Ζωντανός θρύλος της κολύμβησης

              Ο Μάικλ Φελπς γεννήθηκε το 1985 και μεγάλωσε στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ . Σε ηλικία μόλις επτά ετών άρχισε να ασχολείται νε τη κολύμβηση , όπου τον ¨ έστρεψαν ¨ οι γονείς του , σε μια προσπάθεια να τον βοηθήσουν να εκτονώσει την αστείρευτη ενέργειά του , καθώς είχαν διαγνώσει με ¨ υπερκινητική διαταραχή , έλλειψης προσοχής ¨ .

              Το ταλέντο και οι ικανότητές του φάνηκαν νωρίς , καθώς σε ηλικία μόλις 10 ετών κατέκτησε το Εθνικό ρεκόρ στην ηλικιακή του κατηγορία .

              Ακολούθησαν κορυφαίες επιδόσεις με αποκορύφωμα την πρόκρισή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στο Σίδνεϊ , σε ηλικία μόλις 15 ετών και έγινε ο μικρότερος Αμερικανός , έπειτα από 68 χρόνια , που έλαβε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες στο αγώνισμα της κολύμβησης .

              Παρά το γεγονός ότι κέρδισε μετάλλιο , όμως ήταν 5^ος στο αγώνισμα των 200 μέτρων πεταλούδας . Ήταν η αρχή της ¨χρυσής καριέρας¨ του Μάικλ Φελπς στις πισίνες του κόσμου . Λίγους μήνες μετά στους Αγώνες του Σίδνεϊ , κατέρριψε το Παγκόσμιο Ρεκόρ στα 200 μέτρα Πεταλούδα και έγινε σε ηλικία 15 ετών και εννέα μηνών ο νεότερος κολυμβητής που πέτυχε ¨ ρεκόρ κόσμου ¨ στην ιστορία . Στη συνέχεια κατέρριψε το δικό του ρεκόρ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ισπανία το 2001 με 1.54.58 , ενώ την επόμενη χρονιά στο Εθνικό Πρωτάθλημα , στη Φλόριντα , το 2002 , πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ στα 400 μέτρα μ. μικτής ατομικής . Το τελευταίο ρεκόρ το κατέρριψε με 4.09,09 το 2004 , την ίδια χρονιά κατέρριψε το ρεκόρ των 200 μέτρων μικτή ατομική ( 1,56,04 ) . Στις 7 Ιουλίου κατέρριψε το δικό του ρεκόρ στα 400 μ. μικτής ατομικής ( 4.08.41 ) στη δοκιμαστική διοργάνωση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας 2004 .

               Ο Μάικλ Φλεπς μάλλον έχει …φετίχ τη συλλογή μεταλλίων , με έμφυτη την προτίμησή του στα χρυσά , ενώ άλλη του αγαπημένη ασχολία είναι να σπάει τα χρονόμετρα και να συνθλίβει τα ρεκόρ .

               Ο Αμερικανός κολυμβητής έχει ηλικία 31 ετών , ύψος 1,93 , κιλά 88 και έχει κατακτήσει μέχρι σήμερα συνολικά 22 χρυσά,3 ασημένια και 2 χάλκινα μετάλλια σε 4 Ολυμπιακούς Αγώνες ( Αθήνα , Πεκίνο, Λονδίνο , Ρίο ντι Τζανέϊρο ) .

               Αξίζει να σημειωθεί , ότι με τα οκτώ χρυσά μετάλλια , που κατέκτησε ο Φελπς στην Ολυμπιάδα του Πεκίνου κατέρριψε το συνολικό ρεκόρ χρυσών μεταλλίων ( 7 ) , που κατείχε ο συμπατριώτης του Ολυμπιονίκης στη κολύμβηση Μαρκ Σπιτς από τους Ολυπιακούς του Μονάχου 1972 .

              Ένα δωμάτιο μετάλλια έχει στο σπίτι του στην Αμερική ο μεγάλος υπεραθλητής της κολύμβησης Μαϊκλ Φλεπς . Μετάλλια που κατακτήθηκαν με κόπους και προσπάθειες ετών .

              Δεν γίνεται αλλιώς . Για να επιτύχεις , σήμερα , αγαπητέ νέε μου στη ζωή , πρέπει να παλαίψεις και να ματώσεις.

              Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 15/8/2016    

                                                                                                   

                                   Στη Μαργαρώνα

               Υπήρξε ένας αξιόλογος Έλληνας , ηθοποιός , σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου , θεατρικός συγγραφέας και λογοτέχνης .

               Ο λόγος για τον αείμνηστο Ντίνο Δημόπουλο ( 1921 – 2οο3 ) . Γεννήθηκε στο Παλαιρό – Ακαρνανίας . Έκανε σπουδές στη Νομική της Αθήνας , για να τις διακόψει και να περατώνει σπουδές σκηνοθεσίας θεάτρου και κινηματογράφου .

              Γύρισε 37 Ελληνικές ταινίες κινηματογράφου , σκηνοθέτησε 5 θεατρικά έργα , έγραψε 12 βιβλία – μυθιστορήματα .

             Θα πρέπει να βρισκόταν σε καλές στιγμές με τον εαυτό του , όταν έγραψε το παρακάτω με τίτλο ¨ Η γοργόνα ¨ , ένα στιχούργημα γραμμένο με τρυφερότητα και ευαισθησία , για την ιδιαίτερη πατρίδα του :

                      Η γοργόνα

Στη Πρέβεζα στον αι Θωμά , στη Μαργαρώνα ,

θυμάμαι ,δωδεκάχρονο παιδί ,

πως κυνηγούσα για να πιάσω τη γοργόνα ,

που από βραδύς στον ύπνο μου είχα δει .

Στη Πρέβεζα στον αι Θωμά ,

στη βάση , στις ελιές στη Μαργαρώνα ,

χρόνια την κυνηγώ ,

μα ακόμα να την βρω , τη γοργόνα .

Και πήρα στο Σεϊτάν – Παζάρ , κάθε σοκάκι ,

ρωτώντας , που μπορούσα να τη βρω .

Την είδαν , μου είπαν , μ’ένα κύριο Καρυωτάκη ,

μαζί του νάχει φύγει από καιρό …

Β.Π.-Βόλος 26/8/2016   

                                           Τέλος εποχής

               Αρχίζει μετά τη Μεταπολίτευση , κάπου αρχές της δημαρχίας Κουντούρη . Η εποχή μας . Τότε περίπου μια φιλική ομάδα συμπολιτών , στο πλαίσιο του Δήμου , συμμετέχει ενεργά σε έργα πολιτισμού , όπως το ¨ Ανοικτό ¨ Πανεπιστήμιο. Οι Βαλκανικές εκθέσεις , το θέατρο , η μουσική , το δημοτικό περιοδικό και άλλα . Άνθρωποι με μεράκι συνέχισαν να προσφέρουν και στους επόμενους καιρούς , παρόλες τις δυσκολίες που δημιουργούν οι παρατρεχάμενοι του Αθηνοκεντρικού κατευθυνόμενου παραπολιτισμού που καπελώνει ετσιθελικά την απονήρευτη επαρχία .

               Ναι , λίγο έλειψε στη φιλική πολιτισμική μας συντροφιά νάρθουν τα πάνω κάτω , αλλ’ευτυχώς τελικά φιλιώναμε και το γιορτάζαμε , πότε στη Μακρινίτσα , στη Βίγλα του Κουϊκούμη , με τον Μένιο Μουρτζόπουλο να παίζει στο πιάνο και να τραγουδάει τον ¨ Αητό του Ολύμπου ¨ , του Γεωργίου Σκλάβου και πότε στα ¨ Αστέρια ¨ στη φιλόξενη αυλή του Μουγογιάννη , με τον Γιάννη να παρουσιάζει ένα φωνητικό δικό του ρεπερτόριο .

               Ναι , ήταν ωραία εκείνη η πολιτισμική μας συντροφιά , αλλά με τον καιρό , αντί να διευρύνεται άρχισε να αραιώνει . Έφυγε ο Κίτσος ο Μακρής , ο Ηλίας Λεφούσης , η Νίτσα Κολλιού , ο 0δυσσέας Μουντούλιας , ο Γιάννης Παντίδης , ο Γιάννης Μουγογιάννης για να ακολουθήσουν πρόσφατα ο Κυριάκος Κρομμυδάκης , ο Γιώργος Καφενταράκης , σχεδόν μαζί . Και οι εναπομέιναντες μνημονεύαμε τους απελθόντες ,αναθυμόμασταν τα παλιά και αναπολούσαμε τα αξέχαστα . Κυρίως με τη Γιάννα Μουγογιάννη , που στην εποχή μας ¨ πρωταγωνιστούσε¨  ως δημοτική σύμβουλος , με προσφορά στους παιδικούς σταθμούς και πότε ως νοικοκυρά των ¨ Αστεριών ¨ να μας φιλοξενεί με γεύματα και δείπνα .

               Τις  τελευταίες μέρες περνούσα από τα ¨ Αστέρια ¨,αλλά η Γιάννα δεν ήταν εκεί . Δεν ήταν ούτε με τους άλλους που πάσχιζαν να διασώσουν το πράσινο του πάρκου . Δεν ήταν ούτε και στο νοσοκομείο , όπως ρωτώντας έμαθα . Ήταν στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής , σ’ένα ταξίδι για τα ψηλότερα,τα επουράνια ¨ Αστέρια ¨ .

               Το ξαφνικό φευγιό της Γιάννας Μουγογιάννη μας λύπησε διπλά . Ζώντας η Γιάννα μας θύμιζε και ζούσαμε εκείνη τη φιλική μας ομάδα ανθρώπων του πολιτισμού , που λείπει . Φεύγοντας η Γιάννα έγραψε αθέλητα και το τέλος μιας ολόκληρης και περασμένης εποχής . Το τέλος της εποχής μας …

              Γιάννης Μαντίδης – Βόλος 21/8/2016

                                               Και μη χειρότερα

               Η Ζιμπάουε , παλαιά Ροδεσία , είναι χώρα της Ανατολικής Αφρικής με 14 εκατομμύρια πληθυσμό .Ήταν πρώην Βρετανική αποικία και έγινε το έτος 1965 ανεξάρτητη .

               Το όνομα Ζιμπάουε σημαίνει ¨ πέτρινο σπίτι ¨ και προέρχεται από τα τεράστια πέτρινα  οικοδομήματα-ερείπια της αρχαίας πόλης , της Μεγάλης Ζιμπάουε .

               Τα οικονομικά προβλήματα της χώρας είναι εντονότερα , με κυριότερο τον καλπάζοντα πληθωρισμό , ο οποίος είναι και ο υψηλότετρο στο κόσμο 2.200.000% .

               Η Ζιμπάουε είναι κυρίως ορεινή χώρα και η οικονομία της στηρίζεται στις πωλήσεις του ελεφαντόδοντου . Σημαντική συνεισφορά έχουν και τα ορυχεία της , από τα οποία εξάγονται μεταλλεύματα χρωμίου , νικελίου , μολύβδου καθώς και άλλων ορυκτών ανερχομένων σε 195 τύπους .

               Η Κυβέρνηση της Ζιμπάουε είχε όνειρα και φιλοδοξίες να διακριθεί η Ολυμπιακή της Ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέϊρο 2016 .

               Οι Αγώνες έληξαν . Η συγκομιδή βαθμών μηδαμινή , για την ομάδα της Ζιμπάουε . Όχι μόνο μετάλλια δεν πήραν , αλλά ούτε και τελευταίες θέσεις δεν κατέλαβαν .

               Έξαλλος ο Πρόεδρος Ρομπέρτο Μουκάμπε να δηλώνει: ¨ Θα κάνω τα πάντα για να μοιραστούν το κόστος της προετοιμασίας τους και να πληρώσουν πίσω στην Κυβέρνηση όλα τα χρήματα , ακόμη και αν πρόκειται να περάσουν δέκα χρόνια . Τελικά , αποδείχθηκε , πως πήραν ένα δάνειο για να κάνουν διακοπές στη Βραζιλία ¨ .

               Ένα μεγάλο μπράβο στον Πρόεδρο . Έπραξε αυτό που έπρεπε . Το αυτονόητο . Να πληρώσουν όλοι και οι 31 αθλητές και συνοδοί για το μεγάλο ¨ τίποτα ¨ , που έφεραν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο 2016 .

               Ας έρθουμε στα καθ’ημάς . Στο Βόλο χάσκει , εδώ και χρόνια , το μέγαρο του Δημοτικού Θεάτρου . Ένα επίτευγμα αρχιτεκτονικής με πήλινα πόδια και σαθρές προσβάσεις . Εκρίθη , μετά λειτουργία δέκα ετών ακατάλληλο για χρήση , λόγω επικινδυνότητας των υποδομών του . Τώρα για το ποιοι έκαναν τις μελέτες ,τις επιβλέψεις και τις κατασκευές του έργου δεν βλέπω να γίνεται καμία κίνηση . Έτσι χάθηκαν χιλιάδες Ευρώ από τον ιδρώτα του φορολογούμενου λαού .

              Για την κατασκευή του Ποδηλατόδρομου Βόλου πολλά χρήματα ξοδεύτηκαν και πήγαν χαμένα . Εκείνες οι ανεκδιήγητες κορίνες ήταν μια φάρσα , που δεν είχε προηγούμενο . Τώρα ξανά από την αρχή με επιπρόσθετες δαπάνες και ταλαιπωρίες της πόλης και των πολιτών . Πότε θα βρεθούν οι υπεύθυνοι για να πληρώσουν τη ζημιά ;

            Τι γίνεται με τον ταλαίπωρο Περιφερειακό του Βόλου ; Κάθε φορά που τον διαβαίνω ¨ ραγίζει ¨ η καρδιά μου . Χωρίς το ελάχιστο πράσινο , χωρίς δενδροστοιχίες , ξερός και αφιλόξενος ¨ χαιρετίζει ¨ τους εποχούμενους . Πότε επί τέλους θα γίνει αυτή η απαραίτητη διαγράμμιση του Περιφερειακού ,που θα προσφέρει ασφαλή κυκλοφορία ;  Πότε θα λειτουργήσει ολόκληρος ο φωτισμός τις βραδινές ώρες και όχι όπως σήμερα, όπου τα μισά φώτα είναι αναμμένα και τα μισά σβηστά .

            Από ξεκίνησε και που έφθασε τούτο το κείμενο αγαπητέ αναγνώστη . Έτσι , όμως ,έχουν τα πράγματα και μη χειρότερα .

           Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 30/8/2016   

                                   Διάσημο γλυπτό στο Βατικανό

               Στον επισκέπτη της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου , στο Βατικανό , δίνεται η ευκαιρία να θαυμάσει το γλυπτό – αριστούργημα υπό τον τίτλο ¨ Πιετά ¨ , που απεικονίζει την Μαρία θρηνούσαν τον νεκρό Ιησού . Το έργο κατασκεύασε , το έτος 1498 , ο διάσημος και πολυτάλαντος αρχιτέκτων , γλύπτης , ζωγράφος Μιχαήλ Άγγελος , κατά παραγγελίαν του Πάπα της Ρώμης Αλεξάνδρου ΣΤ΄ .

               Πιετά , σημαίνει έλεος , γνωστή και ως ¨ Αποκαθήλωση ¨ . Φιλοτεχνήθηκε στα 1498-1499 από τον Μιχαήλ Άγγελο , ένα μαρμάρινο γλυπτό στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου , στη πόλη του Βατικανού .

              Ισορροπεί ανάμεσα στις Αναγεννησιακές αντιλήψεις της κλασικής ομορφιάς και του Νατουραλισμού .

              Η Μαρία απεικονίζεται όχι σαν μια πενθούσα , μεγάλη γυναίκα , αλλά  σαν μια γυναίκα νεαράς ηλικίας . Η ερμηνεία , που δόθηκε από τον καλλιτέχνη-δημιουργό είναι ότι η νεότητα είναι το σύμβολο αγνότητας των ανθρώπων .

             Στους αιώνες που ακολούθησαν η ¨ Πιετά ¨ έπαθε αρκετές φθορές . Τέσσερα δάκτυλα από το αριστερό χέρι της Παρθένου έσπασαν κατά τη διάρκεια μιας μετακίνησης και αποκαταστάθηκαν το 1736 από τον Τζουζέπε Λιρόνι . Οι ειδικοί , όμως, διχάζονται για το κατά πόσον ο γλύπτης έκανε τη χειρονομία της Μαρίας πιο ρητορική .

               Η σημαντικότερη ζημιά έγινε στις 21 Μαΐου 1972 , όταν ο ψυχικά διαταραγμένος γεωλόγος Λάζλο Τουθ μπήκε στο παρεκκλήσι και επιτέθηκε στη Παρθένα με ένα σφυρί , φωνάζοντας ¨ Είμαι Ιησούς Χριστός ¨ . Μετά την επίθεση το έργο αποκαταστάθηκε με πολύ κόπο και επέστρεψε στη θέση του στον Άγιο Πέτρο δεξιά από την είσοδο , μεταξύ της Αγίας Πύλης και της Τράπεζας του Αγίου Σεβαστιανού . Σήμερα προστατεύεται με αλεξίσφαιρο ακρυλικό γυαλί .

Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 28/8/2016 .

                                                                            

                                            Αθλητής φαινόμενο

               Με την ευκαιρία της τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο 2016 , ας αναφερθούμε σε έναν μεγάλο αθλητή Ολυμπιονίκη , πρωταθλητή του άλματος επί κοντώ τον Ουκρανό Σεργκέι Μπούμπκα .

              Ο Μπούμπκα , αθλητής φαινόμενο , γεννήθηκε το 1963 στο Λουχάνσκ της Ουκρανίας . Ο πατέρας του , αξιωματικός του Ρωσικού στρατού , είδε την κλίση και το ταλέντο του γιου του για τον κλασικό αθλητισμό και τον στήριξε από μικρό . Οι εξελίξεις και αι πρόοδοι για τον μικρό Σεργκέι υπήρξαν ραγδαίες .

              Επιδόθηκε στο ¨ Επί Κοντώ ¨ , ένα επίπονο άθλημα , που απαιτεί γερά και γυμνασμένα χέρια και πόδια , αυτοσυγκέντρωση , μυαλό και αυτοπεποίθηση στις προσπάθειες και στους στόχους . Οι Πρωτιές μεγάλες . Έξι Παγκόσμια Ρεκόρ σε ισάριθμα συνεχόμενα πρωταθλήματα , με χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988 και στη συνέχεια να σπάει 35 φορές Παγκόσμια δικά του Ρεκόρ . Στις 21 Φεβρουαρίου 1993 επέτυχε να πηδήσει 6.15 μέτρα με το οποίο και διατηρεί μέχρι σήμερα το Παγκόσμιο Ρεκόρ ανοιχτού στίβου .

               Έκανε οικογένεια ερχόμενος εις γάμου κοινωνίαν με Ουκρανή πρωταθλήτρια στίβου . Απέκτησαν δύο αγόρια από τα οποία ο μεγάλος ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του στον αθλητισμό .

               Οι Ουκρανοί αγαπούν και λατρεύουν τον Σεργκέι Μπούμκπαν . Τον έκαναν Βουλευτή και Υπουργό της χώρας τους . Τα βραβεία , τα Μετάλλια και τα Διπλώματα , που κατάκτησε ο Μπούμκπαν δύσκολα χωράνε σ΄ένα δωμάτιο .Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή για να τον τιμήσει τον έκανε ισόβιο μέλος της .

               Αυτό με λίγα λόγια είναι το πορτραίτο ενός μεγάλου αθλητή του Σεργκέι Μπούμκπαν η πορεία του οποίου στη ζωή και στον αθλητισμό , θα πρέπει να εμπνέει και να καθοδηγεί τους νέους μας . Από μικρός δούλεψε , κουράστηκε , πάλαιψε στη ζωή βάζοντας υψηλούς στόχους . Πολλές φορές και εμείς δεν πετυχαίνουμε πολλά από όσα ονειρευόμαστε . Το να πιάσουμε , όμως , ένα μέρος των στόχων , αποτελεί νίκη στη ζωή .

              Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 20/8/2016  

             

                                              Μοναξιά γένους θηλυκού

                          Η μοναξιά είναι ένα θηλυκό πλάσμα που μεταμορφώνεται συνεχώς .Σήμερα είναι μια γυναίκα , αύριο μια αλεπού , μια λύκαινα μεθάυριο , σήμερα είναι μια τρανταφυλλιά, αύριο μια μεγάλη λεύκα , μεθαύριο μια άγρια κληματαριά .

                         Η μοναξιά μπορεί να γίνει βροχή , πυκνή ομίχλη, ένα φως μακρινό μέσα στο νου . Η μοναξιά είναι ένα θηλυκό πλάσμα , ένα πουλί που κλωσάει τα αυγά του , σε μια φωλιά που τίποτε και κανένας δεν μπορεί να τη βρει , είναι ένα ψάρι που εγκυμονεί χιλιάδες ψάρια , μια  καλογριά πρώην πόρνη , που πιστεύει στο Χριστό , όπως στον πρώτο της νταβά .

                         Χθες για μένα ήταν μια γυναίκα , που δεν είχε κανένα σκοπό μαζί μου και εγώ καμιά προοπτική . Κοιμηθήκαμε μαζί και μετά τον έρωτα , όλες της οι μεταμορφώσεις μέσα στο όνειρό μου πήραν σάρκα , όλων των εμβίων οι μορφές παρουσιάστηκαν , το μαξιλάρι μου το ένιωθα σκληρό σαν κερατόλιθο και καθώς ήθελα και εγώ να ακολουθώ τις μεταμορφώσεις , συστρεφόμουν στο κρεβάτι σαν ψάρι που είχε πιαστεί στο δίχτυ , κι όταν ξύπνησα ένιωσα ότι ήμουν μόνος στον κόσμο , εντελώς μόνος , γιατί πως ήταν δυνατόν να ήμουν αλλιώτικα ;

                         Όλα τα πράγματα στον κόσμο αυτόν είναι μόνα , άσχετα αν όλα μαζί αποτελούν τον κόσμο , η μοναξιά στο κάθε                                                                                                     κύτταρό μου μέσα θρονιασμένη , μάταια μιλούσε με τη φωνή μου , για το ομαδικό πνεύμα …

                  Στέλιος Ντάμαλης – Λάρισα 9/8/2016

                                                                                 

                 Ανατομία προσωπικότητας Χαριλάου Τρικούπη

               Με το σημείωμα τούτο , ας απολαύσουμε τον δημοσιογράφο Αλέξανδρον Παπαδιαμάντην να ¨αποχαιρετά ¨τον εκλιπόντα πολιτικόν από τις στήλες της ¨Ακροπόλεως ¨ 7 Aπριλίου 1896 με αφορμή  τον θάνατο του Χ.Τρικούπη επισυμβάντα την 30/3/1896 στις Κάννες , σε ηλικία 64 ετών .

            ¨ Ακόμη αδυνατώ να συνοικειωθώ προς την ιδέαν , ότι ο Χαρίλαος Τρικούπης δεν υπάρχει πλέον τοις ζώσιν , ότι ο κολοσσός ούτος της πολιτικής κείται νεκρός . Εξακολουθώ να τον φαντάζομαι πάντοτε ζώντα . Ο Τρικούπης , εργαζόμενος , ο Τρικούπης μελετών και παρασκευαζόμενος δια τας εν τη Βουλή συζητήσεις , ήτο τι άξιον θαυμασμού . Ουδείς Έλλην ηδυνήθη να συστηματοποιήσει την εργασίαν του και τας μελέτας του τόσον τελείως ,όσον αυτός . ΄Ητο αυτή η τάξις προσωποποιημένη . Όλα τα έγγραφα , όλα τα έντυπα , όλα τα στοιχεία , τα απαιτούμενα δια την εργασία του ήσαν κατατεταγμένα με τόσην τάξιν , ώστε ουδέν εν δευτερόλεπτον έχανε εις αναζήτησιν παντός ό,τι τω εχρειάζετο . Αλλ’ούτε συνεσώρευε ποτέ επί του γραφείου του όγκους εγγράφων ατάκτως ερριμένων. Ό,τι ήθελε το εύρισκε πάραυτα . Ήνοιγεν ορισμένο συρτάριον , ορισμένο φάκελο και τα ελάμβανε άνευ της ελαχίστης χρονοτριβής . Και είχε τόσας χιλιάδες εγγράφων εκεί μέσα εις τα συρτάρια του ! Αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι ήξερε τι έπρεπε να μελετήσει και πως.

Πράγμα ουχί εύκολον .

               Όταν κατήρτιζε εν νομοσχέδιο ή προπαρασκεύαζε αγόρευση την επί οιουδήποτε αντικειμένου , δεν ηρκείτο μόνον εις την συγκέντρωσιν και την μελέτην των επιχειρημάτων , δι’ων ηδύνατο να τους αντικρούσει . Ούτως ο Χ . Τρικούπης προπαρασκεύαζεν ουχί μίαν , αλλά τρεις αγορεύσεις επί του ιδίου θέματος . Μίαν την ιδικήν του , μίαν την αντίθετον της ιδικής του , και τρίτην την αναιρούσαν ταύτην . Ούτω δε τεθωρακισμένος ήρχετο εις την Βουλήν και απεκδύετο εις την συζήτησιν με δύναμιν ακαταγώνιστον , με δύναμιν εκπλήττουσαν τους αντιθέτους . Αφού πρώτον ηγόρευεν αυτός ,ήκουεν κατόπιν μεθ’υπομονής και εν σιγή τας αγορεύσεις των αντιθέτων , χωρίς ποτέ να κρατήσει καμίαν σημείωσιν . Πολλάκις τους ήκουεν υπομειδιών . Έλεγες , ότι τους υπέβαλε εις εξετάσεις , ότι ήσαν μαθηταί απαγγέλοντες μάθημά των ενώπιον του διδασκάλου . Και όταν αυτοί ετελείωναν , τότε χωρίς να έχει καμίαν σημείωσιν υπ’όψιν του ανεπήδα  επί το βήμα και ανήρει εκ του προχείρου πάντας αλληλοδιαδόχως , χωρίς να αφήσει το ελάχιστον επιχείρημα άνευ απαντήσεως . Ήτο αληθής γίγας εν τη κοινοβουλευτική παλαίστρα .

               O Xαρίλαος Τρικούπης , ου μόνον πολλά ανεγίγνωσκεν , αλλά , όπερ υπερσπουδαιότερον και συνεκράτει εις την μνήμην του τα πάντα . Το μνημονικόν του ήτο ευρύτατον . Εν τούτοις ο ίδιος ήτο αντιθέτου γνώμης . Έλεγε πάντοτε ότι το μνημονικόν του δεν ηδύνατο να συγκριθεί προς το του πατρός του . Όσον σύνοφρυς και βαρύς εφαίνετο εις τους μακρόθεν βλέποντας , τόσον χαρίεις και ομιλητικός , τόσον φαιδρός και ευφυολόγος ήτο κατ’ιδίαν  . Μετά των σοφών σοφός , μετά των σπουδαίων σπουδαίος , μετά των ελαφρών ελαφρύς . Μετά των πολιτευομένων ωμίλει περί πολιτικών , μετά των φιλολόγων περί φιλολογιας , μετά των μαθηματικών περί Μαθηματικών , μετά των Χημικών περί χημείας , μετά των αρχαιολόγων περί αρχαιολογίας και εν πάσι τούτοις εθαυμάζετο διά τας μεγάλας γνώσεις του . Οι Χρηματισταί τον εύρισκον εξ ίσου δυνατόν εις τα χρημαστηριακά , οι καλλιτέχναι ήκουον παρ’αυτού περί καλλιτεχνίας τόσα όσα ουδ’αυτοί εγνώριζον και οι φίλοι των ελαφρών μυθιστορημάτων εμάνθανον μετ’εκπλήξεώς του , ότι ο υπό των τοσούτων ασχολιών βεβαρημένος Πρωθυπουργός έγίγνωσκε περί των τελευταίων έργων του Δώδε και του Ζολά όσα και αυτοί , αν μη πλείονα . Εν γένει δε εδείκνυε θαυμασίαν ενημερότητα εις όλα . Αι γυναίκες εξεπλήσσοντο εξ ίσου , ακούουσαι του σοβαρού πολιτικού , του απορροφημένου εις τας οικονομολογικάς μελέτας , να ομιλεί περί των τελευταίων συρμών μετ’ακριβείας και παρατηρητικότητος θαυμαστής .

               Τίποτε , αληθώς δεν τω διέφευγε . Εύρισκε καιρόν δι’όλα ! Αι πολλαί και ποικίλαι εργασίαι του δεν του απέτρεπον ποσώς από του να παρακολουθεί τα πάντα και να είναι ενήμερος εις αυτά έτι τα παραμικρότερα και ελαχίστης σημασίας πράγματα ά διαφεύγουσι συνήθως την προσοχήν πολλών άλλων , εχόντων πολύ ολιγοτέραν του Τρικούπη εργασίαν . Αλλά και προς τους κομψευόμενους νεανίσκους ήξευρε να ομιλεί περί της ενδυμασίας των και περί του λαιμοδέτου των και περί της χωρίστρας των .Όσον και αν συλλογίζομαι , δεν θα κατορθώσω να εύρω κανέν μειονέκτημα , κανέν ελάττωμα , καμίαν ατέλειαν εις τον έκτακτον αληθώς και υπέροχον άνδρα . Η Ελλάς επί μικρότερον χρόνον θα αισθανθεί την έλλειψίν του .

               Ο Τρικούπης είχε τούτο το εξαιρετικό , ότι ενώ οι πλείστοι των μεγάλων ανδρών φαίνονται μεγαλύτεροι μακρόθεν και μικρότεροι εκ του σύνεγγυς , ούτος όσον εγγύτερον παρετηρείτο , τοσούτον μεγαλύτερος εφαίνετο . Φευ ! Πως εχάθη ο γίγας ούτος και πως έπεσε δυνατός σώζων το Ισραήλ ; Πως κατεβλήθη εις το έδαφος η δρυς γιγαντόσωμος , ης η κορυφή υπερείχεν όλων των δένδρων του δάσους και ης οι κλάδοι παρείχον σκιάν και καταφύγιον εις χιλιάδας ανδρών ; Πως εντός μιας εβδομάδος αφ’ημών ανηρπάγη ανήρ , όμοιον του οποίου προ πολλών αιώνων δεν είχε παραγάγει η Ελλάς :

Αίλινά μοι στοναχείτε νάπαι και Δώριον ύδωρ ¨.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Αθήνα-7/4/1896

                           Φαύλοι και σπουδαίοι

               Στην αρχαία Ελλάδα και ειδικότερα στην αρχαία Αθήνα , την κοιτίδα του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας , υπήρξαν σπουδαίοι άνδρες , οι οποίοι με τις γνώσεις , τη σοφία και το ήθος τους , ανεδείχθησαν άξιοι να κυβερνήσουν επιτυχώς τους συμπολίτες τους και πέρασαν στην ιστορία ως σπουδαίοι ηγέτες .

              Μεταξύ των διακεκριμένων πολιτών ήταν και ο φιλόσοφος Αντισθένης . Γεννήθηκε και έζησε στην Αθήνα 74 έτη ( 414 – 370 π.χ. ) . Ήταν ο ιδρυτής της Σχολής των Κυνικών. Είπε κάποτε : ¨ Αφανίζονται οι πόλεις , που οι πολίτες δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους φαύλους από τους σπουδαίους, για να τους κυβερνήσουνν .

              Αν ζούσε ο Αντισθένης στην εποχή μας , θα τον ρωτούσε ο ταλαιπωρημένος μας λαός : ¨ Φιλόσοφε τους φαύλους τους γνωρίζουμε . Τους σπουδαίους ψάχνουμε να βρούμε . Υπάρχουν στις μέρες μας ;

              Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 6/8/2016 

                               Έψαχναν το Πόκεμον

               Μια παρέα νέων ένα βράδυ έψαχνε στην πλατεία του Δημαρχείου Βόλου να βρει ένα Πόκεμον …Είχαν λύσει όλα τα άλλα τους προβλήματα και έψαχναν το Πόκεμον , βάσει της εφαρμογής που είχαν κατεβάσει από το κινητό τους τηλέφωνο .

               Είναι της μόδας τελευταία το Πόκεμον . Μικροί – μεγάλοι έχουν μπει στο παιχνίδι και ψάχνουν ... Ούτε για δουλειά δεν θα έψαχναν τόσο …

               Το ίδιο ωστόσο κάνει και ο Πρωθυπουργός . Ψάχνει να   βρει διάφορα θέματα , για να αποπροσανατολίσει το λαό από το καυτό πρόβλημα της οικονομίας . Έψαξε να βρει το νέο εκλογικό νόμο , που θα ίσχυε , μάλιστα ,από τις επόμενες εκλογές , αλλά δεν του βγήκε . Ψηφίστηκε , όμως , η ψήφος στα 17 …

               Τώρα άνοιξε τη συζήτηση για τη Συνταγματική αναθεώρηση . Δείχνει σα να βιάζεται . Σα να τον φοβίζει κάτι . Σαν να είναι εφήμερος στο , Μέγαρο Μαξίμου και θέλει να αφήσει τη σφραγίδα του σε κάτι .

                Η βιασύνη του , όμως , και η οργή είναι κακοί σύμβουλοι . Όπως και στο Πόκεμον , χάνουν τελικά όσοι βιάζονται .

                Ο Πρωθυπουργός  θέλει να ξεμπερδεύει γρήγορα με το Σύνταγμα , όπως ήθελε και με τον εκλογικό νόμο . Ξεχάστηκε το ζήτημα του σπασίματος των μεγάλων εκλογικών περιφερειών , του δικαιώματος ψήφου στους ομογενείς .

                Το ίδιο πάει να κάνει και με τη συνταγματική αναθεώρηση . Εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας απευθείας από τον λαό , εφόσον και αν …Λίγα από εδώ , λίγα από εκεί , τίποτα ολοκληρωμένο , όλα στο πόδι .

               Άλλωστε , είναι στοιχείο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ το πρόχειρο και το άρπα κόλλα . Κατάργησαν τον Νοέμβριο 2015 τον νόμο για το πρόστιμο από τη μη απόδοση του ΦΠΑ , τον επανέφεραν την περασμένη Δευτέρα …

 

               Στο μέγαρο Μαξίμου ευελπιστούν , πως με τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν , αναφορικά με το Σύνταγμα,

θα κλείσουν τα υπόλοιπα μέτωπα , το Ασφαλιστικό , το Εργασιακό , το Φορολογικό .

               Όμως , πολίτης χωρίς δουλειά και σύνταξη , χωρίς φαΐ και υπερφορολογημένος , όσες συνταγματικές αναθεωρήσεις κι αν του δώσεις , δεν αλλάζεις την ατζέντα . Κι αυτή δυστυχώς θα συνεχίσει να ανεβάζει και να κατεβάζει Κυβερνήσεις στη μνημονιακή Ελλάδα . 

              Σ.Δ.- Βόλος 2/8/2016

                                           Ζαγοράς εγκώμιον

               Είναι η πατρίδα του . Ο τόπος που γεννήθηκε . Η γενέθλια γη . Είναι η Ζαγορά – Πηλίου η αγάπη του η παντοτινή. Έπρεπε κάτι να γράψει κι αυτός για το ¨καμάρι¨ του Πηλίου , για το ¨ ξάφνιασμα¨ της φύσης ,για την απλοχεριά του Πλάστη .

               Πρόκειται για τον φίλο , χημικό – συγγραφέα Μανόλη Γκαγκάκη . Αν και σπούδασε θετικές επιστήμες , η Χημεία δεν τον συγκίνησε , όσο η λογοτεχνία με τον πεζό και ποιητικό της λόγο .

             Από το Δημοτικό Σχολείο ο Μανόλης έδειξε το ταλέντο του στο γραπτό λόγο . Στις ¨ Εκθέσεις Ιδεών ¨ ήταν ο πρώτος της τάξης . Το γραπτό του ξεχώριζε από τα άλλα . Ήταν καλά γραμμένο και διακρινόταν για τις εύστοχες σκέψεις και προτάσεις , που έδινε σε θέματα της καθημερινότητας .

           Στα χρόνια που πέρασαν , ο Μανόλης , παράλληλα με την εργασία του ,στο Υπουργείο Εμπορίου ,  ασχολήθηκε με το αγαπημένο του χόμπι , που ήταν το γράψιμο σε χρονογραφήματα και διηγήματα Πηλιoρείτικων περιστατικών λαογραφικού περιεχομένου και όχι μόνο .

          Στο εφετινό τεύχος 9/2016 του περιοδικού ¨ Βίγλα – Πλώρη ¨ , μια έκδοση του ¨ Συλλόγου Ερασιτεχνών Αλιέων ¨ Άνω Γατζέας – Βόλου ¨ Ο Τίμιος Σταυρός ¨ , ¨ κλέβει την παράσταση ¨ δημοσιεύοντας το ποίημά του με τίτλο ¨ Ύμνος στη Ζαγορά ¨ .

          Διάλεξε ο Μανόλης τις πιο σπάνιες και όμορφες λέξεις της Ελληνικής  Γλώσσας , τις πήρε και ¨ κέντησε ¨ ένα ποιητικό κέντημα απαράμιλλου κάλους , αφιερωμένο στη μεγάλη του αγάπη , τη Ζαγορά .

          Και οι τέσσερις στροφές του ποιήματος έχουν τόση ζωντάνια , είναι τόσο σφριγηλές και όμορφες , ώστε να ταιριάζουν απόλυτα με τον ζωντανό μύθο της Ζαγοράς .

         Μπράβο σου Μανόλη , συγχαρητήρια . Με το πόνημά σου τίμησες την πατρίδα σου Ζαγορά – Πηλίου με τον καλύτερο τρόπο .

      Ύμνος στη Ζαγορά 

       Περήφανη αρχόντισσα των Κενταύρων μητέρα ,

       θωρείς το Αιγαίο από ψηλά μέσ’ απ’ τις φυλλωσιές .

       του Ρήγα Θούρια τραγουδάς με τις πνοές του αγέρα

       και νοσταλγείς παλιούς καιρούς , δόξες αλαργινές .

       Θυμάσαι τα καράβια σου με Ιάσονες στο δοιάκι

       στου Χορευτού την αγκαλιά μ’ολάνθιστα πανιά.

       στα στήθια των ναυτόπουλων του γυρισμού σαράκι

       και τα λιμάνια μακρινά στο Νότο , στο Βορρά .

       Του Γραίγου τ’άγριο φύσημα ξεπλέκει τα μαλλιά σου ,

       ήλιος πελάγου σε ξυπνά απ’όνειρα του νου .

       Τα χείλη σου είναι κερασιές , ανθότοποι η ποδιά σου ,

       τα χέρια ολόρθοι πλάτανοι στον κήπο τ’ουρανού .

      Την Άνοιξη χαμογελάς στου Πήλιου τα μπαλκόνια ,

      το καλοκαίρι λούζεσαι στ’ Αιγαίου τα νερά ,

      μελαγχολείς φθινόπωρο μεσ’στα γυμνά τα κλώνια

      κι ασπρίζεις καταχείμωνο σαν ώριμη  κυρά .

      Ποίηση-Μ.Γ. – Βόλος

      Πεζό κείμενο : Β.Παλαμηδάς – Βόλος 23/7/2016