Οι μονοκόμματοι

 

                                                           Οι μονοκόμματοι               

                   Τέλη με αρχές του εικοστού αιώνα ¨ 1900 ¨, ένας νέος γιατρός που είχε το ταλέντο του δημοσιογράφου ,ο Δημήτρης Ταγκόπουλος ( 1867 – 1926 ) αφού συνεργάστηκε στην αρχή με την ¨ Εστία ¨στη συνέχεια εξέδωσε δική του    εφημερίδα τον ¨ Νουμά ¨, που είχε μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό της Αθήνας .     Το χρονογράφημα ήταν η μεγάλη  αγάπη του Ταγκόπουλου. Έγραφε τακτικά στην   ¨Εστία¨ και στον ¨Νουμά ¨.  Ένα δείγμα της δουλειάς του , ας απολαύσουμε   σε ένα κειμενό του με τον τίτλο ¨ Οι μονοκόμματοι ¨ :                    

            ¨ Τον βλέπω κάθε μέρα , σχεδόν μήνες τώρα . Πάντα ο ίδιος .  Η  ίδια     περιβολή , η ίδια στάσις ,το ίδιο περπάτημα . Και με βροχή και με λιακάδα   και με χιόνι και με ανεμοστρόβιλο .  Ο ίδιος . Πάντα ο ίδιος .                            

             Είναι υπαξιωματικός κάποιου εφίππου σώματος . Να δείτε η μαύρη στολή  του η τσόχινη πως σφίγγει το αλύγιστο κορμί του ! Να δείτε το αγριοστρημμένο  και      πασαλειμμένο με μαντέκα μουστάκι του , πως βρίζει το σύμπαν ! Να δείτε το      κεραμιδί του στρατιωτικού κασκέτου του πως σκιάζει τα υπερήφανα και αγριεμμένα μάτια του , σαν να λέει : ¨ Κατακαϋμένοι διαβάτες ! Και αν δεν ήμουν    να σκεπάζω σαν τέντα τη φλόγα των ματιών του , ρουθούνι από σας δε θα μενε ! ¨ Να δείτε το βήμα του , το μετρημένο , το ρυθμικό , το μονότονο . Να δείτε     το σπαθί του το μακρύ πως τόχει αγκαλιασμένο στον αριστερό του βραχίονα και     πως στο δεξί του χέρι κρατεί πάντα ένα τσιγάρο αναμμένο που το φέρνει με την      ίδια κίνηση πάντα και σε ωρισμένα και λογαριασμένα – μπορείς να πεις – χρονικά    διαστήματα στο στόμα του ! . Και τον βλέπω κάθε μέρα σχεδόν , τόσους μήνες τώρα . Πάντα ο ίδιος . Δεν    αλλάζει ποτέ . Μπορεί να αλλάζουν όλα στη φύση μορφή , κάθε δευτερόλεπτο .    Να βαριούνται την μονοτονίαν , να πλήττουν , να μελαγχολούν κι αυτά τα άψυχα    ακόμα ,κι αυτά τα βουνά που αλλάζουν το χρώμα τους δέκα φορές το δευτερόλεπτο   αναλόγως των ατμοσφαιρικών μεταβολών …                    Μα αυτός δεν αλλάζει  . Ο ίδιος .   Πάντα ο ίδιος .          Στέκομαι και τον συναντώ στο δρόμο κάμποση ώρα . Τον κοιτάζω με  περιέργεια  ηλίθιου και σκέπτομαι :  - Αυτός ο άνθρωπος ο μονότονος , ο μονοκόμματος , πόσο θα κοπίασε ,πόσα μερόνυχτα θα στάθηκε μπροστά στον καθρέπτη του , πόσα καλούπια θάλλαξε για να πετύχει αυτό το καλούπι που θαρρεί πως του ταιριάζει ! … Και το πέτυχε και    φόρεσε μια – δυο φορές και τώρα δεν μπορεί         πια να το βγάλει από πάνω του . Κι αφού αγωνίσθηκε τόσο για να Πιτύχει το     καλούπι του κορμιού του , πόσο να βασανίστηκε και πόσο να ίδρωσε ,  όσο να   πιτύχει της ψυχής του το καλούπι . Και είναι καταδικασμένος ο δυστυχής  - γιατί     δυστυχής είναι – με αυτά τα δύο τα καλούπια τα ψεύτικα , τα φτιαγμένα , τα    αφύσικα να τραβήξει όλο το δρόμο της ζωής του και με αυτά τα δύο καλούπια       τα ίδια να κατεβεί στον τάφο , δυστυχής και μονοκόμματος !     Είναι ζωή αυτή για να τη ζηλέψει κανείς ; Είναι ζωή αυτή   να σκέπτεσαι   μόνον πως να μη τσαλακώσεις το ρούχο σου , πως να μη χαλάσεις το βήμα σου ,    πως να μη ξεστρίψεις το μουστάκι σου ; Είναι ζωή αυτή Θεέ μου , και αξίζει να τη    ζει κανείς μόνο γι’αυτόν τον σκοπό ;   Αυτά σκέπτομαι και πολλά άλλα , όταν συναντώ κάθε μέρα ,αυτόν  τον   αλύγιστο και μονοκόμματο τύπο ανθρώπου , να φαντάζεται ο αγαθός , πως      αναγκάζει έναν άγνωστο που τυχαίνει να συναντήσει , να σιχαίνεται και να βαριέται τη ζωή , σαν τον βλέπει ! …         

                ( Από την ¨ΕΣΤΙΑΝ¨, πριν 100 χρόνια – Δημ. Ταγκόπουλος )

 

 

                 

                

       

   

         

                      

Ο χορός των σκύλων

 

                                          ¨Ο χορός των σκύλων¨                     

        Ο συνθέτης Μάνος Χατζηδάκις και ο ποιητής Νίκος Γκάτσος , ήταν, ως     

γνωστόν, αχώριστοι φίλοι και συνεργάτες .       

        Μαζί έγραψαν   τραγούδια , αριστουργήματα , διαχρονικά ,   αθάνατα ,        

μέσα στην ¨ομίχλη ¨ του χρόνου .    

        Ένα από τα πολλά άξια έργα τους , που ¨ άφησαν ¨ , ήταν εκείνο του έτους       

2011 με τίτλο : ¨ Ο χορός των σκύλων … ¨ . Για το τραγούδι αυτό , έγραψε ένας    

κριτικός :  ¨  ¨ ‘Ερανος ¨ σκέψεων, ήχων ,  που παράγουν εικόνες , που δεν τις βλέπουν   τα μάτια , εικόνες , που παράγουν ήχους , που δεν τους ακούν τα αυτιά , και  μοιρασιά της συγκομιδής ¨ .                                 

                                     Πέντε σκύλλοι πεινασμένοι ,                    

                                     μια ζωή βασανισμένοι ,                

                                     μέσα στη ζωή                

                                     ποτέ μη ζητάς να βρεις ,         

                                     ποιος είναι ο δικαστής .           

                                     Να περπατάς                   

                                     και πάντα να κοιτάς ,               

                                     που θα πας να κρυφτείς ,             

                                     μες στην ερημιά του κόσμου ,        

                                     ένα χέρι γράφει εντός μου :             

                                     ¨Κάπου υπάρχει Θεός ¨ .              

                                       Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 30-9-2020    .

Το θεριό ο άνθρωπος

 

                                                        Το θεριό ο άνθρωπος …                                    

                       Φίλοι μου από την Κεφαλονιά – έζησα τρία χρόνια στο νησί και το πονάω πολύ- σε επικοινωνία που είχαμε μου μετέφεραν την απελπισία τους …            

                       Πάει η Άσος που ήξερες … Χτυπήθηκε άσχημα το Φρισκάρδο … ,                   Βούλιαξε η Αγία Ευφημία … Και τι φοβάστε ορέ ; Μήπως δεν ισοπεδώθηκε το νησί με τους μεγάλους σεισμούς του 1953 . Δεν έχασαν οι ¨πάπποι και οι νόνες ¨ σας τα πάντα , και σπίτια και περιουσίες , και ζωές τόσων και τόσων αγαπημένων προσώπων ;               

                       Μα σηκώσανε κεφάλι και τον ξαναφτιάξανε τον παράδεισό τους .               Πλήρωσαν κόστος βέβαια , πλήρωσαν ξενιτιά , μετανάστευση , φτώχεια , ζωή στα  αντίσκηνα και στα χαλάσματα για χρόνια πολλά . Μα άντεξαν … Γιατί , όσο και αν πιστεύεις ότι τη φύση δεν μπορείς να την αντιπαλέψεις , μπορεί και να κάνεις  λάθος … Στο τέλος νικάει ο άνθρωπος . Ο άνθρωπος είναι το θεριό το πραγματικό .           

Ο άνθρωπος με την υπομονή του και τον αγώνα του , ξαναχτίζει καταστραμμένες   πόλεις και χωριά , ξαναφτιάχνει περιουσίες , ξαναγεννάει άλλους , νέους  ανθρώπους και στήνει τη σημαία του νικητής στο ύψωμα του εχθρού … Μέχρι την επόμενη μάχη … Μέχρι την επόμενη νίκη …

                      Αλέξης Καλέσης – Λάρισα 21-9-2020        .

 

 

 

 

Είναι πολύ αργά

 

                                              Είναι πολύ αργά                           

                                Είναι πολύ αργά να φύγεις τώρα πια ,

                                ποιες πόρτες θα χτυπάς κι αγάπη θα ζητάς ,             

                                Κι   αν έπινα καιρό το δάκρυ σου πικρό ,         

                                γύρισε πίσω και σε συγχωρώ .                

                                Σούχω ψωμί ζεστό και γέλιο απ’ τον Χριστό      

                                σούχω μια αγκαλιά , γύρε σαν τα πουλιά ,     

                                που τρέμουν τη  βροχή , να βρεις απαντοχή      

                                Κι εγώ θα σ’αγαπήσω από την αρχή .         

                                Είναι πολύ αργά να φύγεις τώρα πια           

                               κι οι δρόμοι σου κλειστοί , φτωχέ μου εγωιστή ,        

                               κι απέναντί σου εγώ που κι αν δε σ’αγαπώ ,           

                                σαν άνθρωπό μου ,όμως , σε πονώ .             

                                Είναι πολύ αργά να φύγεις τώρα πια ,                

                                ποιες πόρτες θα χτυπάς κι αγάπη θα ζητάς ,          

                                κι αν έπινα καιρό το δάκρυ σου πικρό  ,                 

                                γύρισε πίσω και σε συγχωρώ .          

                                Μουσική : Γιάννης Σπανός  - 1976

                                Στίχοι       : Πυθαγόρας   

                               Τραγούδι : Αλέκα Κανελίδου     .

 

.

Και λόγια , λόγια , λόγια ...

 

                                                             Και  λόγια , λόγια , λόγια …                                       

                                           Ασυνόδευτα παιδάκια , φέρανε μες το χωριό                                                

                                           και όλα έχουνε μουστάκια και το κάνουν ρημαδιό .                                                                      

                                           Διατάξαν τους φαντάρους , να τους δίνουν κρουασάν                                                                     

                                           και ανοίξανε τις πύλες στα στρατά του Ερντογάν .                                     

                                           Πασάρουνε τη γη μας , σε ξένους μουσουλμάνους                                     

                                          και μας καθησυχάζουν , γιατί μας θέλουν χάννους .                                          

                                          Τον πληθυσμό αλλάζουν στην ένδοξη Ελλάδα                                        

                                          αι παραδόσεις σπάζουν με μια Βουλή  ρημάδα !                               

                                          Στις βρόμικες πλατείες  Χασάν και Εμινέ ,                                

                                          η γειτονιά σου πλέον μυρίζει καμπινέ .                                  

                                          Η όμορφη  πατρίδα …κατάντησε σαν μπάλωμα ,                                        

                                          Βλέπω να την κάνουν πυρός το παρανάλωμα .                                                     

                                          Λέγανε θα την σώσουν τάχατες από την κρίση                                 

                                          μα σκόπευαν να τη δώσουν και σ’Ανατολή και σε Δύση .                          

                                          Από το ταμείο λείπουν 380 δις .                                         

                                          Κι αν μπουκάρουνε οι Τούρκοι , θα γυρεύεις να τους βρεις ,                              

                                          Που θα ειν’ οι βουλευτάδες , που θα ειν’ οι υπουργοί ,                                     

                                          ψηφισμένοι πουρκουάδες θα γενούν όλοι λαγοί .                                 

                                          Στο στόμα θάχουν τα διαβατήρια με λίαρ τζετ και με τρεχαντήρια                        

                                         πίνοντας ράθυμα ένα απερόλ , θάχουν φύγει πρώτοι , πρώτοι                         

                                          Απ’ τη ζώνη του κινδύνου , θα συμπάσχουν όμως , κάπως από              

                                          βίλες του Λονδίνου . Αντίσταση θα κάνουνε από το Παρίσι ,                                                

                                          πουράκλες θα φουμάρουνε και μπόλικο χασίσι .                          

                                          Και λόγια , λόγια , λόγια ευχές και υποσχέσεις ,                            

                                          μα τελικά οι πράξεις τους … είναι για να τους χέσεις .                       

                                          Σατιρικές σελίδες . Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – Σεπτέμβρης 2020  .

        

            

                

                                    

                                                                                                                                       

                                              

Η Ρωμιοσύνη

 

                                                              Ρωμιοσύνη                                                

                                                ¨ 0 Ήλιος , ο Ηλιάτορας ¨                        

                                            Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος            

                                            ναν’ ήμερος , ναν’ άκακος                          

                                            λίγο φαΐ , λίγο κρασί ,         

                                            Χριστούγεννα κι Ανάσταση .                      

                                            Ο Ήλιος ο Ήλιάτορας ο πετροπαιχνιδιάτορας ,        

                                            από την άκρη των ακρώ , κατηφορίζει στο Ταίναρο ,                   

                                            φωτιά ναι το πηγούνι του , χρυσάφι το πιρούνι του .                                          

                                            Εσείς στεριές της θάλασσας  τ ‘αμπέλια κι οι χρυσές ελιές ,                  

                                            ακούτε τα χαμπέρια μου , μέσα στα μεσημέρια μου ,                                                                                                 

                                           ¨ Σ’όλους τους τόπους κι αν γυρνώ ,                      

                                            μόνον ετούτον αγαπώ !¨ Από τη μέση του γκρεμού ,      

                                            στη μέση του άλλου πελάγου .                   

                                            Κόκκινα , κίτρινα σπαρτά , νερά πράσινα κι άπαρτα ,              

                                            σ’όλους τους δρόμους κι αν γυρνώ ,               

                                            μόνον ετούτον αγαπώ ! Με τα μικρά χαμίνια του καβάλα              

                                            στα δελφίνια του , με τις κοπέλες τις γυμνές ,              

                                            που καίγονται στις αμμουδιές ,       

                                            με τους λοξάτους πετεινούς και με τα κουκουρίκου τους .              

                                             Ποίηση : Οδυσσέα Ελύτη – Νόμπελ Λογοτεχνίας 1979  .                                                                                                                                                                                                                                                            

                            

Να πλάθει παραμύθια

 

                                                             Να πλάθει   παραμύθια                                             

                             Το προϊόν που παράγεται  κατ’εξοχήν στη χώρα μας είναι … τα παραμύθια .

Ήδη πριν από τον Όμηρο η ελληνική φαντασία είχε οργιάσει και είχε πλάσει την Μυθολογία             

με πρωταγωνιστές τους Θεούς του Ολύμπου .                                                     

                            Έπειτα ήρθε ο Όμηρος που αφηγήθηκε τα δύο ωραιότερα παραμύθια του κόσμου την Ιλιάδα           

και  την Οδύσσεια   που ζουν ατόφια , μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες του κόσμου και να τροφοδοτούν το Χόλυγουντ με τον ανεξάντλητο θησαυρό των ιστοριών , που περιέχουν .                              

                            Αργότερα έγραψαν τα δικά τους παραμύθια οι Αισχύλος ,     Σοφοκλής και ο        

Ευριπίδης .       

                           Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η ελληνική φυλή εξακολουθεί να πλάθει παραμύθια με τη φαντασία της .     

                           Τα παραμύθια δεν σταματούν ποτέ . Συνεχίζονται και στις μέρες μας , με  τους  κυβερνώντες υπουργούς     

βουλευτές , περιφερειάρχες ,  δημάρχους και λοιπούς δημόσιους υπουργούς να εφευρίσκουν τρόπους που να δικαιολογούν    

αποφάσεις των εις βάρος των λαϊκών συμφερόντων και κατακτήσεων .                                                                                                

                          Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος -13-9-2020       .

                                                                                             

¨ Λόρδος Χα - Χα ¨

 

                                                             ¨ Λόρδος Χα –Χα ¨                                                         

                      Αγγλική εφημερίδα , αναφερόμενη σε γεγονότα του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου            

ασχολείται με ένα άτομο , που έφερε το παρατσούκλι ¨ Λόρδος Χα – Χα ¨. Ιδού τι γράφει :         

                      Για παρουσιαστή αγγλόφωνων δελτίων ειδήσεων οι Γερμανοί επέλεξαν  έναν             

Αμερικάνο φασίστα , Ιρλανδικής καταγωγής , τον Ουίλιαμ Τζόϊς . Γεννημένος σε εργατική       

συνοικία της Νέας Υόρκης ο Τζόϊς , μετανάστευσε στην Αγγλία το 1921 .     

                     Φανατικός οπαδός του Χίτλερ , άφησε τη Γηραιά Αλβιόνα , με την οικογένειά      

του , μόλις ξέσπασε ο πόλεμος και έφτασε στη Γερμανία διατεθειμένος να προσφέρει τις                 

υπηρεσίες του στους Ναζί . Έτσι έπιασε δουλειά στο Γερμανικό Ραδιόφωνο .                      

                    Αν και η καταγωγή του ήταν μικροαστική , κατάφερε να μιμηθεί άριστα      τις              

Βρετανικές προφορές , γι αυτό γρήγορα του δόθηκε το παρατσούκλι ¨ Λόρδος Χα – Χα ¨ .            

                   Τον Γενάρη του 1940 , το ένα  τρίτο του βρετανικού λαού , ήδη , άκουγε  τις                 

εκπομπές του ¨του Λόρδου¨ , καθώς η εμβέλεια του γερμανικού Ραδιοφώνου ,     του      

επέτρεπε να ακούγεται στη Βρετανία .                     

                   Τα όσα μετέδιδε αποτελούνταν από ένα περίεργο μίγμα γεγονότων και φαντασίας          

με το δεύτερο στοιχείο να κυριαρχεί .                       

                   Το ίδιο καλοκαίρι η Βρετανική Κυβέρνηση εξέφρασε φόβο για την  επιρροή    των    

 μηνυμάτων , που ακούγονται στις εκπομπές αυτές και ετοίμασε μία διαφημιστική καμπάνια ,         

στην οποία προειδοποιούσε τους ακροατές , για τα φιλοναζιστικά φρονήματα του εκφωνητή και την προτίμησή του στα σενάρια  επιστημονικής φαντασίας .                                  

                   Όμως οι φόβοι της Κυβέρνησης απεδείχθησαν υπερβολικοί …Ο ¨Λόρδος Χα – Χα ¨  δεν                

αποτέλεσε ποτέ τίποτε περισσότερο από έναν περίεργο τρόπο ψυχαγωγίας για  τους βρετανούς .      

Κανείς δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά , διασκέδαζαν , όμως , με την ευρηματικότητα και με τον      

μονόπλευρο τρόπο με τον οποίον με τον οποίον έβλεπε τον κόσμο .           

