Ο πνευματικός μας πατέρας
Είναι , λοιπόν , αδίσταχτα
μεγάλος ο Κωστής Παλαμάς ; Δεν ξέρω μα
τρέμω , να φανταστώ τι θα ήταν η νεοελληνική ποίηση χωρίς το ανάστημά του , ένα
παραμύθι δίχως γίγαντα , μια χώρα δίχως βουνά . Μια θρησκεία
δίχως προφήτη . Μια ιστορία δίχως ήρωα .
Η οικονομική του κατάσταση
σταθεροποιήθηκε , όταν στις 15 0κτωβρίου
1897, διορίστηκε
Γραμματεύς του Πανεπιστημίου Αθηνών , σε ένδειξη τιμής για το ποιητικό του έργο
.
Οι εφημερίδες επαίνεσαν την
απόφαση του Υπουργού Παιδείας Ανδρέα
Παναγιωτόπουλου . Λέγεται , πως όταν ο Παλαμάς παρουσιάστηκε στον
Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αλκιβιάδη Κρασσά , εκείνος του είπε : ¨ Ελπίζω κύριε Παλαμά τώρα που έχετε μια
αξιοπρεπή θέση , ότι θα πάψετε να γράφετε … ποιήματα ¨ .
Ευτυχώς ο διαπρεπής
αστικολόγος της εποχής διαψεύστηκε : Σ’αυτήν τη θέση εργάστηκε έως το 1928 .
Βασίλης Παλαμηδάς – Βόλος – 7-5-2019 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου