Τέσσερα χρόνια χωρίς τον Ανάργυρο

          Πέρασαν κιόλας 4 χρόνια και 2 μήνες από τη μέρα που ¨έφυγε¨ από κοντά μας , ο αγαπημένος και καλός φίλος Ανάργυρος Χώτος .

         Ήταν απόγευμα Πέμπτης 13-6-2013 , όταν ο φίλος Ανάργυρος μας ¨άφηνε¨ για πάντα .

         Δεν περνούσε μέρα που να μην τηλεφωνιόμασταν, να λέμε τις καλημέρες , τα καθημερινά νέα μας .

        Άρχοντας στη ζωή , είχε μόνο φίλους . Υπηρέτησε στη ΔΕΗ σαν υπάλληλος επί 35 έτη και απεχώρησε στη σύνταξη με τα καλύτερα λόγια και τις πιο θερμές ευχές όλων των συναδέλφων του .

       Αγαπούσε τα ταξίδια , το καλό θέαμα , το καλό  βιβλίο . Είχε γυρίσει όλη την Ελλάδα . Επισκέφθηκε πολλές χώρες του εξωτερικού .

        Προσκυνητής των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους πολλές φορές . Είχε ιδιαίτερες σχέσεις και φιλίες με την Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Φιλοθέου . Κάθε χρόνο , τουλάχιστον για μια φορά μαζί με φίλο του συνταξιούχο Βολιώτη τραπεζικό  ανέβαιναν στο Όρος και επισκέπτονταν τη Μονή Φιλοθέου . Δεν γινόταν αλλιώς . Αδελφικός δεσμός συνέδεε τον φίλο του  με μοναχό της Μονής , ο οποίος εδώ και δεκαετίες ,  μετά την απόκτηση Πτυχίου Φυσικού του Πανεπιστημίου της Αθήνας ανήκει στην Αδελφότητα της Μονής .  Παρέμεναν αρκετές μέρες στο Όρος . Η φιλοξενία ξεχωριστή . Δεν πήγαιναν βέβαια και με άδεια χέρια . Πότε με ψάρια , πότε με γλυκά , πότε με φρούτα ανταπέδιδαν την φιλοξενία .

          Με τη λουτρόπολη της Αιδηψού ο Ανάργυρος είχε ιδιαίτερες σχέσεις . Πήγαινε , κάθε χρόνο ένα μήνα , για λουτροθεραπεία στα Ιαματικά νερά της . Εκεί στο Ξενώνα ¨ Μαριάννα ¨ της κυρίας  Μαριάννας κατέλυε και έκανε τα λουτρά του . Μας κάλεσε μια μέρα του Αυγούστου εμένα και τη Μαρίκα και μας φιλοξένησε . Θυμάμαι , τότε με πόση χαρά μας ξενάγησε στην πόλη και το πλούσιο γεύμα που μας παρέθεσε σε μια ψαροταβέρνα της Αιδηψού.

         Στο καφενείο του Σίμου στα Παλιά ήταν ο πιο τακτικός πρωινός πελάτης . Εκεί με τους πελάτες και φίλους έπινε τον πρωινό καφέ του . Όλοι θα έπιναν τον καφέ τους . Τους κερνούσε ο Ανάργυρος .

        Τα απογεύματα η σύναξη της παρέας ήταν μια απόλαυση . Εκεί στο ραφείο του Γιώργου Αναστασόπουλου , που βρίσκεται στην οδό Μητροπολίτου Γρηγορίου – Σαρανταπόρου , του Βόλου ,  συχνάζαμε οι φίλοι και συζητούσαμε για όλους και για όλα . Φυσικά την προεδρία την είχε πάντα ο Ανάργυρος λόγω ηλικίας και Πανεπιστημιακής μόρφωσης . Δεν έλειπαν βέβαια από εκείνα τα χειμωνιάτικα βραδινά και από κανένας νόστιμος μεζές ψητού κοτόπουλου ή ψητού μπιφτεκιού που ταίριαζαν στην περίπτωση .  

          Ομαλά κυλούσαν οι μέρες . Όλοι κάναμε τη συντήρηση της υγείας μας , με φάρμακα που μας συνιστούσαν οι οικογενειακοί μας γιατροί .

          Το απόγευμα της Πέμπτης 13-6-2013 , δεν αισθανόταν καλά ο Ανάργυρος . Ήταν κακοδιάθετος . Είχε μια δυσθυμία . Είμαι ¨ τσαλακωμένος ¨ , απόψε , μας έλεγε . Είναι μια νευρική αδιαθεσία , του απαντούσαμε . Δεν ήταν , όμως , έτσι τα πράγματα . Πριν προλάβουμε να τον πάμε στο νοσοκομείο είχε ¨ τελειώσει¨. Πέθανε όρθιος . Στα 83 του χρόνια . Έναν θάνατο όπως το ν επιθυμούσε . Να μην ταλαιπωρήσει , να μην κουράσει συγγενείς και φίλους .

          Φίλε Ανάργυρε , ακριβέ μου φίλε . Ο άνθρωπος δεν πεθαίνει όταν σταματήσει η καρδιά του . Ο άνθρωπος πεθαίνει όταν τον ξεχάσουν όλοι γύρω του . Και σένα Ανάργυρε δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ . Πάντα θα ζεις μέσα στις καρδιές μας .

         Αιωνία σου η μνήμη .

         Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 11/7/2017       .