λεμονόκουπες ¨ . Και άλλοι  σκωπτικά     ως      

              ¨περήφανα γηρατειά¨ , που έβγαιναν από τη φυσική τους αδράνεια    της            

               ηλικίας των και δυναμικά ζητούσαν το δίκιο τους . Τους θυμόμαστε . Ήταν τα      

               γηρατειά , που το ίδιο το Κράτος τους αντιμετώπιζε με γκλοπς και δακρυγόνα .     

               Τους καθήλωσαν στην αδράνεια . Στην ίδια κατάσταση που ήταν εγκλωβισμένος     

               και ο λαός μας . Η αδράνεια , όμως , όσον και αν φυτρώνει στο φόβο , στην        

               έλλειψη δράσης και στη βαρεμάρα ,είναι μια κατάσταση ψυχικής καταρράκωσης.       

               Κάνει τη δουλειά και τη δημιουργία άγος και άγχος . Χωρίς χαρά κι ελπίδα  ο         

               εργαζόμενος 50άρης σήμερα , ονειρεύεται τη συνταξιοδότησή του .  Να φύγει     

               από το μαρτύριο της κακοπληρωμένης εργασίας , που τίποτα δεν του χαρίζει .      

               Ούτε όνειρα , ούτε ελπίδα . Γρήγορα να πάρει τη σύνταξή του και βαρεμένος από     

               την απραξία να ενταχθεί εκεί που δεν υπάρχει φως . Μ’αυτή την απαισιόδοξη     

               και συναισθηματική φόρτιση , γιατί είναι βαρύ το φορτίο της απραξίας ,  και  οι       

               αποφάσεις του είναι λανθασμένες .            

                               Όταν τα πρώτα σημάδια της κρίσης φάνηκαν στον ελληνικό ορίζοντα ,         

               η κοινωνία μας δεν είχε αντισώματα να αντιδράσει . Δεν είχε δυνάμεις να σταθεί     

               στα πόδια της . Τόση αδράνεια , που δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε τι κρύβεται          

               πίσω από την μπαρούφα του Γιωργάκη : ¨ Λεφτά υπάρχουν ¨. Και κατ ‘ευθείαν       

               από την πλασματική οικονομική ευωχία και καλοπέραση να περάσουμε  στην     

                πίκρα της κρίσης . Και κανείς δεν κουνήθηκε . Πλήρης αδράνεια . Και ένας λαός      

                μαραμένος . Δίχως το σφρίγος του 40 , ούτε το έπος του 21 . Τρόμος και ζόφος    

                πολύς . Μας έλειψαν τα γκεσέμια . Να ξεσηκώσουν το αίσθημα του λαού .   Να      

                τον διαφεντέψουν στις δύσκολες ώρες . Άλλος μας έλεγε ¨ λεφτά υπάρχουν ¨,         

                ενώ παράλληλα ετοίμαζε τις αλυσίδες μας για το Δ.Ν.Τ. Άλλος μας έλεγε  μην     

                ανησυχείτε , η κρίση δεν θα πάει πάνω από δύο χρόνια . Και δώστου καβγάδες     

                μεταξύ τους . Και για την ταμπακιέρα κιχ .                               

                                 Ο λαός χαλαζοβαρεμένος και τι να έκανε άλλωστε , βρήκε απάγκιο στον      

                ΣΥΡΙΖΑ και παρέδωσε στα χέρια του την τύχη και τη ζωή του . Αλλά η αδράνεια με    

                ψέματα και κολοτούμπες δεν ξυπνά .Όσο πήγαινε και ρίζωνε . Αυτή την αδράνεια    

                δεν άντεξαν τα παιδιά μας και πήραν  των ομματιών τους και έφυγαν    

                στα ξένα . Αυτή η αδράνεια δεν ήταν που χάθηκαν 102 άτομα . Κάηκαν στις           

                πυρκαγιές στο Μάτι . Ποιος αντέδρασε για να αποφευχθούν τα δεινά ; Μήπως η               

                κλασική αδράνεια δεν ήταν εκείνη , που έκανε να χαθούν σπίτια , περιουσίες και    

                και ζωές στη Μάνδρα ;

                Μήπως η αδράνεια και  ωχαδελφισμός δεν διέλυσε      την Δημόσια Διοίκηση ;   

                Χιλιάδες κρατικοδίαιτοι , χρόνια τώρα άχρηστοι , περισσευούμενοι ,      

                 τα ¨άχθη αρούρης ¨ ( βάρος της Γης ) ομοτράπεζοι του Δημοσίου Πρυτανείου ,       

                 δεν άφησαν τίποτα όρθιο . Τίνος αυτί ίδρωσε για όλα αυτά ; Η αδράνεια   του      

                 συστήματος δεν ανέδειξε τον Τσοχατζόπουλο , τον Παπαντωνίου …     

                                 Πως λοιπόν το αδρανές θα γίνει διέγερση και δράση ; Που είναι σήμερα    

                 οι μεγάλες μορφές στο θέατρο , στην ποίηση , στο τραγούδι , στην επιστήμη , στη  

                 Φιλοσοφία ; Είδε κανείς έναν Ελύτη , Έναν Χατζηδάκη , έναν Μινωτή , έναν

                 Παλαμά , έναν Λύτρα … Όχι βέβαια !  Τέτοιοι άνθρωποι είναι εύοσμα άνθη   της  

                 ελληνικής κοινωνίας , που πνίγονται στην αδράνεια .        

                                 Κ.Ι.Παπακωνσταντίνου – Λάρισα – 4-12-2020        .