ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΕΣΕΡΙΔΗΣ

          Πήρες την απόφαση να φύγεις τόσο ξαφνικά αγαπημένε μας φίλε Δάνη και σε κανέναν από τους φίλους σου δεν είπες που πηγαίνεις σε τούτο το ανεπίστροφο ταξίδι .

         Δεν υπήρχε λόγος άλλωστε . Εκεί στον ¨ επάνω κόσμο ¨, στο τέρμα του ¨ταξιδιού¨ σε περιμένει η αγαπημένη και αλησμόνητη γυναίκα σου Ράνια . Ήταν ο πιο πολύτιμος κρίκος της ζωής σου και από τότε που  ¨έφυγε¨ τίποτα δεν μπορούσε να τον αναπληρώσει . Κανένας παρηγορητικός λόγος δεν στάθηκε ικανός να σου απαλύνει τον προσωπικό σου πόνο .

        Καταγόμενος από γονείς Μικρασιάτες – πρόσφυγες , γεννήθηκες το έτος  1937 στην Ευξεινούπολη Αλμυρού . Από τα χρόνια της εφηβείας ξεχώριζες από τα άλλα δύο αδέρφια σου . Ήθελες να κάνεις κάτι δικό σου . Με το ταλέντο και τις ικανότητές σου εθήτευσες σε γραφείο Αντιπροσωπειών θείου σου και έγινες ένας άριστος Εμπορικός Αντιπρόσωπος Γυναικείων Υποδημάτων , εργοστασίων της Αθήνας . Ειλικρινής και φερέγγυος στη δουλειά σου έγινες αποδεκτός από τις αγορές με αποτέλεσμα ο κύκλος εργασιών να αυξάνεται συνεχώς . Πόλεις και χωριά της Θεσσαλίας σε γνώριζαν με το μικρό σου όνομα και σου έδιναν παραγγελίες ακόμη και τηλεφωνικώς . Ανέβηκες και στη Μακεδονία όπου και εκεί είχες μεγάλες εμπορικές επιτυχίες . Όλα πήγαιναν καλά από το 1961 και μετά.

          Στην προσωπική σου ζωή ήσουν ένας άρχοντας , ένας δυναμικός αγωνιστής της ζωής . Έβλεπες τα πράγματα από μια απόσταση και ποτέ δεν κατέβαζες το επίπεδο της ποιότητος χάριν του συμφέροντος .

          Ήσουν καλός φίλος , ευχάριστος και καλοδιάθετος . Την καλή σου καρδιά ποτέ δεν θα ξεχάσουν , όσοι σε γνώρισαν . Δεν είχες εχθρούς , είχες μόνον φίλους . Χρόνια ήμασταν φίλοι.

Σε παρέες , σε γιορτές , σε πάρτι σε εκδρομές ποτέ δεν σε είδα να μαλώνεις και να έρχεσαι σε αντιπαράθεση με κανέναν . Πάντα εύρισκες τη λύση και τη διέξοδο σε κάθε αδιέξοδο .

          Πανδρεύτηκες την εκλεκτή της καρδιάς σου , αλησμόνητη και γλυκιά σου Ράνια έτος γεν.1945 . Κάνατε όνειρα μαζί . Στήσατε σπιτικό , μέχρι που ήρθε η γέννηση του γιου σας Νίκου , το έτος 1974 .

         Μετά την έλευση του διαδόχου , ξανά στη βιοπάλη  , ξανά στη ζωή , όπως κάνουμε , όλοι μας .

         Τα χρόνια πέρασαν , οι δεκαετίες που μεσολάβησαν μας άνέβασαν τα όρια ζωής , ούτε που το καταλάβαμε . Πολλοί φίλοι ¨ ανεχώρησαν ¨ από τον μάταιο τούτο κόσμο . Σε μας που απομείναμε ο Θεός μας κάνει τη χάρη και δίνει ¨αναβολές αναχώρησης ¨ για το μεγάλο ¨ταξίδι¨ .

        Φτάσαμε , εδώ και χρόνια  στη σύνταξη , γίναμε παππούδες και κάτι τέτοιο μας φαίνεται αδιανόητο . Πολλές φορές θυμάμαι και τραγουδώ το ¨ θαρρώ πως ήταν χθες ¨του Γιάννη Μηλιώκα . Όταν το τραγουδώ , από μέσα μου κλαίω για τα παιδικά χρόνια που έφυγαν .

       Σε συναντούσα τακτικά τα πρωινά στη καφετέρια ¨ Μουριές ¨ στη πλατεία Ελευθερίας στον πρωινό καφέ . Εκεί τα λέγαμε για την καθημερινή επικαιρότητα . Η μεγάλη σου αγάπη στη Βυζαντινή μουσική , ήταν μια από τις παιδικές σου αδυναμίες . Εκεί στο ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος , Βόλου , ήσουν από τα βασικά στελέχη της χορωδίας του ναού . Και κάθε Κυριακή , κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας περιμέναμε να μας διαβάσεις Επιστολή από τις ¨ Πράξεις των Αποστόλων ¨ .

         Η γέννηση της χαριτωμένης  εγγονούλας το έτος 2016, σου έφερε μεγάλη χαρά . Μου έδειχνες τις φωτογραφίες και έλαμπες από καλή διάθεση . Το όνομα της γιαγιάς Ράνιας , που θα ξανακουγόταν , ήταν για σένα το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσαν να σου κάνουν τα παιδιά σου .

        Δεν είχες σοβαρά προβλήματα υγείας . Τα φάρμακα ρουτίνας , όπως όλοι τα παίρνουμε λόγω ηλικίας , τα έπαιρνες . Και ξαφνικά , ένα πρωινό ,πρόβλημα στο βάδισμα . Οι εξετάσεις έδειξαν κακή κυκλοφορία αίματος κάτω άκρων . Πήγες σε γιατρούς , πήγες σε νοσοκομεία , δεν μπόρεσες να σταματήσεις μια κατάσταση που χειροτέρευε .  Η σπάνια περίπτωση της υγείας σου , ήταν δυστυχώς , κατά τους γιατρούς , κατάσταση μη αναστρέψιμη .

      Και εδώ αρχίζει το δράμα σου . Ταλαιπωρίες , πόνοι , αγωνίες και το αποτέλεσμα μηδέν . Κάθε μέρα ¨έφευγες¨ , κάθε μέρα σε χάναμε από κοντά μας . Ώσπου επήλθε το μοιραίο .

      Έφυγες από τη ζωή αγαπημένε μας φίλε Δάνη , και πήρες μαζί σου από την παρέα το γέλιο , το χαμόγελο , την αισιοδοξία για τη ζωή , έννοιες , που τόσο ανάγκη τις έχουμε . Ήσουν το γελαστό παιδί , ο άνθρωπος που έδινε τη σιγουριά και το κουράγιο στον αδύνατο και τον απελπισμένο .

       Σήμερα είμαστε όλοι εδώ . Οι συγγενείς , οι γνωστοί , οι φίλοι σου και όλοι , όσους αγάπησες και σε αγάπησαν για να σε αποχαιρετήσουμε στο μεγάλο ¨ταξίδι¨ που θα κάνεις , ένα ¨ταξίδι¨ που θα το κάνουμε όλοι μας , αργά ή γρήγορα .

       Εκεί στον ¨επάνω κόσμο¨ , ασφαλώς και θα ξανανταμώσουμε , για να ξαναστήσουμε τις φιλίες και την αγάπη μας .  

       Καλό ¨ταξίδι¨ αγαπημένε φίλε και αιωνία σου η Μνήμη .

       Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 13/7/2017