Κυριακή 23 Ιουλίου 2017

                                  ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ

          Ένα τόσο δα νησάκι στο ανατολικό άκρο της Ελλάδας σου κόβει την ανάσα με την πρώτη ματιά και σε κρατά αιώνια αιχμάλωτο με τη μοναδική συντροφιά του ! Ό λόγος για το Καστελόριζο , το μεγαλύτερο από τα 14 συνολικά νησάκια , που ανήκουν στο σύμπλεγμα Καστελόριζου ή Μεγίστης των Δωδεκανήσων .
          Το Καστελόριζο βρίσκεται μόλις 1,25 ναυτικό μίλι , από τις νοτιοδυτικές ακτές της Τουρκίας , ενώ από τη Ρόδο απέχει 72 ναυτικά μίλια και από τον Πειραιά 328 . Το όνομά του είναι Δυτικής προέλευσης και σημαίνει κόκκινο φρούριο .
          Το Σύμπλεγμα Μεγίστης περιλαμβάνει επίσης τη νήσο Στρογγυλή και τη νήσο Ρω , όπου η μόνιμη κάτοικος της νήσου Δέσποινα Αχλαδιώτη – γνωστή ως κυρά της Ρω – για δεκαετίες έως το 1982 , όταν απεβίωσε , ύψωνε την Ελληνική σημαία καθημερινά . Σήμερα εκεί βρίσκεται ένα μνημείο προς τιμήν της και ένα μικρό απόσπασμα του Στρατού να φυλάει το μικρό νησί.
          Ο επισκέπτης που φθάνει στο Καστελόριζο με το πλοίο , αφού έχει ταξιδέψει για αρκετή ώρα κατά μήκος των Τουρκικών ακτών ( και με τη συνοδεία-πολύ συχνά) σκαφών του Λιμενικού της Τουρκίας ) , μένει κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό μπαίνοντας στο κλειστό φυσικό λιμάνι με εκατοντάδες πολύχρωμα αρχοντικά ! Αμφιθεατρικά χτισμένα γύρω από τη θάλασσα αποτελούν αυθεντικά δείγματα παραδοσιακής Δωδεκανησιακής αρχιτεκτονικής και προκαλούν εντύπωση όχι μόνο με τα έντονα χρώματά αλλά και με τη ομοιομορφία τους , που οφείλεται στη χρήση ντόπιων υλικών , αλλά και στους αυστηρότατους κανόνες της δόμησης !  Αυτός είναι και ο μοναδικός οικισμός του νησιού , ο οποίος αποτελείται από τις συνοικίες Πηγάδια , Χωράφια και Μανδράκι . Στον οικισμό υπάρχουν πολλά παλιά αρχοντικά , πολλά από τα οποία έχουν ερημώσει , αφού οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν μεταναστεύσει εδώ και χρόνια στην Αυστραλία . Σήμερα στο νησί ζουν μόνιμα περίπου 400 άνθρωποι . Ωστόσο , στις αρχές του προηγούμενου αιώνα το Καστελόριζο , που βρισκόταν στο απόγειο της ακμής του , αριθμούσε 14.000 κατοίκους . Ήδη από την εποχή της Τουρκοκρατίας  το Καστελόριζο διέθετε έναν εμπορικό στόλο 500 και πλέον πλοίων που όργωνε τη Μεσόγειο . Η παρακμή άρχισε το 1913 , όταν οι Καστελοριζιοί επαναστάτησαν εναντίον  των Τούρκων προκαλώντας τη διακοπή των ζωτικών εμπορικών σχέσεων με τους γείτονες . Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου το νησί βομβαρδίστηκε , κάηκε , λεηλατήθηκε . Παρέμεινε υπό συμμαχική στρατιωτική κατοχή όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα , έως τις 7 Μαρτίου του 1948 , οπότε  ενώθηκε με την Ελλάδα .
          Μπορεί να συνδέθηκε με κακές στιγμές της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας , αλλά η γοητεία του μικρού  νησιού είναι μοναδική ! Όποιος δεν έχει βρεθεί στο Καστελόριζο , δεν μπορεί ποτέ να καταλάβει  πως ένας λιλιπούτιος βράχος καταμεσής της θάλασσας , χωρίς παραλίες , χωρίς πολλά μέρη για εξερεύνηση , χωρίς δεκάδες εστιατόρια , καφέ και μπαρ , μπορεί να είναι τόσο μαγικός ! Πράγματι το Καστελόριζο διαθέτει ελάχιστα από τα στοιχεία εκείνα που προσφέρουν απλόχερα τα περισσότερα νησιά της χώρας μας . Όλη η ζωή και η κίνηση βρίσκονται κατά μήκος του πανέμορφου μόλου , που λέγεται κορδόνι . Καφέ , μικρά ουζερί και παραδοσιακές νησιώτικες ταβέρνες , περιμένουν να προσφέρουν στον ταξιδιώτη τοπικές λιχουδιές , ενώ υπάρχουν και μερικά μαγαζιά με αξεσουάρ και σουβενίρ .
          Το Καστελόριζο είναι από τα ελάχιστα νησιά της χώρας μας που δεν έχει παραλίες . Διαθέτει , όμως , εκπληκτικούς όρμους για βουτιές στα καταγάλανα νερά . Οι περισσότεροι , όμως , ντόπιοι και επισκέπτες κολυμπούν μέσα στο λιμάνι ! Κατά μήκος της προκυμαίας υπάρχουν σκάλες  ( όπως στις πισίνες ), που οδηγούν στα πεντακάθαρα νερά του μεγάλου φυσικού λιμανιού . Μεγάλη απόλαυση επίσης είναι και ο γύρος του νησιού , που γίνεται με τοπικά καΐκια , ο οποίος περιλαμβάνει μπάνιο στο νησί της Ρω , αλλά και επίσκεψη στη Μαγική Γαλάζια Σπηλιά ή Σπηλιά του Παραστά .
          Αξίζει να αναφερθεί ότι το Καστελόριζο έχει μόνο έναν δρόμο , μήκους 4 χιλιομέτρων , που ενώνει τον οικισμό με το αεροδρόμιο !
          Εφημερίδα ¨ Δημοκρατία ¨- Ρεπορτάζ : Έλενα Στάθου-18/6/2017 .

             

Δεν υπάρχουν σχόλια: