Η αρχή

               Ο βαθυστόχαστος γίγαντας της ελληνικής ποίησης Κωστής Παλαμάς (1859-1943) , σ’ένα ποιητικό ¨σεργιάνι¨ της ζωής , μας καθηλώνει με τους στίχους του , στο έργο ¨Ασάλευτη ζωή , 1904 ¨ :

 

             ¨Σε ξένη χώρα γυριστής καλέστηκα σε γάμο ,

               η νύφη είναι πεντάμορφη και μάγος ο γαμπρός ,

               και καβαλλάρης βρίσκομαι και τρέχω να προκάμω

               δεν έχει ο δρόμος τελειωμό κι’ όλο τραβάει εμπρός .

               Όλο και δρόμος και όλο εμπρός μα όσο να φτάσω στην άκρη,

               του αλόγου ασημοπέταλου , βαστώ τη γάβρη ορμή ,

               και συμμαζεύω συνετά του ταξιδιού τα μάκρη

               και κάποιους ήχους που ξυπνούν εντός μου σαν καημοί .

               Ηχοι παλιοί και γνώριμοι μου γλυκοψυθιρίζουν

               των γυναικών τις ομορφιές , τους ίσκιους των σπιτιών ,

               λουλούδια που μοσχοβολούν κι ανθοί που δε μυρίζουν ,

               έχουν τη γλώσσα των βουβών ολάνοικτων ματιών .

                Και ξανασμίγω αθέλητα και ξαναλέω τη ρίμα , 

                που αντιλαλεί μονότροπα τις φλόγες των καρδιών ,

                κι όσα φιλάκια σπαταλά στην αμμουδιά το κύμα

                κι όσα πουλάκια κελαϊδούν στα χείλη των παιδιών ¨ .