Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Έδινε και δεν ζητούσε τίποτα


                       Σ’όλη μας τη ζωή

                       βουλιάξαμε πολλά καράβια μέσα μας ...

                       Θα φύγουμε κάποτε ,

                       και ήξερες πως όλα αυτά

                       αργά ή γρήγορα θα τελειώσουν ...¨

                              

                                       Μανώλης Αναγνωστάκης

 

               Εκεί ψηλά στην κορυφή του λόφου των Παλαιών-Βόλου , είχε το σπίτι του ο αείμνηστος καλός φίλος Ανάργυρος Χώτος (1929-2013) , που μας ¨άφησε¨ για πάντα το απόγευμα της Πέμπτης 13-6-2013 .

              Ακμαίος και θαλερός , κατέβαινε κάθε πρωί στο καφενείο του ¨Σίμου¨ στα Παλιά , να δει τους φίλους , να καλημερίσει τους γνωστούς , να ανταλλάξει γνώμες και απόψεις επί της καθημερινής πραγματικότητας .

               Ως φίλος , χαιρόμουν τη συντροφιά του . Πτυχιούχος του Παντείου Πάνεπιστημίου , είχε βαθιές γνώσεις επί παντός επιστητού . Ο λόγος του γλαφυρός και εμπεριστατωμένος , καθήλωνε τους συνομιλητές . Εργάστηκε στη ΔΕΗ τριάντα πέντε χρόνια . Ήταν συνεργάσιμος και αγαπητός με τους συναδέλφους , γι’αυτό και έχαιρε απέραντης εκτίμησης .

               Είχε μόνο φίλους ο Ανάργυρος . Αγαπούσε τη ζωή , τα ταξίδια , το καλό θέατρο , το καλό βιβλίο . Του άρεσε πολύ να διαβάζει πολεμικές αναμετρήσεις των λαών σε παλαιότερς πολεμικές περιόδους .

               Αν και δεν έκανε δική του οικογένεια , βοηθούσε οικονομικά οικογένειες συγγενών και φίλων που είχαν ανάγκη . Πολλές φορές στο τέλος του μηνός , το προσωπικό του ¨ταμείο¨ ήταν μείον και τούτο οφειλόταν στις κοινωνικές του αγαθοεργίες και προσφορές . Συχνά του έλεγα : ¨ Ανάργυρε , επιτέλους , βάλε ένα φρένο στα χρήματα που δίνεις στους οικονομικά αδύνατους ¨ . Η απάντησή του ήταν ένα πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης .

               Αυτός ήταν ο Ανάργυρος . Ένας άνθρωπος που ήρθε από άλλον πλανήτη . Έδινε και δεν ζητούσε τίποτα .

               Με μεγάλη καρδιά , ανεξίκανος , ακέραιος και ανοιχτός στους συγγενείς και φίλους .

               Καλό σου ταξίδι αλησμόνητε φίλε .

               Με παρηγορεί το γεγονός ότι κάποτε θα ξανασυναντηθούμε.

               Έως τότε , λοιπόν , καλή αντάμωση .
               Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 23-6-2013 .

Δεν υπάρχουν σχόλια: