Το χαμόγελο της πόλης

               Όταν ο ήλιος ανατέλλει την αυγή και οι τράτες ξεφορτώνουν τα ψάρια ολοζώντανα μες’στις κασέλες με σπασμένο  πάγο , τότε ξυπνάνε τα λουλούδια στις αυλές και κάποια τρένα στο Σταθμό σφυρίζουν εγερτήριο . Σ’αυτή την πόλη η άνεση χαραχτηρίζει τον ρυθμό της κάθε κίνησης .  Όσο κι αν βιάζεται κανείς για τη δουλειά του και τα ραντεβού του , βρίσκει το χρόνο πάντα να σταθεί , να χαιρετήσει τον γνωστό του , να πιάσει την κουβέντα στα όρθια , στο πεζοδρόμιο , στην αγορά , στα μαγαζιά , στα γραφεία και να ρωτήσει και να μάθει για τα χίλια δυό σπουδαία και ασήμαντα που κυβερνάνε τη ζωή μας .

               Παρόλο που τα κτίρια ψηλώνουν γύρω μας και κρύβουνε τον ήλιο , στο Βόλο κυριαρχεί ακόμα η μικρή κλίμακα . Οι αποστάσεις είναι όλες κοντινές . Τις φτάνεις με τα πόδια ή με το ποδήλατο , που παραμένει από παράδοση το χαραχτηριστικό όχημα της πόλης . Πάντα ο Βολιώτης βρίσκει τρόπο και καιρό να πάει ποδαρόδρομο από το σπίτι του ως την παραλία , να ψάξει τον ορίζοντα της θάλασσας , να πάρει το καλάμι του και να ψαρέψει στην προβλήτα ή σε κάποια κοντινή ακρογιαλιά , να κανει ένα θαλάσσιο μπάνιο , να πεταχτεί μια βόλτα ως το Πήλιο , να ¨χαζέψει¨ το πολύχρωμο ηλιοβασίλεμα πίσω από τα βουνά της Όθρυος . Και να γευτεί τους ήχους της ειρηνικής και πολυπράγμονης νύχτας .

 

              Β.Π. – Βόλος 7-9-2013 .