Πως μας¨ βλέπουν ¨ οι ξένοι
Παραθέριζα , για λίγες , σε
ένα μικρό συγκρότημα στην Αργολίδα .
Συγκάτοικοι ήταν μια ξένη οικογένεια ,
που αριθμούσαν πάνω από σαράντα άτομα . Παππούς ,γιαγιά , οκτώ μεγάλα παιδιά ( πέντε γιοι , τρεις
κόρες ) με τις οικογένειές που
αριθμούν από
τέσσερα ως έξι άτομα η καθεμία .
Δεν κατάφερα να τους μετρήσω – όλο και κάποιο νέο
πρόσωπο εμφανιζόταν …
Έρχονται τακτικά στην
Ελλάδα . Κάθε χρόνο , μένουν κάπου όλοι μαζί για δέκα μέρες – σε πατριαρχικές διακοπές –
και μετά σκορπίζουν . Άλλος πάει σε
νησί και άλλος σε αναρρίχηση στα
Μετέωρα . Τώρα , εδώ , παρακολούθησαν
παραστάσεις στην
Επίδαυρο . Καλλιεργημένοι άνθρωποι , όλοι , και έχοντας οι περισσότεροι διαβάσει αρχαίο δράμα , απορούσαν
με τις ¨πρωτοτυπίες¨ , που ανεβάζουν τα τελευταία χρόνια οι διάφοροι σκηνοθέτες . Όλοι επιστήμονες :
Αρχιτέκτονες , μηχανικοί ,
καθηγητές ,
ιστορικοί .
Μου έκανε εντύπωση πως αυτή
η ομάδα ανθρώπων έπαιρνε διαφορετικές
μορφές . Από μεγάλη παρέα γλεντιού , μεταμορφώνονταν σε μια συντονισμένη
μελωδική χορωδία ή μοιράζονταν σε
αθλητικές ομάδες που συναγωνίζονταν μεταξύ τους . Ό,τι κι αν έκαναν , έδιναν την εντύπωση ενός
αρμονικού συνόλου .
Δυστυχώς συνυπήρξαμε μόνο
για τρεις μέρες . Ήταν ο καιρός της διάλυσης του γκρουπ . Ωστόσο , αυτό που
κατάλαβα έξω από την αγάπη τους για την Ελλάδα , ήταν η
βαθύτατη γνώση και ο σεβασμός τους για τη φύση .
Ναι , υπάρχουν και τέτοιοι
¨τουρίστες¨ . Οι οποίοι ξεπερνώντας όλα αυτά που μας ενοχλούν , πάνε βαθύτερα
στην ουσία . Μιλώντας μαζί τους μπορείς να μάθεις πράγματα για τη χώρα σου που
δεν τα υποπτευόσουν . Και βλέποντάς την με τα δικά τους τα μάτια , να την καταλάβεις αλλιώς .
Είναι αυτοί που όταν
κατεβαίνουν σε μια ακρογιαλιά πρώτα μαζεύουν τα σκουπίδια και μετά βουτάνε .
Που όταν κάνουν κάπου πικνίκ αφήνουν το χώρο
πιο καθαρό από ό,τι ήταν πριν
πάνε . Που τα παιδιά τους παίζουν ζωντανά και γρήγορα , χωρίς να τσιρίζουν , να
ουρλιάζουν και να τρυπάνε τα αφτιά των ανθρώπων γύρω τους.
Αχ , γιατί – σκεπτόμουν – να
μην μπορούμε κι εμείς να φερόμαστε στην Ελλάδα όπως φέρονται αυτοί ;
Και μετά συλλογίστηκα , πως
αυτοί έχουν πίσω τους πολλούς αιώνες
συνεχή ευρωπαϊκό
πολιτισμό , συνεχείς αγώνες για θεσμούς και δικαιώματα , ενώ
εμείς τι έχουμε ;
Χίλια χρόνια Βυζαντινής Απολυταρχίας , φεουδαρχίας και θρησκοληψίας και
τετρακόσια χρόνια Οθωμανικής
κατοχής . Τι άφησαν πίσω ; Καμία ανανέωση ,
καμία αλλαγή – ούτε καν η Εικονομαχία η μόνη
προοδευτική μας κίνηση , δεν πέτυχε . Οι Ευρωπαίοι είχαν πίσω τους τη Magna Carta , την
Αναγέννηση , τη θρησκευτική μεταρρύθμιση , τον Διαφωτισμό , την Αμερικανική
Επανάσταση με τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας , τη Γαλλική Επανάσταση . Και
όλα αυτά από μια ακμαία αστική τάξη που
οργάνωσε το κράτος δικαίου , τους βασικούς θεσμούς και την κοινωνία των
πολιτών . Εμείς αστούς δεν προλάβαμε να αποκτήσουμε . Ξέρετε , εκείνους που
θαύμαζε ο Μαρξ , που διαμόρφωσαν κανόνες συμπεριφοράς , του οποίους εμείς
φτύνουμε μιλώντας για τσιριμόνιες και
περιττές ευγένειες .
Αλίμονο : Η χώρα που ακόμη δεν
μπορεί να διαχειριστεί τα σκουπίδια της
, θα χρειαστεί πολύ χρόνο για
να φτάσει σε ένα επαρκές επίπεδο πολιτισμού και συμπεριφοράς . Και φοβάμαι πως
όχι μόνο εμείς αλλά ούτε και τα εγγόνια μας δεν θα ζήσουν σε μια τέτοια χώρα …
Ν.Δ. – Αθήνα 2018 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου