Όταν χάσαμε το 1897 τον πόλεμο με την Τουρκία, το Ελληνικό Κράτος βρέθηκε ερειπωμένο, καθημαγμένο με τα σύνορα να φτάνουν μέχρι τη Μελούνα. Δεν υπήρχε άλλη λύση από τον εξωτερικό δανεισμό.
Καταφύγαμε τότε, στον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (Δ.Ο.Ε.) για δάνειο. Διαπραγματεύσεις, νόμοι, συμφωνίες, για να εξασφαλίσουν οι ξένοι τα λεφτά τους. Τους παραχωρήσαμε τα μονοπώλια στο αλάτι, στα σπίρτα, τα τσιγαρόχαρτα, τις τράπουλες, το καθαρό πετρέλαιο και τη σμύριδα της Νάξου. Τους δώσαμε το φόρο καπνού, του χαρτόσημου και τα έσοδα του Τελωνείου Πειραιώς. Ακόμη τους παραδώσαμε ρεζέρβα τα τελωνεία της Πάτρας, της Κέρκυρας, του Βόλου και του Λαυρίου. Για μας δεν απέμεινε τίποτε εκτός από το ¨μαγείρεμα¨ καινούργιων φορολογικών νομοσχεδίων, για να αναπληρώσουμε τα έσοδα που χάσαμε.
Τα καταστήματα με την ταμπέλα ¨Ελληνικόν Μονοπώλιον¨ πωλούσαν μονοπωλιακά τα προϊόντα που αναφέραμε. Για να πάρεις ποσότητες έπρεπε να τα επισκεφτείς. Και αυτή η κατάσταση κράτησε πολλά χρόνια, μέχρι που καταργήθηκε το 1978.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, στις μέρες μας, ύστερα από έναν και πλέον αιώνα ως ¨τραγωδία¨. Μόνον τα πρόσωπα άλλαξαν. Στην Ελλάδα έχουν εγκατασταθεί τα πρώτα κλιμάκια ξένων, που θα τοποθετηθούν σε υπουργεία και κρίσιμους οργανισμούς. Μια ξένη εποπτεία, που θα λαμβάνει αποφάσεις για τη ζωή μας και για τη ζωή των παιδιών μας.
Μια νέα Κατοχή, για τη χώρα μας, δυστυχώς αρχίζει. Και ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 22-12-2011 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου