Ο αείμνηστος Νίκος
Τσιφόρος ( 1909 – 1970 ) , υπήρξε μια
δυνατή πένα σαν δημοσιογράφος και συγγραφέας . Ταλαντούχος του γράφειν από
μικρός μπήκε γρήγορα στο κλαμπ των φτασμένων πνευματικών δημιουργών .
Πολυδιάστατο μυαλό έγραφε σε
καθημερινή βάση διηγήματα , θεατρικά έργα , σενάρια ταινιών , σχολιάζοντας
συγχρόνως την επικαιρότητα . Από ένα βιβλίο του με τίτλο ¨ Τα παιδιά της
πιάτσας ¨ ας διαβάσουμε ένα δείγμα της γραφής του :
¨... Λες έχω αμπέλια και χωράφια και
σπίτια γης . Κουράδες έχεις . Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη . Η γης έχει εμάς
και σπάει κέφι μαζί μας , άσε που την ενοχλούμε κάθε λίγο σαν κοτόψειρες
.Δύναμη ;
Μπούρδες .
Ίδρωσες να κάνεις μια πολυκατοικία 45 διαμερισμάτων και πλακώνει ένας σεισμός
και στην κάνει λιάδα . Πήρες παρασήματα και χειροκροτήματα και ¨ ζήτω ¨ και
έρχεται αδερφάκι μου ένα τόσο δα μικρόβιο από συνάχι και σε κάνει μια πτωματάρα
χωρίς να το καταλάβεις . Έβαλες παρά στη μπάντα και διέταξες κόσμο ¨ κάντε έτσι
ρε μερμήγκια ασήμαντα ¨ και σε πιάνει ένα κόψιμο και είσαι ρεζίλης στη λεκάνη
του καμπινέ . Κάνεις τον δυνατό κι έτσι και σε πιάσει μια παγωνιά τρέμεις σαν
παλιόσκυλο και από την άλλη μεριά , μια μολόχα , ένα χορταράκι ασήμαντο ,
κάθεται όλη νύχτα και τρώει τους αέρηδες και τα χιόνια και το πρωί είναι φρέσκο
και δεν τούγινε τίποτα .
Πούνε η δύναμή σου ρε
φιόγκο , κάτω από τούτο εδώ το Σύμπαν , που μας πλακώνει με το βάρος του ;
Πούνε τα μεγαλεία σου και τα τουπέ σου ; Μια ανάποδη να πάρουνε τα πράγματα ,
στα λεφτά , στα πολιτικά , στην υγεία , στα όλα που την βασίζεις , πας
ξεγράφτηκες και μήτε που θέλουνε να σε θυμούνται οι άλλοι .
Πέθανες και περάσανε
πενήντα χρόνια από τότε και μήτε κανένας ξέρει αν υπήρξες , ό,τι και αν έκανες
και σε φοβηθήκανε και σε λογαριάσανε ¨ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου