Ο δασκαλάκος

               Τον θυμάμαι απ’ τα μαθητικά μας , τ’αθλητικά μας μάλλον χρόνια , με κείνες τις μετα-ξυλοδαρμών ποδοσφαιρικές μας συναντήσεις στο γήπεδο των ¨ Αγίων Ταξιαρχών ¨ , μεγάλη η χάρη τους . Εκείνος σέντερ μπακ του ¨ Κεραυνού ¨ του Αγίου Γεωργίου Νηλείας , ελόγου μου σέντερ φορ της ¨ Αστραπής ¨ Κάτω Λεχωνίων . Άγρια ¨ ντέρμπι ¨, όμορφα χρόνια .

               Κύλησε αρκετό νερό από τότε στ’αυλάκεια των χωριών μας κι ο φίλος και συγχωριανός μου έγινε δάσκαλος , μ’ένα μεστό και φιλοσοφημένο λόγο , δώρο ζωής στους μαθητές του . Κύλησε κι άλλο νερό , τρέχανε τότε οι βρύσες μας , οπότε και συναντηθήκαμε στη ¨ Θεσσαλία ¨, στα γραφτά μας .

               Ήταν απ’ τους συνεργάτες , τους βασικούς , όπως γράφω και στο ¨ Γιαννάκο , το σταυρό σου ¨ . Και δεν αρκέστηκε στο χρονογράφημα , στα εορταστικά , στις επετείους . Με πείσμα ερευνούσε τις γραφές , ζωντάνευε την ιστορία , έψαχνε κι εύρισκε στοιχεία και τα διαστάυρωνε με την ιστορική αλήθεια . Και μη νομίσει κανείς ότι καθόταν κι έγραφε , γιατί δεν είχε τι άλλο να κάνει.

Και το κουρούκι του μάζευε και τα ψιρίκια άρευε και το μαξούλι κουβαλούσε με τσουβάλια στις γαλιάγρες . Ήταν και είναι ένας εργάτης του πνεύματος και της γης . Και τα δουλεύει και τα δύο με την ίδια ζέση . Και τα προκάνει όλα . Και η προσφορά του εκπλήσσει με την έκδοση των βιβλίων του . Το ένα κοντά στο άλλο . Με διακρίσεις , επαίνους και βραβεία , χωρίς να είναι γνώριμος στα ¨ πουστο-κλαμπ των Αθηνών ¨ , όπως είχε χαραχτηρίσει τις κλίκες του κλεινού άστεως ο Γιάννης Μουγογιάννης . Ο Γιώργος Οικονομίδης , στο Βόλο κάποτε θυμάμαι το έλεγε δυνατά :  ¨ Η επαρχία είναι η πρωτεύουσα του πνεύματος ¨ , αλλά κι ο Μένιος Μουρτζόπουλος αργότερα μιλούσε για έδρα Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας .

               Για τον Κώστα Λιάπη , ναι !

               Τα βιβλία του είναι ένας μόχθος ζωής , είναι αγώνας έρευνας, που οδηγεί στην αποκάλυψη , στην τελειότητα , στο θαύμα . Από που ν’αρχίσεις , που να σταθείς στα 19 , ως τώρα, βιβλία του , αλλά και στα περιοδικά , που έβαλε την υπογραφή του ως εκδότης ή συνεργάτης τους . Τα Πηλιορείτικα είναι το πάθος του , ν’αποκαλύπτει , να προβάλλει τα πάτρια είναι η χαρά του . ¨ Δεν φοβάμαι τον θάνατο ¨ , μου έλεγε τις προάλλες . ¨ Μόνο λυπάμαι που θα μου λείψει αυτό το μαγικό βουνό ¨ !

              Συγνώμην , αλλά με τους ¨ αγαπημένους ¨ κι ¨ αγαπημένες ¨ συγγραφείς , που φέρνει το βιβλικό ¨ τσουνάμι ¨ , ο Λιάπης δεν έχει καμιά σχέση . Ευτυχώς ...

               Και σα να μην έφταναν όλ’αυτά , βρίσκει καιρό να ασχολείται και με θέματα της πατρίδας . Σήμερα το μεσημέρι θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια τύμβου που ανήγειρε  ο ¨ Σύλλογος Ερασιτεχνών Αλιέων Κάτω Γατζέας ¨ , στο παλιό Δημοτικό Σχολείο του χωριού , σε ανάμνηση της μάχης των Πηλιορειτών με τους Τούρκους τον Μάη του 1923 .

               Θα είμαστε όλοι εκεί ...

               Υ.Γ. : Μου το διηγήθηκε ο ίδιος . Όταν , ως δάσκαλος , είπε σε μια μητέρα ότι ο γιος της δεν είναι για σπουδές , εκείνη τον ρώτησε : ¨ Ε , και , δεν θα τα καταφέρει να γίνει ούτε ένας δασκαλάκος ¨ ...

             

              Γιάννης Μαντίδης - Κάτω Λεχώνια 17-5-2015      .