Ψυχοθεραπεία

               Την Πρωτομαγιά πήγα για ούζα ... Την έπεσα με ένα φιλαράκι μου δίπλα στη θάλασσα , στη κοσμικά ( μολονότι ... απόκοσμη ) της Παλιουριάς Λαρίσης , ¨ δυο καρέκλες ο καθένας και δροσιά κάτω απ’ τις τέντες ¨ style .

              -Ρε Μήτσο , πιάσε δυο καραφάκια από τα δικά μου , να δείξουμε στον Κρητικό τι τσίπρα βγάζει η Θεσσαλία ... και αμέσως του εξήγησα : ¨ Τσίπρα ¨ στη Θεσσαλία νοούνται τα τσίπουρα και ουχί ο Αλέξης , γκέκε ;

               Τα φερε ο Μήτσος – το αγαπημένο μου γκαρσόνι των παραλίων – ο Έλληνας ως γνωστόν όπου κι αν πάει το κολλητηλίκι του με το τοπικό γκαρσόνι θα το πιάσει – και έβαλα το τσίπουρο στο ποτήρι . Πρόσθεσα νερό , πρόσθεσα και πάγο . Μετά , αφού ¨χτύπησα¨ και φρεσκότατα θράψαλα και λαχταριστούς γαύρους μαριναρισμένους , κατέβασα δυο γουλιές και το θεϊκό αυτό ποτό που οι Γάλλοι – παγκοσμίου φήμης ... κουρούμπελα κι αυτοί – ονομάζουν ¨ eau de vie ¨ , ο εστί μεταφραζόμενο σε ¨ νερό της ζωής ¨ .

              Αυτή είναι ζωή φίλε μου , ανέκραξα επαναλαμβάνοντας ένα εθνικό μας κλισέ . Άντε βίβα Κρητικέ .

              Αυτή είναι ζωή ... και ήταν ... Ο ήλιος ο Μαγιάτικος ... Ζεστός και γλυκός . Η θάλασσα κι ο ουρανός . Τα αγριολούλουδα του Κισσάβου με το διαβολεμένο άρωμά τους . Και στην παραλία , κάμποσες Πολωνέζες  μικρές ξανθιές νεράϊδες του ... Βορρά , που ήρθαν για  of season – μπατιροτουρισμό στα Λαρισαϊκά παράλια και που έμοιαζαν με σύγχρονες νύμφες σε αναμονή του Απόλλωνα .

              Συμφώνησε ο Κρητικός . Αυτή είναι η ζωή . Ήπιε κι αυτός το ουζάκι του , κοίταξε τα διπλανά τραπέζια όπου τα έπιναν και χαρούμενες και φωνακλάδικες παρέες που πολιτικολογούσαν ασυστόλως και γέλασε .

Ξέρεις κάτι ; Ποτέ δεν μετάνιωσα που γύρισα σ’αυτήν τη χώρα ...

Φίλος από τα παλιά , από τα φοιτητικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη ο Κρητικός . Συγκατοικήσαμε κάνα τριάρι χρόνια , μέχρι που ήρθε μια μέρα με το πτυχίο του πολιτικού μηχανικού στα χέρια και μου λέει :

Φεύγω φίλε ... η Ελλάδα είναι μικρή για να κάνεις καριέρα ...

Βρε καλέ μου , βρε κακέ μου , κάτσε , έχει ψωμί ακόμη η αντιπαροχή , έχει πέσει πολύ τσιμέντο ακόμη στην Ελλάδα . Τίποτε αυτός . Έφυγε . Για το Αμέρικα , Καλιφόρνια μεριά . Και την έκανε την καριέρα ... Στην παγκόσμια βιβλιογραφία που σχετίζεται με την κατασκευή γεφυρών ειδικών προδιαγραφών είναι από τα πρώτα ονόματα . Αυτό στην Αμερική σημαίνει χρήμα . Μπόλικο χρήμα . Σημαίνει αναγνώριση . Δύναμη , κοινωνική άνοδο ... Και τα πέτυχε όλα αυτά ...

                 Και μετά ... τέλος . Πάνω στο ζενίθ του , έδωσε σε όλα μια κλωτσιά και την έκανε ... Κλάταρε . Από τη πίεση του βγήκαν και μερικά προβλήματα υγείας , ευτυχώς , όχι ανεπανόρθωτα . Εξαφανίστηκε από τα στέκια τα διεθνή , τα Αμερικάνικα , κομμένες οι μπίζνες , τα συνέδρια και η καριέρα, πήγε και κρύφτηκε στην Κρήτη , όπου πλέον καλλιεργεί λαχανικά για τον ίδιο και για τους φίλους του , σε μια παλιά αγροικία της οικογένειας , που σουλούπωσε .

                 Με ρωτάς γιατί έφυγα , μου λέει . Ναι βρε σε ρωτάω... Ποτέ δεν μου το είπες καθαρά ... Διότι , όχι , πες μου αναγνώστη μου , έτσι αφήνουν μια καλή δουλειά , σπίτι – βίλα,

ακριβό αυτοκίνητο , όλα τα κομφόρια και τις ανέσεις , φτιαγμένα όλα με πολύ κόπο , για να μου παριστάνει τώρα τον περιβολάρη στην Κρήτη ;

              Και μου το εξηγεί το όνειρο :

              Το οποίον , τι κάναμε σήμερα εδώ ; Τι κάναμε τον ρωτάω ; Πήραμε το αυτοκίνητο , ήρθαμε εδώ , παρκάραμε εδώ δίπλα και πίνουμε ούζο γιατί ... έτσι μας κάπνισε . Άλλοι κάνουν μπάνιο . Άλλοι έχουν αράξει χύμα στην παραλία και λιάζονται . Σιγά τα ωά τα δίκροκα .

              Σιγά τα ωά μου κάνει . Και πιάνει και διηγείται .

              Σαν Ντιέγκο Καλιφόρνια . Παραλία από τις πλέον διάσημες παγκοσμίως . Μαρίνες , πολυτελή γιωτ , χλίδα , σημαντικοί άνθρωποι . Εκεί λοιπόν , στην παραλία έχει μια πινακίδα με ¨ Απαγορεύεται ¨. Κάθισα μια μέρα και τα μέτρησα . Είκοσι οκτώ ¨ Απαγορεύεται ¨ .

            ¨Απαγορεύεται η πρόσβαση στην πλαζ πλην των αυστηρά καθορισμένων σημείων . ¨ Απαγορεύεται ¨ η παραμονή στην πλαζ πέραν της 8^ης βραδινής . ¨ Απαγορεύονται

τα ζώα , η κατανάλωση αλκοόλ , ¨ Απαγορεύεται ¨ να φέρνεις μαζί σου καφέ , να σου πω κι άλλα ; Είπαμε , είκοσι οκτώ σύνολον , που τα σκέφτηκαν οι άτιμοι ; Για να πιεις ένα ποτό , αυτό που κάνουμε εμείς τώρα κι εσύ το θεωρείς απλό , πρέπει πρώτα να τηλεφωνήσεις κανένα μήνα πριν στα εστιατόρια της παραλίας και να κλείσεις θέση , κι αυτήν για ένα δίωρο αυστηρά . Όλα προκαθορισμένα , όλα με προγραμματισμό , τίποτε εκεί δεν μπορεί να γίνει τυχαία .

               Κατάλαβα , μην μου λες περισσότερα ... Φωνάξαμε το γκαρσόνι , ¨ Μήτσο , πιάσε άλλα δύο ¨ . Ο Κρητικός έκανε μια κίνηση που έδειχνε δυσφορία , σαν κάποια εικόνα να έβλεπε από το παρελθόν και που ήθελε να τη διώξει .

               Ξανακοίταξα γύρω μου . Κίνηση πολλή . Η Ελλάδα , ανέμελη και φασαριόζικη γιόρταζε μαζικά την αργία της Πρωτομαγιάς . Στον τόπο αυτό , αρκεί μια αργία με ηλιόλουστο καιρό για να φύγεις , να βγεις έξω και να αφήσεις πίσω σου τη μαυρίλα και τη σκοτεινιά της κρίσης και τις σειρήνες της χρεοκοπίας . Μας τηλεφώνησαν φίλοι . Άλλος ήταν Πλαταμώνα , άλλος Αγιόκαμπο , παντού κοσμοπλημμύρα. Το έθνος επιδιδόταν σε κανονική και ομαδική ψυχοθεραπεία με ψυχαναλυτή του τον ήλιο και τη θάλασσα , που εδώ χαίρεσαι ελεύθερα χωρίς ¨ Απαγορεύεται ¨ ακόμη . Δεν είναι εύκολο , δεν είναι απλό για όλους τους λαούς.

Και πως να σε καταλάβουν εσένα τον νότιο , οι βόρειες πιεσμένες κοινωνίες του προγραμματισμού .

               Τελικά δεν μπορείς να τα έχεις όλα στη ζωή . Ο καθένας με το τίμημά του . Τουλάχιστον εμείς το πληρώνουμε δίπλα στη θάλασσα . Με νόστιμους μεζέδες και ουζάκια και το καλοκαίρι είναι ακόμη μπροστά μας ...

 

              Αλέξης Καλέσης – Λάρισα 4-5-2015               .