Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Εμείς , οι συγγραφείς ...


               Η κρίση έχει και τις επιτυχίες της . Σύμφωνα με τ’αποτελέσματα νεότερης στατιστικής , οι αυτοκτονίες έχουν μειωθεί σημαντικά . Η περιρρέουσα κατάθλιψη περιορίζεται μόνο στους συνταξιούχους του ΙΚΑ , ενώ οι άνεργοι βρίσκουν μια άμισθη απασχόληση στα Γράμματα και στις Καλές Τέχνες .

               Αν ρίξουμε μια ματιά στις πολιτιστικές σελίδες των εφημερίδων , θα δούμε μεθ’ικανοποιήσεως ότι  ένα  τσουνάμι πολυπολιτισμικό μας παρασέρνει σε αίθουσες με μουσικές και θεατρικές βραδιές , εικαστικές εκθέσεις , πολιτικά και άλλα αναγνώσματα , ενώ το ¨Αχίλλειον¨ έχει μονίμως καταληφθεί απ’τον Τζιουζέπε Βέρντι .

               Την μερίδα του λέοντος φυσικά , έχουν οι παρουσιάσεις των βιβλίων . Οι νέοι συγγραφείς , είδος που έχει πάρει διαστάσεις ανεξέλεγκτες , παρουσιάζονται κατ’εξακολούθησιν , όχι μόνο στις συνήθεις αίθουσες , αλλά και σε προσεγμένες καφετέριες και στα καλά τα τσιπουράδικα , όσα δεν έκλεισαν λόγω της κρίσης . Θέλοντας και η... ¨ταπεινότητά¨μου (τι έκφραση κι αυτή) να παρουσιάσω ένα δημοσιογραφικό μου ¨πόνημα¨ , όπου κι αν ρώτησα για ελεύθερη αίθουσα , μου είπαν ότι ¨είναι κλεισμένοι ως το Πάσχα¨! Όπως τα ραντεβού του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. .Κατόπιν αυτού θ’αρκεστώ μόνο σε μια αγγελία δια του Τύπου : ¨ Εξεδόθη βιβλίον , σπεύσατε¨! Άλλωστε , η παρουσίαση ενός βιβλίου δι’ομιλιών , σπανίως έχει θετικά αποτελέσματα . Κι όπως μου έλεγε ο μακαρίτης Μένιος Μουρτζόπουλος ¨ στις παρουσιάσεις βιβλίων προβάλλονται περισσότερο οι ομιλητές , παρά οι συγγραφείς του βιβλίου .

               Βεβαίως ,υπάρχουν κι εξαιρέσεις . Η παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Λούλη ¨Η υφήλιος ... επί χάρτου¨ ήταν μια απ’αυτές . Βασικά , δεν εστάλησαν έντυπες προσκλήσεις , που συνήθως αγνοούνται ή ξεχνιούνται . Μια πρόσκληση δια του τύπου ήταν όντως αρκετή . Βασικότερα , η εκδήλωση φιλοξενήθηκε στην αίθουσα των μεγάλων επιτυχιών , την ¨Εξωραιστική¨, που, όπως εγράφη την επομένη , αποδείχθηκε μικρή για την περίπτωση . Οι συνήθεις θιασώτες της παρουσίασης βιβλίων , οπτικώς απορροφήθηκαν απ’την εναπομείνασα Καλή Κοινωνία της πόλεως ,που , όταν βρει την ευκαιρία , αναγεννάται κι επανέρχεται . Όμως το κύριο στοιχείο της εξαίρεσης ήταν άλλο. Ήταν ο κύριος ομιλητής της παρουσίασης του βιβλίου .

               Ο δικηγόρος Ντίνος Ζήγρας , γνωστός για τις πολύωρες αγορεύσεις του , έκανε τη διαφορά . Δεν ασχολήθηκε με το θέμα του βιβλίου και καλώς (Αν τα εκθέσεις όλα για ένα βιβλίο , όπως συνήθως γίνεται , γιατί να τ’αγοράσει ο άλλος;). Παρουσίασε μόνο τον συγγραφέα του και μάλιστα λεπτομερώς . Μίλησε για τις τρεις γυναίκες της ζωής του , τα πέντε παιδιά του , τους μύλους , τα ταξίδια του , μέχρι που τον παρομοίωσε με τον Θουκυδίδη , τον Ηρόδοτο , τον Παυσανία και άλλους αρχαίους συγγραφείς . Κι όλα αυτά μ’ένα χιούμορ κολοπροαίρετο , που όμως ενόχλησε όσους ήταν συνηθισμένοι να παρίστανται σε ¨σοβαρού τύπου¨ εκδηλώσεις . Όταν μάλιστα ο ομιλητής ανέφερε και ένα γνωστό αστείο σχετικά με τις ξανθιές κι έπεσαν θετικά κι αρνητικά χειροκροτήματα (απ’ τις μελαχρινές και τις ξανθομαλλούσες αντιστοίχως ) , επιτέλους είπα , να μια επιτυχημένη βιβλιοπαρουσίαση ! Ωραίος ο ομιλητής με τις χιουμοριστικές πρωτοτυπίες του , ευτυχώς που ο συντονιστής της παρουσίασης δεν σκέφτηκε να τον...αποσυντονίσει !

               Αληθινά ενδιαφέρον και πρωτότυπο το βιβλίο του Κώστα Λούλη και σεβαστή η επιθυμία του να δεχθεί και διορθώσεις . Κατά τα άλλα , ας ζητήσουμε από τον Θεό να μας διαφυλάξει από τους ¨τελικούς σεισμούς¨ της Κρίσεως και από την πλανητική ¨οικοφανία¨ που αναφέρει ο συγγραφέας , με την ευχή νάρθουν μέρες καλύτερες , τουλάχιστον για τη νέα γενιά που αργοσβήνει . Θάλεγα , επίσης , μαζί με τις μεγάλες σακούλες για το βαρύ βιβλίο , να προσφέρονταν στους αναγνώστες και μικρότερες με μια φρατζόλα Λούλη , όπως μοιράζονταν τότε , στο επιχειρηματικό ¨Πανόραμα¨ του Επιμελητηρίου . Μετ’ευχαριστήσεως θα την δεχόμασταν όλοι μας , ακόμη και τα μέλη της Καλής μας Κοινωνίας ...

               Αλλάζω θέμα γι ν’απευθύνω κι από εδώ λίγες λέξεις για δύο συναδέλφους και φίλους αθλητικογράφους που ¨΄εφυγαν¨ ο ένας μετά τον άλλον και μας λείπουν . Πριν ενάμιση μήνα περίπου ο Χρήστος Νταϊόγλου , μόλις την περασμένη Δευτέρα ο Αποστόλης Τσουκαλάς . Αγέλαστος , χιουμορίστας , ένα είδος Μπάστερ Κήτον ο πρώτος , καλόβολος και εξυπηρετικός ο δεύτερος . Κι όταν στο κατευόδιό του άκουσα έναν επιτυχημένο γνωστό αθλητικό παράγοντα να λέει ¨΄ο,τι καλό έκανα στη ζωή μου , το οφείλω στον Απόστολο ¨, μακάρι είπα , να λένε κάτι παρόμοιο για τον καθένα από το σινάφι μας που φεύγει ...

 
                Γιάννης Μαντίδης – Εφ.¨ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ¨ , Βόλος 24-2-201

Δεν υπάρχουν σχόλια: