Γενέθλια ενός παγκόσμιου ποδοσφαιρικού θρύλου

             Γενέθλια ενός παγκόσμιου ποδοσφαιρικού θρύλου

          Συμπληρώνονται εφέτος 77 χρόνια από την γέννηση ενός παγκόσμιου ποδοσφαιρικού θρύλου . Πρόκειται για τον Έντσον Αράντος ντο Νασιμέντο . Αυτό είναι το πλήρες όνομα του ποδοσφαιριστή , που γνώρισε και θαύμασε όλος ο κόσμος με το παρατσούκλι ¨ Πελέ ¨ .

         Γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1940 στο Τρες Κόρασσες της Βραζιλίας . Έπαιζε από μικρός ποδόσφαιρο και έκανε ντεμπούντο με την μεγάλη του αγάπη τη Σάντος , σε ηλικία 15 ετών , όπου σκόραρε κιόλας . Στα 16 του πέτυχε 36 γκολ και στα 17 του , 53.

         Από τα 16 του αγωνιζόταν στην Εθνική Ανδρών Βραζιλίας . Το 1958 , σε ηλικία 17 ετών , συμπεριλήφθηκε στην αποστολή  της Εθνικής Ανδρών της χώρας του για το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Σουηδία .

        Σκόραρε έξι φορές , τις δύο από αυτές στον τελικό , όπου η ομάδα του νίκησε με 5-2 την διοργανώτρια Σουηδία και στέφθηκε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια για πρώτη φορά στην ιστορία της .

       Ο Πελέ θεωρείται ¨ Εθνικός Θησαυρός ¨ για το Κράτος της Βραζιλίας . Το γεγονός ότι οι εκάστοτε Κυβερνώντες δεν του επέτρεψαν να πάει στη Ευρώπη , όπου οι περισσότερες μεγάλες ομάδες ήθελαν να τον κάνουν δικό τους και από την άλλη ότι λάτρευε τη Σάντος , τον κράτησαν στην ίδια την ομάδα για 18 χρόνια . Έφυγε μόνο σε ηλικία 34 ετών για να παίξει στις ΗΠΑ και την Νιου Γιορκ Κόσμος για μια τριετία .

      Το 1970 ο Πελέ άνοιξε τον δρόμο για τη νίκη με 4-1 στον τελικό εναντίος της Ιταλίας και η Βραζιλία έγινε η πρώτη ομάδα με τρεις κατακτήσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου , με τον Πελέ να είναι παρών και στις τρεις . Την προηγούμενη χρονιά είχε φτάσει , ήδη , τα 1.000 γκολ στην καριέρα του .

      Συνολικά σκόραρε 1.283 γκολ σε 1.363 ματς , με Σάντος Βραζιλίας και Νιου Γιορκ Κόσμος . Το 1977 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση , αλλά ποτέ από το ποδόσφαιρο  με το οποίο ασχολήθηκε από διάφορα πόστα . Παντρέυτηκε δύο φορές . Το 2000 η FIFA τον ονόμασε ποδοσφαιριστή του αιώνα , από κοινού με τον Ντιέγκο Μαραντόνα της Αργεντινής .

      Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 25/10/2017           .  

         

Η φθορά του χρόνου

Η φθορά του χρόνου

          Μουντό το Χειμωνιάτικο πρωινό της Κυριακής . Έξω βρέχει συνέχεια , δεν λέει να σταματήσει . Οι καμπάνες κτυπούν και καλούν τους πιστούς στη Θεία Λειτουργία της Κυριακής .

         Η γερόντισσα , γιαγιά – Αντιγόνη , της γειτονιάς μου , από τις 7 το πρωί είναι έτοιμη για το Κυριακάτικο καθήκον της . Φόρεσε το καλό της φόρεμα , το αδιάβροχο επανωφόρι της , πήρε την ομβρέλα της . Ξεκίνησε για τον ναό της ενορίας της .

         Διαμένει μόνη της . Ο άντρας της πέθανε πριν από χρόνια . Οι δύο κόρες της παντρεύτηκαν και ζουν χωριστά , κάνοντας το δικό τους νοικοκυριό . Και η κυρία Αντιγόνη , μόνη της , ζει τη δική της μοναξιά και τις αναμνήσεις της . Και τι δεν θυμάται κάθε μέρα . Από τα αξέχαστα χρόνια της νιότης , που έκανε χιλιάδες όνειρα , τα χρόνια που παντρέυτηκε και έγινε μητέρα γνωρίζοντας όλες τις χαρές και τις πίκρες της ζωής .

         Σήμερα διαπιστώνει , ότι στις δεκαετίες που πέρασαν , δεν   

εξήλθε αλώβητη . Της φόρτωσαν γερατειά , ρυτίδες , και άσπρα μαλλιά . Υπομένει . Δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς . Είναι η φθορά του χρόνου .

         Κουράγιο κυρία Αντιγόνη . Το ίδιο υπόλοιπο ¨ μονοπάτι ¨ της ζωής , που διαβαίνεις , το διαβαίνουμε όλοι μας . Προσοχή ,

αυτό το ¨ μονοπάτι ¨ να το περνάμε όσο πιο ανώδυνα μπορούμε.

        Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 24/10/2017         

Τυγχάνει εξαιρέσιμον

                                  Τυγχάνει εξαιρέσιμον

          Θα τρελαθούμε στο τέλος . Κάθε μέρα νέες επιβαρύνσεις , νέοι φόροι , νέα χαράτσια . Που θα πάει αυτό το χάλι . Πόσο θα αντέξουμε . Οι αντοχές και οι ανοχές λιγοστεύουν . Πάμε στο άγνωστο …

          Βρήκα στα κιτάπια μου ένα σχετικό ποιηματάκι , που έγραψε πριν εκατό και πλέον χρόνια ο μεγάλος σατιρικός μας ποιητής Γιώργος Σουρής . Ας το απολαύσουμε :

       ¨ Φόρον εις το κατούρημα ,

          φόρον και εις το κλάμα ,

          φορολογούνται χωριστά ή

          και τα δυο αντάμα ;

          Όμως , το εις την ύπαιθρον

          λαμβάνον χώραν χέσιμον ,

          τυγχάνει εξαιρέσιμον !

          Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος – 20/10/2017  . 

Είναι σύνδρομο φυλετικό η ανυπακοή

                     Είναι σύνδρομο φυλετικό η ανυπακοή

          Το διακρίνεις παντού . Στο δρόμο , στη δημόσια υπηρεσία , στο σούπερ μάρκετ … Απειθαρχία , μη τήρηση κανόνων φυσικών και τεχνικών . Σα να έχουμε ένα γονίδιο εμείς οι Έλληνες , που μας παρακινεί να μην τηρούμε την κανονικότητα ή τέλος πάντων αυτό που θεωρείται φυσικό και λογικό .

        - Γιατί κύριε παραβίασες το στοπ ;

        - Και ποιος είσαι εσύ που με ελέγχεις ;

        - Γιατί παρκάρεις κλείνοντας τη μπάρα ;

        - Τροχονόμος είσαι ; Ποιο  χρέος , δεν χρωστούμε σε κανέναν …

         Είναι σύνδρομο φυλετικό η ανυπακοή στους νόμους της φύσης και της λογικής . Θεωρούμε τους εαυτούς μας αναρχικούς , αλλά όπως είχε πει και ο δικτάτορας Μουσολίνι ,¨ κάθε αναρχικός κρύβει μέσα του έναν αποτυχημένο δικτάτορα.

       Ίσως , έτσι , εξηγείται η ροπή προς το παράνομο , το αφύσικο … Αποτύχαμε να γίνουμε δικτάτορες , γίναμε αντιεξουσιαστές …

      Στην Κρήτη έφτιαξαν σελίδα στο Facebook  , που¨ καρφώνει τους …αστυνομικούς .

      Κοινοποιεί  στα μέλη της , την ακριβή τοποθεσία που στήνει

 ¨ μπλόκα ¨ η αστυνομία , από τις αναρτήσεις διερχομένων οδηγών , που ενημερώνουν τους υπόλοιπους . Μέχρι και φωτογραφίες ανεβάζουν …

      Το ίδιο θα γίνει σε λίγο με τους ελέγχους της Εφορίας , του ΕΦΚΑ για τη ¨ μαύρη  εργασία ¨ , των υγειονομικών …Εφευρίσκονται συνεχώς κόλπα με τη βοήθεια και του Διαδικτύου , για τη μη εφαρμογή του νόμου και ας έχει αυτό επίπτωση στα δημόσια έσοδα , στη δημόσια ασφάλεια , στην υγεία , στη ζωή των εργαζομένων και των πολιτών .

      Το  αποτέλεσμα της συνεχούς ροπής προς την παρανομία είναι η ανακύκλωση της μιζέριας και της καταπίεσης , καθώς , όπως είχε γράψει και η φιλόσοφος Σιμόν Βέϊλ : ¨ οι καταπιεσμένοι που επαναστάτησαν ,  δεν μπόρεσαν ποτέ να ιδρύσουν μια κοινωνία μη καταπιεστική ¨ .

      Η τάση κόντρα στην κανονικότητα έχει πολιτισμικό και ιδεολογικό υπόβαθρο , που εκτείνεται και μέχρι την εκπαίδευση . Πηγάζει από την ιδέα πως ο νεοέλληνας είναι απόγονος του μεγαλύτερου πολιτισμού , που άκμασε πάνω στη Γη και ως εκ τούτου πρέπει να έχει προνομιούχο θέση και μεταχείριση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα …

     Με αυτά και μ΄αυτά μπήκαμε μόνοι μας στο περιθώριο  ως λαός στην Ευρώπη και στον κόσμο.

     Σ.Δ. - ¨ Θεσσαλία ¨ - Βόλος 3/9/2017  .

       

                                                                                          

Μετά χαράς θα πήγαινα

                              Μετά χαράς θα πήγαινα …

          Αν και πέρασαν 84 χρόνια από τον θάνατό του , ο γραπτός του λόγος , το έργο του εξακολουθούν να συγκινούν και να διδάσκουν τις επόμενες γενιές . Ο λόγος για τον ¨ ποιητή των στίχων ¨ Κωνσταντίνο Καβάφη ( 1864 – 1933 ) .

          Στο σημείωμα τούτο ο Καβάφης περιγράφει κάποιον νέο που ψάχνει να βολευτεί , αλλά αυτοί που μπορούν να του δώσουν μια δουλειά … είναι όλοι τους καθάρματα .

       ¨ Κατάντησα σχεδόν , ανέστιος και πένης .

         Θ’απευθυνθώ προς τον Σαβίνα πρώτα .

         Κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’εκτιμήσει ,

         θα πάγω στο αντίπαλό του , τον Γρυπό .

         Κι αν ο ηλίθιος  κι αυτός δεν με προσλάβει ,

         Πηγαίνω πορευθείς στον Υρκανό .

         Θα με θελήσει πάντως ένας απ’τους τρεις .

         Κι είναι συνείδησίς μου ήσυχη ,

         Για το αψήφιστο της αλλαγής .

         Βλάπτουν κ’οι τρεις τη Συρία το ίδιο .

         Αλλά κατεστραμμένος άνθρωπος , τι φταίω εγώ .

         Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ .

         Ας φρόντιζαν οι κραταιοί Θεοί ,

         να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό .

         Μετά χαράς θα πήγαινα μ’αυτόν .¨

Η περίπτωση του Τάκη Λεμονή

                        Η περίπτωση του Τάκη Λεμονή

          Η αρχαία Ρώμη τον καλούσε όποτε κινδύνευε από εξωτερικούς εχθρούς . Ποτέ δεν της αρνήθηκε τις υπηρεσίες του. Πέντε φορές Ύπατος και δύο δικτάτορας , κάθε φορά που έληγε η θητεία του απεσύρετο στα κτήματά του και συνέχιζε τις αγροτικές εργασίες του . Ήταν ο πολιτικός και στρατιωτικός Λεύκιος Κιγκινάτος ονομαστός για το ήθος του και για την αγάπη του προς την πατρίδα .

         Έκανα αυτή την ιστορική αναφορά με αφορμή την πρόσκληση από τη Διοίκηση του Ολυμπιακού Πειραιώς στον προπονητή Τάκη Λεμονή να αναλάβει και να εργαστεί για πολλοστή φορά για την ομάδα . Δέχθηκε την πρόσκληση και είναι προς τιμήν του. Ένας ¨σύγχρονος ¨ Κιγκινάτος στις μέρες μας .

        Υπηρέτησε τον Ολυμπιακό Πειραιώς , τις περασμένες δεκαετίες , σαν ποδοσφαιριστής και σαν προπονητής , σε χρόνια δύσκολα . Η συμμετοχή του έφερε νίκες , Πρωταθλήματα και Κύπελλα Ελλάδος στον Πειραιά . Σεμνός και αθόρυβος μετά από κάθε κατάκτηση τροπαίου απεσύρετο στην ιδιωτική του ζωή . Ποτέ του δεν εκβίασε . Ποτέ του δεν ζήτησε κάτι παραπάνω .

        Γι’αυτό και ο κόσμος του Ολυμπιακού Πειραιώς τον λατρεύει και εκτιμά το έργο και την προσφορά του στον Σύλλογο .

        Είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις σήμερα κοντά σου έναν δικό σου άνθρωπο . Έναν έμπιστο και άξιο συνεργάτη στις δουλειές σου .  Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και ο Τάκης Λεμονής για τον Ολυμπιακό Πειραιώς .

       Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 28/9/2017       

          

Βρετανικό φλέγμα

  

                           

                                               Bρετανικό φλέγμα

               Το Βρετανικό φλέγμα ποτέ δεν πεθαίνει . Αποδείχθηκε και χθες 13/7/2016 , με την αποχώρηση του Άγγλου Πρωθυπουργού Ντέβιντ Κάμερον από την Ντάουνιγκ Στριτ 10 . Μια λιτή ανακοίνωση από το ιδιαίτερο γραφείο του Πρωθυπουργού , λέει : ¨ Ο γάτος Λάρυ δεν κινδυνεύει με έξωση. Έγινε δημόσιος υπάλληλος , όταν υιοθετήθηκε , το 2011, από ένα από τα παλιά Κέντρα Διάθεσης Ζώων του Ηνωμένου Βασιλείου .  

Β.Π. - Βόλος                                                                                           

Μαύρη Κυριακή

                          ¨ Μαύρη ¨ Κυριακή

          Από το ¨ζενίθ¨ στο ¨ναδίρ¨ η προχθεσινή ΑΕΚ . Τη μια μέρα νίκες και θρίαμβοι στην Ευρώπη και στο Πρωτάθλημα και την άλλη η ταπεινωτική ήττα στο Πρωτάθλημα από ασήμαντη αντίπαλο της Περιφέρειας .

         Νωθροί και άτολμοι άπαντες , χωρίς πρωτοβουλίες , άχρωμοι και άοσμοι , παραδόθηκαν αμαχητί , απέναντι σ’έναν αντίπαλο περιορισμένων δυνατοτήτων .

        Όχι , δεν ήταν αυτή η κραταιά ΑΕΚ , που καμαρώνουμε κάθε Κυριακή . Ήταν ένα μπουλούκι ανθρώπων . Ήταν έντεκα ανδρείκελα με κιτρινόμαυρες φανέλες , που έτρεχαν στα χαμένα. Και αν αυτό δεν είναι ντροπή , δεν είναι κατάντια για τον σύλλογο , τότε τι είναι ;

        Είναι πολύ βαριά η φανέλα της ΑΕΚ , που φοράς αγαπητέ Ενωσίτη ποδοσφαιριστή . Και αν δεν μπορείς άλλο να την σηκώσεις παράδωσέ την στον νεότερό σου , διασώζοντας ,έτσι ,το γόητρό σου και απαλλάσσοντας την όμάδα σου από ενδεχόμενο νεότερο διασυρμό .

       Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος – 2/10/2017     .