Παλιός καστανάς

               Χιλιάδες δύο ενθυμήσεις και αναπολήματα , έρχονται στο νου μου , τις μέρες αυτές του Οκτώβρη , τις φθινοπωρινές .

               Η σκέψη μου γυρίζει στα παλιά , τότε που παιδιά , ξεφρόντιστα κι ανέμελα , δεν αφήναμε τόπο απάτητο .

               Θυμούμαι με πόση λαχτάρα περιμέναμε ν’ανοίξουν τα σχολεία , ν’ανταμώσουμε με τους φίλους και συμμαθητές , που τόσα είχαμε να πούμε για τις ασχολίες και τις δουλειές του καλοκαιριού .

               Πριν αρχίσουν κανονικά τα μαθήματα όλα τα παιδιά πηγαίναμε έτσι για αναγνώριση στα παλιά λημέρια στο Γυμνάσιο . Στην πύλη μας περίμενε μια γέρικη καστανιά , που μόλις μας έβλεπε , κουνούσε τα κλαδιά της να μας υποδεχθεί , γιατί της λείπαμε ολόκληρο καλοκαίρι .

               Στη διαδρομή για το Γυμνάσιο , πρώτη στάση μας ήταν ο μπάρμπα-Μιχάλης ο καστανάς , ένα καλοκάγαθο γεροντάκι με ροδαλά μάγουλα και μάτια γαλανά , μόλις μας έβλεπε , μας φώναζε από μακρυά : ¨ Παιδιά ελάτε-ελάτε να σας δώσω κάστανα ζεστά . Μόλις τα έβγαλα και τα έχω σκεπασμένα μη κρυώσουν και χάσουν τη νοστιμάδα τους ¨. Πηγαίναμε πολλές φορές , όμως δεν πλησιάζαμε κοντά γιατί δεν είχαμε ούτε το πενηνταράκι να πληρώσουμε .

               Ο μπάρμπα-Μιχάλης το καταλάβαινε και μας φώναζε : ¨Ελάτε και πάρτε κάστανα ζεστά , μόλις τα έβγαλα , για λεφτά μη σκέφτεστε , όταν έχετε μου τα δίνετε ¨ .

               Τα παίρναμε και δεν θυμούμαι αν τον πληρώναμε καμιά φορά .  

               Πόσο ζωντανά μιλούν στην ψυχή  μας μερικοί άνθρωποι . σκέφτομαι και δεν ξεχνιούνται με τίποτα .

               Ο μπάρμπα-Μιχάλης δεν ήξερε πολλά γράμματα , όμως η άψογη συμπεριφορά και το φέρσιμό του τυπώθηκαν τόσο βαθιά στην ψυχή μας , που αν και φτάσαμε στην ηλικία του , τον θυμόμαστε με πολλή αγάπη και σεβασμό .

               Μέσα μας κατόρθωσε να σχηματίσει την τέλεια εικόνα του παππού , που τόσο είχε ανάγκη η παιδική ψυχή μας .

               Με τη συμπεριφορά του την άψογη και τα χαρίσματά του , μας επηρέασε τόσο , που πολλές φορές τον σκεφτόμαστε και κάνουμε την σύγκριση με τους σημερινούς παππούδες και με τον εαυτό μου φυσικά , γιατί κι εγώ παππούς είμαι και βρίσκω πως δεν τον φθάνουμε , ούτε στο μικρό του δάχτυλο , που λέει ο λαός μας .

                Από μαθητής που τον γνώρισα , τόχα τάξει , όταν μεγαλώσω κι έχω τη χάρη , να γράψω δυο λόγια για τον μπάρμπα-Μιχάλη και τώρα που γράφω ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να εκπληρώσω το τάμα μου .  Ηλ. Κωτούλας-Λάρισα 11-10-2014 .