                  Κατά την τελευταίαν του μετάδοσιν , τον Απρίλιο 1945 , ήταν προφανώς μεθυσμένος .         

Έχοντας μόλις ακούσει για τον θάνατο του Χίτλερ , οι τελευταίες του λέξεις ήταν :   Χαϊλ Χίτλερ .     

                  Τέσσερις εβδομάδες αργότερα συνελήφθη , όταν προδόθηκε από την πασίγνωστη        

φωνή του . Κατά την διάρκειαν της δίκης του στην Αγγλία , αμύνθηκε λέγοντας ότι ως      

Αμερικανός πολίτης , δεν μπορούσε να θεωρηθεί προδότης κατά τον τρόπον που ορίζει η        

Αγγλική νομοθεσία .  Ο εισαγγελέας της έδρας , όμως , τόνισε το γεγονός ότι τους πρώτους 9          

μήνες του πολέμου ο Τζόϊς είχε βρετανικό διαβατήριο και έτσι καταδικάστηκε για προδοσία .  

Εκτελέστηκε το 1946 .             

                    Το τελευταίο του μήνυμα , που μεταδόθηκε από το BBC ήταν : ¨ Στον θάνατο ,          

όπως και στη ζωή , περιφρονώ τους Εβραίους , που προκάλεσαν αυτόν τον πόλεμο και τις          

σκοτεινές δυνάμεις , που εκπροσωπούν ¨ .             

                     Ιστορικές αναφορές . Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος

 

   

 

 

 

 

                                                                                                                              

 

 

 

 

 

 

 

Ηρώ Κωνσταντοπούλου - Έπεσε υπέρ Πατρίδος

 

                                            Ηρώ Κωνσταντοπούλου . Έπεσε υπέρ Πατρίδος                               

              Ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης , που εκτελέστηκε από τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής σε ηλικία 17 ετών . Γεννήθηκε στην Αθήνα 16 Ιουλίου 1927   , από  ευκατάστατη    οικογένεια καταγόμενη από τη Σπάρτη .                   

             Μαθήτρια  , ακόμη , του Γυμνασίου οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και ανάπτυξε      

δράση κατά των δυνάμεων Κατοχής  .              

              Στις αρχές Ιουλίου 1944 , μία ομάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας εισβάλλει στο     

σπίτι της , στη Βέϊκου 57 στο Κουκάκι και την συλλαμβάνει , αφού πρώτα την βασάνισε .   

Οι γονείς της , χρησιμοποίησαν τις γνωριμίες τους , κατόρθωσαν να την απελευθερώσουν .  

αλλά μόνον προσωρινά .                  

             Τα Ες Ες την συνέλαβαν για δεύτερη φορά στις 31 Ιουλίου 1944 , ύστερα από ένα       

σαμποτάζ τρένου , που μετέφερε πολεμικό υλικό , για λογαριασμό των δυνάμεων           

Κατοχής .    Την έκλεισαν στα κρατητήρια της Κομαντατούρ , αφού πρώτα την βασάνισαν . 

Αλλά ούτε τα βασανιστήρια , ούτε οι δελεαστικές προτάσεις απέδωσαν , για να προδώσει οργανώσεις    

και συντρόφους της .             

             Στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 οδηγείται μαζί με άλλους 49 κρατούμενους-πατριώτες στοσκοπευτήριο             

της Καισαριανής και εκτελέστηκε με 17 σφαίρες , όσα και τα χρόνια της , για  παραδειγματισμό , όπως         

είπαν οι Χιτλερικοί . Η Ηρώ έπεσε για τη Λευτεριά της πατρίδας 37 μέρες προτού απελευθερωθεί η      

Ελλάδα .                   

             Στις 29 Δεκεμβρίου 1977 , η Ακαδημία Αθηνών , με εισήγηση του καθηγητού της Φιλοσοφίας          

Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου , τίμησε την ηρωίδα με μεταθανάτιο βραβείο , για την υπέρτατη θυσία της ,   

προς την Πατρίδα .      

            ¨Ένδοξες σελίδες πατριωτισμού ¨ -   Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος     .