Άγγελος Μπάστης , μνήμης εγκώμιο

Ελεγεία των ανέμων απόψε ,

Καθώς κυλούν πάνω στ’αφρισμένα νερά του Ασπροπόταμου ,

ορμούν και στροβιλίζονται στις βουνοκορφές του Αμάραντου ,

και ξεχύνονται στις μαγούλες του κάμπου και τα ξεροπόταμά του .

Εκεί όπου θήρευες μια ζωή , τους νεολιθικούς θησαυρούς σου .

Ρέουν τα νερά , ο χρόνος , η ζήση .

Το κεφαλόβρυσο αντικρύ του Αϊ Νικόλα

ρέει κι αυτό , τα κρυστάλλινα δάκρυα του

καθώς ταξιδεύεις μ’ένα φωτεινό αστέρι του Σκορπιού ,

πλοηγό τηνΑιωνιότητα .

Αναρωτιέμαι τι πλεούμενο πήρες και έφυγες ;

Σίγουρα θα ήταν ένα πολύκουπο με πανί

από αυτά που σκάλιζες στο σκληρό κερί σου

και τα χύτευες με λαμπερό ασήμι .

Το χρώμα μέσα στις γήινες καρδιές μας είναι κόκκινο

και ιώδες στα αιθερικά πελάγη , όπου πετάς τώρα .

Άγγελε αγαπημένε μου φίλε , θα είσαι πάντα ένας φάρος

που λάμπει μέσα στα σκότη της εποχής μας .

Γιατί οι ιδέες που φύλαγες στην καρδιά σου

ήταν ο βράχος , όπου αυτός ρίζωνε .

Έντιμοι πάντα οι αγώνες σου για το κοινό καλό .

Κι προσφορές σου μοναδικές στον πολιτισμό και την ανθρωπότητα .

Θα γελάσεις πάλι όταν σου πω , ¨πως εμάς θα μας κόβουν

κομμάτι – κομμάτι , αλλά θα επιζούμε ! ¨ .

Βλέπεις , όμως , το τελευταίο  κομμάτι σου

ήταν από αιθερικό ατσάλι και άλλο δεν κόπτεται !

Είναι αυτή η ταξιδιάρα ψυχή ερωτευμένη με το Υπέρτατο Φως

γι’ αυτό πήρε σήμερα , τους ουράνιους δρόμους και πορεύεται .

Φεύγει το θέρος με λυγμούς για την γκρίζα μελαγχολία που έρχεται .

Κι η εστία σου ορφανή θα συγκεντρώνει όσους λάτρεψες

Τυλιγμένους από μνήμες και πόνο .

Η Κυρά της καρδιάς σου , τα Σπλάχνα σου , τρυφερά χεράκια .

Ματώνουν σε λίγο τα χιόνια στον Αμάραντο ,

καθώς θα σκεπάζουν τη λαχτάρα που είχες για τον τόπο σου .

Ματώνει το Σύμπαν μέσα μας και θα φλέγεται από την απουσία σου .

Και κάθε που οι Συμπαντικοί άνεμοι θα καταλαγιάζουν

θα νιώθουμε με απέραντη αγάπη , σταθερά την παρουσία σου

Αλησμόνητε φίλε άγγελε !   

                                               ¨ Α ¨

                                                         Βόλος 2015/22 του Σεπτέμβρη