Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

¨ Ο φόβος είναι άγνοια ¨


              ¨Ο φόβος είναι άγνοια ¨ , είπε ο Γιώργος . Έλληνας φοιτητής της Ιατρικής στη Γεωργία . Τον συναντήσαμε χθες στο καφέ Όρμπι , ο φίλος μου Γιάννης κι εγώ . Νιώσαμε κι οι δύο θαυμασμό για τη μόρφωσή του και για την εωτερικήν του καλλιέργεια .

               Ο Γιώργος κατάγεται από Έλληνες γονείς της Γεωργίας . Σου κάνει εντύπωση η ευγένειά του και η μόρφωσή του . Τιμήθηκε με δύο πρώτα βραβεία της Ακαδημίας Επιστημών της Γεωργίας . Είναι ο νεότερος βραβευμένος στην ιστορία του ιδρύματος . Σε ηλικία μόλις δεκατεσσάρων ετών , πήρε το πρώτο βραβείο . Τώρα φοιτά στην Ιατρική Σχολή Λαρίσης και το όνειρό του είναι όταν τελειώσει τις σπουδές στη σχολή να ασχοληθεί με την έρευνα , στον τομέα της ιατρικής επιστήμης .

             -Άλλαξα , είπε , τέσσερα εκπαιδευτικά συστήματα . Το Σοβιετικό , το Ρωσικό , το Γεωργιανό και το Ελληνικό .

             -Τί λέει η ιατρική επιστήμη για το φόβο ; Ρώτησα όπως κάνω κάθε φορά που συναντώ γιατρό , πρόθυμο να μου δώσει κάποια χρήσιμη συμβουλή . Ποτέ δεν έμαθα ποιες είναι οι αιτίες του φόβου και πως θεραπεύονται . Με απασχολεί από παιδί , όταν άφησε τα ανεξίτηλα στίγματά του στην ψυχή μου .

             -Ο φόβος είναι άγνοια , είπε .

             -Τί είδους άγνοια είναι αυτή , που παραμένει μέχρι το τέλος αυτής της ζωής και δεν ξέρουμε , αν δεν μας συνοδεύει και στην άλλη ζωή , όπως είναι πολύ πιθανόν , αν ο Αδέκαστος Κριτής δεν τάξει την ψυχή μας , ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται .

             -Έχω την εντύπωση , είπε ο Γιώργος , ότι στη ζωή σου περίμενες και περιμένεις πολλά από τους άλλους . Η προσδοκία αυτή προκαλεί φόβο , είτε τα γεγονότα την διαψεύδουν είτε όχι .

               Πράγματι ο Γιώργος έχει δίκιο . Από την προσωπική μου πείρα εκείνο που θυμάμαι από τον φόβο της παιδικής και της νεανικής ηλικίας είναι ότι αυτό που φοβόμουν ήταν η αχρηστία , το να είμαι άχρηστος . Μέσα μου , χωρίς να το ξέρω , πίστευα ότι αν ήμουν άχρηστος , όπως με απειλούσε το γεγονός που με φόβιζε , δεν θα έκανε κανείς τίποτα για να με γλιτώσει .

               Για τον ίδιο λόγο αλλάζει το αίσθημα του φόβου κι άλλοτε μας αναγεννάει και μας ξανανιώνει , όταν ο φόβος είναι του θεού κι άλλοτε μας φθείρει και μας αρωσταίνει , όταν είναι φόβος του κόσμου τούτου , που μας μαθαίνει να είμαστε χρήσιμοι για να αξίζει να μας αγαπούν .

               Η πίστη στο Θεό διώχνει το φόβο . Δεν χρειάζεται να είμαστε χρήσιμοι , για να μας αγαπάει και να μας φυλάσσει από το κακό . Χαιρόμαστε όταν έχουμε φόβο Θεού, αντί να νιώθουμε το ενοχλητικό αίσθημα του φόβου .

               Το ρήμα φοβούμαι στα αρχαία χρόνια είχε τη σημερινή σημασία , αλλά είχε και τη σημασία της φυγής . Φοβούμαι  σήμαινε ¨ τρέπομαι εις φυγήν ¨ και φοβώ , ¨ τρέπω εις φυγήν ¨. Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν έφευγαν ποτέ από το πεδίο της μάχης . Έμεναν και υπερασπίζονταν τον τόπο τους .

                Κάποιος απορούσε που πηγαίνει όλος αυτός ο κόσμος . Έβλεπε την κίνηση στους δρόμους της Αθήνας , που δεν σταματούσε ποτέ , μέρα και νύχτα και δεν μπορούσε να καταλάβει που πηγαίνει αυτός ο κόσμος που κινείται διαρκώς από τον ένα τόπο στον άλλο ¨ . Κάποτε ρώτησε έναν Πνευματικό στο μοναστήρι . ¨Δεν ξέρω που πηγαίνει αυτός ο κόσμος ¨, του είπε ο Πνευματικός , ¨ αλλά ξέρω ότι είναι φοβισμένος ¨ .

 

                Μ.Ε.Λαγκουβάρδος – Λάρισα 10-12-2013 .                                                                       

                                                                                             

     

 

 

Ποια Χριστούγεννα τώρα ...


             Τι να περισσέψει ; Χριστούγεννα;Ποια Χριστούγεννα τώρα ...

              Χωρίς δώρο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι , πεθαμένη η αγορά . Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν βρει ακόμη τα λεφτά για να πληρώσουν τα ¨ τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων ¨. Οπότε , τι να περισσέψει για επιπλέον κατανάλωση και για ¨ γιορτινές αγορές ; ¨ .

              Μονάχα για κανέναν καφέ , άντε το πολύ κανένα ποτό το βράδυ , έτσι για να νιώσεις λίγο άνθρωπος , ότι δεν είσαι πια μηχανή , που απλώς δουλεύει για να πληρώνει τους φόρους και πάλι να μην βγαίνει .

              Με γεμάτα τα καφέ της πόλης τα Σαββατοκύριακα και όχι μόνο , δημιουργείται μια ψευδαίσθηση πως , παρά την κρίση , ο κόσμος έχει και πορεύεται .

               Λάθος . Και αν προσέξεις το κοινό των μαγαζιών δεν βλέπεις παρά την πιτσιρικάδα . Αυτή που χαρτζιρικώνει το φιλότιμο των πατεράδων , που κλείνονται σπίτι και βλέπουν τηλεόραση , με φόντο τα λαμπιόνια , που αναβοσβήνουν σε μια επίφαση χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας .

                Β.Π. – Βόλος , Δεκέμβριος 2013 . 

 

 

 

 

¨ Νύχτα Χριστουγεννιάτικη ¨


¨Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη ,

  ποιος δεν το ξέρει ;

  Των μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα ,

  λάμπει τ’αστέρι .

  Κι όποιος το βρει μες στ’άλλα αστέρια ανάμεσα ,

  και δεν το χάσει ,

  σε μια άλλη Βηθλεέμ ακολουθώντας το ,

  μπορεί να φτάσει .¨

 
                            Γ. Δροσίνης

Το ρολόϊ


Ας γελάσουμε και λίγο με ένα ανέκδοτο .

               Πεθαίνει κάποιος και στο προθάλαμο επιλογής για παράδεισο ή κόλαση , κάθεται και περιμένει .

                Στον προθάλαμο υπάρχουν πολλά ρολόγια που καθένα γυρίζει με διαφορετική ταχύτητα .

                Απορεί ο μεταστάς και αποφασίζει να ρωτήσει τον Άγιο Πέτρο .

               -Άγιε Πέτρο γιατί κάθε ρολόϊ γυρνάει με διαφορετική ταχύτητα ;

               -Κάθε ρολόϊ αντιστοιχεί σε μια χώρα της Ε.Ε. και αντιστοιχεί με την συχνότητα των απεργιών στη χώρα . Π.Χ Αυτό που γυρνάει σιγά σιγά είναι της Αγγλίας .

                 Εκείνο που γυρνάει πολύ γρήγορα είναι της Ιταλίας . Το ακίνητο στο βάθος είναι της Γερμανίας .

               -Της Ελλάδας ποιό είναι ;

               -Το πήρε ο Ύψιστος για ανεμιστήρα του .

 

                 Β.Π. – Βόλος 12-12-2013 .

                                                                                 

 

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

¨ Μικρά Αγγλία ¨


 

 

               Είναι η καινούργια ταινία του Παντελή Βούλγαρη Νο1 Έλληνα σκηνοθέτη μετά τον άδοξο θάνατο του Θ . Αγγελόπουλου . Φίλος , λοιπόν , ο Βούλγαρης από το πρώτο του φιλμ ¨ Το προξενιό της Άννας ¨ , που επρόκειτο για την τότε μούσα του , τη δική μας , Άννα Βαγενά .

                Τώρα ο Παντελής παντρεμένος με τη μυθιστοριογράφο Καρυστιάνη Ιωάννα , που έκανε και το σενάριο της ταινίας που ανέφερα στον τίτλο ¨Μικρά Αγγελία¨, που είναι το μυθιστόρημα της γυναίκας του .

                Το σενάριο αναφέρεται στη ζωή των γυναικών στα νησιά μας που σχεδον όλοι οι άνδρες είναι ταξιδιάρηδες . Το συγκεκριμένο νησί είναι η Άνδρος των δικών μας εφοπλιστών , γι’αυτό βάφτισαν και το πλοίο ¨Μικρά Αγγελία¨ για να διακρίνεται από τη ¨Μεγάλη Βρετανία ¨.

                Η Άνδρος είναι ένα πανέμορφο νησί που έχουν να λένε όσοι το έχουν επισκεφθεί όπως και ο γράφων αλλά ... καλοκαίρι . Τώρα ο Βούλγαρης μας δείχνειτηνόμορφηΆνδρο

τον χειμώνα παρακαλώ με τα θηριώδη κύματα να χτυπούν τους γυμνούς βράχους του νησιού . Νυχτερινά πλάνα με φεγγάρι , με βροχή ακόμα και με χιόνι και φυσικά φτάνουμε στο ζουμί τη ζωή των ναυτικών κατοίκων , τις γυναίκες χωρίς άντρα (ταξιδιάρηδες) , τη μονοτονία και την ζωή δύο κοριτσιών των ηρωίδων της ταινίας , που είναι αδερφές την εικοσάχρονη Όρσα και τη μικρότερή της και ατίθαση Μόσχα . Μαμά η καπετάνισσα Μίνα , που ο άντρας της καπετάνιος συνέχεια ταξιδεύει ... εξ ου και το τραγούδι ¨ καπεταναίοι και τόσοι άλλοι λοστρόμοι , ναύτες , μηχανικοί . Καθένας έχει και τον καημό του , έτσι είμαστε όλοι εμείς οι ναυτικοί ¨ .

               Φυσικά έχουμε και το έρωτα των δύο κοριτσιών που αναφέραμε , της Όρσας που αγαπάει τον νεαρό υποπλοίαρχο Σπύρο Μαλταμπέ , αλλά και αυτός θα ζητήσει και θα παντρευτεί τη μικρότερη αδελφή της , την ατίθαση Μόσχα , που ήταν και πιο όμορφη .  Η μαμά καπετάνισσα την έδωσε την κορούλα γιατί δεν ήξερε το πάθος της άλλης , φυσικά όλα ταύτα , που σας τα λέω σε ελαφρό στιλ έχουν μορφή τραγική στην ταινία και γίνονται χειρότερα όταν ο γαμπρός Σπύρος επιστρέφει σε μερικά χρόνια πλούσιος και ιδιοκτήτης του καραβιού ¨Μικρά Αγγλία¨ . Φυσικά όλα ταύτα ακολουθούν μια μακρά διαδρομή είκοσι ετών από το 1930 μέχρι το 1950 , που όπως αντιλαμβάνεστε ήταν μέσα και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος , με τις πολυάριθμες ναυτικές τραγωδίες , όταν τα γερμανικά υποβρύχια βύθιζαν κάθε συμμαχικό φορτηγό πλοίο και τη συμφορά στο νησί , όταν διαβαζόταν ο κατάλογος των αντρών που πνίγηκαν .

              Οι περίφημες φωτογραφίες που ανέφερα παραπάνω είναι του Σίμου Σαρκεντζή , αλλά ο φίλος μου Βούλγαρης λόγω της γυναίκας του της Ιωάννας το τράβηξε σε μάκρος το φιλμ θέλοντας να δώσει όλη τη ναυτική νησιώτικη τραγωδία .

               Η διεύθυνση των ηθοποιών φοβερή , μιας και ο Βούλγαρης είναι πια ώριμος για μεγάλα πράγματα στον Ελληνικό κινηματογράφο .
               Ταινία λοιπόν ποταμός με έρωτες , νησιώτικους γάμους , γεννήσεις παιδιών και ... θανάτους ...

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Απλά και κυνικά


               Από τις 8-5-2010 , ημερομηνία που υπογράψαμε το πρώτο μνημόνιο , πιο απλά τη ¨ Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης ¨ των 80 εκατ.Ευρώ με τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης , η Ελλάδα εισήλθε σε ένα καθεστώς επιτήρησης , σε ένα πλαίσιο ελέγχου των οικονομικών της και της εν γένει λειτουργίας της . Απωλέσαμε την αυτονομία μας ως Κράτος και ως λαός και είμαστε υποχρεωμένοι να δίνουμε αναφορά στους τροϊκανούς για τα τεκταινόμενα .

              Δεν διαθέτουν τα χρήματά τους οι Ευρωπαίοι χωρίς να τα κατοχυρώσουν . Μας έστειλαν τρεις ελεγκτές , την ¨τρόϊκα¨, τεχνοκράτες-οικονομολόγους , στους οποίους κάθε τόσο δίνουνε αναφορά , για την πορεία του Ελληνικού Κράτους .

               Πρώτος τροϊκανός : Ο Δανός οικονομολόγος Πολ Τόμσεν εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ( Δ.Ν.Τ) , θεωρεί τον εαυτό του ¨προθυπουργεύοντα¨ και με δυο λόγια είναι ένα άτομο ασυμπάθειστο . Από τους 200 ξένους βοηθούς-τεχνοκράτες , που ήρθαν από το εξωτερικό και τοποθετήθηκαν σε Υπουργεία , οι τροϊκανοί ενημερώνονται κάθε μήνα για τα πάντα . Ο Τόμσεν , όπως λένε οι άνθρωποι που τον γνώρισαν , είναι κρυψίνους και συνωμότης . Αυστηρός και υπηρεσιακός . Συχνά ήρθε σε σύγκρουση , παλαιότερα με τον Χρυσοχοϊδη και τον Βενιζέλο για ελλιπή ενημέρωση και για λανθασμένα νούμερα. Ο Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας τον ξέρει πολύ καλά και τον ¨χειρίζεται¨ ανάλογα . Αγαπάει την καλή ζωή και τις γυναίκες , είναι όμως προσεκτικός στις σχέσεις και συμπεριφορές του .

               Δεύτερος στη σειρά είναι ο Γερμανός Ματίας Μορς της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( E.E ) . Ο Τόμσεν δεν διατηρεί καλές σχέσεις με τον Μορς . Σπάνια όμως οι δύο άνδρες θα διαφωνήσουν δημοσίως . Τρίτος και καταϊδρωμένος ο αντιπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ( Ε.Κ.Τ) Κλάουζ Μαζούχ , Αυστριακός . Ένας άνθρωπος που γνωρίζει καλά τη χώρα μας και δεν διαφέρει από τα δύο παραπάνω ¨γεράκια¨. Θεωρείται ο πιο ευαίσθητος από τους τρεις αλλά και ο λιγότερο καταρτισμένος στα οικονομικά .

               Η λογική της τρόϊκας είναι απλή και ξεκάθαρη : ¨Αν θέλετε λεφτά , έχουμε , αλλά με το δικό μας τρόπο . Αν πάλι θέλετε περιπέτειες , το πρόβλημα για μας λύνεται με μια απλή πτήση προς την πατρίδα μας . Εσείς θα έχετε το πρόβλημα με την εξέγερση στη χώρα σας¨ .

               Τόσο απλά και κυνικά μας αντιμετωπίζουν οι τροϊκανοί . Μεγάλο το δίλημμα . Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα .  

              

 

 

 

 

 

            

 

 

  

                

              

Ύστατο αντίο στον Τάκη Συνετόπουλο


               ¨ Στην ομάδα ¨ του ουρανού αναπαύεται     από χθες

2-12-2013 ο Τάκης Συνετόπουλος που ¨έσβησε¨ το Σάββατο μεσημέρι χτυπημένος από την επάρατο στα 65 του χρόνια , βυθίζοντας στο πένθος το Βόλο , την πόλη στην οποία γεννήθηκε και ανδρώθηκε , τον Ολυμπιακό Βόλου από τον οποίο ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα και τους Πειραιώτες στους οποίους μεγαλούργησε από το 1970 έως το 1978 .

                 Η κηδεία του πρώην διεθνούς της Εθνικής Ομάδος και άσσου του Ολυμπιακού Πειραιώς πραγματοποιήθηκε στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου στη Ν . Δημητριάδα Βόλου μέσα σε κλίμα έντονης συγκίνησης και βουβαμάρας .

                 Στην εξώδιο ακολουθία , εκτός από τους συγγενείς και φίλους , το ¨παρών¨ έδωσε αντιπροσωπεία του συλλόγου παλαιμάχων ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού , που κράτησε το φέρετρο , το οποίο ήταν σκεπασμένο με τη σημαία του συλλόγου του Πειραιά . Απαρηγόρητοι οι δικοί του άνθρωποι , συντετριμμένοι οι πρώην συμπαίκτες του , που μόλις τον περασμένο Ιούνιο είχαν επισκεφτεί τον Βόλο για να συναντηθούν με τον Τάκη Συνετόπουλο που έδειχνε , να έχει ξεπεράσει τα πολύ δύσκολα στη μάχη που έδινε για να κρατηθεί ζωντανός .

                 Τον Τάκη Συνετόπουλο αποχαιρέτησε με λυγμούς ο Παναγιώτης Κελεσίδης , εκ μέρους του συλλόγου των βετεράνων ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού Πειραιώς , ενώ με κόπο συγκρατούσαν τα δάκρυά τους οι παλιοί του συμπαίκτες στον Ολυμπιακό Βόλου όπως ο Αντώνης Παππάς , ο Νίκος Μαλάκος , ο Ανέστης Ιωσηφίδης . Εκ μέρους της ΠΑΕ Ολυμπιακός Βόλου μίλησε ο Πρόεδρος Δημ. Καραγιάννης , ενώ από τον Δήμο Βόλου επικήδειο εκφώνησε ο αντιδήμαρχος Ηλίας Ξηρακιάς . Στην είσοδο του προάυλιου χώρου που ήταν κατάμεστος από κόσμο , το στεφάνι του κατέθεσε ο Πρωθυπουργός , που θαύμαζε τον Βολιώτη άσσο . Το φέρετρο σήκωσαν στα χέρια οι Κελεσίδης , Αγγελής , Καραβίτης , Σταυρόπουλος και Καϊμάκης με τους Βολιώτες να αποχαιρετούν τον ¨ Τάκαρο ¨, όπως τον αποκαλούσαν οι συμπαίκτες του παρατεταγμένο χειροκρότημα .     

Αναγυρίσματα στα παλιά ...


               Καθώς τα χρόνια φεύγουν και μπαίνουμε σιγά σιγά και με σιγουριά στα γεράματα , πολλές φορές νιώθω την ανάγκη να αποτραβηχτώ , κάπου απόμερα και να κάνω κάτι , σαν απολογισμό , για τα σχεδόν ενενήντα χρόνια που πέρασαν .

               Πολλά τα χρόνια και πολλά τα πρόσωπα που γνώρισα και σημάδεψαν τη ζωή μου . Από όλα , όμως , τρία άφησαν βαθιά τη σφραγίδα τους στην ψυχή μου .

               Ο μπάρμπα Νώντας ο επιστάτης που είχαμε στο Γυμνάσιο , ο μπάρμπα Γιώργος ο ταχυδρόμος και η γιαγιά η Κατερίνα , που καθάριζε το Γυμνάσιο κι άναβε τις σόμπες το χειμώνα .

               Toν μπάρμπα Νώντα τον θυμάμαι με το σημάδι στο μέτωπο , από τον πόλεμο της Μικράς Ασίας . Τον αγαπούσαμε και τον σεβόμασταν όλοι , όχι μόνο σαν υπέροχο άνθρωπο , αλλά και σαν ήρωα του πολέμου . Σαν τώρα τον θυμάμαι στο διάδρομο να πουλάει στα διαλείμματα κουλούρια . Πολλές φορές περνούσα από κοντά και λαχταρούσα για ένα κουλούρι , όμως δεν είχα τη δραχμή που χρειάζονταν για να το αγοράσω . Ο χρυσός αυτός άνθρωπος καταλάβαινε την ανέχειά μας και μας φώναζε : ¨ Ελάτε παιδιά να πάρετε το κουλούρι σας και τα λεφτά μου τα δίνετε όταν έχετε ... Παίρναμε το κουλούρι και τα λεφτά , ακόμα να τα δίνουμε .

               O Θεός να τον έχει καλά εκεί που βρίσκεται . Ποτέ δεν έκανε λόγο για λεφτά και με πολλή ευγένεια και καλοσύνη απέφευγε να μας θίξει .

               Το δεύτερο πρόσωπο , ο μπάρμπα Γιώργος , ο ταχυδρόμος , ήταν ο άνθρωπος της παρηγοριάς και της καλοσύνης . Πάντα γελαστός . Όταν έβλεπε τα λυπημένα πρόσωπα όσων δεν είχαν γράμματα , προσπαθούσε με κάθε τρόπο να διασκεδάσει τη λύπη τους .

                Δεν πειράζει , έλεγε , μη στενοχωριέστε στο δρόμο είναι . Ιδίως στο πόλεμο του 40 , που όλοι μαζευόμασταν στην είσοδο του ταχυδρομείου και περιμέναμε με αγωνία γράμμα από το μέτωπο ( εγώ περίμενα από τον συγχωρεμένο πατέρα μου που πολεμούσε τους Ιταλούς στην Αλβανία ) . Στεκόταν ψηλά στο πλατύσκαλο και τα διάβαζε , ένα ένα . Θυμούμαι καλά το πειστικό χαμόγελό του , όταν μας έλεγε :

¨ Όσοι δεν πήρατε ,μη στενοχωριέστε , στο δρόμο είναι . Με τα χιόνια και την κακοκαιρία αργούν να έρθουν . Ύστερα να μη παραπονιέστε , τα παλικάρια πολεμούν και δεν αδειάζουν κάθε τόσο να γράφουν . Δεν είναι σήμερα θα το πάρετε αύριο-μεθαύριο . Μη βάζετε το κακό με το νου σας . Τον καημένο τον μπάρμπα Γιώργο , ο Θεός να τον αναπαύει σε καμιά καλή μεριά , εκεί που είναι . Πάντα εύρισκε τον τρόπο να παρηγορεί . Για τη γιαγιά Κατερίνα δυσκολεύομαι πολύ να βρω λόγια να πω και να γράψω για την καλοσύνη της . Πολλές φορές πηγαίναμε νωρίτερα στο Γυμνάσιο . Μόλις μας έβλεπε να τουρτουρίζουμε από το κρύο , τα παρατούσε όλα και μας συμμάζευε σε μια μικρή αποθήκη που φύλαγε τα σύνεργά της , άναβε τη σόμπα και περιμέναμε εκεί όσο να έρθει η ώρα . Από την τσέπη της έβγαζε πότε καρύδια και πότε αμύγδαλα και στραγάλια και μας έλεγε , φάτε λίγο να ψυχοπιαστείτε . Την καλόψυχη γιαγιά θα την θυμούμαστε όσο ζούμε .

               Δεν ξέρω πως μου’ρχεται φορές , να γυρίζω από μόνος μου το μυαλό μου στα χρόνια εκείνα τα μαθητικά .

               Οι αναδρομές αυτές στα περασμένα , με ανακουφίζουν πολύ και μου δίνουν δύναμη και κουράγιο , να συνεχίσω με περισσότερη αισιοδοξία και κουράγιο , στα όσα χρόνια μου απομένουν .

               Ηλίας Κωτούλας – Λάρισα 3-12-2013 .