Πόσο μας λείπει

              Τούτες τις μέρες κάτι λείπει από το σπίτι μας . Η απουσία του είναι αισθητή , την αισθανόμαστε έντονα , κάθε μέρα , κάθε ώρα εγώ και η Μαρίκα .

              Δεν είναι ζωντανό πράγμα , ζωντανός οργανισμός . Ένα άψυχο μηχάνημα είναι . Ο λόγος για το επιβατικό αυτοκίνητό μας ¨Πεζώ¨ που το πήρε για λίγες μέρες , να κάνει τις δουλειές του ο γιος μας Πέτρος στην Αθήνα .

              To έχουμε στα χέρια μας έντεκα χρόνια . Ήταν Άνοιξη του 2003 που το αγοράσαμε καινούργιο και κατάλευκο από την ¨Πεζώ¨. Όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν ήταν καλοτάξιδο και χωρίς προβλήματα στη λειτουργία του . Και εμείς βέβαια το προσέξαμε σαν τα μάτια μας . Με τις τακτικές συντηρήσεις του και το απαραίτητο σέρβις στο συνεργείο της ¨Πεζώ¨. Δεν μας έτυχε μέρα που να μην πάρει μπρος με την πρώτη . Δεν έσβησε η μηχανή ποτέ , ούτε και στα μακρινά  ταξίδια που κάναμε για Αθήνα και Θεσσαλονίκη .

                Έχει το δικό του χώρο στάθμευσης , μπροστά στο σπίτι μας στην οδό Τραπεζούντος – Κάδμου γωνία . Εκεί , καθαρό , ολόλευκο, πεντακάθαρο , μας περιμένει κάθε μέρα να το πάρουμε και να πάμε για δουλειές μας καθώς επίσης και για άλλες υποχρεώσεις . Δεν έχει αντιρρήσεις , πάντα πρόθυμο φέρει σε αίσιο πέρας την κάθε αποστολή του .

                Ξαφνικά , χωρίς να το ρωτήσουμε πήραμε μια απόφαση να πάει με τον Πέτρο για είκοσι μέρες στην Αθήνα . Λόγω επισκευών του δικού του αυτοκινήτου ο Πέτρος μας ζήτησε δανεικό για λίγες μέρες το δικό μας ¨Πεζώ¨ . Δεχθήκαμε , δεν μπορούσαμε να κάνουμε και αλλιώς .

                Ήταν απόγευμα Δευτέρας 11/8/2014 . Ο Πέτρος ήρθε από την Αθήνα για να παραλάβει το ¨Πεζώ¨. Ανέβηκε στο βολάν στη θέση του οδηγού και δίνει εντολή για εκκίνηση. Για πρώτη φορά το αυτοκίνητο δεν παίρνει μπρος με τη πρώτη . Αντιδρά σαν τον άνθρωπο που δεν θέλει να φύγει από τον τόπο του , από τους δικούς του . Στη συνέχεια ξεκίνησε χωρίς προβλήματα .

                Όταν χάθηκε στο βάθος του δρόμου , είδα ένα κρυφό δάκρυ στα μάτια της Μαρίκας . Έφευγε από κοντά μας , έστω και για λίγες μέρες , ένα άψυχο ¨μέλος¨ της οικογένειας , που τόσο πολύ αγαπήσαμε.

 

               Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 12/8/2014   .