Αφουγκραστείτε ...

               Ένας μεσαίωνας μιας νέας εποχής αρχίζει να πλανιέται πάνω από τα κεφάλια μας ...

                Μια εποχή που θα ¨βρωμάει¨ και θα ¨ζέχνει¨ , φαίνεται να δημιουργείται σιγά-σιγά .

                Μια εποχή σήψης που θα μας τραβήξει πίσω πολλούς αιώνες με νέα δεδομένα όμως ...

                Το πέπλο που ήταν όλα σκεπασμένα , έχει φθαρεί από τα χρόνια της χρήσης και πλέον αρχίζουμε να έχουμε όλο και πιο ξεκάθαρη εικόνα .

                 Η καθημερινότητά μας γίνεται όλο και πιο βασανιστική , οι ώρες της ημέρας τρέχουν σαν το νερό και η βρύση χάλασε για να μπορέσουμε να την κλείσουμε .

                 Η παράνοια εισβάλλει αργά και ύπουλα στα μυαλά των ανθρώπων , ενώ η λογική τείνει να εκλείψει ...

                  Οι ¨άρχοντες¨ των κρατών ζητούν όλο και περισσότερα και σε αυτούς που δεν έχουν να δώσουν ¨προσφέρουν¨ πόλεμο , πείνα , αίμα , τρομοκρατία  και αρρώστιες .

                  Αυτή τη στιγμή σφάζονται άνθρωποι . Πράττονται εγκλήματα που όμοιά τους δεν έχουν υπάρξει στους αιώνες του πολιτισμού μας ...

                  Κανείς δεν τους σταματά . Γιατί άραγε .

                  Μη δέχεσθε ό,τι μας πλασσάρουν στα κουτιά της προπαγάνδας .

                  Αφουγκραστείτε ...

                  Την ώρα που μιλούν για ηθική , για δικαιοσύνη , για δικαιώματα , την ίδια ώρα θα γίνονται νόμοι για να καλύπτουν τις ανομίες τους ... Κι αλίμονο σε εκείνους που θα πάνε αντίθετα από το κοπάδι .

                  Μας έχουν δέσει ήδη χειροπόδαρα . Τώρα ετοιμάζονται να μας κλείσουν και το στόμα ...

                  Μας λένε ρατσιστές , δεν αντιδράμε .

                  Μας λένε κλέφτες , δεν αντιδράμε .

                  Μας ξεφτιλίζουν τη σημαία , την ιστορία , τον πολιτισμό

Μας , δεν αντιδράμε .

                  Μας ρίχνουν στην πείνα και στην εξαθλίωση , δεν αντιδράμε .

                  Καταστρέφουν το μέλλον των παιδιών μας, δεν αντι αντιδράμε .

                  Σκέφτηκαν ποτέ τους οι ¨ Άρχοντες¨ τι θα γίνουν όταν αντιδράσει ο λαός , που όταν χορεύει ανοίγει τα χέρια του και γίνεται αετός , κοιτάει τον ουρανό και τρέμη η γη ;  Σ. Μανθογιάννη-28-9-14                                                  

Ο άνεργος δεν είναι παράσιτο ...

               Κανένας δεν μπορεί μόνος του να αντιμετωπίσει την ανεργία και τη φτώχεια . Εργοδότες και Κυβέρνηση αξιοποιούν την ανεργία για να μας εκβιάζουν . Για να δουλεύουν οι εργαζόμενοι ακόμα πιο φθηνά και περισσότερο οι άνεργοι να αποδεχτούν την εργασιακή ζούγκλα , την απληρωσιά , την 3ήμερη και 4ήμερη δουλειά , με άθλια μεροκάματα και δικαιώματα , την προσωρινή , κακοπληρωμένη και χωρίς δικαιώματα εργασία με 2μηνα , 5μηνα και βάουτσερ .

               Να μην συμβιβαστεί κανείς με τα ψύχουλα ! Απορρίψτε τον βάρβαρο καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης . Δεν είναι ούτε δυναμικός , ούτε αιώνιος . Αυτός μόνον φτώχεια , ανεργία , πολέμους και δυστυχία φέρνει .

               Να μην δεχτούμε να ζούμε σαν σύγχρονοι σκλάβοι ! Ο άνεργος δεν είναι παράσιτο , ούτε φταίει για την ανεργία του ! Παράσιτα είναι αυτοί που μας πετούν στην ανεργία .

               Κανένας δεν πρέπει να χάνει την αξιοπρέπειά του ! Το κουτσουρεμένο επίδομα ανεργίας δεν είναι ελεημοσύνη ! Η σταθερή δουλειά δεν είναι πολυτέλεια .

               Να βάλουμε φραγμό στην περιπλάνηση χωρίς τέλος ! Να δυναμώσει η αλληλεγγύη ! Να  σπάσουμε τα δεσμά της σύγχρονης σκλαβιάς .

 

               Β.Π. – Βόλος 26/9/2014   .

Επιχείρηση ¨Αστραπόβροντο ¨ 

 

               Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα συμβάντα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου . Οι βομβαρδισμοί κατά μεγάλων Γερμανικών πόλεων αποφασίστηκαν από τους συμμάχους στο πλαίσιο της επιχείρησης ¨ Αστραπόβροντο ¨, προκειμένου να καμθεί η αντίσταση της ναζιστικής Γερμανίας και να ενισχυθούν οι επιθετικές ενέργειες των Σοβιετικών στο Ανατολικό Μέτωπο .

               Από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου 1945 , 1100 Αμερικανικά και Βρετανικά αεροπλάνα άδειασαν πάνω από 4000 τόνους εμπρηστικών και εκρηκτικών βομβών , ισοπεδώνοντας στην κυριολεξία τη Δρέσδη . Το 88% των κτιρίων της καταστράφηκαν , ενώ υπολογίζεται ότι πάνω από 35000 άμαχοι έχασαν τη ζωή τους . Ο αναθεωρητής ιστορικός Ντέϊβιντ Ίρβινγκ ανεβάζει τους νεκρούς σε 135000 .

               Η ναζιστική προπαγάνδα μίλησε για έγκλημα πολέμου και προσπάθησε να κερδίσει τη παγκόσμια συμπάθεια , σε μια περίοδο που ήταν εμφανές , ότι έχανε τον πόλεμο . Ανάλογη άποψη , εξέφρασαν μετά τον πόλεμο και πολλοί πνευματικοί άνθρωποι από όλο το πολιτικό φάσμα , όπως ο Νομπελίστας συγγραφέας Γκίντερ Γκρας και οι Βρετανοί Σάϊμον Τζένκινς διευθυντής των Τάϊμς του Λονδίνου και Κρίστοφερ Χίτσενς δημοσιογράφος και συγγραφέας . Υποστήριζαν ότι η Δρέσδη μια πόλη με έντονη πνευματική κίνηση και λαμπρά μνημεία , δεν είχε στρατιωτικούς στόχους για να προσελκύσει το ενδιαφέρον των συμμαχικών αεροπλάνων .

               Οι Αγγλοαμερικανοί αντέτειναν , ότι οι βομβαρδισμοί ήταν μία απολύτως δικαιολογημένη ενέργεια , καθότι στην πόλη υπήρχαν όχι μόνο στρατιωτικές δυνάμεις , αλλά και βιομηχανίες που προμήθευαν τη στρατιωτική μηχανή των Ναζί .

               Και επειδή η ιστορία γράφεται από τους νικητές , ο βομβαρδισμός της Δρέσδης δεν απασχόλησε κανένα διεθνές δικαστήριο και εξακολουθεί και σήμερα να διχάζει τους ιστορικούς για τη νομιμότητά του .

                Ας υποθέσουμε ότι ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος θα έληγε με νίκη της Γερμανίας , τότε στο ειδικό δικαστήριο εγκληματιών πολέμου θα δικάζονταν οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες των Δυτικών Δυνάμεων για τον βομβαρδισμό της Δρέσδης και όχι μόνο .

                Το ¨ Ουέ τοις ηττημένοις ¨ δεν είναι τυχαίος όρος .

 

                 Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 25/9/2014

Γνώρισα έναν καλό ¨φίλο¨

Τα βράδυα , στις ατέλειωτες ώρες της νύχτας που αργεί να ξημερώσει , γνώρισα έναν καλό ¨φίλο¨. Μέσα από τα ερτζιανά κύματα 97,3 FM την εκπομπή στο ραδιόφωνο με τίτλο ¨ Λαϊκά Μονοπάτια με τον Γιάννη Ευθυμίου .

               Μια τρίωρη βραδινή εκπομπή ( 02,00-05,00 ) που μας κρατάει συντροφιά με πανέμορφα ελληνικά λαϊκά τραγούδια.

               Παλιός μουσικός παραγωγός ο Γιάννης Ευθυμίου με δική του εκπομπή για 15 χρόνια στο ραδιόφωνο του ANTENNA , έρχεται τώρα από άλλο ραδιοφωνικό σταθμό , με δικό του πρόγραμμα να μας κρατά συντροφιά κάθε βράδυ .

              Με την ψηφιακή τεχνολογία και το Διαδίκτυο , τα ¨ Λαϊκά Μονοπάτια ¨ ακούγονται σε όλο τον κόσμο , στην Ευρώπη , στην Αμερική στην Αυστραλία , παντού . Και είναι πολύ συγκινητικό συγγενείς , γνωστοί και φίλοι να ανταλλάσσουν μηνύματα και να αφιερώνουν τραγούδια μέσω του σταθμού .

              Ο κ Ευθυμίου πάντα πρόθυμος , πάντα ευγενικός , με τη γλυκειά χαραχτηριστική φωνή του , ως ¨οικοδεσπότης¨, φιλοξενεί ακόμη και τους πιο δύσκολους ακροατές .

              Τέτοιες εκπομπές σαν και τούτη , που σας περιέγραψα , είναι εύρημα , δίνουν δύναμη και κουράγιο σε όλους τους φίλους ακροατές που τις ακούν .

              Αγαπητέ Γιάννη . Συνέχισε τις επιτυχημένες          ραδιοφωνικές παραγωγές σου . Κάθε βράδυ όλο και περισσότεροι ακροατές σε ακούν .

 

             Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος 12/9/2014  .

 

 

 

Το μυστικόν της ζωής της

               Όταν η εφημερίδα ¨Εστία¨ συμπλήρωσε από της ιδρύσεώς της 30 χρόνια ζωής ( 1894-1934 ) ο συνεργάτης-χρονογράφος αυτής με το καλλιτεχνικό όνομα Σαμπρόλ , έγραψε το ακόλουθο σχόλιο :

             ¨Τριάντα χρόνια εις την ζωήν μιας εφημερίδας δεν είναι χρονικόν διάστημα μεγάλο . Εις την ζωήν όμως ενός ανθρώπου είναι χάος , που φέρει ίλιγγον και μελαγχολίας . 

               Εργάται της ¨Εστίας¨ του Αδώνιδος Κύρου από τον Οκτώβριον του 1918 , εμιλούσαμεν από τότε διά τον Δροσίνην , δια τον Κασδόνην , διά τον Διομήδην Κυριακόν , ως περί προσώπων μακρυνών . Είχαν αφήσει μίαν παράδοσιν εις μιαν οικογενειακήν συνέχειαν . Και , που και που , εφυλλομετρούσαμε τους παλαιούς τόμους , όπως σκαλίζει κανείς εις τα αρχεία μιας γενιάς δια να ανακουφισθεί με την ευλαβή προς τα περασμένα ανάμνησιν από την κούρασιν του παρόντος .

               Μίαν ημέραν , που θα προφθάσει ίσως κάποιος να γράψει

 την ιστορίαν της ¨Εστίας¨, εις τα κεφάλαιά της – θέλει δεν θέλει – θα συνοψίσει την ιστορία της πολιτικής , της κοινωνικής και προ πάντων της διανοητικής εξελίξεως της Ελλάδος . Από τας στήλας της επέρασαν συντάκται , συνεργάται , επιστολογράφοι όλοι όσοι είχαν να αρχίσουν , να συνεχίσουν ή να τελειώσουν μίαν μεγάλην ή μικράν συμβολήν εις την πνευματικήν και καλλιτεχνικήν πρόοδον του τόπου.

                 Η ¨Εστία¨ ήτον ο φιλόξενος σταθμός εις το σταυροδρόμι πλήθους σταδίων . Όλοι επέρασαν από εκεί . Και είτε επέτυχαν , είτε απέτυχαν , είτε έφθασαν , είτε έμειναν εις τον δρόμον , όλοι εξ ίσου εκράτησαν την ανάμνησιν της στιγμής ή της ώρας , που επέρασαν εκεί , διότι ξεύρουν ότι , ένα πλήθος κόσμου , - αυτό που αποτελεί το ευρύτερον αλλ’ αφανές πλαίσιον της ¨Εστίας¨ - από το πέρασμά των εκεί τους επρωτογνώρισε ή τους επρόσεξε περισσότερον δια να τους παρακολουθήσει έκτοτε εις τον δρόμον των .

                Η ¨ Εστία ¨ έδιδε και δίδει την συγκίνησιν της πρώτης γνωριμίας εις όσους έγιναν ή θα γίνουν γνωστοί στενώτερα κατόπιν από το κοινόν . Αυτό είναι το μυστικόν της ζωής της .

 

               Σαμπρόλ – Αθήνα 19/5/1924   .                                                                             

Mια αναφορά στη Γλώσσα της Καθαρεύουσας

               Με την συμπλήρωση τριάντα ετών βίου της εφημερίδος ¨ ΕΣΤΙΑ¨ ( 1894-1924 ) παρεκλήθησαν από την Διεύθυνσιν συνεργάτες και φίλοι της εφημερίδος να κάνουν ένα σχόλιον με αφορμή τον εορτασμόν των γενεθλίων .

               Ο παλαιός και εκλεκτός συνεργάτης Μπάμπης Άννινος έγραψε : ¨ Εις την δίνην των γεγονότων ¨ .

               Το τριακονταετές διάστημα , το οποίον διήνυσε η ¨ΕΣΤΙΑ¨ από της ημέρας της ιδρύσεώς της μέχρι την σήμερον , αποτελεί την ταραχωδεστάτην ίσως και την γενικωτάτην εις έκτακτα συμβάντα περίοδον του εθνικού πολιτικού της χώρας μας . Τέσσαρες βασιλείαι διεδέχθησαν αλλήλας , το πολίτευμα διεσείσθη και κατερρύη εις τας ημέρας μας , κυβερνήται απειράριθμοι ήλθον και παρήλθον , κόμματα εγεννήθησαν και εσβέσθησαν , πόλεμοι συνέβησαν και ευτυχείς και ολέθριοι , τα σύνορα του Κράτους ηυρύνθησαν θαυμασίως και συνεστάλησαν τραγικώς , είδομεν περιόδους ευδαιμονίας και περιόδους συμφορών ανηκέστων .

               Εντός της χαώδους ταύτης δίνης , όπου έργα και επιχειρήσεις και προσπάθειαι αγαθαί τόσαι και τόσαι εκληδωνίσθησαν και κατεποντίσθησαν ,  η ¨ Εστία κατώρθωσε να διασωθή και να διανύση στάδιον τιμητικόν και ευεργετικόν υπό τον αλησμόνητον δεξιόν οιακοστρόφον , τον αναλαβόντα σχεδόν από της ιδρύσεως του φύλλου την διεύθυνσιν αυτού και καταστήσαντα αυτό διά της σώφρονος και μετριοπαθούς και νοήμονος πορείας του , όργανον προόδου και αναπτύξεως και ευημερίας της χώρας .

              Εύχομαι ολοψύχως , ως παλαιός συνεργάτης , όπως οι σημερινοί διάδοχοί του , οι φιλοτίμως και μετά ζήλου ακολουθούντες

τας πατρικάς παραδόσεις , συνεχίσουν την εκπολιτιστικήν και αγαθόν της ¨ Εστίας ¨ δράσιν και κραταιώσουν έτι μάλλον το κύρος – χωρίς λογοπαίγνιον – το οποίον δια τόσων επαινετών και πολυχρονίων αγώνων αυτή απέκτησε .

             Μπ. Άννινος – Αθήνα 19/3/1924  .  

 

 

 

            

Ξενάγηση

               Παρασκευή βράδυ και στο κέντρο της Λάρισας γίνεται της κολάσεως . Το γνωστό ανθρωπο-τσουνάμι έχει επιστρέψει με νέα ορμή , έχει κατακλύσει μαγαζιά , δρόμους και πεζοδρόμους , πλατείες και καφετέριες . Τα πάντα , κυριαρχούνται από ένα ζωηρό πλήθος όπου ο νεαρόκοσμος είναι πλειοψηφικό ρεύμα . Το ευνοεί και ο καιρός , φθινοπωρινός , γλυκύτατος , τα σχολεία που δεν έχουν ακόμη ανοίξει και ο Σεπτέμβρης που είναι ο μήνας της επιστροφής στη βάση για τον καθένα μας . Ιδανικές συνθήκες , λοιπόν , για να δείξει η Λάρισα τη δεδομένη έτσι κι αλλιώς εξωστρέφεια και τον δυναμισμό της .

               Η Ρένα δίπλα μου , δεν το πιστεύει . Έχει μόλις έρθει από τη Αθήνα , πρώτη φορά στην πόλη μας , και κοιτάζει με το στόμα ανοιχτό .

             ¨Τι είναι τούτο εδώ το παζάρι; ¨ ρωτάει και ξαναρωτάει , σχεδόν ... τρομαγμένη από το πλήθος που την προσπερνά ή τη σπρώχνει κι αυτή δεν καταλαβαίνει να ζητάει συγγνώμη . Δεν το έχει ξαναδεί αυτό η παλιά μου συμφοιτήτρια , που είχα πάρα πολλά χρόνια να δω και η οποία ήλθε από την Αθήνα να τακτοποιήσει τον γιο της , φοιτητή πια στη Λάρισα κάνοντάς με να συνειδητοποιήσω ότι δίπλωσε και η δικιά μας γενιά ... 

              Το να μαθαίνεις  πως σε βλέπουν οι άλλοι , είναι πάντα μια πολλή ενδιαφέρουσα πτυχή της ζωής . Είναι ένας ¨πειρασμός¨ από τον οποίο δεν ξέφυγε ούτε καν ο Χριστός , που είχε ρωτήσει κάποτε τους μαθητές του : ¨ Τίνα με λέγουσι οι άνθρωποι είναι ; ¨ ( Τι λένε για μένα οι άνθρωποι ;) .

              Το διαπιστώνεις λοιπόν σε κάθε ευκαιρία , κάθε φορά που χρειάζεσαι να ξεναγήσεις έναν ξένο στην πόλη σου , ότι η Λάρισα αποτελεί ένα μικρό κοινωνικό φαινόμενο που κρατάει χρόνια και η εικόνα αυτή διαρκώς ενισχύεται . Επαρχιακές πόλεις με πεζόδρομους γεμάτους καφετέριες και μπαρ όπου παρατηρείται υπερσυγκέντρωση νεολαίας θα βρεις ίσως και αλλού . Στην έκταση όμως και στην πυκνότητα που το φαινόμενο εμφανίζεται στη Λάρισα μάλλον δύσκολα  το συναντάς .

               Κάπως έτσι πάει να εμπεδωθεί οριστικά για την πόλη ένα νέο πανελλαδικό στερεότυπο . Είναι η Λάρισα των ... καφέ , η Λάρισα της ευζωίας και της χαλαρότητας , η πόλη που η κρίση ξέχασε να χτυπήσει την πόρτα της . Λανθασμένη εικόνα ασφαλώς , αλλά η γενίκευση είναι ένας οδοστρωτήρας που ισοπεδώνει τα πάντα και δεν παλεύεται .

• -         ¨ Και αυτό τι είναι ¨ ;
                 Η Ρένα στέκεται τώρα μπροστά στο Αρχαίο Θέατρο της πόλης , το μοναδικό ίσως αξιόλογο μνημείο που έχεις να δείξεις στον τουρίστα . Έχει ανοίξει τα μάτια της από απορία και θαυμασμό , στα όρια του δέους . Γνωστή θεατρόφιλη από παλιά , συγκινείται από το θέαμα . Σχεδόν δεν το πιστεύει ότι στη καρδιά μιας επαρχιακής πόλης υπάρχει ένα τέτοιο μνημείο .
• -         ¨ Μα είναι καταπληκτικό ¨ ... σχολιάζει και κάνει μια εύστοχη παρατήρηση : ¨ Μα καλά πως στην ευχή γίνεται όλη η Ελλάδα να ασχολείται με έναν τάφο στην ... Αμφίπολη , που όσο σημαντικός και αν είναι , δεν είναι παρά ένα μνημείο συγκεκριμένης αρχαιολογικής σημασίας ; Πως γίνεται ένας τάφος να αξίζει την επίσκεψη του Πρωθυπουργού της χώρας και να αγνοείται το Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας , από τα ελάχιστα θέατρα που σώζονται στον ελλαδικό , αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο ; Γιατί κανείς δεν μιλάει γι’αυτό ; Γιατί δεν γράφουν οι πανελλαδικές εφημερίδες ; Ποια είναι η πολιτική διαφήμισης του θεάτρου ως στοιχείου  της πόλης ; Γιατί δεν γίνονται παραστάσεις ; ¨ Ρωτούσε . Κι εγώ έλεγα μέσα μου : τι να σου εξηγώ τώρα Ρένα ... Εμείς πάψαμε πια να αναρωτιόμαστε , το έχουμε αποδεχτεί , μη μας ζαλίζεις κι εσύ , δεν πάμε καλύτερα για κανένακαφέ ;
                      Συνεχίσαμε προς τον Λόφο . Το βοριαδάκι που άρχισε να φυσά έσπρωχνε ένα σύννεφο τσίκνας προς το μέρος μας .     
                      Η Λάρισα , αφού πάρει τον καφέ της στις πλατείες , ανηφορίζει προς τον Λόφο για φαγητό , σ’αυτά τα όμορφα φτιαγμένα μαγαζιά , που είναι αξιοπρεπείς απομιμήσεις παραδοσιακών ταβερνείων με μεταμοντέρνο γκουρμέ μενού .
                      Στο βάθος τα νέα παιδιά της πόλης , μαθητές , φοιτητές ή νεαροί απόφοιτοι Σχολών που έχουν περάσει στη ανεργία , κάθονται στα πεζούλια της πλατείας Λαμπρούλη . Το μέλλον της πόλης , οι αυριανοί πολίτες της είναι εκεί , γελούν , φωνασκούν κάνουν πλακίτσες , πληκτρολογούν στα ακριβά κινητά τους και όταν πεινάσουν ¨χτυπούν¨ ένα ¨πιτόγυρο¨ των δύο ευρώ και μια μπίρα του ενός ευρώ αγορασμένη από ¨περίπτερο¨ . Τα πατρικά χαρτζιλίκια δεν μπορούσαν να πληρώσουν περισσότερο . Οι παρέες των αυριανών Λαρισαίων χτίζονται εδώ . Σ’αυτά τα πεζούλια οι νέοι έρωτες γεννιούνται στο γρασίδι των πάρκων του Αγίου Αχιλλίου .
                
                        Ήμουν βέβαιος για την επόμενη παρατήρηση της Ρένας .
                      -¨Αντέχει , μου λέει , η Λάρισα , η  κρίση δεν σας χτύπησε όπως αλλού ; ¨ .
                         Θεώρησα μάταιο να την αντικρούσω . Στους Αθηναίους –και όχι μόνο- έχει φωλιάσει πια η αντίληψη περί της πλούσιας επαρχίας που ακόμα ¨κρατά¨ . Αφελής , βέβαια , προσέγγιση αφού πραγματικά οικονομικά στοιχεία δεν μπορούν να υπάρξουν . Αλλά τα πραγματικά είναι πιο απλά , παντού υπάρχουν εξαθλιωμένοι μικροαστοί , παρίες , πληβείοι , πες τους όπως θες , θύματα όλοι τους της κρίσης . Αλλά και παντού θα δεις σ’αυτή τη χώρα ανθρώπους που δεν κατέβηκαν ποτέ από το τρένο του πλούτου και της χλιδής και οι οποίοι συχνά κλαίγονται άδαρτοι .
                 H ζωή όμως έτσι κυλά , δεν κοιτάζει τη δική της μελαγχολία , κι αρχίζει και πιάνει Φθινόπωρο . Οι άνθρωποι στη Λάρισα – όπως παντού- αγωνιούν , κάνουν σχέδια , προσπαθούν , ελπίζουν σε κάτι καλύτερο , γιατί τελικά , ¨ σ’αυτά τα χρόνια της χολέρας ¨ δεν σου μένει άλλο τι να κάνεις , από το να περιμένεις υπομονετικά και να ελπίζεις πίνοντας πού και πού μια παγωμένη μπίρα , μαζί με τους συμπολίτες σου ...
   
                 Αλέξης Καλέσης – Λάρισα 9/9/2014  .    
   
   
   
   
   
    
              

Αχτύπητα δίδυμα του μπουζουκιού

               Ο αριστερόχειρας Λάκης Καρνέζης μαζί με τον δεξιοτέχνη Κώστα Παπαδόπουλο αποτέλεσαν ένα από τα θρυλικά δίδυμα του  μπουζουκιού !

               Ο Λάκης Καρνέζης , βέρος Κοκκινιώτης , ξεκίνησε από μικρός με το φίλο και γείτονά του Κώστα Παπαδόπουλο να παίζουν μπουζούκι και να κάνουν διπλοπενιές και αρμονικές μεταξύ τους , σχηματίζοντας ένα ντουέτο δεξιοτεχνίας που σύντομα έγινε γνωστό και διάσημο τόσο που , 47 χρονών συνομήλικοι κιόλας , έπαιζαν σε επαγγελματικά μαγαζιά .

               O αριστερόχειρας Λάκης μαζί με τον Κώστα αποτέλεσαν το ακτύπητο δίδυμο , που βασίστηκε ο Μίκης Θεοδωράκης για να ¨φτιάξει¨ τα τραγούδια του .

              Έχουν παίξει όλα τα έργα των Θεοδωράκη , Ξαρχάκου , Λοίζου αλλά και σε όλα τα παλιά τραγούδια των Μπιθικώτση , Πόλυ Πάνου της δεκαετίας 55-65 .

              O Γρ. Μπιθικώτσης είναι αυτός που σύστησε και στον Θεοδωράκη το 1963 , όταν αυτός του ζήτησε καλό μπουζούκι – οι Χιώτης , Τσομίδης , Μπέμπας , Σπόρος είχαν φύγει για Αμερική – ο Ζαμπέτας ήταν αποκλειστικά στο Χατζηδάκη – οπότε ο Μπιθικώτσης είπε : Μίκη να πάρεις τον Κοκκινιώτη , δεν υπάρχουν καλύτεροι ¨ .

              Ο Λάκης Καρνέζης γεννήθηκε στη Νίκαια Πειραιά το 1937 . Φημισμένος σύγχρονος δεξιοτέχνης του μπουζουκιού και της κιθάρας , αυτοδίδακτος μουσικός , ασχολήθηκε από πολύ νεαρή ηλικία με τα προαναφερόμενα έγχορδα . Συνεργάστηκε για δεκαετίες ολόκληρες με τον Παπαδόπουλο σε έργα κυρίως του Μίκη Θεοδωράκη . Υποστηρίζεται ότι στην 30ετία 1955-1985 οι δύο φίλοι δεξιοτέχνες μετείχαν στο 60% της όλης δισκογραφικής παραγωγής .

             Παντρεμένος με Νορβηγίδα από το 1988 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Ντέσοντεν-Νορβηγία , συνεχίζοντας και εκεί να γράφει μουσική και να συμμετέχει στη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Όσλο .

            Ο Κώστας Παπαδόπουλος πρωταγωνιστεί από μικρό παιδί στη σκηνή της ελληνικής μουσικής . Πλάϊ στους μεγαλυτέρους λαϊκούς δημιουργούς από το 1954 , έχει παίξει σε όλα τα ιστορικά λαϊκά κέντρα διασκέδασης και σε άπειρες ηχογραφήσεις σπουδαίων δημιουργών , όπως οι Τσιτσάνης , Παπαϊωάννου , Βαμβακάρης , Μπαγιαντέρας , Καλδάρας . Μοναδικό ήταν το ντουέτο που έκαναν με τον Λάκη Καρνέζη και είναι γνωστή η μακροχρόνια συνεργασία τους , με τον συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη .

            Παπαδόπουλος και Καρνέζης ¨ άφησαν εποχή ¨ στο πέρασμά τους από το λαϊκό τραγούδι . ΄Εκαναν ανεπανάληπτες δημιουργίες που θα λαμπρύνουν για πολλά χρόνια την ελληνική λαϊκή μουσική .

 

           Βασίλειος Παλαμηδάς – Βόλος 31-7-2014 .