Θα ξανανθίσουν οι κερασιές …
Από αυτό που
ζήσαμε ,ας κρατήσουμε μερικά προσωπικά συμπεράσματα.
Προσωπικά θα κρατήσω το κελάηδισμα των
πουλιών της πλατείας Ταχυδρομείου .
Ήταν ένα από αυτά τα ηλιόλουστα
τελευταία πρωινά . Με καφέ στο χέρι , κάθισα
σε ένα παγκάκι της . Η πλέον
πολύβουη πλατεία της πόλης έχει γίνει το πιο
ήσυχο μέρος της , με το κλείσιμο
των καφέ . Κι εκεί , στην απόλυτη
ηρεμία
συνειδητοποίσα ,
ότι κελαηδούσαν γλυκά και ακατάπαυστα ,σαν από χαρά … Σε συνδυασμό με τον
ήχο των
νερών , από τα συντριβάνια της Νέλλας Γκόλαντα
, δημιουργούταν ένα
περιβάλλον ειδυλλιακό .
Ήταν έτσι λίγο ως πολύ
όλη η πόλη . Άδειοι δρόμοι . Ηρεμία … Αργοί ρυθμοί
περπάτημα στη φύση και χαλαρότητα
… Κυρίως ησυχία … Στα όρια της σιωπής .
Απόλαυση … Αλήθεια μήπως τελικά
έχουμε ξεχάσει και στη Λάρισα , τι θα πει
πραγματική ποιότητα ζωής ! Μήπως
αυτή η μαζικότητα και η υστερία , η διαρκής
κίνηση και το άγχος που επικρατεί
συνήθως στις πόλεις είναι μια στρέβλωση που
δεν αξίζει τον κόπο ;
Κανείς δεν τρέφει
αυταπάτες . Σε δύο εβδομάδες θα ανοίξουν ξανά τα
Καφέ της ¨ Ταχυδρομείου ¨ και τα
αηδόνια θα σπεύσουν ευθύς να εξαφανιστούν .
Μουσικές στη διαπασών , γέλια ,
φωνές , και κουβέντες ανθρώπων θα πάρουν
τη θέση των κελαηδισμάτων και των
ήχων του νερού . Δεν μπορείς να το
αλλάξεις αυτό . Δεν μπορείς να
σταματήσεις τη ζωή . Σίγουρα , όμως , μπορείς να
πας και να συναντήσεις εσύ τα
πουλιά … Ξέρεις που θα τα βρεις … Κι εκεί , μέσα
στη φύση , να θυμάσαι που και που τι
αξίζει πραγματικά στη ζωή .Και να ισορροπείς.
A.K. – Λάρισα 4-5-2020 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου