Ένα από τα ομορφότερα σημεία
της Ελλάδας είναι η Βάλια Κάλντα . Με ξεναγό τον Γιώργο , που κατάγεται από το
χωριό Περιβόλι-Γρεβενών , που βρίσκεται στις ανατολικές πλαγιές της Πίνδου .
Βρίσκεται 45 χλμ δυτικά της πόλης των Γρεβενών. Υψόμετρο 1370 μέτρα . Είναι το
πρώτο χωριό , πριν μπούμε στον Εθνικό Δρυμό . Οι κάτοικοι ασχολούνται με την
κτηνοτροφία και το δάσος .
Το ραντεβού μας στην πλατεία ,
όπου μετά από ένα καφεδάκι και την προετοιμασία του φωτογραφικού εξοπλισμού ,
ξεκινάμε με το αγροτικό για την περιπέτεια . Ο Γιώργος συνεχίζει μαζί με τα
αδέλφια του την παράδοση της οικογένειας . Το καλοκαίρι τα ζώα μετακομίζουν στο
Περιβόλι και τον χειμώνα κατεβαίνουν στο Αργυροπούλι στη Λάρισα .
Καθώς κατευθυνόμαστε προς το
Δρυμό συναντάμε ένα βοσκό που μας λέει ότι πηγαίνοντας στο μαντρί , είδε μια
αρκούδα . ¨ Συναντάμε συχνά αρκούδες , φυσικά από μακριά και ευτυχώς δεν είχαμε
κάποια σοβαρά προβλήματα ¨ .
¨Βάλια Κάλντα¨στα βλάχικά
σημαίνει ζεστή κοιλάδα . Στο μακρινό παρελθόν ήταν άμεσο μέρος , λημέρι ληστών
, που έβρισκαν καταφύγιο στα πυκνά δάση της . Κάπου το 1966 χαραχτηρίστηκε
Εθνικός Δρυμός για να προστατέψει την πλούσια χλωρίδα και πανίδα του ( τις
αρκούδες , τις βίδρες , τους λύκους , τις πέστροφες , τα μαυρόπευκα και τα
ρόμπολα που ξεπερνούσαν σε ηλικία τα700 χρόνια ) . Ο πυρήνας του έχει έκταση
34000 στρέμματα , αποτελείται από τη Βάλια Κάλντα – στα 1200 μ – και τις
πλαγιές των γύρω κορυφών Φλέγκα 2159 μ , Αυτιά 2177 μ . Εδώ συναντιέται η
Δυτική Μακεδονία και η Ήπειρος . Βρισκόμαστε στη είσοδο του Δρυμού . Μπροστά
μας ξεδιπλώνεται μια μαγική εικόνα . Στον ορίζοντα οι βουνοκορφές έπαιζαν με τα
σύννεφα κρυφτό , τα αιωνόβια δένδρα σχημάτιζαν ένα ατέλειωτο χαλί . Διακρίνω
μερικά κεραυνόπληκτα δέντρα , που προσθέτουν μια άγρια ομορφιά στο τοπίο . Οι
ψηλές κορφές αγκαλιάζουν προστατευτικά μια σπουδαία κιβωτό ζωής . Θεόρατα
μαυρόπευκα ανεβαίνουν σαν αναστάσιμες λαμπάδες προς τον ουρανό , ρόμπολα δίνουν
φουτουριστικές διαστάσεις στο τοπίο με τα παράξενα σχήματά τους και οξιές ξεδιπλώνουν την παλέτα των χρωμάτων
τους .
Παρατηρώ και φωτογραφίζω
ασταμάτητα , αλλάζω φακούς και κάρτες στη μηχανή , προσπαθώ να βρω το κατάλληλο
σημείο για την καλύτερη φωτογραφία απομακρυσμένος από την παρέα .
Συνεχίζουμε το ταξίδι καθώς η
βροχή σταματά και ο ουρανός καθαρίζει από τα σύννεφα . Κατά τη διαδρομή τα
μικρά ρυάκια πετάγονται εδώ και εκεί και κατεβάζουν το ολόδροσο νεράκι τους με
περίσσια ομορφιά και τόσο ωραία ακουστική , που δεν γίνεται να μη τη χαζέψεις .
Οι εικόνες γύρω μας είναι
πραγματικά πολύ όμορφες . Το ειδυλλιακό σκηνικό ενισχύεται από τα δροσερά νερά
του ρέματος του Μπάμπαλα όπου σταματάμε . Το κελάηδημα των πουλιών και οι
μυρωδιές της φύσης ονειρικά . Οι ακτίνες του ήλιου προσπαθούν να ξεγελάσουν τα
πυκνά φυλλώματα και να περάσουν ανάμεσά τους . Οι εικόνες είναι καταπληκτικές
καθώς τα φύλλα στα πλατάνια παίρνουν ένα χρυσοκίτρινο χρώμα κάνοντας αντίθεση
με το βαθύ πράσινο χρώμα των ψηλών πεύκων . Η Βάλια Κάλντα δεν είναι απλώς ένα
όμορφο δάσος , αλλά ένα καταπληκτικό , ζωντανό τοπίο , ένα σπουδαίο οικοσύστημα
. Οι μοναδικής ομορφιάς εικόνες ζεχειλίζουν από ζωή . Ακόμα και η παραμικρή
αποκομμένη νερολακκούβα είναι γεμάτη
βατράχια και τρίτωνες . Μόλις στερέψει τα μικρά αυτά ζώα τυλίγονται στο σάλιο
τους και περιμένουν υπομονετικά πότε θα ξαναγεμίσει νερό για να ζωντανέψουν
ξανά .
Μαγεμένος από το τοπίο
φωτογραφίζω συνεχώς χωρίς να το καταλάβω ενώ ο Γιώργος φωνάζει και μου
υπενθυμίζει ότι πρέπει να γυρίσουμε στο χωριό και γελώντας μου προτείνει ότι θα
ξανάρθουμε αν το θέλω . Επιστρέφουμε και αφήνουμε πίσω μας την κιβωτό της φύσης
με το σκεπτικό ότι σύντομα θα επιστρέψουμε για να ανακαλύψουμε και τις
υπόλοιπες ομορφιές της .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου