¨Ο φόβος είναι άγνοια ¨ , είπε ο
Γιώργος . Έλληνας φοιτητής της Ιατρικής στη Γεωργία . Τον συναντήσαμε χθες στο
καφέ Όρμπι , ο φίλος μου Γιάννης κι εγώ . Νιώσαμε κι οι δύο θαυμασμό για τη
μόρφωσή του και για την εωτερικήν του καλλιέργεια .
Ο Γιώργος κατάγεται από Έλληνες
γονείς της Γεωργίας . Σου κάνει εντύπωση η ευγένειά του και η μόρφωσή του .
Τιμήθηκε με δύο πρώτα βραβεία της Ακαδημίας Επιστημών της Γεωργίας . Είναι ο
νεότερος βραβευμένος στην ιστορία του ιδρύματος . Σε ηλικία μόλις δεκατεσσάρων
ετών , πήρε το πρώτο βραβείο . Τώρα φοιτά στην Ιατρική Σχολή Λαρίσης και το
όνειρό του είναι όταν τελειώσει τις σπουδές στη σχολή να ασχοληθεί με την
έρευνα , στον τομέα της ιατρικής επιστήμης .
-Άλλαξα , είπε , τέσσερα
εκπαιδευτικά συστήματα . Το Σοβιετικό , το Ρωσικό , το Γεωργιανό και το
Ελληνικό .
-Τί λέει η ιατρική επιστήμη για
το φόβο ; Ρώτησα όπως κάνω κάθε φορά που συναντώ γιατρό , πρόθυμο να μου δώσει
κάποια χρήσιμη συμβουλή . Ποτέ δεν έμαθα ποιες είναι οι αιτίες του φόβου και
πως θεραπεύονται . Με απασχολεί από παιδί , όταν άφησε τα ανεξίτηλα στίγματά
του στην ψυχή μου .
-Ο φόβος είναι άγνοια , είπε .
-Τί είδους άγνοια είναι αυτή ,
που παραμένει μέχρι το τέλος αυτής της ζωής και δεν ξέρουμε , αν δεν μας
συνοδεύει και στην άλλη ζωή , όπως είναι πολύ πιθανόν , αν ο Αδέκαστος Κριτής
δεν τάξει την ψυχή μας , ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται .
-Έχω την εντύπωση , είπε ο
Γιώργος , ότι στη ζωή σου περίμενες και περιμένεις πολλά από τους άλλους . Η
προσδοκία αυτή προκαλεί φόβο , είτε τα γεγονότα την διαψεύδουν είτε όχι .
Πράγματι ο Γιώργος έχει δίκιο .
Από την προσωπική μου πείρα εκείνο που θυμάμαι από τον φόβο της παιδικής και
της νεανικής ηλικίας είναι ότι αυτό που φοβόμουν ήταν η αχρηστία , το να είμαι
άχρηστος . Μέσα μου , χωρίς να το ξέρω , πίστευα ότι αν ήμουν άχρηστος , όπως
με απειλούσε το γεγονός που με φόβιζε , δεν θα έκανε κανείς τίποτα για να με
γλιτώσει .
Για τον ίδιο λόγο αλλάζει το
αίσθημα του φόβου κι άλλοτε μας αναγεννάει και μας ξανανιώνει , όταν ο φόβος
είναι του θεού κι άλλοτε μας φθείρει και μας αρωσταίνει , όταν είναι φόβος του
κόσμου τούτου , που μας μαθαίνει να είμαστε χρήσιμοι για να αξίζει να μας
αγαπούν .
Η πίστη στο Θεό διώχνει το φόβο
. Δεν χρειάζεται να είμαστε χρήσιμοι , για να μας αγαπάει και να μας φυλάσσει
από το κακό . Χαιρόμαστε όταν έχουμε φόβο Θεού, αντί να νιώθουμε το ενοχλητικό
αίσθημα του φόβου .
Το ρήμα φοβούμαι στα αρχαία
χρόνια είχε τη σημερινή σημασία , αλλά είχε και τη σημασία της φυγής .
Φοβούμαι σήμαινε ¨ τρέπομαι εις φυγήν ¨
και φοβώ , ¨ τρέπω εις φυγήν ¨. Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν έφευγαν ποτέ από το
πεδίο της μάχης . Έμεναν και υπερασπίζονταν τον τόπο τους .
Κάποιος απορούσε που πηγαίνει
όλος αυτός ο κόσμος . Έβλεπε την κίνηση στους δρόμους της Αθήνας , που δεν
σταματούσε ποτέ , μέρα και νύχτα και δεν μπορούσε να καταλάβει που πηγαίνει
αυτός ο κόσμος που κινείται διαρκώς από τον ένα τόπο στον άλλο ¨ . Κάποτε
ρώτησε έναν Πνευματικό στο μοναστήρι . ¨Δεν ξέρω που πηγαίνει αυτός ο κόσμος ¨,
του είπε ο Πνευματικός , ¨ αλλά ξέρω ότι είναι φοβισμένος ¨ .
Μ.Ε.Λαγκουβάρδος – Λάρισα 10-12-2013
.