Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2022

Κι όλο σερφάρω ...

 

                                               Κι όλο σερφάρω …    

                      Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας , γεννήθηκε στο Βόλο στις 5-11-1956 και      

πέθανε στο Πτελεό – Μαγνησίας στις 9-9-2019 , σε ηλικία 63ετών . Ασχολήθηκε   

με την ελληνική έντεχνη και ροκ μουσική . Ο πατέρας του Μίμης Μαχαιρίτσας   

ήταν συνθέτης και διευθυντής Κρατικής Ορχήστρας .                         

                      Ο Μαχαιρίτσας , ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του  

σύγχρονου έντεχνου λαϊκού τραγουδιού , άφησε το στίγμα του στην ελληνική σκηνή .   

                     Ένα από τα τραγούδια , που έγραψε τελευταία , λίγο πριν πεθάνει , μαζί  

με τον Νίκο Πορτοκάλογλου , είναι αυτό , που φέρει τον τίτλο : ¨ Κι όλο  σερφάρω … ¨   

Του το αφιερώνω στη μνήμη του με πολλή αγάπη   :                  

                                                             Κι όλο σερφάρω …     

                                 Πάνε τρεις μήνες που έχω χάσει το μυαλό μου ,     

                                 εγώ το πρότυπο λατίνου εραστή ,

                                 βρε πως την πάτησα και βρήκα τον μπελά μου   

                                 για δύο μάτια κι ένα θεϊκό κορμί  .           

                                 Πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον Πάνο ,       

                                 που σπούδασε στα ξένα Ιατρική ,        

                                 του λέω χάνομαι , δεν ξέρω τι να κάνω         

                                 κι αυτός μου λέει μπες στη νέα εποχή .      

                                 Κι όλο σερφάρω , πάνω στα κύματα ,            

                                 στέλνω e-mail , στέλνω  μηνύματα     

                                 και ψάχνω σαν τους χάκερς να σπάσω τον δικό σου κωδικό ,  

                                 γράφω τραγούδια , γράφω ποιήματα ,    

                                 σε κάθε τοίχο , γράφω συνθήματα     

                                 κι ελπίζω πως μια μέρα θα διαβάσεις τον μικρό μου τον καημό .     

                                 Η ελπίδα λένε πεθαίνει τελευταία       

                                 κι εγώ θα βγω στη γύρα να σε βρώ ,      

                                 με μια λαχτάρα , μια φωνή και μια κεραία ,     

                                 μες των ανθρώπων τον βαρύ ωκεανό .          

                                 Καλά το ξέρω κι αν δεν ξέρω θα το μάθω ,   

                                 για το χατήρι σου θα γίνω βουτηχτής ,      

                                 όλα τα ξέρω , μα δεν ξέρω τι θα πάθω ,   

                                 απ’τη ζωή μου , αν για πάντα θα χαθείς .     

                                 Κι όλο σερφάρω πάνω στα κύματα ,    

                                 στέλνω e-mail , στέλνω μηνύματα     

                                 και ψάχνω σαν τους χάκερς να σπάσω τον δικό σου κωδικό .   

                                 Γράφω τραγούδια , γράφω ποιήματα      

                                 σε κάθε τοίχο , γράφω συνθήματα    

                                 κι ελπίζω πως μια μέρα θα διαβάσεις τον μικρό μου τον καημό .        

                                 Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 21-1-2021      .

                                (Επιμέλεια ανάρτησης Β.Π. )  

                                 

          

Το έργο τους μεγάλη προσφορά

 

                                        Το έργο τους μεγάλη προσφορά

                 Από την ιστορία ξέρουμε πως , όταν  ο Τσάρος των Βουλγάρων Σαμουήλ     

κατέκτησε κατόπιν πολύχρονης πολιορκίας , τη Λάρισα το 986 μ.χ άρπαξε το λείψανο            

του Αγίου με σκοπό να το μεταφέρει στα ενδότερα της χώρας του .     

               Η αρπαγή των λειψάνων του Αγίου από τον Σαμουήλ , προφανώς εξυπηρετούσε    

κι άλλους σκοπούς . Οι ιστορικοί του αποδίδουν πρόθεση δημιουργίας ενός   

θρησκευτικού προσκυνηματικού  κέντρου με επίκεντρο το λείψανο . Θα συνέρρεαν εκεί    

χιλιάδες προσκυνητές κι αυτός ο Μέγας Στρατηγός ο Μέγας Τσάρος των Βουλγάρων , θα   

αποκτούσε κύρος , υπόσταση . Μην παραξενεύεσαι . Για εποχές θεοκρατίας μιλάμε …    

             Αλλά και ο αρχαιοελληνικός κόσμος δεν αποζήτησε το κύρος στη Δήλο και στο  

Μαντείο των Δελφών . Ο Καθολικισμός ανέδειξε σε σύμβολο ισχύος το Βατικανό , ενώ χιλιάδες   

πιστοί Καθολικοί συρρέουν ακόμη και σήμερα στη Πορτογαλέζικη Φατίμα . Χιλιάδες   

Ορθόδοξοι προσκυνούν γονυπετείς στην Τήνο , εκατοντάδες και οι Μουσουλμάνοι που  

πεθαίνουν κάθε χρόνο ποδοπατημένοι στη Μέκκα και στη Μεδίνα . Αυτοί είμαστε    

οι άνθρωποι . Ορθολογιστές από τη  μία αλλά και ¨τρελοί¨ από την άλλη . Υπέροχα   

¨ τρελοί ¨, λουσμένοι με μια μικρή τρέλα , αναζητάμε σύμβολα , σημεία θεϊκά , οσίους   

και αγίους . Κι όσα καντάρια πρόοδο κι αν βάλουμε στις αποσκευές μας , πάντα θα   

στρέφουμε το βλέμμα ψηλά , ευελπιστώντας , πως μια θεία πρόνοια θα μας σώσει   

από την ανυπαρξία που μας περιμένει μετά θάνατον .        

            Ο Σαμουήλ που οι χρονογράφοι της εποχής τον ήθελαν ¨ανίκητο σε δύναμη και   

αξεπέραστο σε ρώμη ¨, πέθανε από καρδιακή προσβολή τον Οκτώβρη του 1014 , λίγο   

Μετά την καταστροφική ήττα του Στρατού του στο Κλειδί . Δεν άντεξε το φρικτό θέαμα   

των 15.000 στρατιωτών του που ο Βασίλειος Β΄ο Βουλγαροκτόνος αιχμαλώτισε , τύφλωσε     

και τους έστειλε πίσω . Τον έθαψαν , πιθανόν κατόπιν εκφρασμένης επιθυμία του , στον    

ναό που ο ίδιος έκτισε . Στο νησάκι της Μικρής Πρέσπας ,  δίπλα – δίπλα στον Άγιο Αχίλλειο .     

Ποιος ξέρει … Ίσως ο Τσάρος να αποζητούσε στην αγιοσύνη τη δική του λύτρωση .      

           Χίλια χρόνια μετά , ένας καθηγητής της Αρχιτεκτονικής , ο Νίκος Μουτσόπουλος , που   

κάνει έρευνες στην περιοχή , διαταράσσει τον αιώνιο ύπνο των δύο νεκρών … Ξέθαψε τον   

Άγιο Αχίλλειο στα 1960 και τον παρακοιμώμενο Τσάρο Σαμουήλ στα 1969 … Το λες και ευτυχές   

γεγονός … Το λες και ιεροσυλία … Καμιά φορά σκέφτεσαι πως δεν είναι ανάγκη , να τα    

ανακαλύπτουμε και όλα σ’αυτή τη ζωή …    

          Μικρή Πρέσπα . Γενάρης 2022 . Λιγοστοί ανυποψίαστοι εκδρομείς περπατούν πάνω στην     

κρεμαστή γέφυρα , που συνδέει το νησάκι με την στεριά … Παζαρεύουν να αγοράσουν φασόλια    

από τοπικούς παραγωγούς και περιεργάζονται τις ντόπιες φυλές των αγελάδων , που βόσκουν       

στο νησί αμέριμνες … Το τοπίο μοιάζει παραδομένο στην ακινησία … Κι εγώ ψάχνω  ακόμη τη   

λύτρωση     

        Α.Κ.- Λάρισα 10-1-2022     .

   

 

       

Τι σημαίνει έρωτας

 

                                            Τι σημαίνει έρωτας              

            ¨ Έρωτας δεν θα πει να ανοίγεσαι αμέσως ,        να δίνεσαι ,  να      

ενώνεσαι με κάποιον άλλον .Είναι μια σπάνια ευκαιρία να ωριμάσεις    

να αποκτήσεις μια υπόσταση δική σου , να γίνεις εσύ ένας ολόκληρος       

Kόσμος για χάρη κάποιου άλλου , αγαπημένου προσώπου .   

                             Ράϊνερ  Ρίλκε  -  Τσέχος  ποιητής – πεζογράφος ( 1875 – 1926 )

Μια ταινία που ΄ έγραψε¨ ιστορία

 

                                   Μια ταινία που¨ έγραψε ¨ ιστορία  

          Στις 7-1-2022 ¨έφυγε¨ από τη ζωή ο πολυβραβευμένος Αφροαμερικανός     

ηθοποιός Σίντεϊ Πουατιέ , που είχε πρωταγωνιστήσει στην εμβληματική ταινία     

του 1967 με τον τίτλο ¨ Στον κύριό μας με αγάπη ¨ .         

          Στην ταινία ο Πουατιέ υποδύεται έναν καθηγητή Γυμνασίου , που διορίζεται   

σε ένα διαβόητο για τους απείθαρχους   μαθητές και μαθήτριες ενός υποβαθμισμένου   

σχολείου του Λονδίνου . Τρομάζει , όταν μπαίνει στην τάξη να κάνει μάθημα ,  όταν   

αντικρίζει τους ¨επαναστατημένους χωρίς αιτία ¨, μαθητές να τον υποδέχονται  με  

επιθετικότητα , αναίδεια , χλευασμούς και απρεπείς χειρονομίες , που στοχεύουν να   

τον εξουθενώσουν και να τον εξαναγκάσουν να παραιτηθεί . Ο νεοδιόριστος , όμως ,    

και στερούμενος εμπειρίας καθηγητής δεν υποχωρεί , αλλά αντιστέκεται υπομονετικά  

και μειλίχια εμπρός στους εξαγριωμένους μαθητές . Έχει βάλει στόχο νατουςαναμορφώσει,       

να τους βοηθήσει να προσαρμοσθούν στις απαιτήσεις της ζωής και της κοινωνίας .          

         Τους μοιράζεται σαν ώριμους νέους , που πολύ σύντομα θα μπούν σε ένα κόσμο

σκληρό και αδησώπητο , στον οποίον πρέπει να επιβιώσουν . Ευρίσκει έξυπνες μεθόδους  

να προσεκύσει το ενδιαφέρον τους , προσπαθώντας να τους εμφυσήσει τον σεβασμό των   

συνανθρώπων τους , την αυτοεκτίμησή τους , την ευγένεια , την εργατικότητα και την

αγάπη προς τους αδύναμους . Δημιουργεί ένα νέο κλίμα διαπαιδαγώγησης και μετάδοσης    

γνώσεων , ξεφεύγοντας από την τυπική προσκόλληση στα σχολικά εγχειρίδια . Συμμετέχει  

ακόμη και στις ψυχαγωγικές εξωσχολικές τους εκδηλώσεις για να επικοινωνεί και να συνδεθεί   

στενότερα μαζί τους .    

          Μετά από συνεχείς προσπάθειες δικαιώνεται . Στο τέλος της σχολικής χρονιάς έχει αλλάξει   

όλη η τάξη . Οι μαθητές ηρέμησαν , έγιναν ευγενικοί και επιμελείς , έχουν βάλει πρόγραμμα και   

στόχους στη ζωή τους . Ανταποδίνοντας την αγάπη τους , σε όσα τους μετέδωσε , ο αυθεντικός   

δάσκαλός τους , του προσφέρουν ένα αναμνηστικό δώρο με την επιγραφή : ¨ Στον κύριό μας   

με αγάπη ¨.  Ανέφερα την παραπάνω διδακτική ταινία καθώς πλησιάζει η γιορτή ¨ Των Τριών   

Ιεραρχών ¨  30-1-2022 , επονομαζόμενη και ¨γιορτή των γραμμάτων¨ .      

         Οι διακεκριμένοι για την ευρύτητα της παιδείας τους Ιεράρχες ( Μ . Βασίλειος ,Γρηγόριος ο   

Θεολόγος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος ) , καθώς εκτός της θεολογικής τους μορφώσεως ήταν   

εμβριθείς μελετητές της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας και γραμματείας , έδιναν πρωταρχική   

σημασία , πέραν της μετάδοσης των ξηρών γνώσεων στην καλλιέργεια του ήθους των πνευματικών   

αξιών , την φιλανθρωπία , την αγάπη και τον σεβασμό προς τον πλησίον και τον καθαρμό και  

εξευγενισμό της ψυχής διδασκόντων και διδασκομένων . Οι απόψεις τους για την παιδαγωγική  

είναι διαχρονικές και αναγνωρισμένες παγκοσμίως .      

          Τέτοιους ολοκληρωμένους δασκάλους και παιδαγωγούς χρειάζεται η χώρα μας για να  

ανέβει το επίπεδο της πολύπαθης Παιδείας μας και για να αναδειχθούν ικανοί και άξιοι οι     

αυριανοί ηγέτες του τόπου μας  .   

        Δ.Δ.- Αθήνα 24-1-2022      .

Ο θρύλος της εικαστικής τέχνης Αλέκος Φασιανός

 

Ο θρύλος της εικαστικής τέχνης Αλέκος Φασιανός    

             Απεβίωσε την 16-1-2022 σε ηλικία 87 ετών , ο μεγάλος Έλληνας ζωγράφος Αλέκος Φασιανός . Πλήθος κόσμου , πολιτικοί , άνθρωποι των γραμμάτων και τεχνών , επώνυμοι     καλλιτέχνες ,   επιχειρηματίες και απλοί λάτρεις της τέχνης αποχαιρέτησαν τον δάσκαλο , τον δικό τους Αλέκο ,    Τον σεμνό  καλλιτέχνη , που τίμησε με το έργο του την πατρίδα μας , σε όλον τον κόσμο . Με     τεράστια προσφορά στη σύγχρονη ελληνική ζωγραφική αλλά και στον χώρο του βιβλίου και της    χαρακτικής .            

             Στη γειτονιά του Παπάγου , εκεί όπου έζησε όλη του τη ζωή , εκεί όπου το απόγευμα της    Κυριακής άφησε την τελευταία του πνοή , ήρεμος και γαλήνιος , στην αγκαλιά της συζύγου         φύλακα αγγέλου του  Μαρίζας και των παιδιών του .       

            Σε έναν ήσυχο δρόμο της γειτονιάς του Παπάγου , στην οδό Μπιζανίου , γεμάτο νερατζιές   μακριά από τη βοή της Αθήνας , βρίσκεται το απλό τριώροφο σπίτι-εργαστήριο-μουσείο του       διάσημου Έλληνα εικαστικού , στο οποίο μεγαλούργησε και δυστυχώς δεν πρόλαβε να δει το     Opening του μουσείου , που έχει προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί το Φθινόπωρο του 2022 .     Ένα μεγάλο έργο , που θα συνεχίσει η οικογένεια και η κόρη του Βικτωρία Φασιανού   .              

          O Φασιανός μοιράστηκε τη ζωή του μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας , όπου σπούδασε     Λιθογραφία στην Ecole Nationale στο Παρίσι και συναναστράφηκε με συγγραφείς και ζωγράφους ,    όπως ο Πικάσσο και ο Ματίς . Ήθελε πάντα να παραμένει ελεύθερος και να κάνει ό,τι ήθελε  .           Έφυγε για τη ¨ γειτονιά των αγγέλων ¨, ελεύθερος , γαλήνιος και γεμάτος αγάπη .              

         Καλό σου ¨ταξίδι¨ , μεγάλε δάσκαλε της τέχνης . Β.Π.       

 

 

        

          

 

Χωρίς ίχνος ανθρώπινης συμπόνιας

 

                                 Χωρίς ίχνος ανθρώπινης συμπόνιας  

         Κάθε φορά που μιλάει η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας , έχει το       

¨βλέμμα¨ του θανάτου .        

         Την περασμένη Παρασκευή 21-1-2022 , δήλωσε για   τους θανάτους     

από Govid , τα εξής :        

        ¨ Κάποιοι συνάνθρωποί μας είναι μεγάλοι σε ηλικία ,έχουν   νοσήματα ,    

είναι φυσικό    να υπάρξουν θάνατοι . Άρα , δεν νομίζω , ότι πρέπει να μας προβληματίζει αυτό .    

          Γενικά , οι θάνατοι στην Μονάδα και οι θάνατοι που βλέπουμε , το επαναλαμβάνω    

Είναι θάνατοι ανεμβολίαστων , θάνατοι ανθρώπων πολύ συχνά μεγάλης ηλικίας ¨ .   

          Ποινή θανάτου , λοιπόν , για τους ανεμβολίαστους . Και στον Καιάδα οι αγαπημένοι    

μας γονείς κι οι παππούδες , οι προπάτορές , που μας μεγάλωσαν κι υπερασπίστηκαν    

με το αίμα τους και τα σκληρά και προκομμένα τους χέρια , αυτά τα σκληρά και άγια     

χώματα , για να πιάσει ¨στασίδι ¨ η κάθε κυρία Υπουργός .     

         Μετά τη δριμεία κριτική , που δέχθηκε ,προσπάθησε με άτεχνο τρόπο να ανασκευάσει   

τα όσα δήλωσε . Έχει , όμως , τέτοιο θράσος , που ουδείς πιστεύει , ότι θα έχει και πολιτικές    

αναστολές .      

         Β.Π. – Βόλος 25-1-2022      .