Νύχτα στον Κολωνό

                                             Πολλές φορές περπάτησα στου Κολωνού τα μέρη,   

                                             πριν έμπει το φθινόπωρο πριν βγει το καλοκαίρι,

                                             τότε που ο ήλιος χάνεται κι η μέρα σουρουπώνει,

                                             για να μερεύουν τα θεριά και της καρδιάς οι πόνοι.

                                             Δε μύρισα τ’αγιόκλημα δεν άκουσα τ’αηδόνι,  

                                             δεν είδα τον Οιδίποδα να σέρνει η Αντιγόνη,

                                              μα πίσω απ’ τα παράθυρα που κρύβουν τους αντάρτες,

                                              είδα εν’αγόρι σιωπηλό να μελετάει τους χάρτες.

                                              Βλέπει μακριά στο Σείριο και πέρα από το Βέγα,

                                              του Άλφα το χαμόγελο τ’αγκάθι του Ωμέγα,  

                                               βλέπει βαθιά στην άβυσσο να πρασινίσουν λόφοι,

                                               κι ο έρωτας κι ο θάνατος παντοτινοί συντρόφοι.

                                               Αγόρι αλαφροΐσκιοτο με τα παλιά βιβλία,

                                               που’βαλες πάνω απ’τον καιρό των άστρων τη φιλία,

                                               για μια στιγμή στη σκέψη σου και μένα κράτησέ με,

                                               πες μου που νάβρω λίγο φως και παρηγόρησέ με.

                                                                           ¨Παίδες επί Κολωνώ¨-Νίκος Γκάτσος