Λευκή Σαράτση

                                      Θολό τοπίο ο βυθός .

                                      Περισυλλέγει απελπισμένα χίμαιρες ,

                                      Από ναυάγια και κακορίζικες αρμενοπούλες .

                                       Χθες μια βαρκούλα ,

                                       το σκέλεθρο μιας σκούνας σήμερα .

                                        Κουνώ μαντήλι στις απώλειες ,

                                        στους σταθμούς των αναχωρήσεων ,

                                        στα λιμάνια των χαιρετισμών .

                                        Χθες ένα βλέμμα ,

                                        Μια κίνηση λιγότερη σήμερα .

                                        Με το μολύβι σημειώνω αριθμούς .

                                        Με τρομάζει η κατιούσα

                                        και το μηδέν της απόληξης .

                  

                  Ακριβή μου Λευκή .

Ήρθε η στιγμή με τρεμάμενο χέρι , να κουνήσω το μαντήλι της απώλειας και σε σένα .

                  Όσο κι αν η λογική προσπαθεί , το κύμα των συναισθημάτων που βαθιά με κατακλύζει , δηλώνω έρμαιο αλίμονο τούτων .

                 Η οδύνη της αντίπερα όχθης , βίωση πικρή γι’αυτούς που μένουν , στέκει αγκάθι οξύαλγο , αδύνατο να αποφευχθεί .

                Όμως εσύ καλή μου , το νιώθω , δε θέλεις πληγές , δε θέλεις δάκρυ και στη βαρκούλα που αρμενίζεις , κρατάς γερά το τιμόνι προς τη γαλήνη , προς το φως . Καλούδια φορτωμένη , σέρνεις μαζί σου τα σωστά και χρηστά δεδουλευμένα της επήγειας ζωής , πολύτιμη προσφορά στον Ουράνιο Πλάστη , μα και σπουδαία παρακαταθήκη σε όσους αγάπησες και τα μοιράστηκες μαζί τους .

               Έχω την ελπίδα  και θέλω να πιστεύω πως και η ταπεινότητά μου αποτέλεσε ένα μικρό μεράδι της Αγάπης σου . Οι δρόμοι μας συναντήθηκαν πριν πολλά χρόνια και ήσουν εσύ η πρώτη που έσκυψες στις πνευματικές μου ανησυχίες , που διέκρινες νωπά ψήγματα ευαισθησίας , που ενέκρινες και επένδυσες σ’αυτά . Πόσο πολύ μ’έκανες να χαρώ και να σ’εμπιστευτώ καλή μου .

               Η Λευκή  Μπένου-Σαράτση ( 1930- 2014 ) , η εκλεκτή εκπαιδευτικός – παιδαγωγός , η λυρική λογοτέχνης , η δημοσιογράφος , η δοκιμιογάφος , η κριτικός , ο άνθρωπος ο πολυπράγμων , η ξεχωριστή προσωπικότητα με τις ποικίλες κοινωνικές και πνευματικές δραστηριότητες , η υπέροχη σύζυγος , η πολυφίλιτη μάνα , η τρυφερή γιαγιά , η φίλη με το εκρηκτικό ταπεραμέντο και την έξω καρδιά , μου έτεινε το χέρι και βαδίσαμε μαζί . Σε όσα η βιωτή μας επιφύλαξε , βατά ή δύσκολα .

               Στιγμές αληθινά μοναδικές Λευκούλα στο καλαντάρι των αναμνήσεων .

               Άξια οικοδέσποινα στο περίφημο Αρχοντικό του Άνω Βόλου στις φεγγαρόλουστες ειδυλλιακές βραδιές στην αυλή με τα τριαντάφυλλα , συντύχαινες θυμάμαι με τον αγαπημένο σου Δημήτρη φιλοξενία σώματος αντάμα και ψυχής . Μαχητική Κεφαλωνίτισσα για τα δικαιώματα της γυναίκας , στη Γραμματεία της Δημοτικής Επιτροπής του Δήμου Βόλου , χρήσιμο και σεβαστό μέλος της τοπικής κοινωνίας , σήκωσες ψηλά όποτε χρειάστηκε τη σημαία του ήθους και της αξιοπρέπειας .

             Ασίγαστη και μελίρρυτη πένα κατέθετες με συνέπεια τις κριτικές σου , στον ημερήσιο τύπο ¨Θεσσαλία¨ και ¨Ταχυδρόμο¨ , για όσους σου εμπιστεύονταν τις δημιουργίες σου , αλλά και τις τεκμηριωμένες απόψεις σου , σε θέματα Παιδείας και Ψυχολογίας του παιδιού .

            Μια αγκαλιά αγάπης υπήρξες για τους μαθητές σου , μητέρα όντας και δασκάλα , αφιερώνοντας τους εύχυμους καρπούς της γνώσης , στη συγγραφή επιστημονικών και παιδαγωγικών βιβλίων .

            Λατρεία και ύμνος στη φύση , στη μαγεία και το ανεξάντλητο των χρωμάτων , ξεδίπλωσαν τα πανιά των αναζητήσεων οι καταγραφές σου , στο ¨ Πράσινο και το ¨Γαλάζιο¨ αποκομίζοντας τις ευλογίες τους , δίκην βραβείων του Μονάχου , της Αιγύπτου  με την Ελλάδα πρώτη να σε διεκδικεί .

           Στην ομάδα της ΧΕΝ και του ΖΟΝΤΑ  Βόλου όπου διετέλεσες πρόεδρος κατά καιρούς και στα δύο σωματεία , στο Λύκειο Ελληνίδων Βόλου ,στην Ένωση  Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδας , στην Ένωση Κριτικών Λογοτεχνίας ,στην ΕΛΒΕ πάντα παρούσα .

           Παράλληλα τα βήματά μας για 17 ολόκληρα χρόνια και στον Σύνδεσμο Γραμμάτων και Τεχνών Θεσσαλίας , όπου ως ειδική γραμματεύς του Διοικητικού Συμβουλίου απευθύνω τα θερμά συλλυπητήρια όλων των μελών , στον αγαπητό σύζυγο και φίλο Δημήτρη Σαράτση και στα υπέροχα παιδιά και εγγόνια σου .

           Ρωμαλέα προσωπικότητα , σπουδαίος πνευματάνθρωπος , ευγενική και αισιόδοξη οντότητα , ανεξάρτητη πηγή ζεστασιάς και ψυχικής μεγαλοσύνης . Αυτό ήταν η φίλη μου .

           Μπουκέτο μοσχολούλουδα, καταθέτω τις αποχαιτιστήριες τούτες λέξεις . Τις λίγες αυτές λέξεις μα και χιλιάδες άλλες , που κρατώ καλά φυλαγμένες , θυμίαμα στη μνήμη σου να ψυθιρίζω .

           Καλό δρόμο Λευκή . Καλόν Παράδεισο .

           Χαρούλα  Φράγκου – Βόλος 10/8/2014  .