Η νεολαία του Βόλου ούτε καν
τον γνώρισε . Για τους παλιούς Βολιώτες , το όνομα Αποστόλης Παρασκευάς ή
Καραμούζας , λέει πολλά .
Tο επάγγελμα του ήταν ¨
Εκκενώσεις βόθρων ¨ και το εξασκούσε πολλά χρόνια πριν τον τελευταίο πόλεμο .
Γυρνούσε στους δρόμους της πόλης και με τη δυνατή φωνή του ¨καλούσε¨ τους
πελάτες του . Από εκεί ¨πήρε¨ και το παρατσούκλι καραμούζας .
Ζούσε μόνος του . Δεν είχε
οικογένεια . Στα χρόνια του μεσοπολέμου , τότε που ήταν νέος και η δουλειά του
είχε την ¨επαγγελματική της ακμή¨, ο Καραμούζας είχε ¨ανοικτή αγκάλη ¨, στους
πτωχούς , στους πάσχοντες , στους γέροντες στα πτωχά παιδιά . Βοηθούσε ,
ενίσχυε οικονομικά τους ¨μη έχοντας ¨, για να μεταχειρισθούμε λόγια της εποχής
μας . Δεν ζητούσε ανταλλάγματα , ¨ έδινε ¨ ό,τι μπορούσε και με το παραπάνω .
Στα χρόνια της Κατοχής , τα ¨μαύρα χρόνια¨, που η πείνα ¨θέριζε¨ και το
επάγγελμά του ακόμη ¨ έβγαζε λεφτά ¨ , δεν έκανε κομπόδεμα , δεν έκανε μπαούλο
τις οικονομίες του . Τα ¨έδινε όλα¨ για να απαλύνει όσο μπορούσε τη φτώχεια και
τη δυστυχία των συμπολιτών μας .
Και ήρθαν τα δύσκολα χρόνια ,
τα χρόνια της παρακμής , για τον Καραμούζα . Η τεχνολογία ¨ εισέβαλλε ¨και στο
επάγγελμά του . Αυτόματα βυτιοφόρα αυτοκίνητα αντικατέστησαν τους κουβάδες και
τα βαρέλια του Καραμούζα . Η καθιέρωση του συστήματος της Αποχέτευσης στους
Δήμους του πήραν όλη τη δουλειά .
Με πολλά χρόνια στη πλάτη ,
χωρίς δουλειά , μόνος και άστεγος ¨βγήκε¨ στην επαιτεία και στο έλεος των
Βολιωτών . Όπου και να πήγαινε , όποια πόρτα κι αν χτυπούσε κάτι θα του έδιναν
, γιατί ο κόσμος γνώριζε την καλή του καρδιά και την κοινωνική του προσφορά στη
πόλη
¨ Ένας αλήτης με καρδιά ¨,
πέθανε , έγραψαν οι τοπικές εφημερίδες . Αυτό το θλιβερό άγγελμα , τέλη της
δεκαετίας του 60 , ήταν για τους Βολιώτες ο θάνατος του Καραμούζα . Β.Π. – Βόλος , Σεπτέμβριος 2013 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου