Με αφορμή τον θάνατο του παλαίμαχου διεθνή ποδοσφαιριστή Μπάμπη Κοτρίδη του Ολυμπιακού Πειραιώς, ξανάρθαν στη μνήμη μου εικόνες και στιγμές ανεπανάληπτης ποδοσφαιρικής μαγείας, περασμένων δεκαετιών, τότε που οι ποδοσφαιριστές έπαιζαν για το μεράκι και τη φανέλα της ομάδας, που αντιπροσώπευαν.
Πώς να ξεχάσω τον ¨ποιητή της μπάλας¨ , τον ¨Νουρέγιεφ των γηπέδων¨ Βασίλη Χατζηπαναγή, ο οποίος έτυχε να φοράει τη φανέλα του Ηρακλή. Για τον ¨στρατηγό¨ του ελληνικού ποδοσφαίρου και του Παναθηναϊκού Μίμη Δομάζο και τον πολυσύνθετο Τάκη Λουκανίδη, τους στράϊκερ της ΑΕΚ Κώστα Νεστορίδη και Μίμη Παπαϊωάννου, για τον βιρτουόζο Γιώργο Κούδα και τον χαλκέντερο Χρήστο Τερζανίδη του ΠΑΟΚ, για τους αέρινους εξτρέμ Βασίλη Μποτίνο του Ολυμπιακού Πειραιώς και Χάρη Γραμμό του Παναθηναϊκού. Και φυσικά για τον ¨Μπεστ¨ του ελληνικού ποδοσφαίρου Γιώργο Δεληκάρη του Ολυμπιακού Πειραιώς, όπως και τον μπαλαδόρο της Λάρισας Βασίλη Καραπλιάλη.
Το ίδιο ισχύει και διεθνώς όπου π.χ. ο Λιονέλ Μεσί, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Κάκα, ο Ζλατάν Ιμπραΐμοβιτς μας τέρπουν με το ταλέντο και τις έξοχες ποδοσφαιρικές εμπνεύσεις τους.
Για έναν μεγάλο με αξεπέραστη ποδοσφαιρική φινέτσα, τον αποκαλούμενο ιπτάμενο Ολλανδό, Γιόχαν Κρόϊφ ! Ένας αρτίστας της μπάλας, είτε ως παίκτης του Άγιαξ, είτε του ¨Κόσμου¨ της Νέας Υόρκης, είτε της Φέγενορντ και φυσικά με την πορτοκαλί φανέλα της Εθνικής Ολλανδίας. Το ίδιο ισχύει για τον Ζινεντίν Ζιντάν , είτε ως μαέστρο της Γιουβέντους, είτε της Ρεάλ, είτε της Εθνικής Γαλλίας.
Αν θα έπρεπε σώνει και καλά να δηλώσω προτίμηση ή έστω και συμπάθεια για μια ομάδα, αυτή δεν είναι άλλη από τον Άγιαξ του μεγάλου Κρόϊφ και των συμπαικτών του, που μας γοήτευαν με το περίφημο ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Αυτό, που έπαιζαν εκείνη την εποχή ήταν ¨έργο τέχνης¨. Από αυτή την ομάδα συγκινήθηκε και εμπνεύστηκε ο Μανόλης Αναγνωστάκης και έγραψε το ποίημα ¨ Άγιαξ για πάντα¨.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου