Όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος έφτασε στη Αθήνα, μετά το κίνημα στο Γουδί, του 1909, και τις πολιτικές αναταραχές που ακολούθησαν, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον αμφισβητούσαν, γι’αυτό και έκανε μια κίνηση μπλόφας, ότι δήθεν γυρνούσε πίσω στη Κρήτη.
Τελικά στις πρώτες εκλογές, το 1910, εκλέχθηκε βουλευτής Αττικής παμψηφεί, χωρίς να μετάσχει καν στην προεκλογική εκστρατεία, καθώς απουσίαζε στο εξωτερικό. Ανεβαίνοντας στο ¨βήμα¨ της Βουλής, απάντησε σε όσους τον είχαν αμφισβητήσει με τη φράση : ¨Ποιος είναι αυτός¨, με μια μαντινάδα : ¨ Σαν είσαι δυνατό τραγί δε σε βαστά η μάντρα, ο άντρας κάνει τη γενιά και όχι η γενιά τον άντρα ¨.
Με τον τρόπο αυτό απάντησε στο ερώτημα και επιπλέον ήταν και μια πολιτική δήλωση. Μια δήλωση που καταργούσε το κληρονομικό δικαίωμα στη πολιτική και ουσιαστικά άνοιγε ο δρόμος για να αποκτήσει η χώρα μια αστική δημοκρατία, στην οποία ο κάθε πολίτης είχε το δικαίωμα όχι μόνον του εκλέγειν αλλά και του εκλέγεσθαι !!!
Δυστυχώς, όμως, αυτό που ήταν δυνατόν πριν από εκατό χρόνια, σήμερα φαντάζει αδύνατον. Χρόνια τώρα επιλέγουμε τους ηγέτες της χώρας με βάση τους κανόνες της βασιλείας, κληρονομικώ δικαιώματι, καθώς γόνοι πολιτικής ήταν στην πλειοψηφία τους, όσοι μας κυβέρνησαν. Μέχρι σήμερα έχουμε μια οικονομία κρατικού τύπου, που δεν απέχει και πολύ από την κομμουνιστική και ένα πολιτικό σύστημα, που λειτουργεί με βάση τη γονιδιακή συνέχεια !!! Μια μεγάλη ανατροπή σήμερα δεν μπορεί να αποτελεί μόνο πλήρη αλλαγή των δομών της οικονομίας, αλλά και του πολιτικού συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου