Περισυλλογές

               Γέρασε ο ποιητής . ¨ Έγειρε ¨ από το βάρος των ετών που κουβαλάει . Δεν αισθάνεται καλά . ¨ Βλέπει ¨ το τέλος να έρχεται . Το αισθάνεται πολύ κοντά του . Το ξέρει . Θα φύγει και μάλιστα νωρίς . Ο χρόνος που του έμεινε λίγος . Ένα τίποτα .

               Απόμεινε μόνος . Ζει και υπομένει τη σκληρή μοναξιά του . Μακριά οι συγγενείς και φίλοι . Δεν έχει κανέναν δίπλα του . Συγκυρίες , προσωπικές επιλογές , μονάχα αυτός ξέρει .

               Του λείπει ένας άνθρωπος , να του πει μια ¨ Καλημέρα ¨ . Να του συμπαρασταθεί σε κάτι . Εκεί έφτασε .

               Δεν μετανιώνει για ό,τι έκανε . Τον ¨ δρόμο ¨ , που ο ίδιος χάραξε θα τον διανύσει μέχρι τέλος .

               Ποιός έκανε τους παραπάνω συλλογισμούς ; Πρόκειται για τον αείμνηστο ποιητή , πεζογράφο , δημοσιογράφο Κώστα Ουράνη ¨ 1890 – 1953 ) . Στα ποιήματά του κυριαρχεί ο νεορομαντισμός και ο κοσμοπολιτισμός , με έντονη και διάχυτη μελαγχολία , πλήξη , διάθεση φυγής , αίσθημα αθυμίας και πίκρας και μια αίσθηση του ανεκπλήρωτου . Τα έργα του Ουράνη εντάσσονται στο κλίμα της γενιάς του μεσοπολέμου .

              Η χρόνια ασθένεια της Φυματίωσης , που τον ταλαιπωρούσε επηρέασε τον ψυχισμό του και την σκέψη του και όλο αυτό το ¨ κράμα ¨ να αντανακλά στα έργα και στις προθέσεις του .

              Με σεβασμό στη μεγάλη μνήμη του , αναδημοσιεύω από τρεις στροφές των ποιημάτων του με τίτλους ¨ Θα πεθάνω ένα πένθιμο ¨ , ¨ Τα φορτηγά καράβια συλλογίζομαι ¨ . :

¨... Θα πεθάνω ένα πένθιμο του Φθινοπώρου δείλι ,

μέσα σ’έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία ,

θα με βρουν στο κρεββάτι μου . Θε ναρθεί ο αστυνόμος ,

θα με θάψουν σαν άνθρωπο , που δεν είχε ιστορία .

 

Απ’ τους φίλους που παίζαμε πότε-πότε χαρτιά ,

θα ρωτήσει κανένας τους έτσι καλά : ¨ Τον Ουράνη

μην τον είδε κανείς ; Έχει μέρες που χάθηκε ! ... ¨

Θ’απαντήσει ο άλλος παίζοντας : ¨ Μ’αυτός έχει πεθάνει ¨ .

 

Μια στιγμή θα κοιτάξουνε ο καθένας τον άλλον ,

θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι ,

θε να πουν : ¨ Τ’είν’ο άνθρωπος ! ... Χτες ακόμα ζούσε !

Και βουβά το παχνίδι τους θ’αρχινήσουνε πάλι .

 

        Τα φορτηγά καράβια συλλογίζομαι

 

Τα φορτηγά καράβια συλλογίζομαι ,

που γέρασαν και τώρα , λαβωμένα ,

χωρίς ούτε μια βάρδια στο κατάστρωμα ,

σαπίζουν στ’ακρολίμανα δεμένα .

 

Τους ναυτικούς τους γέρους συλλογίζομαι ,

που στα μεγάλα του χειμώνα βράδια ,

μ’υπομονή κι αγάπη , για τα εγγόνια τους ,

είτε γι’αυτούς , μικρά φτιάχνουν καράβια .

 

Και δεν μπορούνε πια να ταξιδέψουνε ,

μα κάθε μέρα ως το λιμάνι πάνε

και , άνεργες , ανώφελες και πένθιμες ,

σαν κάτι τις να χάσανε κοιτάνε ...

 

Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 22/5/2015 .