Ανησυχία για το πέρασμα του χρόνου

               Στο ποίημά του ¨Κεριά¨ ο Κ. Καβάφης επιχειρεί να εκφράσει την ανησυχία του για το γοργό πέρασμα του χρόνου με μια απλή αλλά εξαιρετικά παραστατική παρομοίωση .

              Μπροστά βρίσκονται οι μέρες του μέλλοντος σαν μια σειρά , από ζωηρά , χρυσά  και ζεστά κεριά , ενώ πίσω στέκονται οι μέρες του παρελθόντος με θλιβερή γραμμή από σβησμένα κεριά , λιωμένα και κυρτωμένα . Ο ποιητής δεν θέλει να κοιτάζει πίσω , δηλαδή τη γραμμή των σβησμένων κεριών , γιατί γνωρίζει πόσο γρήγορα αυτή μαραίνεται . Το γοργό πέρασμα της ζωής είναι μια σκέψη που αναστατώνει τον ποιητή , γι’αυτό επιλέγει να κοιτάζει μπροστά τις μέρες του μέλλοντος , τα χρυσά κεριά που συμβολίζουν την ελπίδα και την αισιοδοξία για το μέλλον .

               Ο Καβάφης έγραψε αυτό το ποίημα όταν ήταν 36 ετών , οπότε ο φόβος του θανάτου αποτελούσε περισσότερο μια ανησυχητική σκέψη , παρά έναν άμεσο προβληματισμό :

                                              Κεριά

        Τα μάτια του μέλλοντος οι μέρες στεκοντ’ εμπρός μας

        Σα μια σειρά κεράκια αναμένα ,

        χρυσά , ζεστά και ζεστά κεράκια

 

        Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,

        μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων ,

        τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη ,

        κρύα κεριά λιυωμένα και κυρτά .

 

        Δεν θέλω να τα βλέπω , με λυπεί η μορφή των,

        και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι .

        Εμπρός κοιτάζω τ’αναμένα μου κεριά .

 

        Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω

        τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνη

        τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν. ¨

                                                                                    

                                            Β.Π. – ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2013