Δεν είμαστε αιώνιοι
Περαστικός , κάποτε , πριν από
χρόνια , σ’έναν κέντρικό δρόμο της πόλης μας , στσμάτησα έξαφνα αντικρύζοντας ένα θέαμα πολύ
αξιοπερίεργο στις μέρες μας . Και
εξηγούμαι : Ένας ηλικιωμένος γύρω στα ογδόντα να με σταματά μπροστά στη
νεόδμητη εξαώροφή πολυκατοικία του , να καμαρώνει και να αυτοθαυμάζεται . Μου
λέει χωρίς να τον ρωτήσω : - Το
βλέπεις αυτό το ακίνητο κύριε ; Εγώ το έφτιαξα . Είναι έργο μιας ζωής , είναι δημιούργημα και ιδιοκτησία μου
.
Τον έβλεπα , τον λυπόμουν και
τον οίκτιρα , αυτόν τον άνθρωπο , για όλα αυτά που έλεγε και τα εννοούσε . Αν
μπορούσα να του μιλήσω ελεύθερα θα του έλεγα : Αν ήξερες πόσο λάθος σκέφτεσαι αγαπητέ μου δεν
θα μου έλεγες αυτά τα λόγια . Στο σημερινό κόσμο που ζούμε τίποτα δεν είναι δικό μας , τίποτα
δεν μας ανήκει , τα πάντα είναι προσωρινά . Τα σπίτια , τα μαγαζιά , τα ακίνητα ανήκουν
στη πόλη , ανήκουν στην κοινωνία που γεννηθήκαμε και ζήσαμε και όλα αυτά θα τα
αφήσουμε κάποια μέρα , όταν θα πάρουμε το δρόμο για τας ¨ Αιωνίους Μονάς ¨
Το ερώτημα που τίθεται είναι :
Τί μένει , λοιπόν , από το πέρασμα του ανθρώπου από τούτο τον κόσμο ; Για τις
καλές πράξεις και τις ανθρώπινες συμπεριφορές , μέσα στις ανθρώπινες κοινωνίες
, που έζησε , θα λάβει το
Θεάρεστο τίμημα που δικαιούται και του
αξίζει .
Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος –
30-9-2019 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου