Αξιοθέατα του Βόλου

               Ένας δρόμος του Βόλου φέρει το όνομα : ¨οδός 2ας Νοεμβρίου 1881 ¨ .Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος . Είναι η ιστορική ημερομηνία της απελευθέρωσης του Βόλου από τους Τούρκους στις 2 Νοεμβρίου 1881 .

               Πέρασαν 130 χρόνια από τότε . Ο Βόλος η πόλη των ¨ Αργοναυτών¨ από 5000 κατοίκους , σήμερα αριθμεί γύρω στούς 140000 κατοίκους .

               Το σημείωμα τούτο είναι ένα μικρό οδοιπορικό στο κέντρο της πόλης και όχι μόνο

               Στα δυτικά της πόλης δεσπόζει το Δημοτικό Θέατρο . Χτίστηκε το1989 από τον αρχιτέκτονα Πάνο Τσολάκη , είναι χωρητικότητας 1000 ατόμων και αποτελεί έδρα του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Βόλου και της Συμφωνικής Ορχήστρας της πόλης .

               Η ιδέα του σπουδαίου αρχιτέκτονα Δημητρίου Πικιώνη , όταν του ανατέθηκε το σχέδιο για το Δημαρχείο του Βόλου , ήταν να φτιάξει ένα κτίριο εμπνευσμένο από τη Πηλιορείτικη αρχιτεκτονική . Χτίστηκε το 1970 και το εσωτερικό του διακοσμείται από χαρακτικά του Τάσσου και παλιές φωτογραφίες του Βόλου από τον Στέφανο Στουρνάρα .

               Μια σημαντική τριάδα κτιρίων της πόλης λίγο πίσω από το μέτωπο της παραλίας , αλλά με θέα προς τη θάλασσα , συναντούμε στη  διασταύρωση των οδών Δημητριάδος και Μεταμορφώσεως . Το νεοκλασικό του Δημοτικού Ωδείου Βόλου  φτιάχτηκε το 1885 , για να στεγάσει αρχικά την τράπεζα Ηπειροθεσσαλίας και στη συνέχεια την Εθνική Τράπεζα . Το 1984 κι ενώ είχε περάσει στο Δήμο , άρχισε η αποκατάσταση των ζημιών που είχαν προκληθεί από το σεισμό του 1955 και σήμερα πιάνα , πνευστά και έγχορδα παιανίζουν μέσα στις κομψές αίθουσές του .

               Όταν κοιτάζουμε από τη θάλασσα τη στενή πρόσοψη  της σημερινής Κεντρικής Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας τίποτα δεν μας προδιαθέτει για το βάθος του μακρόστενου κτιρίου προς την οδό Μεταμορφώσεως . Το κτίριο , που ανακαινίστηκε  , μεταξύ 1998 και 2004 , είχε οικοδομηθεί το 1925 για λογαριασμό της Τράπεζας Αθηνών και αργότερα φιλοξένησε εμπορική αποθήκη και μέχρι το 1988 τα γραφεία του υπεραστικού ΚΤΕΛ .

               Πίσω από το Δημοτικό Ωδείο ¨κρύβεται¨ το μοντέρνο , σε μορφή γυάλινου πύργου , ¨ Κέντρο Τέχνης Τζόρτζιο ντε Κίρικο ¨ ή Πινακοθήκη Αλέκου Δάμτσα , με έργα Ελλήνων καλλιτεχνών από τη συλλογή του Βολιώτη καπνέμπορου , η οποία δωρήθηκε στο Δήμο . Το Κέντρο οικοδομήθηκε το 1990 και φιλοξενεί περιοδικές εκθέσεις και εκδηλώσεις .

               Στην είσοδο του επιβατικού λιμανιού το γλυπτό του Πηλιορείτη γλύπτη Νικόλα με την ¨ Αργώ ¨, το καράβι του Ιάσονα και των Αργοναυτών , πάνω σε μαρμάρινο βάθρο , σταδιακά έχει εξελικτεί το σημαντικότερο τοπόσημο της παραλίας ή και της πόλης .

               Στην ¨πλάτη¨ του καραβιού βρίσκονται στη σειρά τα διασημότερα τσιπουράδικα του Βόλου . Το ξεχωριστό με τα τσιπουράδικα έχει να κάνει με τον τρόπο σερβιρίσματος του ποτού και τις ευφάνταστες γαστρονομικές συνήθειες , που έφεραν από τις πατρίδες τους οι Μικρασιάτες πρόσφυγες του 1922 . Το τσίπουρο φτάνει σε μικρά μπουκαλάκια της μιας μερίδας , τα λεγόμενα εικοσπενταράκια , και συνοδεύεται από 2-3 μικρά πιάτα – έκπληξη ,με το απαραίτητο έδεσμα . Σε κάθε παραγγελία οι μεζέδες αλλάζουν , γίνονται περισσότερο πλούσιοι και περίτεχνοι , δίνοντας ευκαιρία στους συμποσιαζομένους για ένα γευστικό ταξίδι στον πλούτο των τουρσιών , των παστών ψαριών και των θαλασσινών : από μπουκιά μελιτζάνας με τυρί και αντζούγια μέχρι καραβίδες .

               Επιστρέφοντας στη νηφαλιότητα και την αρμονία με τρία ακόμη καλοφτιαγμένα κτίρια που κοσμούν τη παραλία του Βόλου . Το ξενοδοχείο ¨ Αίγλη ¨ . Οικοδομήθηκε το 1938 και είναι ένα καλαίσθητο κτίριο . Από εκείνο περίπου το σημείο ο μοναδικός αμαξάς της παραλίας του Βόλου , Στέλιος Τσαλαβρέτας , αναλαμβάνει την περιήγησή μας στα αξιοθέατα . Με το περιποιημένο και φτιαγμέμο στην Ιταλία αμάξι του προσπερνάμε αργά τα καφέ και τα εστιατόρια της παραλίας . Άνθρωποι κάθε ηλικίας απολαμβάνουν τον απογευματινό τους περίπατο , ακούγονται τα κουδουνάκια από τα ποδήλατα , δεκάδες ιστιοφόρα αγκυροβολημένα στη σειρά πλάϊ μας , νανουρίζουν τους επιβάτες στο ελαφρύ κυμάτισμα του Παγασητικού .

               Περίπου στο μέσον της παραλίας μας υποδέχεται με αυστηρό και επιβλητικό ύφος το κτίριο της ¨Τράπεζας Ελλάδος ¨ ¨1935¨ και λίγο πιο κάτω το ¨Αχίλλειον¨ , γεμάτο καμπύλες , μας κλείνει το μάτι με χαριτωμένη και ανάλαφρη διάθεση . Στους χώρους του , όπου σήμερα φιλοξενούνται καφέ και κινηματογράφος , στεγαζόταν από το 1925 το ομώνυμο πολυτελές κινηματοθέατρο , η οροφή του οποίου άνοιγε και έκλεινε ανάλογα με την εποχή .

               Οι ασημένιοι θόλοι του κτιρίου καπναποθηκών Παπαστράτου κυριαρχούσαν για χρόνια στις καρτ-ποστάλ με θέμα τον Βόλο . Το παλαιότερο από τα δύο κτίρια χτίστηκε το 1926 και το 1935 οικοδομήθηκε το τετραώροφο κτίσμα με τους θόλους που δεσπόζει στη γωνιακή απόληξη της παραλίας . Το χαραχτηριστικό

 αυτό τοπόσημο της θεσσαλικής πόλης στεγάζει σήμερα υπηρεσίες και σχολές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας .

               Στο ύψος του Παπαστράτου έχει στηθεί Μνημέιο των Πεσόντων , δίπλα στη θάλασσα . Μια μεγάλη φτερωτή γυναικεία μορφή , που δεν παραλείπει να υψώνει , κάπως απειλητικά το σπαθί της , στέκεται με ανοιχτή πέτρινη αγκαλιά μπροστά μας . Στα πόδια της ένα από τα στεφάνια που έχουν κατατεθεί με την ευκαιρία κάποιας επετείου . Παρέες μεγάλες και μικρές εισχωρούν στον Παγασητικό κάνοντας περιπάτους πάνω στο ¨κορδόνι¨, τον κυματοθραύστη που τέμνει κάθετα την παραλία του Βόλου.

               Περνάμε μπροστά απο μερικά καφέ και συνταξιούχους που βγάζουν βόλτα τον σκύλο τους ή συντροφιές ανέργων μεταναστών που περνούν την ώρα τους παίζοντας ντόμινο , κοντά στο άγαλμα του Ελ . Βενιζέλου , χαραχτηριστικό όλων σχεδόν των πόλεων που δέχθηκαν τους Μικρασιάτες πρόσφυγες . Στο ιστορικό κτίριο της ¨Εξωραϊστικής¨ στεγάζεται ο ομώνυμος κινηματογράφος , ημιυπόγειο εστιατόριο και η ¨Λέσχη Βόλου¨, σε ένα μάλλον παρηκμασμένο μέγαρο , μετά τους σεισμούς του 55 , που δύσκολα θυμίζει τις εποχές με τις βραδινές τουαλέτες των γυναικών και τα φράκα των επισήμων να στριφογυρίζουν στους χορούς του επιχειρηματία Σαραφόπουλου στα τέλη του 19^ου αιώνα . Κυριακή πρωί , μια ομάδα ποδηλατιστών είναι συγκεντρωμένη μπροστά απο την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου , στην ανατολική άκρη της παραλίας του Βόλου . Πιο κάτω η προτομή του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη , κοιτάζει προς τη μεριά των πλοίων , που αναχωρούν για τη Σκιάθο , με το χαμηλωμένο βλέμμα του λογοτέχνη να προδίδει , ίσως , νοσταλγία για την ιδιαίτερη πατρίδα του . Λίγα μέτρα μετά το ξενοδοχείο ¨ Ξενία¨  με τις ανέσεις του .

               Ο ναΐσκος της ¨Αγίας Τριάδος¨, περεκκλήσι του νοσοκομείου Βόλου , είναι ένας μικρός και ωραίος ναός Βυζαντινού ρυθμού , που κοσμείται από αγιογραφίες του ζωγράφου Γιώργου Γουναρόπουλου . Πιο κάτω το ¨Αθανασάκειο Μουσείο Βόλου¨ . Το μουσείο ιδρύθηκε το 1909 με δωρεά του Αιγυπτιώτη ομογενούς Αθανασίου Αθανασάκη , ο οποίος καταγόταν από την Πορταριά Πηλίου . Τα εκθέματα στο εσωτερικό του ωραίου νεοκλασικού κτιρίου προέρχονται από προϊστορικούς οικισμούς και από μυκηναϊκούς και παλαιοχριστιανικούς τάφους της ευρύτερης περιοχής .

               Β.Π. – Βόλος 9-10-2013 .