Καταγόμενος από μεγάλη ελληνική οικογένεια, η οποία ανέδειξε πολιτικούς και τραπεζίτες, ο Γεώργιος Ι. Πεσματζόγλου (1889-1979), πατέρας του προσφάτως αποβιώσαντος πολιτικού Γιάγκου Γ. Πεσματζόγλου, στο βιβλίο του με τίτλο "Χρονικό της ζωής μου" , αναφέρεται σέ διάφορα περιστατικά από τον διωτικό και δημόσιο βίο του. Διαβάζοντας την αυτοβιογραφία του, με εντυπωσίασε η περιγραφή της συνάντησης με τον Αδόλφο Χίτλερ.
Ηταν Φεβρουάριος του 1934. Στην Ελλάδα είχαμε κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη. Ο Γεώργιος Ι. Πεσματζόγλου σαν υπουργός των Εξωτερικών μεταβαίνει στο Βερολίνο για να επιδιώξει τη σύναψη Βαλκανικού συμφώνου.
"...Εις το Βερολίνον έφθασα εις τας 14 Φεβρουαρίου 1934. Ξεναγός μου είχε οριστεί ο Άλτενμπουργκ, διευθυντής τότε του υπουργείου Εξωτερικών. Ενημέρωσα εν πρώτοις τον Υπουργόν των Εξωτερικών, περί της αποστολής μου και την επομένην εγενόμην δεκτός από τον Χίτλερ. Η επί του θέματος συνομιλία μου μετ'αυτού διήρκησε επί δύο Ολόκληρους ώρας. Αφού με ήκουσε προσεκτικά, μου απήντησε ότι ηννόει πολύ καλά τους λόγους δια τους οποίους είχαμε επιδιώξει την συναψιν του Βαλκανικού Συμφώνου, αλλ' ελυπείτο διότι συνεταιρίσθημεν με τους Βαλκανικούς λαούς, οι οποίοι είναι κατώτεροι "ημών" των λοιπών Αρίων. Εις σχετικήν παρατήρησιν μου απάντησε ότι, δεν αμφισβητεί ότι και οι Βαλκανικοί λαοί αποτελούν μέρος των διανοουμένων όντων, όπως οι ίπποι, οι λέοντες, οι κώνωπες και οι αρουραίοι ανήκουν εις την συνομοταξίαν των ζώων. Ουδείς όμως δύναται να αμφισβητήσει ότι ο ίππος ή ο λέων έχει πολύ μεγαλυτέραν αξίαν του κώνωπος ή του αρουραίου. Ούτω και ένας Νοτιοσλάβος ή Εβραίος έχει πολύ μικροτέραν αξίαν ενός Έλληνος ή ενός Γερμανού. Και προσέθεσε:
- Εάν είχατε μίαν κόρην πιστεύω ότι θα προτιμούσατε να συζευχθεί έναν Γερμανόν παρά έναν Εβραίον.Εις το σημείον δε τούτο μου ανέπτυξε την θεωρίαν των περί του "κατηραμένου εβραϊκού στοιχείου". Εζήτησα να συζητήσωμεν επί , των οικονομικών σχέσεων των δυο χωρών μας. Του εξέθεσα τας μεγάλας δυσχέρειας τας οποίας συνηντώμεν εκ του ότι, ενώ το ισοζύγιον των μετά της Γερμανίας συναλλαγών μας ήτο άκρως ενεργητικόν, μετ' άλλων χωρών είχομεν να καλύψωμεν ικανά ελλείμματα. Μου απήντησε αποφασιστικά ότι δεν ήτο δυνατόν να "εμέναμε με τα χέρια σταυρωμένα" και ότι αυτός, συσκεπτόμενος με τους αρμοδίους, θα εύρισκε μίαν ικανοποιητικήν λύσιν.
Εν συνεχεία με εκράτησεν εις το πρόγευμα, εις το οποίον παρεκάθησαν, μεταξύ άλλων ο υπουργός της Εθνικής Οικονομίας, της Γερμανίας, ο πρέσβης μας Αλ. Ραγκαβής και η θυγάτηρ του πρίγκηπος Ανδρέου Σοφία, την οποίαν εθεώρει, ως υπόδειγμα μητρός και συζύγου. Το πρόγευμα δεν ήτο διόλου απλούν ή πρόχειρον και εφαίνετο ότι είχε οργανωθεί εκ των προτέρων. Το τραπέζι εστολίζετο με τα επίχρυσα σκευή, τα οποία ανήκον άλλοτε ει τους Γερμανούς Αυτόκράτορας και τα εδέσματα ήταν εξαίρετα. Κατά την στιγμήν της αναχωρήσεως μου, επήρε μίαν φωτογραφίαν του, την υπέγραψε και μου την έδωσε. Ο Χίτλερ μου έδωσε την εντύπωσιν ενός ονειροπαρμένου ανθρώπου, που επίστευε ότι η μοίρα του είχε τάξει να δώσει εις τους Γερμανούς την θέσιν, η οποία τους ανήκει ως περιουσίου λαού και δι' αυτών να αναμορφώσει την Ευρώπην. Από όσα μου είπεν ο εν Γερμανία πρέσβυς της Γαλλίας Φρανσουά Πονσέ, μετά του οποίου συνεδεόμην, φαίνεται ότι είχε πατριωτισμόν. Όταν π.χ. απεφάσισε, παρά τας διατάξεις της Συνθήκης των Βερσαλλιών, να επανεξοπλίσει την Γερμανίαν, οι σύμβουλοι των εχαρακτήρισαν την τοιαύτην απόφασιν απονενοημένον διάβημα, διότι ήτο δυνατόν οι Σύμμαχοι να καταλάβουν αμαχητί ολόκληρη την Γερμανίαν εντός ολίγων ημερών. Απήντησεν εις αυτούς ότι, επίστευεν ότι δεν θα ετόλμων να το πράξουν, αλλ' ότι και εάν, παρ' ελπίδα, συνέβανε τοιούτον τι, τους εξουσιοδοτεί να τον θεωρήσουν ως παράφρονα, να τον δέσουν και να τον παραδώσουν εις τους Αγγλους και τους Γάλλους. Ήτο ευφυής και αποφασιστικός αλλά και αδίστακτος, εστερείτο δε παντός ανθρωπισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου